Tης Βασιλικής Σιούτη
 
Ο  υπουργός Δημόσιας Τάξης και -μόνο κατ’ ευφημισμό- Προστασίας του Πολίτη, Ν.Δένδιας έδωσε ξεκάθαρα το στίγμα της κυβέρνησης του, όταν πριν από έναν περίπου χρόνο, δήλωσε ότι  “Ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοιχτοί από το ’74 – ’75 μέχρι σήμερα”.

Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά 18 μήνες τώρα. Κλείνει  ανοιχτούς λογαριασμούς της μεταπολίτευσης, αφαιρώντας  δικαιώματα που κατακτήθηκαν κατά τη διάρκειά της.

Ένας τέτοιος «ανοιχτός λογαριασμός» ήταν προφανώς και η ΕΡΤ , καθώς   αδυνατούσαν, -όχι να περάσουν τη γραμμή, αυτό το κατάφερναν τοποθετώντας τους δικούς τους ανθρώπους στις διευθυντικές θέσεις-, αλλά να την ελέγξουν πλήρως, όπως σε παλαιότερες εποχές. Οι απειλές από το πρωθυπουργικό περιβάλλον ήταν επίσης σαφείς και ξεκάθαρες από την πρώτη στιγμή. Ο θάνατος της ΕΡΤ είχε προαναγγελθεί από συνεργάτες του Α.Σαμαρά,  που δεν ανέχονταν καμία «παραφωνία» και καμία παρέκκλιση από την κυβερνητική γραμμή.
 
Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι ένα ακόμα πλήγμα από τα απανωτά που δέχεται η δημοκρατία  και οι κατακτήσεις  της μεταπολίτευσης, από τη μέρα που μπήκαμε στην εποχή των μνημονίων. Αυτή η κυβέρνηση,  μάλιστα, θέλει να ξεμπερδεύει ακόμα πιο γρήγορα με όσα η ελληνική κοινωνία  κατέκτησε από το 1974 μέχρι σήμερα.    
 
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και προφανείς. Το δημοκρατικό έλλειμμα είναι τεράστιο. Έγκλειστοι στο δημοσιονομικό στρατόπεδο που μας έχουν φυλακίσει, παρακολουθούμε τη δημοκρατία να συρρικνώνεται,  χωρίς να συναντά ισχυρά εμπόδια.
 
Την απαξίωση του πολιτικού συστήματος κάποιοι -με περίσσευμα κουτοπονηριάς- επιχείρησαν να τη μετατρέψουν σε απαξίωση της μεταπολίτευσης. Για να κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους, δηλαδή  το σάρωμα των κοινωνικών, πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε αυτό το λίπασμα, άλλωστε,  φύτρωσε και η Χρυσή Αυγή.
 
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα τρία χρόνια ακούσαμε πράγματα, που δεν είχαν ξανακουστεί μετά την πτώση της χούντας, όπως ότι  οι εκλογές βλάπτουν τη χώρα, η αντιπολίτευση είναι παράνομη, ο συνδικαλισμός εμποδίζει την ανάπτυξη και  οι κοινωνικοί αγώνες είναι τρομοκρατία.  
 
Τα δημοκρατικά κεκτημένα της μεταπολίτευσης είναι εδώ και καιρό στο στόχαστρο της κυβέρνησης που καταστρέφει τη χώρα και διαλύει την κοινωνία.  Η ελεύθερη ΕΡΤ,  μετά τις παράνομες αποφάσεις του Ιουνίου, ήταν η  απόλυτη παραφωνία για όσους τη θέλουν ξανά ΥΕΝΕΔ.  Η διάσωση της  δεν ήταν ανεκτή,  γιατί θα έστελνε το μήνυμα ότι μπορούμε να προστατεύσουμε αυτά τα δημοκρατικά κεκτημένα με τα οποία θέλουν να τελειώνουν.

Το μοντέλο της τελευταίας περιόδου της ΕΡΤ και οι ηρωικοί συνάδελφοι που απέμειναν να το υπερασπίζονται (και ναι,  τους διαχωρίζω από πολλούς άλλους) έδειξαν πως αυτό που φάνταζε με ουτοπία ήταν τελικά δυνατό. Έκαναν πράξη, για όσο άντεξαν, ένα μοντέλο ενημέρωσης ανεξάρτητο, δημοκρατικό, πλουραλιστικό. Μας απέδειξαν ότι το «αδύνατο» είναι εφικτό. Και εντέλει παρέδωσαν ένα σπουδαίο μάθημα δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας.  

Οι συνάδελφοι της ΕΡΤ έπεσαν όρθιοι. Μαχόμενοι. Και αυτό λέει πολλά. Κυρίως, λέει ότι τίποτα δε χάθηκε οριστικά γιατί φρόντισαν να αφήσουν μία σπουδαία παρακαταθήκη.