του Jon Schwarz για το The Intercept
Αυτή η έρευνα θα είχε πραγματοποιηθεί επιτυχώς με τους τυπικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης- γιατί σε έναν τέτοιου είδους κόσμο, οι πολιτικοί θα ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη χώρα στην οποία ζουν από το να φτάσουν στο στούντιο εγκαίρως για την επόμενη εμφάνισή τους στην εκπομπή του Τάκερ Κάρλσον. Για τον ίδιο λόγο, θα αψηφούσαν την έμφυτη μυστικότητα του κόσμου των υπηρεσιών πληροφοριών ώστε να άρουν το απόρρητο για οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία έβρισκαν, ώστε οι Αμερικανοί να μπορούσαν να τα κρίνουν από μόνοι τους.
Δυστυχώς, σε αυτόν τον πλανήτη οδηγούμαστε προς το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Είναι πλέον εύκολο να φανταστούμε ένα μέλλον στο οποίο ο Τραμπ και η Ρωσία θα είναι το σύγχρονο αντίστοιχο της δολοφονίας του Τζον Φ. Κένεντι: Ένα θέμα για το οποίο κανείς δεν μπορεί ειλικρινά να είναι σίγουρος για το αν υπήρξε συνωμοσία ή όχι, κάτι που κρύβεται από το απόλυτο σκοτάδι του κυβερνητικού απόρρητου, για το οποίο οι προοδευτικοί εξαντλούνται σε έναν αγώνα δεκαετιών προσπαθώντας να αποδείξουν τι πραγματικά συνέβη.
Οι Δημοκρατικοί ενθουσιάστηκαν όταν ο διευθυντής του FBI Τζέιμς Κόμι έκανε την ασυνήθιστη κίνηση να αποκαλύψει ότι το γραφείο διεξάγει μια «εν εξελίξει έρευνα» σχετικά με το αν υπήρχε κάποια συνεργασία μεταξύ της εκστρατείας του Τραμπ και της ρωσικής κυβέρνησης. Αλλά, όπως θα σας έλεγε με πάθος η Χίλαρι Κλίντον, το γεγονός και μόνο της έρευνας του FBI δεν αποδεικνύει τίποτα και κανείς δεν πρέπει να πιστεύει κάτι τέτοιο. Το FBI θα μπορούσε εύκολα να κλείσει την έρευνά του, χωρίς να κάνει τυχόν καταγγελίες – δεδομένου μάλιστα ότι πρόκειται περισσότερο για μια έρευνα αντικατασκοπείας και όχι ποινική- είτε γιατί οι ερευνητές δεν βρήκαν κανένα στοιχείο αδικοπραγίας, είτε γιατί βρήκαν, αλλά πιστεύουν ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν σε καταγγελία χωρίς να αποκαλύψουν διαβαθμισμένα προγράμματα παρακολούθησης. Το FBI στη συνέχεια μπορεί να μην δώσει καμία δημόσια εξήγηση για την απόφασή του και να κρατήσει κρυφά επ’ αόριστον τα οποιαδήποτε στοιχεία που συγκεντρώθηκαν.
Τι συμβαίνει στη συνέχεια; Οι οπαδοί των Δημοκρατικών θα εξαγριωθούν και θα επισημάνουν δικαίως το γεγονός ότι η έρευνα του Κόμι ήταν τελικά υπό τον έλεγχο κάποιου πολιτικού προσώπου του Τραμπ, διορισμένου στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Αλλά δεν θα κάνουν καμία επίσημη προσφυγή. (Η έρευνα ξεκίνησε τον περασμένο χρόνο κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ομπάμα και τώρα εποπτεύεται από τον αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα Ντάνα Μποέντε, δεδομένου ότι ο γενικός εισαγγελέας Τζεφ Σέσιονς έχει θέσει τον εαυτό του εκτός του ζητήματος. Ωστόσο, ο Ροντ Ροσενστέιν, υποψήφιος του Τραμπ για αναπληρωτής γενικός εισαγγελέας, θα είναι τελικά ο υπεύθυνος).
Εν τω μεταξύ, υπάρχουν διάφορες εν εξελίξει έρευνες στο Κογκρέσο, με τις δύο πιο σημαντικές από αυτές να διεξάγονται από τις επιτροπές πληροφοριών της Βουλής και της Γερουσίας.
Αλλά αυτές οι έρευνες υποφέρουν από το ίδιο ελάττωμα: Επιβλέπονται από τους Ρεπουμπλικάνους. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη με την Επιτροπή Πληροφοριών της Βουλής, τώρα που οι περιπέτειες του προέδρου της, Ντέβιν Νούνες της Καλιφόρνια, έχουν αποκαλύψει ότι έχει αίσθηση προσωπικής ευθύνης αντίστοιχη με αυτήν ενός μικρού παιδιού. Ακόμα χειρότερα, η ανώτατη αρχή στη Βουλή, ο πρόεδρος Πολ Ράιαν, έχει αποδείξει τη δική του έλλειψη ακεραιότητας, αρνούμενος να ζητήσει από τον Νούνες να αποχωρήσει.
Η επιτροπή πληροφοριών της Γερουσίας έχει ένα κάπως καλύτερο ιστορικό στη διεξαγωγή ερευνών με αξιοπιστία και ακρίβεια, όπως οι εκθέσεις της σχετικά με τα βασανιστήρια και την προπολεμικές πληροφορίες για τα πλασματικά όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ.
Αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις το έργο της δεν έθεσε ξεκάθαρα ερωτήματα και πήρε χρόνια για να ολοκληρωθεί. Αν έχει μια παρόμοια απόδοση και αυτήν τη φορά, θα ολοκληρώσει την έρευνα μετά τις εκλογές του 2020.
