Στις 20 Δεκεμβρίου του 2012, ήδη έξι μήνες έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, ο Τζούλιαν Ασάνζ βγήκε στο μπαλκόνι του κτηρίου και απευθύνθηκε στους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί, και συγκεντρώνονταν εκεί κάθε μέρα, για να του συμπαρασταθούν αλλά και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε βιαιότητα των βρετανικών αρχών. 

Την ομιλία του αυτή μεταφράζουμε σήμερα στα ελληνικά, πιστεύοντας ότι παραμένει πάντα επίκαιρη και δείχνει γιατί είμαστε και θα είμαστε πάντα στο πλευρό του. 

«Καλησπέρα Λονδίνο. Τι θέαμα για τα ταλαίπωρα μάτια μου! Οι άνθρωποι με ρωτούν τι μου δίνει ελπίδα. Λοιπόν, η απάντηση είναι εδώ μπροστά μου. 

Σε αυτό εδώ το κτήριο μπήκα πριν έξι μήνες, πριν 185 μέρες. Κι έγινε το σπίτι μου, το γραφείο μου και το καταφύγιό μου. Χάρη στην ηθική στάση της κυβέρνησης του Ισημερινού και την υποστήριξη των ανθρώπων της, είμαι ασφαλής μες σε αυτή την πρεσβεία, και μπορώ να σας απευθυνθώ. 

Και κάθε μέρα ανεξαιρέτως, για 185 μέρες, απέξω, άνθρωποι σαν κι εσάς παρακολουθούν την πρεσβεία, βρέξει χιονίσει. Κάθε μέρα ανεξαιρέτως. Ήρθα εδώ το καλοκαίρι, και είναι χειμώνας. 

Αυτό που με κράτησε όρθιο είναι η Αλληλεγγύη και είμαι ευγνώμων για τις προσπάθειες ανθρώπων σε όλο τον κόσμο ώστε να στηριχθούν τα WikiLeaks, να στηριχθεί η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία του Τύπου, τα θεμελιώδη αυτά στοιχεία κάθε δημοκρατίας. 

Αν και η ελευθερία μου είναι περιορισμένη, είμαι ακόμη ικανός να επικοινωνήσω αυτά τα Χριστούγεννα, σε αντίθεση με τους 232 δημοσιογράφους που σήμερα περνούν τη νύχτα στη φυλακή. 

Σε αντίθεση με τον Γκότφριντ Σβάρτολμ στη Σουηδία αυτό το βράδυ. 

Σε αντίθεση με τον Τζέρεμυ Χάμμοντ στη Νέα Υόρκη, αυτό το βράδυ.  

Σε αντίθεση με τον Ναμπίλ Ρατζάμπ στο Μπαχρέιν, αυτό το βράδυ.

Και σε αντίθεση με τον Μπράντλεϊ Μάννινγκ, που έκλεισε μόλις τα 25 του χρόνια, ένας νεαρός άνδρας που διατήρησε την αξιοπρέπειά του, έχοντας περάσει πάνω από το 10% της ζωής του στη φυλακή, χωρίς δίκη, κάποτε σε ένα κλουβί, γυμνός, χωρίς τα γυαλιά του.

Και σε αντίθεση με τόσους άλλους που η δυστυχία τους συνδέεται με την δική μου. 

Χαιρετίζω αυτούς τους γενναίους άνδρες και τις γενναίες γυναίκες. Και χαιρετίζω τους δημοσιογράφους και τα Μέσα που συνεχίζουν να καλύπτουν όσα συμβαίνουν σε αυτούς τους ανθρώπους, και τους δημοσιογράφους που συνεχίζουν να δημοσιεύουν την αλήθεια αντιμέτωποι με διώξεις, διώξεις και απειλές – αυτούς που βλέπουν σοβαρά τη δημοσιογραφία και τη δημοσιοποίηση. 

Γιατί, όλα ξεκινούν από την αποκάλυψη της αλήθειας. Ότι χτίζουμε γιγαντώνεται μόνο αν έχει γερά θεμέλια. Ο πολιτισμός μας είναι ισχυρός μόνον όταν η ιδέες του είναι αληθινές. Όταν χτίζουν οι διεφθαρμένοι, όταν αντί τσιμέντου βάζουν χώμα, όταν αντί για καθαρό ατσάλι βάζουν σκουριασμένο, το κτίσμα δεν παρέχει καμμιά ασφάλεια στη ζωή. 

Κι όταν τα Μέσα είναι διεφθαρμένα, όταν οι πανεπιστημιακοί μας είναι δειλοί, όταν η ιστορία μας γεμίζει μισές αλήθειες και ψέμματα, ο πολιτισμός μας δεν θα είναι ποτέ δίκαιος, και δε θα αγγίξουμε ποτέ τον ουρανό. 

Οι κοινωνίες μας είναι διανοητικές παραγκουπόλεις. Τα πιστεύω μας για τον κόσμο και για εμάς τους ίδιους έχουν δημιουργηθεί από το ίδιο σύστημα που ψεύδεται για να μας οδηγήσει ξανά και ξανά σε πολέμους, στους οποίους έχουν σκοτωθεί εκατομμύρια. 

