To σύμφωνο συμβίωσης το αγκάθι για την Ιερά Σύνοδο
«Παρά τα αντιθέτως αναμενόμενα, η διαφωνία της Ιεράς Συνόδου δεν έχει να κάνει πρώτα και κύρια με την αναδοχή από τα ομόφυλα ζευγάρια. Έχουμε συνολική και δομική διαφωνία με το σύμφωνο συμβίωσης» υπογράμμισε ο ειδικός νομικός σύμβουλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, Θόδωρος Παπαγεωργίου. Αφού πρώτα διάβασε την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, ο Θ. Παπαγεωργίου επεσήμανε ότι το σύμφωνο συμβίωσης δεν έχει τις εγγυήσεις σταθερότητας που έχει ένας γάμος. «Ο γάμος έχει εγγυήσεις, με το σύμφωνο συμβίωσης μπορεί απλώς να αποδεσμευθεί με ένα απλό εξώδικο, μέσα σε ένα τρίμηνο. Αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στους δυο θεσμούς, Χαμηλώνει τον πήχη της παιδικής προστασίας» υπογράμμισε. Πρόσθεσε πάντως ότι δεν γίνεται να υπάρχει διάκριση με τα ετερόφυλα ζευγάρια γιατί η χώρα θα καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. «Ή θα επιτραπεί για όλους ή για κανέναν» είπε και διευκρίνισε ότι η διαφωνία της εκκλησίας για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει να κάνει με ηθικές αξίες. «Το συμφέρον του παιδιού έχει να κάνει και με την κοινωνική ένταξη, δεν είναι άνετη η κοινωνία. Να μην αρχίσει η προσπάθεια προόδου και εκσυγχρονισμού της κοινωνίας από τα παιδιά. Φανταστείτε τι κοινωνική διάκριση θα βιώσουν τα μη βιολογικά παιδιά από ομόφυλα ζευγάρια» ανέφερε ο Θ. Παπαγεωργίου.
«Η Ελληνική κοινωνία δεν θα είναι ποτέ έτοιμη να αποδεχθεί κάτι αντίθετο»
Κάθετα αντίθετη στην αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια εμφανίστηκε επί της ουσίας μόνο η Μαρία Περιχωρήτη, μέλος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος, υποστηρίζοντας ότι θα στερηθούν το δικαίωμα ανάπτυξης τους πάνω στα αρχέτυπα του πατέρα και της μητέρας, ενώ δεν θα έχουν ένα σωστό και ισορροπημένο πρότυπο, όπως είπε. «Το παιδί δεν δικαιούται να αναπτυχθεί σε μια οικογένεια που δεν έχει νομική υπόσταση, όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Η οικογένεια έχει και βιολογική υπόσταση και πολιτισμική. 'Άλλο ο ρόλος της γυναίκας και άλλος του άνδρα» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Θεώνη Κουφονικολάκου, Βοηθός Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ζήτησε να εξαιρεθεί από τον κανόνα του ανώτατου και κατώτατου ορίου ηλικίας, που είναι το 60ο και το 30ο έτος ηλικίας, η συγγενική αναδοχή. «Το νομοσχέδιο μάς δημιουργεί προβληματισμό κυρίως γιατί δεν προβλέπει επαρκώς τη συγγενική αναδοχή και φροντίδα. Η ανάθεση και η φροντίδα του τέκνου αποκλείει τους συγγενείς. Πρέπει ρητά να οριοθετείται η προτεραιότητα της συγγενικής αναδοχής» τόνισε και πρόσθεσε: «Το άρθρο 8 θα είχε λογική αν στη σειρά των κατάλληλων για αναδοχή δεν απέκλειε ένα πρόσωπο που έχει αναπτύξει ένα ψυχικό σύνδεσμο με το παιδί και είναι πιο κατάλληλο» πρόσθεσε.
«Με στόχο κανένα παιδί στο ίδρυμα»
Σημαντικό χαρακτήρισε το νομοσχέδιο η πρόεδρος του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος Τριανταφυλιά Αθανασίου, τονίζοντας ότι έχει παιδοκεντρική στόχευση, ενώ για πρώτη φορά εμπλέκονται επαγγελματίες κοινωνικοί λειτουργοί στο κομμάτι της αναδοχής. «Το νομοσχέδιο καταργεί τις διακρίσεις, με στόχο κανένα παιδί στο ίδρυμα» επεσήμανε.
Ο Στέργιος Σιφνιός, διευθυντής Κοινωνικής Ερευνάς και Εργασίας των Παιδικών χωριών ΣΟΣ Ελλάδος, τόνισε την ανάγκη συνεργειών, σημειώνοντας ότι δεν μπορεί ένας μόνο κοινωνικός λειτουργός να αξιολογεί την αναδοχή και επεσήμανε ότι «πρέπει να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στη «μεταπαρακολούθηση» των ανάδοχων οικογενειών».
«Επειδή μιλάμε για ετοιμότητα της κοινωνίας θα πρέπει να εκπαιδευτεί με μια μεγάλη καμπάνια στην κουλτούρα διαδοχής. Υπάρχει ακόμα και στη Βουλή άγνοια για το τι σημαίνει πραγματικά αναδοχή και υιοθεσία. Χρειάζεται μεγάλη καμπάνια του όλου θεσμού ώστε να αλλάξει η κουλτούρα υπέρ του συμφέροντος του παιδιού» υπογράμμισε.
