Οι αόρατοι εργαζόμενοι, 2010
Οι αόρατοι εργαζόμενοι, 2010
Της Μαριάνας Τζιαντζή
Της Μαριάνας Τζιαντζή
Η βιομηχανία της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας δεν στηρίζεται μόνο στους σταρ, στα μεγάλα ονόματα, αλλά και σε μια στρατιά αφανών, στους εργαζόμενους πίσω από τις κάμερες. ΄Ομως τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν βγαίνουν στο γυαλί, ενώ αντίθετα οργιάζει η «ενημέρωση» για τα διαζύγια, τις εγκυμοσύνες, τους έρωτες και τις παρεξηγήσεις των επωνύμων.
Στις 9 Νοεμβρίου, περίπου 50 εργαζόμενοι στο «Τhe Bigger Loser» του ΝΒC, τεχνικοί και διοικητικοί, κατέβηκαν σε απεργία για θέματα σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το σόου αυτό, που προβάλλεται από το 2004 και σημειώνει αρκετή επιτυχία στις ΗΠΑ, είναι ένα ριάλιτι αδυνατίσματος, με μια ομάδα υπέρβαρων που κλείνονται σε ένα ράντσο και προσπαθούν να αδυνατίσουν, με δίαιτα, πεζοπορίες και γυμναστική. Όποιος χάσει τα πιο πολλά κιλά, κερδίζει 250.000 δολάρια. (Μια παραλλαγή αυτού του κόνσεπτ, με τίτλο «Εxtra Large» είχε προβληθεί τη σεζόν 2007-2008 στο Μega, αλλά χωρίς επιτυχία, ίσως γιατί ζούμε στη χώρα των λεπτών.)
Η εταιρεία παραγωγής προσέλαβε απεργοσπάστες (πιο κομψά, «replacement workers», αντικαταστάτες), όμως τα γυρίσματα σκάλωσαν καθώς οι γυμναστές που συμμετέχουν στο σόου αρνήθηκαν να διασχίσουν τις picket lines, τις γραμμές των «πικετοφόρων» απεργών. Η Άλισον Σουίνι, η ακριβοπληρωμένη παρουσιάστρια του σόου, καθώς και δύο από τους επίσης ακριβοπληρωμένους γυμναστές εξέφρασαν ανοιχτά τη συμπαράστασή τους προς τους απεργούς βγάζοντας σε δημοπρασία, στο e-bay, μεσημεριανά γεύματα με τη σταρ και γυμναστική με τους γυμναστές στο Λος Άντζελες, καθώς οι ατομικές, οι επιχειρηματικές συμβάσεις τους δεν τους αφήνουν περιθώρια για απεργία. (Τα έσοδα από τη δημοπρασία κατέληξαν στο απεργιακό ταμείο.)
Ύστερα από δύο περίπου εβδομάδες, οι εργαζόμενοι και η εταιρεία παραγωγής κατέληξαν σε συμφωνία, γεγονός που οφείλεται τόσο στην κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων και του σωματείου τους (IATSE), όσο και στη συμπάρασταση της πολύ ισχυρής Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Κομητείας του Λος Άντζελες, που εκπροσωπεί πάνω από 800.000 εργαζομένους. «Οι παραγωγοί του σόου θέλουν να μετατρέψουν τους δικούς τους εργαζόμενους σε ‘bigger losers’, όμως το εργατικό κίνημα στο Λος Άντζελες δεν θα το επιτρέψει».
Οι απεργοί πέτυχαν τον κύριο στόχο τους, που ήταν να προσμετρώνται οι ώρες εργασίας τους ώστε να μη χάνουν το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε απλά ελληνικά να καταβάλλονται εργοδοτικές εισφορές. Να σημειωθεί ότι από το καλοκαίρι του 2011, τα μέλη του ΙΑΤSE θα πρέπει να συμπληρώνουν τουλάχιστον 400 ώρες εργασίας κάθε εξάμηνο ώστε να μη χάνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σύμφωνα με ό,τι ισχύει σήμερα, το ελάχιστο είναι 300 ώρες.
Στην απεργία αυτή έδωσε αρκετή έκταση η εφημερίδα «Los Αngeles Times», πράγμα φυσικό μια που το Λος Άντζελες είναι η μητρόπολη της αμερικανικής σόου μπιζ. Στην Ελλάδα τα προβλήματα των αόρατων, των αφανών εργαζομένων στους κλάδους των ΜΜΕ, της ψυχαγωγίας, της διαφήμισης (π.χ., οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του Alter), εξακολουθούν να παραμένουν στο χώρο του αοράτου, όμως φαίνεται ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα.
Αν η Αθήνα ήταν Λος Άντζελες, ίσως να βλέπαμε την κυρία Μενεγάκη να συμπαρίσταται στους απεργούς της τηλεόρασης, βγάζοντας σε δημοπρασία έναν «Καφέ με την Ελένη» ή την Πετρούλα να προσφέρει πριβέ παρουσιάσεις του μετεωρολογικού δελτίου στο «χώρο σας».