Δεν μπορείς να χτίσεις έναν ουρανοξύστη από πλαστελίνη. Και δεν μπορείς να χτίσεις έναν δίκαιο πολιτισμό με άγνοια και ψέμματα.  

Οφείλουμε να εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο. Οφείλουμε να τιμούμε αυτούς που αποκαλύπτουν την αλήθεια και να καταγγέλουμε όσους δηλητηριάζουν την ικανότητά μας να κατανοήσουμε τον ίδιο τον κόσμο μας. 

Η ποιότητα του λόγου μας καθορίζει το όριο του πολιτισμού μας. Αλλά αυτή η γενιά έχει σταθεί όρθια, και ριζοσπαστικοποιεί στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Για πρώτη φορά στην ιστορία ,οι ίδιοι οι δημιουργοί της είναι και αυτοί που επηρεάζονται από αυτήν.

Και για τους άλλους δημοσιογράφους και τα Μέσα: η δουλειά σας μιλάει από μόνη της, όπως και τα εγκλήματα πολέμου σας.

Χαιρετίζω όσους αναγνωρίζουν την ελευθερία του Τύπου και το δικαίωμα του κοινού να γνωρίζει – κάτι που αναγνωρίζεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην πρώτη τροποποίηση του συντάγματος των ΗΠΑ. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ελευθερία του Τύπου και το δικαίωμα του Κοινού να γνωρίζει σήμερα κινδυνεύουν και χρειάζονται προστασία όσο ποτέ άλλοτε.

Το WikiLeaks βρίσκεται υπό την διαρκή έρευνα του Υπουργείου Δικαιοσύνης [των ΗΠΑ] και αυτό ακριβώς το γεγονός έχει δικαίως αναγνωριστεί από τον Ισημερινό και τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής ως γεγονός που θέτει σε πραγματικό κίνδυνο τη ζωή και την εργασία μου.

Το άσυλο δεν το χορηγούν γιατί έτσι τους ήρθε. Δίδεται βάσει γεγονότων.

Οι έρευνες των ΗΠΑ αναφέρονται σε ένορκες μαρτυρίες στα δικαστήρια των ΗΠΑ, και γίνονται αποδεκτές ως αποδεδειγμένες αλήθειες από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, και δημοσιεύονται ως γεγονός, όπως στην Washington Post μόλις πριν από τέσσερις ημέρες από τον εισαγγελέα της Βιργινίας. Οι κλητεύσεις του εκδικάζονται από τους ανθρώπους μας στα αμερικάνικα δικαστήρια. Το Πεντάγωνο επανέλαβε τις απειλές του εναντίον μου τον Σεπτέμβριο, υποστηρίζοντας ότι η ίδια η ύπαρξη του WikiLeaks είναι ένα διαρκές έγκλημα.

Δεν θα μειώσω τη δουλειά μου. Αλλά ενώ αυτή η ανήθικη έρευνα συνεχίζεται, και ενώ η αυστραλιανή κυβέρνηση αρνείται να υπερασπιστεί τη δημοσιογραφία και τις δημοσιοποιήσεις των WikiLeaks, εγώ πρέπει να παραμείνω έγκλειστος.

Όμως, η πόρτα είναι ανοιχτή –και η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή– για όποιον θέλει να μου μιλήσει. Όπως ακριβώς και όλοι εσείς, δεν έχω κατηγορηθεί για κάποιο έγκλημα. Εάν δείτε ποτέ να τα μαγειρεύουν για να φανεί το αντίθετο, δείτε εκεί την ίδια τη διαφθορά της δημοσιογραφίας και μετά πηγαίνετε στο justice4assange.com για όλα τα δεδομένα. Πείτε στον κόσμο την αλήθεια και πείτε στον κόσμο και ποιός σας είπε ψέματα.

Παρά τους περιορισμούς, παρά τον εξωδικαστικό αποκλεισμό μου από τους τραπεζικούς μου λογαριασμούς, που περικυκλώνει τα WikiLeaks όπως το εμπάργκο περικύκλωσε την Κούβα, παρά μια άνευ προηγουμένου έρευνα και μια εκστρατεία με στόχο να βλάψει και να καταστρέψει τα WikiLeaks, το 2012 ήταν μια εξαιρετική χρονιά.

Δημοσιοποιήσαμε περίπου ένα εκατομμύριο έγγραφα. Έγγραφα που σχετίζονται με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία. Φέραμε στο φως τις μαζικές παρακολουθήσεις, με εκατοντάδες έγγραφα που προέρχονται από ιδιωτικές εταιρίες παρακολούθησης. Αποκαλύψαμε πληροφορίες για τη μεταχείριση των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο και αλλού – ένα σύμβολο της διαφθοράς του κράτους δικαίου στη Δύση και πέρα από αυτήν.

Νικήσαμε, αν και αντιμέτωποι με το ανήθικο εμπάργκο, στα δικαστήρια και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Μετά από αγώνα δύο ετών, οι συνεισφορές στα WikiLeaks, που δεν εξέπιπταν του φόρου ή ήταν μπλοκαρισμένες παντού, σήμερα φοροεκπίπτους σε όλη την ΕΕ και τις ΗΠΑ.   

