του Κώστα Εφήμερου
Επειδή είμαι σίγουρος ότι είστε τεμπέληδες (αυτό άλλωστε υποστηρίζει ο συγγραφέας) θα παραθέσω αποσπάσματα της «προς ηλιθίους επιστολής» του Ιωάννου. Μη δίνετε και κλικ στην Athens Voice. Γράφει λοιπόν:
Είσαι ένας μόνο ανάμεσα σε εκατομμύρια παρόμοιους που με την ηλιθιότητά σας σπρώχνετε την χώρα προς την καταστροφή και την εξαφάνιση, μία μοίρα που φοβάμαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να αποφύγουμε. […]Σήμερα γίνεται στην χώρα μία άνιση μάχη-μέχρι θανάτου. Συγκρούονται η λογική από την μία, (που την εκπροσωπεί είτε μία μειοψηφία, είτε μία πολύ σιωπηλή και πολύ αδρανής πλειοψηφία), με τον φανατισμό και την ηλιθιότητα, από την άλλη. Από την έκβαση αυτής της μάχης νομίζω πως θα κριθεί το μέλλον της πατρίδας μας για πολλά χρόνια-μπορεί και η ίδια η ύπαρξή της. Γι’ αυτό αισθάνομαι εθνικό καθήκον να σου γράψω ετούτο το γράμμα.
Αυτό είναι μάλλον μια υπερβολική έκφραση της θεωρίας περί αριστερής ηγεμονίας στη χώρα μας. Ο Ιωάννου νιώθει μέρος μιας μικρής αλλά ηρωϊκής μειοψηφίας που έχει αναλάβει την υπεράσπιση της λογικής. Είναι μάλιστα συγκινητικό που σπαταλάει τον πολύτιμο χρόνο του -αντί να χτυπάει ένα κοκτέιλ ξέρωγω- μόνο και μόνο γιατί αισθάνεται εθνικό καθήκον.
Δεν ξέρω βέβαια τι εννοείς λέγοντας ότι ο Παπαδήμος φταίει επειδή “ξεπουλήθηκατε για 50 χρόνια”. […] Υποθέτω πως θα εννοείς ότι δεν θα μπορούν για τα επόμενα 50 χρόνια κάποιοι που τους θεωρείς εκλεκτούς, να τεμπελιάζουν, να κλέβουν, να παρασιτούν και να περνάνε μία ζωή χαρισάμενη στην πλάτη αλλονών και με λεφτά που θεωρείς ότι θα ήταν δίκαιο να τους πληρώνουν κάποια κορόιδα, είτε από το εξωτερικό, είτε από το εσωτερικό.
Το σχόλιο το οποίο εκνεύρισε τον Ιωάννου έγραφε ακριβώς: «Ο Άνθρωπος διετέλεσε πρωθυπουργός χωρίς να ψηφιστεί από κανέναν, έκλεισε την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική απάτη στην ιστορία της ΟΝΕ (το PSI), πτώχευσαν Έλληνες κάτοχοι ομολόγων και ελληνικά ταμεία, πλούτισαν από το εξωτερικό και ούτε γάτα ούτε ζημιά… Job done και κανένα κόμμα δεν έφταιξε». Δεν ήταν μια γενικολογία. Αφορούσε τα swap του Σημίτη με την Goldman Sachs με τα οποία μειώθηκε στα χαρτιά το ελληνικό χρέος προκειμένου να ενταχθούμε στην ΟΝΕ, την ολοκλήρωση του PSI, του κουρέματος δηλαδή που κούρεψε σχεδόν αποκλειστικά τις ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία (τα οποία μετά δεν είχαν αποθεματικά και με αυτό το επιχείρημα μειώθηκαν κατά 56% οι συντάξεις), στην απώλεια του 90% των αποθεματικών των μικροομολογιούχων, τους οποίους διαβεβαίωνε ότι θα καλύψει με νομοθετική ρύθμιση που δεν ήρθε ποτέ και την ανάληψη της πρωθυπουργίας χωρίς ούτε μια ψήφο. Όλα τα παραπάνω είναι αποδεδειγμένα, με στοιχεία που έχουν παρατεθεί σε αρκετά ρεπορτάζ (από μέσα μάλιστα που θαυμάζει ο κύριος Ιωάννου, όπως οι Financial Times, ο Economist και οι New York Times) αλλά και σε νομικά έγγραφα (σε τουλάχιστον τρεις δικογραφίες). Αντί αυτού ο Ιωάννου θεωρεί ότι για όλα φταίει ο Δημόσιος Τομέας που τεμπέλιαζε και ζούσε παρασιτικά. Υιοθετεί δηλαδή μια αστήρικτη προπαγάνδα, αφού όλα τα στοιχεία για τον όγκο του Δημόσιου Τομέα στην Ελλάδα, τις ώρες εργασίας και τα ύψος των συντάξεων βρίσκονται διαθέσιμα από οργανισμούς που υπηρετεί με την πέννα του ο συγγραφέας, όπως ο ΟΟΣΑ.