Οι αόρατοι εργαζόμενοι πριν από 7 χρόνια
(Από ΠΡΙΝ, 26/10/2003)
Η βιομηχανία της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας δεν στηρίζεται μόνο στους σταρ, στα μεγάλα ονόματα, αλλά και σε μια στρατιά αφανών, στους εργαζόμενους πίσω από τις κάμερες. ΄Ομως τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν βγαίνουν στο γυαλί, ενώ αντίθετα οργιάζει η «ενημέρωση» για τα διαζύγια, τις εγκυμοσύνες, τους έρωτες και τις παρεξηγήσεις των επωνύμων.
Στις 9 Νοεμβρίου, περίπου 50 εργαζόμενοι στο «Τhe Bigger Loser» του ΝΒC, τεχνικοί και διοικητικοί, κατέβηκαν σε απεργία για θέματα σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το σόου αυτό, που προβάλλεται από το 2004 και σημειώνει αρκετή επιτυχία στις ΗΠΑ, είναι ένα ριάλιτι αδυνατίσματος, με μια ομάδα υπέρβαρων που κλείνονται σε ένα ράντσο και προσπαθούν να αδυνατίσουν, με δίαιτα, πεζοπορίες και γυμναστική. Όποιος χάσει τα πιο πολλά κιλά, κερδίζει 250.000 δολάρια. (Μια παραλλαγή αυτού του κόνσεπτ, με τίτλο «Εxtra Large» είχε προβληθεί τη σεζόν 2007-2008 στο Μega, αλλά χωρίς επιτυχία, ίσως γιατί ζούμε στη χώρα των λεπτών.)
Η εταιρεία παραγωγής προσέλαβε απεργοσπάστες (πιο κομψά, «replacement workers», αντικαταστάτες), όμως τα γυρίσματα σκάλωσαν καθώς οι γυμναστές που συμμετέχουν στο σόου αρνήθηκαν να διασχίσουν τις picket lines, τις γραμμές των «πικετοφόρων» απεργών. Η Άλισον Σουίνι, η ακριβοπληρωμένη παρουσιάστρια του σόου, καθώς και δύο από τους επίσης ακριβοπληρωμένους γυμναστές εξέφρασαν ανοιχτά τη συμπαράστασή τους προς τους απεργούς βγάζοντας σε δημοπρασία, στο e-bay, μεσημεριανά γεύματα με τη σταρ και γυμναστική με τους γυμναστές στο Λος Άντζελες, καθώς οι ατομικές, οι επιχειρηματικές συμβάσεις τους δεν τους αφήνουν περιθώρια για απεργία. (Τα έσοδα από τη δημοπρασία κατέληξαν στο απεργιακό ταμείο.)
Ύστερα από δύο περίπου εβδομάδες, οι εργαζόμενοι και η εταιρεία παραγωγής κατέληξαν σε συμφωνία, γεγονός που οφείλεται τόσο στην κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων και του σωματείου τους (IATSE), όσο και στη συμπάρασταση της πολύ ισχυρής Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Κομητείας του Λος Άντζελες, που εκπροσωπεί πάνω από 800.000 εργαζομένους. «Οι παραγωγοί του σόου θέλουν να μετατρέψουν τους δικούς τους εργαζόμενους σε ‘bigger losers’, όμως το εργατικό κίνημα στο Λος Άντζελες δεν θα το επιτρέψει».
Οι απεργοί πέτυχαν τον κύριο στόχο τους, που ήταν να προσμετρώνται οι ώρες εργασίας τους ώστε να μη χάνουν το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε απλά ελληνικά να καταβάλλονται εργοδοτικές εισφορές. Να σημειωθεί ότι από το καλοκαίρι του 2011, τα μέλη του ΙΑΤSE θα πρέπει να συμπληρώνουν τουλάχιστον 400 ώρες εργασίας κάθε εξάμηνο ώστε να μη χάνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σύμφωνα με ό,τι ισχύει σήμερα, το ελάχιστο είναι 300 ώρες.
Στην απεργία αυτή έδωσε αρκετή έκταση η εφημερίδα «Los Αngeles Times», πράγμα φυσικό μια που το Λος Άντζελες είναι η μητρόπολη της αμερικανικής σόου μπιζ. Στην Ελλάδα τα προβλήματα των αόρατων, των αφανών εργαζομένων στους κλάδους των ΜΜΕ, της ψυχαγωγίας, της διαφήμισης (π.χ., οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του Alter), εξακολουθούν να παραμένουν στο χώρο του αοράτου, όμως φαίνεται ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα.
Αν η Αθήνα ήταν Λος Άντζελες, ίσως να βλέπαμε την κυρία Μενεγάκη να συμπαρίσταται στους απεργούς της τηλεόρασης, βγάζοντας σε δημοπρασία έναν «Καφέ με την Ελένη» ή την Πετρούλα να προσφέρει πριβέ παρουσιάσεις του μετεωρολογικού δελτίου στο «χώρο σας».
Οι αόρατοι εργαζόμενοι πριν από 7 χρόνια
(Από ΠΡΙΝ, 26/10/2003)