Και, μόλις την περασμένη εβδομάδα, όσα αποκάλυψαν τα WikiLeaks αποδείχθηκαν ζωτικής σημασίας –και αναφέρονται στην απόφαση– για να αποφασιστεί τι πραγματικά συνέβη στον ελ-Μάσρι, έναν αθώο ευρωπαίο πολίτη που απήχθη και βασανίστηκε από τη CIA.

Η χρονιά που έρχεται θα είναι το ίδιο γεμάτη. Τα WikiLeaks ετοιμάζουν για δημοσίευση πάνω από ένα εκατομμύριο έγγραφα, έγγραφα που επηρεάζουν κάθε χώρα στον κόσμο. Κάθε χώρα σε αυτόν τον κόσμο. Και στην Αυστραλία ένας μη εκλεγμένος Γερουσιαστής θα αντικατασταθεί από έναν εκλεγμένο.

Το 2013, συνεχίζουμε να στεκόμαστε απέναντι στους μπράβους (stand up to bullies). Η κυβέρνηση του Ισημερινού και οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δείξανε πώς όταν συνεργάζονται όσοι έχουν κοινές αξιες, μπορούν να αντισταθούν στους εκβιασμούς και να στηρίξουν την αυτοδιάθεση. Οι κυβερνήσεις αυτές δεν απειλούν κανέναν, δεν επιτίθενται σε κανέναν, δεν στέλνουν drones σε κανέναν. Ενωμένες, μένουν δυνατές και ανεξάρτητες.

Οι κουραστικές εκκλήσεις των ισχυρών της Ουάσιγκτον, που ζητούν οικονομικές κυρώσεις εις βάρος του Ισημερινού, μόνο και μόνο γιατί υπερασπίστηκε τα δικαιώματά μου, είναι και άστοχες και λάθος. Οπως σωστά είπε ο πρόεδρος Κορέα: «Ο Ισημερινός δεν έχει για πούλημα τις αρχές του». Πρέπει να ενωθούμε, ώστε να υπερασπιστούμε τον γενναίο λαό του Ισημερινού, να τον υπερασπιστούμε από την παρέμβαση στην οικονομία του και την παρέμβαση στις εκλογές που θα γίνουν εκεί του χρόνου.

Η δύναμη των λαών που εκφράζονται και αντιστέκονται ενωμένοι, τρομοκρατεί τις διεφθαρμένες και αντιδημοκρατικές εξουσίες. Σε βαθμό που, οι απλοί άνθρωποι εδώ στη Δύση είναι τώρα ο εχθρός των κυβερνήσεων, ένας εχθρός που πρέπει να παρακολουθείται, ένας εχθρός που πρέπει να ελέγχεται και να φτωχαίνει.

Αληθινή Δημοκρατία δεν είναι ο Λευκός Οίκος. Αληθινή Δημοκρατία δεν είναι η Καμπέρα. Αληθινή Δημοκρατία είναι η αντίσταση των λαών, των οπλισμένων με την αλήθεια, ενάντια στο ψέμα, από την πλατεία Ταχρίρ μέχρι εδώ στο Λονδίνο. Κάθε μέρα, οι απλοί άνθρωποι μας διδάσκουν πως η δημοκρατία είναι η ελευθερία του Λόγου και της διαφωνίας.

Γιατί αν εμείς, ο λαός, σταματήσουμε να μιλάμε ελεύθερα, ανοικτά, αν σταματήσουμε να εκφράζουμε τις διαφωνίες μας, μόλις αποσπαστεί η προσοχή μας ή μας ηρεμήσουν, μόλις απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλον, δεν θα είμαστε πια ελεύθεροι. Η αληθινή δημοκρατία είναι το άθροισμα της αντίστασής μας.

Αν δεν μιλήσεις – δηλαδή, αν εγκαταλείψεις την μοναδική σου αυτή ανθρώπινη ιδιότητα, αν παραδώσεις τη συνείδησή σου, την ανεξαρτησία σου, το αίσθημα του δικαίου, με άλλα λόγια – γίνεσαι παθητικός και ελέγξιμος, είσαι ανίκανος να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τους αγαπημένους σου, ίσως και χωρίς να το καταλαβαίνεις. 

Πολλές φορές οι άνθρωποι ρωτούν «Και τι να κάνω;». 

Η απάντηση δεν είναι και τόσο δύσκολη. 

Μάθε πώς λειτουργεί ο κόσμος. Αμφισβήτησε τους λόγους και τις προθέσεις εκείνων που ζητάνε να μας ελέγξουν, κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα της δημοκρατίας και της μοναρχίας.

Ενώσου με όσους έχουν κοινό σκοπό και ίδιες αξίες, ώστε να σχεδιάσετε, να χτίσετε, να καταγράψετε, να χρηματοδοτήσετε και να υπερασπιστείτε.

Μάθε. Αμφισβήτησε. Δράσε.

Τώρα.».-