Γιατί όμως εσύ και οι όμοιοί σου, αφού ισχυρίζεστε ότι το PSI ήταν η “μεγαλύτερη χρηματοοικονομική απάτη στην ιστορία της ΟΝΕ”, δεν μας εξηγείτε καμιά φορά να μάθουμε κι εμείς, τέλος πάντων, πως έγινε η “απάτη” αυτή;
Μιας λοιπόν και δεν μας εξηγείτε εσείς, θα ήθελα να σου εξηγήσω εγώ μερικά πράγματα. Πρώτο και καλύτερο, μάλιστα, που έχω να σου πω, είναι ότι δεν πτώχευσε κανένα ταμείο από το PSI γιατί, όπως έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές -αλλά εσείς κάνετε ότι δεν το ακούτε-, τα ταμεία έχασαν στο PSI 15 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αφού τα ξέρεις, γιατί δεν τα λες;…
Τα “ταμεία” λοιπόν έχασαν στο PSI όσο περίπου παίρνουν ενίσχυση από το κράτος σε ένα χρόνο. Από το 2012 που έγινε το PSI και έχασαν τα 15, έχουν ήδη πάρει, σαν ενίσχυση από το Δημόσιο, πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τα ταμεία έχασαν δηλαδή από τα αποθεματικά τους τις συντάξεις ενός ολόκληρου χρόνου και ο συγγραφέας το θεωρεί αμελητέο. Εδώ γίνεται μια λογική λαθροχειρία, λες και τα χρήματα που καταγράφονται στον προϋπολογισμό του κράτους για την ασφάλιση των πολιτών αποτελούν κάποιου είδους χάρη. Η αλήθεια όμως είναι ότι στον ίδιο προϋπολογισμό καταγράφονται και τα έσοδα των ταμείων από εισφορές. Έτσι, ακόμα και το 2012, πριν το PSI δηλαδή, η επιπλέον χρηματοδότηση που χρειάστηκα να δώσει το κράτος ήταν 1,4 δισ. ευρώ προκειμένου να καλύψει την τρύπα που εμφανίστηκε και εξαιτίας της κατάρρευσης κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ από την εφαρμογή του 1ου Μνημονίου. Δηλαδή αν τα ταμεία είχαν 14 δις επιπλέον θα μπορούσαν να χρηματοδοτούν τις συντάξεις για περίπου 10 χρόνια ακόμα.
Μετά το PSI και την απομείωση της αξίας των ομολόγων, χρειάζεται να πληρώνει 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Την διαφορά -δηλαδή τα 9 δισεκατομμύρια που γλυτώσαμε σαν χώρα- το κράτος την δίνει τώρα στα ταμεία για να πληρώνουν συντάξεις. Εάν δεν είχε γίνει το PSI αντί να τα δίνει στα ταμεία, θα έπρεπε αυτά τα 9 δισεκατομμύρια να τα δίνει στους κατόχους των ομολόγων. Και επειδή οι περισσότεροι ήταν ξένοι θα έπρεπε να τα δίνει σε ξένους.
Εδώ ο «δημοσιογράφος» έχει χάσει λίγο τα νούμερα. Καταρχάς αναφέρει τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων ξεχνώντας το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων της περιόδου 2005-2007 που στοίχισε στα Ταμεία 1,8 δισ. ευρώ (και αν δεν με απατάει η μνήμη μου δεν έφταιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά το πολιτικό κατεστημένο). Επιπλέον τα νούμερα που παρουσιάζει είναι μάλλον εσφαλμένα. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013 (σελίδα 88) η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων από 14,7 δισ. το 2011 έπεσε στα 13,3 δισ. το 2012 μετά το PSI, δηλαδή όχι κατά 9 αλλά μόλις 1,4 δισ. ευρώ.
