Η διαπλοκή συνέτριψε τα Μέσα
Η διαπλοκή συνέτριψε τα Μέσα
Η διαπλοκή συνέτριψε τα Μέσα
Του Βασίλη Κουφόπουλου
Του Βασίλη Κουφόπουλου
Οι δημοσιογράφοι τελικά ήταν ένας εύκολος αντίπαλος. Κατατροπώθηκαν μέσα σε δύο σαββατοκύριακα με συνοπτικές διαδικασίες από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ . Με το κοινό όμως τι γίνεται;
Οι αναγνώστες εδώ και καιρό έχουν στείλει το μήνυμα. Δεν θέλουν να πληρώνουν για να αγοράζουν εφημερίδα, διαβάζουν δωρεάν τις ειδήσεις στο Internet. Εφημερίδες αγοράζουν αν θέλουν να ακούσουν Πάριο ή Χατζηδάκι, αν θέλουν να δούνε κάποια ταινία. Ομοίως και με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Μπορεί να βλέπουν ή να ακούν, αλλά δεν καταναλώνουν απλώς φοβούνται, οπότε απομακρύνονται από τα Μέσα και τη διαφήμιση
Οι επιχειρηματίες επενδύοντας στην ύφεση αποφάσισαν να κόψουν τον αδύναμο κρίκο. Να απολύσουν εργαζόμενους και να κάνουν μειώσεις για να σωθούν οι επιχειρήσεις. Φτιάχνουν τώρα μικρότερα συγκροτήματα με την ίδια ευκολία που μέχρι χθες έστηναν μεγάλα , με την εγγύηση της πολιτικής εξουσίας και τα διαφήμιζαν μπαίνοντας στο χρηματιστήριο και αντλώντας τεράστια ποσά.
Και τα χρήματα αυτά μπορεί να χάθηκαν , οι άνθρωποι όμως που αποφάσισαν για αυτή τη στρατηγική της φούσκας στα Μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να είναι εδώ και να καθοδηγούν την κούρσα. Ποιος θυμάται πως πριν από 2 χρονιές η ελληνική τηλεόραση που τώρα απειλείται με συντριβή παρήγαγε 70-80σειρές; Ποιος θυμάται πως μέχρι πριν από λίγα χρόνια το δόγμα ήταν πως το ελληνικό κοινό δεν βλέπει ξένες σειρές, και δεν προλαβαίνουμε πλέον να βλέπουμε CSI και στην Ενταντική, επειδή είναι καλύτερες και στοιχίζουν φθηνότερα; Ποιος θυμάται τους ειδικούς που εκτιμούσαν πως η τηλεοπτική αγορά θα κυμαίνεται στα 600 εκατ. ευρώ ετησίως και τώρα η μάχη γίνεται για να μην υποχωρήσει κάτω από τα 400 εκατ. ευρώ; Κι επιτέλους ποιοι είναι εκείνοι που έστησαν αυτό το ακριβό πανηγύρι στον Τύπο με τα DVD και στην τηλεόραση με τους ακριβοπληρωμένους αστέρες και τα ζημιογόνους σταθμούς;
Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι περισσότεροι μιλάνε για την κατάρρευση του δημόσιου μοντέλου- στο οποίο όλο και κάποιος δικός τους εργάζεται- ενώ στην πραγματικότητα η διαπλοκή των συμφερόντων είναι εκείνη που φέρνει σήμερα την αποτυχία των ιδιωτικών ΜΜΕ . Και το πλεόνασμα από τα χρόνια της ευμάρειας, κάπου πήγε. Το λογικό θα ήταν για τους επιχειρηματίες, να παραδεχθούν και τη δική τους ήττα και να συζητήσουν με εκείνους είναι η πρώτη αλυσίδα της παραγωγής, τους εργαζόμενους για να μάθουν από τα λάθη τους. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό, είναι , να ρωτήσουν το κοινό τους, τι θέλει.
Οι δημοσιογράφοι τελικά ήταν ένας εύκολος αντίπαλος. Κατατροπώθηκαν μέσα σε δύο σαββατοκύριακα με συνοπτικές διαδικασίες από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ . Με το κοινό όμως τι γίνεται;
Οι αναγνώστες εδώ και καιρό έχουν στείλει το μήνυμα. Δεν θέλουν να πληρώνουν για να αγοράζουν εφημερίδα, διαβάζουν δωρεάν τις ειδήσεις στο Internet. Εφημερίδες αγοράζουν αν θέλουν να ακούσουν Πάριο ή Χατζηδάκι, αν θέλουν να δούνε κάποια ταινία. Ομοίως και με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Μπορεί να βλέπουν ή να ακούν, αλλά δεν καταναλώνουν απλώς φοβούνται, οπότε απομακρύνονται από τα Μέσα και τη διαφήμιση
Οι επιχειρηματίες επενδύοντας στην ύφεση αποφάσισαν να κόψουν τον αδύναμο κρίκο. Να απολύσουν εργαζόμενους και να κάνουν μειώσεις για να σωθούν οι επιχειρήσεις. Φτιάχνουν τώρα μικρότερα συγκροτήματα με την ίδια ευκολία που μέχρι χθες έστηναν μεγάλα , με την εγγύηση της πολιτικής εξουσίας και τα διαφήμιζαν μπαίνοντας στο χρηματιστήριο και αντλώντας τεράστια ποσά.
Και τα χρήματα αυτά μπορεί να χάθηκαν , οι άνθρωποι όμως που αποφάσισαν για αυτή τη στρατηγική της φούσκας στα Μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να είναι εδώ και να καθοδηγούν την κούρσα. Ποιος θυμάται πως πριν από 2 χρονιές η ελληνική τηλεόραση που τώρα απειλείται με συντριβή παρήγαγε 70-80σειρές; Ποιος θυμάται πως μέχρι πριν από λίγα χρόνια το δόγμα ήταν πως το ελληνικό κοινό δεν βλέπει ξένες σειρές, και δεν προλαβαίνουμε πλέον να βλέπουμε CSI και στην Ενταντική, επειδή είναι καλύτερες και στοιχίζουν φθηνότερα; Ποιος θυμάται τους ειδικούς που εκτιμούσαν πως η τηλεοπτική αγορά θα κυμαίνεται στα 600 εκατ. ευρώ ετησίως και τώρα η μάχη γίνεται για να μην υποχωρήσει κάτω από τα 400 εκατ. ευρώ; Κι επιτέλους ποιοι είναι εκείνοι που έστησαν αυτό το ακριβό πανηγύρι στον Τύπο με τα DVD και στην τηλεόραση με τους ακριβοπληρωμένους αστέρες και τα ζημιογόνους σταθμούς;
Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι περισσότεροι μιλάνε για την κατάρρευση του δημόσιου μοντέλου- στο οποίο όλο και κάποιος δικός τους εργάζεται- ενώ στην πραγματικότητα η διαπλοκή των συμφερόντων είναι εκείνη που φέρνει σήμερα την αποτυχία των ιδιωτικών ΜΜΕ . Και το πλεόνασμα από τα χρόνια της ευμάρειας, κάπου πήγε. Το λογικό θα ήταν για τους επιχειρηματίες, να παραδεχθούν και τη δική τους ήττα και να συζητήσουν με εκείνους είναι η πρώτη αλυσίδα της παραγωγής, τους εργαζόμενους για να μάθουν από τα λάθη τους. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό, είναι , να ρωτήσουν το κοινό τους, τι θέλει.