«Για εμάς χίλιες φορές να είναι σε μια οικογένεια ένα παιδί παρά στο δρόμο» επεσήμανε η Λώρα Παπά, πρόεδρος της Μετάδρασης, σημειώνοντας ότι πάνω από 1.000 παιδιά βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στο δρόμο και υπογράμμισε ότι «το νομοσχέδιο κάνει ένα βήμα, έχει καινοτομίες και είναι πολύ θετικό ότι διευκολύνει τη διαδικασία για την αναδοχή.
«Είναι θετικό να επιτευχθεί μέσω της αναδοχής η αποϊδρυματοποίηση. Στόχος για εμάς είναι λιγότερα παιδιά στα ιδρύματα περισσότερα στις οικογένειες. Είναι σαφές ότι πρέπει να σκύψουμε στο τρόπο που θα υλοποιηθεί αυτή η πολιτική» ανέφερε ο διοικητής του ΟΠΕΚΑ, Στέλιος Πλιάκης.
«Ένα παιδί με αναπηρία παραμένει πάντα άτομο παιδικής προστασίας. Σαφώς το νομοσχέδιο κινείται σε θετική κατεύθυνση. Σε μια ανάδοχη οικογένεια έχει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και άσκησης των δικαιωμάτων του παρά σε ένα άσυλο» ήταν η άποψη που εξέφρασε η Κυριακούλα Ιωάννου, εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑΜΕΑ.
«Μπορεί να είστε λίγο γονείς και φροντιστές αλλά δεν μπορείτε να είστε κανονικοί γονείς»
Η πρόεδρος της ΜΚΟ «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο», Στέλλα Μπελιά χαρακτήρισε το νομοσχέδιο θετικό μεν, που κάνει ένα δειλό βήμα δε, ζητώντας να δοθεί η δυνατότητα στα ομόφυλα ζευγάρια να μπορούν να υιοθετήσουν. «Αδικεί την πρόθεση του νομοσχεδίου που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η επικέντρωση της συζήτησης στο αν μπορούν οι ανάδοχοι γονείς να είναι ομόφυλα ζευγάρια. Από την άλλη αδικεί και εμάς. Θα περιμέναμε από αυτή την αριστερή κυβέρνηση να μην μας πει ότι μπορεί να είστε λίγο γονείς και φροντιστές αλλά δεν μπορείτε να είστε κανονικοί γονείς. Και αυτό είναι διάκριση. Θα έπρεπε να γίνουν αλλαγές στο αστικό δίκαιο και δεν ξέρω γιατί δεν έγιναν. Έχουμε δικά μας παιδιά που υφίστανται πολλές διακρίσεις. Θα απολογηθείτε σε αυτά τα παιδιά που πρέπει να πείτε γιατί τα παιδιά των ετερόφυλων έχουν δικαιώματα αλλά αυτά δεν έχουν. Υπάρχει στρέβλωση μεγάλη ότι οι γκέι δεν μπορούν να γίνουν μαμάδες» ανέφερε μεταξύ άλλων η Στ. Μπελιά.
«Είναι άνευ νοήματος που η συζήτηση εστιάζεται στην αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια. Στην παγκόσμια κοινωνία έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την ψυχική υγεία των παιδιών ούτε και επηρεάζει περισσότερο τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό σε σχέση με άλλους γονείς» υποστήριξε ο Γιώργος Νικολαϊδης, διευθυντής του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού.
Κατά της «επαγγελματικής αναδοχής» το ΠΕΝ
Την κάθετη διαφωνία της «στην επαγγελματική αναδοχή» εξέφρασε η Αργυρώ Ζερβάκη, πρόεδρος του Πρότυπου Εθνικού Νηπιοτροφείου (ΠΕΝ) Καλλιθέας, ενώ ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου καθώς, όπως είπε, προσκρούει σε τέσσερα άρθρα του αστικού κώδικα για το οικογενειακό δίκαιο.
Η Κατερίνη Νάνου εκπρόσωπος του Εurochild, σημείωσε ότι η αναδοχή δεν είναι πανάκεια για να αποσυμφορηθούν τα ιδρύματα και τόνισε ότι κύριος στόχος πρέπει να είναι πάνω από όλα το συμφέρον του παιδιού και η στήριξη του.
«Στόχος όλων όσων πρέπει να είναι υγιές περιβάλλον που θα καλύπτει τις ανάγκες του κάθε παιδιού και όχι ο πολυκερματισμός», τόνισε ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού Κώστας Γιαννόπουλος ενώ έδωσε έμφαση στην ανάγκη να είναι άρτια εκπαιδευμένο το ανθρώπινο δυναμικό. «Η υιοθεσία και αναδοχή είναι ευλογία αλλά μπορεί να γίνει και κατάρα. Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι εξατομικευμένες ανάγκες κάθε παιδιού και να υπάρχουν ενδιάμεσες διαδικασίες για να φτάσει ένα παιδί σε ανάδοχη οικογένεια», πρόσθεσε.
*Διαβάστε το άρθρο της Δανάης Καρυδάκη: «Αναδοχή: Νόμος είναι το δίκιο του παιδιού»