Επίσης, εάν έχεις πάρει κάπως είδηση τον καυγά που γίνεται στις ημέρες μας για το “πρωτογενές πλεόνασμα”, πρέπει να έχεις υπ’ όψιν σου το εξής: οι “δανειστές” μας ζητάνε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, (κι εμείς τρελαινόμαστε δεδομένου ότι μας φαίνεται πολύ), γιατί αυτό αντιστοιχεί περίπου στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο που πρέπει να πληρώνουμε για τόκους εξυπηρέτησης του χρέους. Επειδή, λοιπόν, όντας χρεοκοπημένοι κανείς δεν μας δανείζει πλέον για να πληρώνουμε τους τόκους μας, (γιατί όσο βλάκες και να είναι οι υποψήφιοι δανειστές ξέρουν ότι αν μας τα δανείσουν δεν θα τα πάρουν ποτέ πίσω), πρέπει μόνοι μας να βρίσκουμε τα 6 δισεκατομμύρια που μας χρειάζονται. Μόνο που αν δεν είχε γίνει το PSI δεν θα μας χρειάζονταν 6 δισεκατομμύρια αλλά 15!
Εδώ μιλάμε για απογείωση της μπακαλίστικης λογιστικής. Οι δανειστές μας που μας δανείζουν γιατί κανείς δεν μας δανείζει (παράλογοοο) ζητάνε πλεονάσματα 6 δισ. (κερδίζοντας βέβαια και κάτι δισ. από την διακράτηση ελληνικών ομολόγων στα πλαίσια του προγράμματος SMP) γιατί αλλιώς θα χρειαζόμασταν 15 δισ.! Ο ποιητής προσπαθεί να κάνει εδώ μια σύνδεση μεταξύ πλεονάσματος του κρατικού προϋπολογισμού, τοκοχρεολυσίων, ποσών από διακράτηση ομολόγων και αποτελέσματος από το κούρεμα του PSI. Όταν όμως τολμάς να κάνεις καμία σύνδεση μεταξύ των μιζών από τα εξοπλιστικά προγράμματα με τα ελλείμματα του κράτους σου λένε ότι είσαι λαϊκιστής και ότι συγκρίνεις πεπόνια με λεμόνια.
Το οποίο PSI δεν “χρεοκόπησε” μόνο Έλληνες, όπως αφήνετε να εννοηθεί εσύ και οι όμοιοί σου. Στην πραγματικότητα δεν “χρεοκόπησε” κανέναν γιατί όλοι οι κάτοχοι των ομολόγων, Έλληνες και ξένοι, πήραν πίσω νέα ομόλογα που ήταν μεταξύ 30 και 50% της αξίας των αρχικών, και αυτό δεν το λες χρεοκοπία.
α) Μέσω της διαδικασίας των Μνημονίων έχουμε αποδεχτεί (και μεταφέρει σε αγγλικό δίκαιο) ότι δεν θα κουρέψουμε ποτέ τα χρήματα που μας δίνουν οι διεθνείς πιστωτές μας. β) Τα ομόλογα που πήραν πίσω οι ομολογιούχοι μετά το κούρεμα PSI είχαν ονομαστική αξία ίση με το 21% (λίγο μακριά από το 30 έως 50 που υποστηρίζει ο «δημοσιογράφος» και δεν μιλάμε και για την πραγματική αξία τους στη δευτερογενή αγορά).
Εάν μάλιστα κάποιος “χρεοκόπησε” κατά κυριολεξίαν από την μείωση της αξίας των ομολόγων, και δεν είχε να φάει, αυτό σημαίνει ότι δεν τα είχε σαν αποταμίευση, που του μειώθηκε, αλλά σαν μοναδική πηγή εισοδήματος και ζούσε αποκλειστικά από αυτά. Ήταν δηλαδή ένας “ραντιέρης”, ένα άτομο όχι με ιδιαίτερα χρήσιμη κοινωνική συμβολή, και μου φαίνεται περίεργο να χαλάτε τον κόσμο, εσείς οι αντιϊμπεριαλιστές, ή οι πολεμιστές της “βαθειάς γης”, και να κοντεύετε να γκρεμίσετε την χώρα, για το χατήρι του εισοδηματία που ζούσε αποκλειστικά από τα ομόλογά του.