Επιπλέον, ενώ ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Ρεπουμπλικάνων, γερουσιαστής Ρίτσαρντ Μπερ της Βόρειας Καρολίνας, και το βασικό στέλεχος, ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Μαρκ Γουόρνερ της Βιρτζίνια, κάνουν μια δημόσια επίδειξη της δικομματικής αποφασιστικότητας, ο Μπερ ήταν ένας μεγάλος υποστηρικτής του Τραμπ κατά το 2016- και μετά από αίτηση του Λευκού Οίκου ζήτησε από τα μέσα ενημέρωσης να σταματήσουν με τις ιστορίες τους για τη Ρωσία.
Έτσι, αν οι επιτροπές πληροφοριών καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε συνεργασία μεταξύ της Ρωσίας και της εκστρατείας του Τραμπ, θα είναι λογικά αδύνατο να πείσουν πολλούς Δημοκρατικούς ότι οι έρευνες ήταν νόμιμες. (Από την άλλη, οι Ρεπουμπλικάνοι θα έχουν βάσιμους λόγους να είναι επιφυλακτικοί αν δεν αποκαλύψουν τον έλεγχο από τον Ντόναλντ Τραμπ και των συνεργατών του- και οι δύο επιτροπές πληροφοριών αποφεύγουν ξεκάθαρα να επιτεθούν στις υπηρεσίες τις οποίες υποτίθεται ότι επιβλέπουν και τα μέλη τους έχουν κάνει πραγματικά συγκλονιστικές δηλώσεις σχετικά με τη γενική τους αδυναμία).
Η λύση παραμένει τώρα η ίδια όπως πάντα: Μια δέσμευση από κορυφαίους Δημοκρατικούς ότι οι έρευνες θα είναι αξιόπιστες όχι μόνο σύμφωνα με αυτούς αλλά και σύμφωνα με όλους τους άλλους στη χώρα.
Στην περίπτωση του FBI, κάτι τέτοιο θα απαιτεί τον διορισμό ειδικού εισαγγελέα από τον νέο αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα Ροσενστέιν για να πάρει τον έλεγχο της έρευνας αντικατασκοπείας από τα χέρια των υποψηφίων του Τραμπ, όπως είναι ο ίδιος. Εξήντα πέντε τοις εκατό των Αμερικανών υποστηρίζουν αυτή την πορεία δράσης, συμπεριλαμβανομένου του 43 τοις εκατό των Ρεπουμπλικάνων. Πολλοί Δημοκρατικοί γερουσιαστές έχουν ζητήσει ειδικό εισαγγελέα και η πρώην υποψήφιος για την Εθνική Επιτροπή Ρεπουμπλικάνων Κάρλι Φιορίνα έκανε αυτό ακριβώς, κάνοντας την αυτονόητη επισήμανση ότι χρειάζεται κάποιος «για να φτάσετε στη βάση του θέματος με τέτοιο τρόπο ώστε ο καθένας να δείξει εμπιστοσύνη».
Στο Κογκρέσο, οι έρευνες πρέπει να διεξάγονται όχι από τακτικές επιτροπές, που ελέγχονται από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα που έχει την πλειοψηφία, αλλά από μια ειδική επιτροπή με κατάλληλους πόρους, όπως αυτές που έκαναν έρευνα για το Γουοτεργκέιτ και τις παραβιάσεις των υπηρεσιών πληροφοριών στη δεκαετία του 1970, τη στάση κατά του Ιράν στη δεκαετία του 1980 και τα ισχυριζόμενα παραπτώματα της κυβέρνησης του Κλίντον στη δεκαετία του 1990. Πολλοί Δημοκρατικοί το υποστηρίζουν αυτό και ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακέιν της Αριζόνα συμφώνησε μαζί τους στον απόηχο της περίεργης συμπεριφοράς του προέδρου Νούνες. Ιδανικά, μια τέτοια ειδική επιτροπή θα έχει ίσο αριθμό μελών από κάθε κόμμα.
(Μια άλλη περίπτωση, ανάλογη με την επιτροπή για την 11η Σεπτεμβρίου, χωρίς τωρινούς πολιτικούς, φαίνεται ελκυστική με την πρώτη ματιά, αλλά στην πραγματικότητα πιθανότατα θα είναι πιο χρονοβόρα και λιγότερο αποτελεσματική από ό,τι αν έχει την ευθύνη το Κογκρέσο).
Τέλος, πρέπει να υπάρξει η δέσμευση ότι θα δημοσιοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από αυτά που θα ανακαλύψουν κατά τις έρευνες. Στην πραγματικότητα, αν ο Τραμπ είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχει τίποτα σε αυτήν την ιστορία, θα μπορούσε να δεσμευτεί ο ίδιος για τη δημοσιοποίηση αυτή, δεδομένου ότι ως πρόεδρος έχει τη δύναμη να άρει το απόρρητο σε ό,τι θέλει.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι για να γίνει οτιδήποτε από αυτά θα χρειαστεί να δοθεί μια δύσκολη μάχη. Αλλά το ρεπουμπλικανικό τείχος της αντίθεσης απέναντι σε διαφορετικές και καλύτερες έρευνες πέφτει. Οι Αμερικανοί οποιουδήποτε ή κανενός κόμματος μπορεί σύντομα να συνειδητοποιήσουν ότι είναι προς το συμφέρον όλων να διευθετηθεί το πρόβλημα το συντομότερο δυνατόν, μια για πάντα.