Ο Πέτρος Δαμιανός είναι ο Διευθυντής του Σχολείου των Φυλακών Αυλώνα. Η επαφή του με την εκπαίδευση στη φυλακή μετρά πάνω από 26 χρόνια. Είναι η πιο χαρακτηριστική φιγούρα πίσω από τις εκπαιδευτικές κατακτήσεις στα σχολεία των φυλακών. Μιλάει για τους μαθητές του, αποκαλώντας τους «παιδιά του», «ταλαιπωρημένα παιδιά, που μεγάλωσαν σε άλλες συνθήκες, έχουν μια μελαγχολία πίσω από τον θυμό τους και είναι ένας θυμός απέναντι σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά επειδή δεν αντέχουν να έχουν θυμό στο στενό τους περιβάλλον, εκπέμπεται στην κοινωνία και το σύστημα». Η σχέση που χτίζει μαζί τους βασίζεται στον αλληλοσεβασμό, κάτω από ένα πέπλο ανθρωπιάς. Έχει μια πολύ όμορφη αντίληψη για την παιδεία των παιδιών, ως μέλη του κοινωνικού συνόλου. «Υπάρχουν τρεις μεγάλοι πυλώνες. Ο πρώτος είναι η πρόληψη. Αφού τα παιδιά ήρθαν στη φυλακή, αποτύχαμε. Ο δεύτερος είναι όταν βρίσκονται στη φυλακή, εκεί είναι δική μας δουλειά. Ο τρίτος είναι το μετά. Το μετά έχει ονοματεπώνυμο. Είναι ο Γιάννης, ο Κώστας, ο Αχμέτ, ο Ιμπραήμ. Θα φύγουν αυτά τα παιδιά από τη φυλακή και θα πάνε σε μια συγκεκριμένη γειτονιά. Γιατί δεν κάνουμε κάτι να τα σώσουμε όταν βγουν απ’ τη φυλακή, με δομές, κοινωνικούς λειτουργούς, την αποδοχή της κοινωνίας;», είχε πει στο ΤΡΡ.
Με αφορμή την Διεθνή ημέρα για την Εκπαίδευση στη Φυλακή, ακόμα μια καλλιτεχνική δράση έλαβε χώρο μέσα στις φυλακές, μια ελευθερία πίσω από τα κάγκελα που θα έπρεπε να σημαίνουν σωφρονισμό κι όχι τιμωρία.