Εδώ παρατηρούμε τον υποστηρικτή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού σε μια κομμουνιστική κρίση να χυδαιολογεί απέναντι στον τίμιο καπιταλιστή που κάνει ό,τι θέλει τα λεφτά του στην ελεύθερη αγορά με το επιχείρημα ότι «δεν έχει ιδιαίτερα χρήσιμη κοινωνική συμβολή». Αυτό με το «κοντεύετε να γκρεμίσετε τη χώρα» το λες και υπερβολή.
Θα μπορούσε, μήπως, να γίνει μία διαγραφή χρέους μόνο για τους ξένους; Το ρωτάω, ρητορικά, γιατί απ’ ότι φαίνεται αυτό είναι που θα ήθελες εσύ και οι όμοιοί σου. Πολλοί άλλωστε σαν και σένα έκαναν το συγκεκριμένο αίτημα πολιτικό σύνθημα και στηριγμένοι σε αυτό κατάφεραν να σταδιοδρομήσουν πολιτικά (μέχρι ενός σημείου, βέβαια-μετά τους πήρανε χαμπάρι).
Όπως έγραψα παραπάνω έχουμε ειδική συμφωνία ακριβώς για το αντίθετο. Δηλαδή για να μην κουρέψουμε το χρέος προς τους ξένους.
Παρ’ ότι δεν έχω καμμία εμπιστοσύνη στις διανοητικές σου ικανότητες θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω γιατί δεν θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο (που άλλωστε, δεν γνωρίζω να έχει συμβεί στην ιστορία άλλη φορά).
Μεταξύ του 1997 και του 2013 έγιναν 24 χρεοκοπίες και αναδιαρθρώσεις κρατικών χρεών. Πες μας ρε εγκέφαλε των πέντε θαλασσών και των οκτώ ηπείρων…
Ο τρόπος με τον οποίον δανείζεται μία χώρα και συμπεριφέρεται προς τους δανειστές της είναι καθορισμένος και στηρίζεται σε μία απλή λογική αρχή: ότι η χώρα δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις σε ποιούς εξοφλεί τα χρέη της και σε ποιούς όχι, εάν αυτό δεν είναι ρητά συμφωνημένο εξ αρχής, κατά την σύναψη του δανείου.
Εκτός βέβαια αν τα δάνεια είναι παράνομα.
Εάν, λοιπόν, η Ελλάδα επιχειρούσε να πράξει κάτι ανάλογο, δηλαδή να διαγράψει μόνο το χρέος της προς τους ξένους και όχι προς τους Έλληνες πολίτες, ή και ελληνικούς οργανισμούς, τότε θα ξεκινούσε ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος εναντίον της. Στο τέλος και θα πλήρωνε τα οφειλόμενα, και θα είχε καταστραφεί οικονομικά, και δεν θα ξανάβγαινε να δανεισθεί στις αγορές για τα επόμενα 200 χρόνια.
Το αστείο εδώ -εκτός από τα 200 χρόνια- είναι ότι οι αγορές δεν εκδικούνται. Ένα απλό οικονομικό παράδειγμα είναι η ανάκαμψη της οικονομίας της Αργεντινής μετά τη χρεοκοπία του 2005. Φυσικά και υπήρξε αρχικά απομωνοτισμός αλλά σύντομα οι αγορές έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: ασχολήθηκαν με το κέρδος τους.
Η αλήθεια είναι ότι το PSI, (όπως και τα Μνημόνια), δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μία πρακτική διευθέτηση η οποία αναπόφευκτα αναγνωρίζει και επικυρώνει μία ήδη προϋπάρχουσα πραγματικότητα. Δηλαδή, τα ομόλογα των οποίων η αξία “κουρεύθηκε” κατά 126 δισεκατομμύρια ευρώ στα PSI, PSI+, και OSI, ακόμη και πριν το “κούρεμά” τους, δεν είχαν ως πραγματική τους αξία την επ’ αυτών αναγραφόμενη.
