Το βίντεο από την στιγμή εκείνη της συνεδρίασης κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. «Έχουμε να τιμήσουμε πολύ περισσότερους ήρωες, κύριοι συνάδελφοι και δεν το έχουμε κάνει» ακούγεται λέει μάλιστα ένας εκ των δημοτικών συμβούλων της «Δημοτικής Ισοπολιτείας».
Έπειτα, συνέβη κάτι απροσδόκητο. Ένας δημοτικός σύμβουλος, ο Κωνσταντίνος Μουζακίτης, ζήτησε συγγνώμη για την στάση του και μάλιστα, ανακοίνωσε την παραίτησή του από το δημοτικό συμβούλιο. Συγκεκριμένα, στην επιστολή του αναφέρει:
«Η ευθύνη δεν αφορά μόνο τις πράξεις μας αλλά και τις παραλείψεις μας. Με το να μη σηκωθώ στο δημοτικό συμβούλιο, στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, συμμορφούμενος με την παράταξή μου, προσέβαλα τη μνήμη ενός ανθρώπου, που έχασε τη ζωή του από συγκαιρινούς ΝΑΖΙ. Οφείλω μια ειλικρινή συγνώμη στην οικογένειά του και σε κάθε άνθρωπο που θέλει να λέγεται άνθρωπος. Σε ελάχιστη ένδειξη μεταμέλειας, παραιτούμαι από το δημοτικό συμβούλιο».
Κατά την άποψή μας, αυτή η υπόθεση έχει μια διπλά θετική σημασία. Δεν είναι συνηθισμένο να βλέπεις κάποιον/α να παραιτείται από το οποιοδήποτε αξίωμά του για τα λάθη του, πόσο μάλλον σε μια τέτοια περίπτωση και για ένα λάθος σημαντικό μεν, συμβολικό δε. Επίσης, το πιο σημαντικό, είναι πολύ όμορφο να βλέπουμε ότι με ανθρώπους, με τους οποίους διαφωνούμε πολιτικά, σε κάποιες ζωτικής σημασίας περιπτώσεις υπάρχει ένας κώδικας, που μας ενώνει. Για τους λόγους αυτούς επικοινωνήσαμε με τον κ.Μουζακίτη, προκειμένου να μάθουμε περισσότερα. Το βασικό που προκύπτει από όσα μας είπε, είναι ότι η απόφασή του δεν ήρθε λόγω των αντιδράσεων. Εξάλλου, αφενός αυτές θα κοπάσουν σταδιακά, αφετέρου υποθέτουμε ότι για μια μερίδα του ακροατηρίου το ζήτημα θεωρείται μικρό η ακόμα και η στάση των δημοτικών συμβούλων σωστή. Η αντίδρασή του φαίνεται να είναι αποτέλεσμα εσωτερικής περισυλλογής και προσωπικών τύψεων.
«Αυτό που έγινε είναι ότι δεν έπραξα το αυτονόητο. Πρόταξα δυστυχώς την πειθάρχηση την παραταξιακή απέναντι στη Δικαιοσύνη, και ως εκ τούτου παραιτήθηκα γιατί ξέπεσα από το, εντός εισαγωγικών, αξίωμά μου, στην συνείδησή μου και των δημοκρατικών ανθρώπων», τονίζει ο Κωνσταντίνος Μουζακίτης, προσθέτοντας ότι για τον ίδιο, ο Παύλος Φύσσας είναι ξεκάθαρα ήρωας:
«Ήρωες είναι όσοι θυσιάζονται για ιδέες και αξίες καθολικές, όπως είναι και η ελευθερία, ακόμα και μέσα σε μια ειρηνική συνθήκη που η χώρα δεν είναι σε μια κατάσταση εμπόλεμη. Ένας άνθρωπος όταν αγωνίζεται για να υπερασπιστεί τους οικείους του, τους συντρόφους του, τις ιδέες του ή έχει διαφορετικό χρώμα ή σεξουαλικό προσανατολισμό και θανατώνεται, δολοφονείται μάλλον, με συγχωρείτε, από κάποιον νεοναζιστή ή φασίστα, είναι ήρωας. Δεν χωρεί ζήτημα σ’ αυτό».
Μοιάζει ομολογουμένως αντιφατικό ότι ένας άνθρωπος που τα λέει αυτά δεν σηκώθηκε όρθιος σε μια κίνηση ελάχιστου σεβασμού. Ωστόσο, βάσει των όσων λέει ο κ.Μουζακίτης, φαίνεται να ήταν περισσότερο μια στιγμή δισταγμού. «Δεν είχε γίνει με κάποια προηγούμενη συνεννόηση. Αυθόρμητα κι εγώ πήγα να σηκωθώ, όπως και κάποιος άλλος, που μετείχε εκεί, του συνδυασμού. Είδα τους υπολοίπους, δεν ήθελα να τους τοποθετήσω σε ένα κάδρο με χαρακτηρισμό που, ποιος θα ήτανε; Εκοντες ακοντες, θα χαρακτηρίζονταν έτσι» σχολιάζει δεικτικά, ενώ επαναλαμβάνει ότι μετά τη συνεδρίαση «είχε κάτι το οποίο βάραινε τη συνείδησή του» και προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού. Ωστόσο, δεν αναζητεί κάποιο ελαφρυντικό: «Αυτά δεν τα λέω, έτσι, αναζητώντας κάποια αντιμετώπιση ελαφρυντική. Η ευθύνη ξεκινάει και τελειώνει σε μένα. Ήμουν άπειρος απ’ όλη αυτή την διαδικασία αλλά φαντάζομαι ότι κανένα δημοτικό συμβούλιο, ό,τι σύνθεση και να παρουσιάζει, δεν έπρεπε να έχει πρόβλημα να τιμήσει τον οποιοδήποτε άλλον που έπραξε σωστά». Αναφέρει μάλιστα το γεγονός ότι έξω από το Δημαρχείο Ιλίου κυματίζει η παλαιστινιακή σημαία, δίπλα στην ελληνική, κίνηση που «δυστυχώς δεν θα δεχόταν εύκολα το οποιοδήποτε δημοτικό συμβούλιο»
«Ό,τι κάμπτει τις προσωπικές μας αξίες, νομίζω δεν μπορεί να προτάσσεται έτσι σαν αιτιολόγηση. Σας είπα χωρίς κάποια προσπάθεια να δικαιολογηθώ λόγω φόρτισης, για ποιο λόγο το έπραξα. Ήτανε χυδαίος. Σας το εξήγησα. Σας το αιτιολόγησα. Δεν υπάρχει δίκαιο σ’ αυτό. Είναι άδικο εξ ορισμού».
Στο τέλος της συνέντευξης, κλείνει λέγοντας: «Σας μίλησα, αλλά στη συνείδησή μου και πολλών δημοκρατικών πολιτών, έχω χάσει το δικαίωμα της δημόσιας τοποθέτησης. Και πολλά σας είπα και ευχαριστώ για το χρόνο που μου δώσατε». Επιστρέψαμε επομένως στην έντονη διαφωνία.