της Φύλλιας Πολίτη

Στις 9/8 ενοικιάζεται το πλοίο ΑΝΑΞ που μεταφέρει μόνο αυτοκίνητα, χωρίς τους οδηγούς ή άλλους επιβάτες, το οποίο εκτελεί δρομολόγιο για δύο μέρες. Στις 9/8 το Υπουργείο Ναυτιλίας με ανακοίνωσή του μας ενημερώνει περήφανα ότι «με άμεση παρέμβαση του Υπουργού η ακτοπλοϊκή σύνδεση αποκαταστάθηκε» και καταφθάνει στο νησί το πλοίο Αζόρες. Την Κυριακή 11/8 γύρω στα μεσάνυχτα και ενώ στο λιμάνι της Σαμοθράκης βρίσκεται πλήθος κόσμου και αυτοκινήτων που περιμένει μέρες να ταξιδέψει, το πλοίο πλησιάζει στο λιμάνι αλλά δεν καταφέρνει να δέσει λόγω ακαταλληλότητας του λιμανιού και επιστρέφει με τους επιβάτες που μετέφερε πίσω στην Αλεξανδρούπολη. Ταυτόχρονα ισχυροί άνεμοι αρχίζουν να πνέουν στην περιοχή με αποτέλεσμα να είναι ακινητοποιημένο και το Ζέφυρος. Πάνω από χίλια άτομα είναι εγκλωβισμένα στην Σαμοθράκη, τα σούπερ μάρκετ έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν ελλείψεις σε βασικά είδη, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το βράδυ της Δευτέρας 12/8  πιάνει φωτιά κοντά στο λιμάνι από κολώνα της ΔΕΗ, η οποία ευτυχώς σβήνεται. Πυροσβεστικά για ενίσχυση των ελλιπών μέσων πυρόσβεσης που διαθέτει το νησί, δεν μπορούσαν να έρθουν ούτως ή άλλως μιας και δεν υπάρχει καράβι για να τα μεταφέρει. Το ίδιο βράδυ ανακοινώνεται ότι θα έρθει το καταμαράν Αndros Jet, αλλά αναμένεται το βράδυ της Τετάρτης 14/8 λόγω καιρού. Το συγκεκριμένο πλοίο χωράει μόνο 75 ΙΧ και δεν παίρνει φορτηγά.

Ο αποκλεισμός του νησιού εν μέσω της τουριστικής περιόδου δεν είναι αποτέλεσμα κακών συμπτώσεων. Είναι αποτέλεσμα του καταστροφικού συνδυασμού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην ακτοπλοΐα και της διαχρονικής στήριξης όλων των κυβερνήσεων στις απαιτήσεις των εφοπλιστών – με τη συνακόλουθη αδιαφορία για τις ανάγκες των πολιτών που αυτή συνεπάγεται.

Η γραμμή Αλεξανδρούπολη-Σαμοθράκη, αν και κοντά στην ηπειρωτική χώρα, περιλαμβάνεται σε αυτό που λέμε άγονη γραμμή. Στη Σαμοθράκη, όπως και στα περισσότερα νησιά είναι φανερό ότι το «άγονο» δεν αφορά τόσο την απόσταση αλλά τα εισιτήρια που μπορεί να κόβει ο εκάστοτε εφοπλιστής. Έτσι, για να έχουν συγκοινωνία αυτές οι γραμμές οι κυβερνήσεις επιδοτούν τους εφοπλιστές για τους «άγονους» μήνες ενώ θησαυρίζουν τους καλοκαιρινούς. Στην περίπτωση της Σαμοθράκης η εταιρία SAOS FERRIES επιδοτείται από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιούνιο και μένει χωρίς επιδότηση για την τουριστική περίοδο που στο νησί συρρέει μαζικά κόσμος.

Όσον αφορά στην ποιότητα των συγκοινωνιών, δεν είναι η πρώτη φορά που το νησί μένει αποκλεισμένο. Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού έχουν υποστεί ουκ ολίγες φορές την περιποίηση της εταιρίας του κ. Μανούση. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον περασμένο Δεκέμβρη όπου κανένα από τα πλοία της εταιρίας δεν δούλευε με αποτέλεσμα το νησί να μείνει αποκλεισμένο για μια εβδομάδα μέσα στις γιορτές, με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται με τράτες και με σκάφη του λιμενικού να επιστρατεύονται για να μεταφέρουν τους αποκλεισμένους. Ο κατάλογος βλαβών είναι μακρύς όπως και οι απαντήσεις που δίνει ο ίδιος κάθε φορά που το πράγμα φτάνει στο κόκκινο. Και πάντα καταλήγει στην γνωστή επωδό. Αποσύρω τα καράβια μου, βρείτε άλλον εφοπλιστή.