Τίποτα περισσότερο από μια πρακτική διευθέτηση που έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση, σύμφωνα με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο πολιτικός και οικονομικός διάλογος για τη λιτότητα λέει ότι υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Το να πιστεύεις στην ΤΙΝΑ είναι ιδεολογία, δεν σημαίνει ότι το ζήτημα είναι τεχνικό και δεν επιδέχεται διαφωνίες.
Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει και με τα Μνημόνια. Όσοι εξεγείρονται εναντίον τους το κάνουν λες και οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί που τα συνομολόγησαν είχαν επιλογή ανάμεσα σε μία αύξηση των παροχών και των εισοδημάτων και σε μία μείωσή τους, και προτίμησαν την δεύτερη! Μα τα Μνημόνια φυσικά δεν ήταν θέμα επιλογής! Ήταν θέμα αδήριτης αναγκαιότητας, λόγω της προηγηθείσας ουσιαστικής χρεοκοπίας και της αδυναμίας να εξευρεθούν τα ποσά που η κοινωνία θεωρούσε πλέον ως “θεμιτά” εισοδήματά της. Αυτό, […] το αποδεικνύει, άλλωστε, η κατάληξη κάθε αντιμνημονιακού πολιτικού φορέα που ήρθε στην εξουσία και, παρά την ρητορική του, κατέληξε πάντοτε μπροστά στο πραγματικό δίλημμα: ή ολική καταστροφή ή προσαρμογή στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας!
Βλέπεις Αλέξη τι έχεις κάνει;
Το ίδιο πράγμα, αποδεικνύεται, επίσης, πονηρεμένε παραλήπτη της επιστολής αυτής, από το γεγονός ότι κανείς από όλους εσάς δεν είχε την δυνατότητα να απαντήσει, έστω και μία φορά, σε μία απλή ερώτηση: ωραία· ας πούμε ότι διώχνουμε τους ξένους και καταργούμε το Μνημόνιο. Μετά από αυτό τι θα γίνει; Που θα βρείτε χρήματα για να δώσετε στον λαό όλα αυτά που διεκδικείτε για χατήρι του ως “αντι-μνημονιακοί”;
Να ένας που έχει απαντήσει, πάνω από μια φορά στην απλή σου ερώτηση.
Περαίνων την επιστολή μου σου δηλώνω πως γνωρίζω ότι το αυτί σου δεν ιδρώνει από όσα σου λέω. Σου τα έγραψα, όμως, όλα αυτά γιατί αγανάκτησα. Φυσικά, εσύ, δεν είσαι ο χειρότερος από όσους ελεεινολόγησαν έναν αξιοπρεπή άνθρωπο σαν τον Λουκά Παπαδήμο. Αντιθέτως. Σε σύγκριση με τους υπάνθρωπους που πανηγύρισαν για τον τραυματισμό του ή παρακάλεσαν για τον θάνατό του (!), μοιάζεις ένας γίγαντας ήθους και ένας κολοσσός ευφυίας. Αντιπροσωπεύεις όμως, και εσύ, επάξια, κάτι ενώπιον του οποίου ακόμη και οι Θεοί ηττώνται. Και αυτό που αντιπροσωπεύεις είναι σήμερα η πιο μεγάλη και η πιο πραγματική απειλή για την αγαπημένη μας πατρίδα. Οι καλοί Έλληνες οφείλουν να το πολεμήσουν με όλες τους τις δυνάμεις.
Η πιο μεγάλη και η πιο πραγματική απειλή για την αγαπημένη μας πατρίδα έρχεται από αυτούς που νομίζουν ότι ανήκουν στην ηρωϊκή μειοψηφία που κατάλαβε αυτό που δεν κατάλαβαν όλοι οι άλλοι. Και όταν λέω «άλλοι» εννοώ τα 500.000 παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τα 1,3 εκατομμύρια που ζουν με σύνταξη κάτω των 500€ κ.λπ. Από κρετίνους δηλαδή σαν και του λόγου σου. (Μετά την καταδίκη μου από το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ επειδή απεκάλεσα άλλο συνάδελφό σου «τομάρι», νομίζω ότι μπορώ να ελπίζω και σε νέο παράσημο).