του Κώστα Εφήμερου
Ας πάρουμε την δήλωση αυτή τμήμα-τμήμα: Όσον αφορά την υποστήριξη της Ευρώπης που κατά τον κύριο Σόιμπλε δεν λείπει αξίζει να σημειωθεί ότι από το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προσφέρει 3 προγράμματα δανεισμού με υψηλότατα επιτόκια. Τα κέρδη της ΕΚΤ από την διακράτηση των ελληνικών ομολόγων έχουν ξεπεράσει τα 13 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μόνο το 11% των χρημάτων που διατίθενται μέσω των προγραμμάτων «σωτηρίας» καταλήγουν στην ελληνική οικονομία. Οι πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών οφείλουν να γνωρίζουν ότι η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ είναι διασφαλισμένη αφού τα ομόλογά τους είναι τα μοναδικά που απαγορεύονται με αυστηρές ρήτρες να «κουρευτούν» σε αντίθεση με τα ομόλογα του Ελληνικού κράτους και των ιδιωτών. Η Τρόικα διασωλήνωσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τα τελευταία 5 χρόνια δίνοντας χρόνο στις ευρωπαϊκές τράπεζες (και ιδιαίτερα στις γερμανικές) να απαλλαγούν από τα τοξικά ομόλογα των ελληνικών τραπεζών. Το ΤΧΣ ιδρύθηκε με μοναδικό στόχο την σωτηρία της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών της Ευρώπης, τον λογαριασμό τον πλήρωσαν οι ευρωπαίοι πολίτες και οι Έλληνες δεν επωφελήθηκαν ούτε στο ελάχιστο αφού μέσω του ELA και την διακοπή της υποστήριξης της ΕΚΤ οι ελληνικές τράπεζες έχασαν το δεύτερο συνθετικό της λέξης «χρηματοπιστωτικά» ιδρύματα.
Όσον αφορά το σκέλος της δήλωσης του κυρίου Σόιμπλε στο οποίο αναφέρεται στην έλλειψη διαρθρωτικών αλλαγών της ελληνικής οικονομίας που θα κάνει τη χώρα ανταγωνιστική θα πρέπει να σημειωθεί ότι αφενός με την επιβολή των capital controls η ίδια η Ευρώπη εναντιώνεται σε οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης της ελληνικής επιχειρηματικότητας, αφετέρου οι εκπρόσωποι των θεσμών είναι αυτοί που επιμένουν στην επιβολή μιας φορολογικής καταιγίδας, αρνούμενοι να συζητήσουν οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή στο σύστημα. Η απαίτηση επιπλέον φορολόγησης των αγροτών, των φαρμάκων και οι επεμβάσεις του τύπου «τι θεωρείται φρέσκο γάλα» δεν αποσκοπούν στην αναδιάρθρωση της ελληνικής ανταγωνιστικότητας αλλά στην ανταγωνιστικότητα των γερμανικών προϊόντων εντός της ελληνικής αγοράς. Η επιμονή σε ένα πρόγραμμα που αποδεδειγμένα αποτυγχάνει εδώ και 6 χρόνια -κάτι που παραδέχονται και οι ίδιοι οι θεσμοί που σχηματίζουν το Κουαρτέτο- με μια συνταγή 80-20 μεταξύ φορολογίας / μεταρρυθμίσεων δεν γίνεται από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Η Γερμανία και ο κύριος Σόιμπλε συγκεκριμένα έχουν επιδείξει ιδιαίτερη αυστηρότητα στην αυξημένη φορολογία και στην εκποίηση της ελληνικής περιουσίας, δύο συστατικά που τα ίδια τα φιλελεύθερα μοντέλα από τα οποία εμπνέονται θεωρούν αδιανόητο να χρησιμοποιούνται ως οικονομικό εργαλείο την ώρα της κρίσης.
Τέλος όσον αφορά την προτροπή του κυρίου Σόιμπλε προς τους Έλληνες να σταματήσουν να κατηγορούν τους άλλους θα ήθελα να θυμίσω στον κύριο Σόιμπλε ότι εκτός από την μη καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων (τις οποίες δεν αρνείται η Γερμανία ότι όφειλε, απλά υποστηρίζει ότι σε μια διακρατική συμφωνία ένας Έλληνας πρωθυπουργός τους τις χάρισε) υπάρχουν επίσης δύο ακόμα κατηγορίες εξωτερικών ευθυνών: α) Η ευθύνη του σχεδιασμού της ίδιας της Ευρωζώνης που χωρίς την πολιτική της ένωση δημιούργησε ένα άδικο μοντέλο χρηματοδότησης του κέντρου από την περιφέρεια οδηγώντας τελικά σε κατάρρευση τις οικονομίες της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και σε ένα βαθμό ακόμα και της Γαλλίας και β) υπάρχει τέλος και η ευθύνη αυτού που επιβάλει ένα πανθομολογούμενα αποτυχημένο πρόγραμμα και αντί να αναζητάει τις αιτίες της αποτυχίας στο σχεδιασμό προσπαθεί να τις μετακυλήσει στον παθόντα.
Έτσι για τους παραπάνω λόγους θα ήθελα να απαντήσω στον κύριο Σόιμπλε ότι «οι Γερμανοί δεν θα έπρεπε να κατηγορούν τους άλλους για το αποτυχημένο τους πρόγραμμα, αλλά θα πρέπει να κοιτάξουν πώς μπορούν οι ίδιοι να βελτιωθούν. Σίγουρα δεν λείπει η υποταγή της Ελλάδας, αλλά οι μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν και υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να κάνουν τη χώρα ανταγωνιστική δεν είναι διαρθρωτικές».
(όχι ο) Ευκλείδης Τσακαλώτος
Υπουργός Οικονομικών