Σαμοθράκη: Ο «εγκλωβισμός» τελείωσε, τα προβλήματα παραμένουν

Ο κ. Μανούσης  ξεκίνησε από συνεργάτης της Νέας Δημοκρατίας (διετέλεσε γενικός γραμματέας στο υπουργείο περιβάλλοντος με Υπουργό το Σωτήρη Κούβελα), έγινε καναλάρχης ( ιδιοκτήτης του New Channel τη δεκαετία του ‘ 90) και από το 2004 είναι εφοπλιστής (με χορηγό το ελληνικό δημόσιο).. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ο μόνος κρατικοδίαιτος εφοπλιστής. Όπως όλοι οι υπόλοιποι λειτουργεί με μόνο γνώμονα το κέρδος.

Και εδώ ερχόμαστε στις ευθύνες των κυβερνήσεων διαχρονικά, ουδεμίας εξαιρουμένης. Η συγκοινωνία είναι δικαίωμα των πολιτών και υποχρέωση του κράτους να την παρέχει απρόσκοπτα σε όλη την επικράτεια. Η κυβέρνηση όφειλε από την πρώτη στιγμή που η συγκοινωνία διεκόπη να δώσει λύση. Είτε επιτάσσοντας ένα πλοίο από αυτά που χρηματοδοτεί με τα λεφτά των φορολογούμενων είτε ακόμα αξιοποιώντας τα πλοία του λιμενικού και του πολεμικού ναυτικού, προκειμένου να αποσυμφορηθεί η κατάσταση. Εκτός αν τα πλοία του λιμενικού, της Frontex κλπ είναι μόνο για να κυνηγάνε πρόσφυγες που παλεύουν με τα κύματα για να σωθούν και δεν μπορούν ούτε έκτακτα να βοηθήσουν τον κόσμο που έχει αποκλειστεί…

Αλλά οι ευθύνες τους δεν τελειώνουν με την αντιμετώπιση του τωρινού αποκλεισμού. Ποιος έχει επιτρέψει μέχρι τώρα τους εκβιασμούς του εφοπλιστή; Τι μέτρα έχουν πάρει για να διασφαλίσουν ότι η παραχώρηση της γραμμής στην εταιρία SAOS FERRIES σημαίνει ταυτόχρονα ότι η συγκοινωνία διεξάγεται κανονικά; Προβλέπονται κυρώσεις για την εταιρία αν με ευθύνη της δημιουργηθεί πρόβλημα; Ισχύει η δήλωση του ίδιου ότι με βάση τη σύμβαση, η εταιρία δεν έχει «υποχρέωση αντικατάστασης του πλοίου όταν αυτό βρίσκεται σε ακινησία ή ακόμη και μετά από βλάβη» ;

Και φυσικά υπάρχει το μεγάλο ερώτημα ζωτικής σημασίας – τι θα γίνει μετά την κατεστραμμένη πια τουριστική σεζόν; Θα υπάρχει πλοίο που να καλύπτει πραγματικά τις ανάγκες του νησιού; Ενδιαφέρεται κανείς για το ότι η ζωή στη Σαμοθράκη είναι δύσκολη μιας και δεν έχει βασικές υποδομές και ακόμα δεν έχουν κλείσει οι πληγές της καταστροφής του 2017;

Η ιδιωτική πρωτοβουλία έδειξε τα όριά της. Η συγκοινωνία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Γιατί οι κυβερνήσεις να δίνουν εκατομμύρια σε επιδοτήσεις σε εφοπλιστές για τις άγονες γραμμές αντί να πάρουν ή να φτιάξουν πλοία που να καλύπτουν τις ανάγκες των νησιών;  Γιατί να μην φορολογήσουν τα δισεκατομμύρια κέρδη του εφοπλιστικού κεφάλαιου, ενός από τα μεγαλύτερα στον κόσμο για να αναπτυχθεί δημόσια ακτοπλοΐα; Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι αυτά δεν γίνονται. Κατά τη συνηθισμένη ρήση «δεν είναι ρεαλιστικά».

Και αν αυτά δεν μοιάζουν ρεαλιστικά, τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε το ρεαλισμό ότι το 2019 άνθρωποι δεν θα μπορούν να επισκεφτούν τον γιατρό, άνθρωποι θα κοιμούνται για μέρες στο λιμάνι – και αυτοί δεν θα είναι μόνο οι πρόσφυγες που έφτασαν Σαμοθράκη το βράδυ της Δευτέρας και το λιμενικό τους στοίβαξε σε ένα παράπηγμα. Θα πρέπει να αποδεχτούμε το ρεαλισμό ότι μια νησιωτική χώρα σαν την Ελλάδα θα έχει τα νησιά της αποκομμένα από την ηπειρωτική χώρα, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι θα τα υπομένουμε όλα αυτά στωικά περιμένοντας τον όποιο εφοπλιστή να έρθει και να φέρει την «ανάπτυξη». Την ανάπτυξη της αγοράς και των επενδυτών που ευαγγελίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Την ανάπτυξη που ζούμε αυτές τις μέρες στη Σαμοθράκη.