Και αν η ενίσχυση της ακροδεξιάς παρουσιάζεται αποκλειστικά ως αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας, η ράγδαια άνοδός της, κυρίως στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 αποδεικνύει πως το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο.

Εν όψει των ευρωεκλογών του 2014,  η ανησυχία για μια πιθανή πανευρωπαϊκή συμπόρευση ακροδεξιών και ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων κρίνεται απόλυτα δικαιολογημένη.

Εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα στα έδρανα των εθνικών κοινοβουλίων

Στην Ελβετία, το εθνικιστικό «Κόμμα του λαού», συγκεντρώνοντας στις τελευταίες εκλογές το 26,6% των ψήφων, ήρθε πρώτο στις προτιμήσεις του ελβετικού λαού, αρθρώνονταςι συστηματικά αντι-μεταναστευτικό και αντι-ευρωπαϊκό λόγο. Το «Κόμμα του Λαού» επιδιώκει την απόλυτη ουδετερότητα της χώρας και τις χαλαρές σχέσεις της με οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Στελέχη του έχουν δηλώσει ανοιχτά τα αντι-ισλαμικά αισθήματά τους.
Το 2010 στη Δανία, το ακροδεξιό κόμμα του «Δανικού Λαού» (DPP) συγκεντρώνει το 12,3% των ψήφων, σημειώνοντας μάλιστα μικρή πτώση, διατηρώντας, όμως, την τρίτη θέση ανάμεσα στα λοιπά πολιτικά κόμματα. 

Μεταξύ 2001 και 2011 το DPP μετείχε σε όλες τις κυβερνήσεις συνεργασίας ως τρίτο κόμμα, ενώ σήμερα, και μετά τη νίκη του κεντροαριστερού συνασπισμού το 2011, διατηρεί 22 θέσεις στο κοινοβούλιο. Το κόμμα τίθεται πρωτίστως ενάντια στους μετανάστες και την πολυπολιτισμικότητα, υπερασπίζεται τη μοναρχία, αντιτίθεται στις εξουσίες της Ε.Ε. και βέβαια στο Ισλάμ.
 
Η δημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ σε δανέζικη εφημερίδα και οι συνακόλουθες αντιδράσεις Μουσουλμάνων εντός και εκτός της χώρας  είχαν οδηγήσει το 2006 στη ραγδαία άνοδο της δημοτικότητας του DPP.
 
Το 2010, στις τελευταίες εκλογές της Σουηδίας, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, ένα κόμμα της Ακροδεξιάς, οι «Δημοκράτες της Σουηδίας», κατορθώνει να εισέλθει στο κοινοβούλιο, συγκεντρώνοντας την προτίμηση του 5,7% του εκλογικού σώματος. Πρόκειται για ευρωσκεπτικιστικό κόμμα, που επιθυμεί το αυστηρό έλεγχο της μετανάστευσης. Τον Αύγουστο του 2013 είχε 10.000 εγγεγραμμένα μέλη.
 
Το ξενοφοβικό και ευρωσκεπτικιστικό «Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου» (2ο βρετανικό κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο) ιδρύθηκε με το πρόταγμα της εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. Το UKIP μάχεται για τον αυστηρό έλεγχο της μετανάστευσης και επιδιώκει την απόσυρση της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για του Πρόσφυγες και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του ανθρώπου, που θα επιτρέψει στη χώρα να απελαύνει μετανάστες κατά το δοκούν.
 
Με τη στήριξη του UKIP, η κυβέρνηση Κάμερον είχε προχωρήσει πρόσφατα σε εκστρατεία κατά των οικονομικών μεταναστών, κυρίως της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, με αφίσες που τους καλούσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.


 


Το 2011, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση της Φινλανδίας, το ακροδεξιό κόμμα των «Αληθινών Φιλανδών» αναδεικνύεται τρίτο κόμμα, συγκεντρώνοντας το 19,1% των ψήφων. Πρόκειται πλέον για το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης.

Οι φιλανδοί εθνικιστές, μεταξύ άλλων, τίθενται ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τη μετανάστευση, ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, υποστηρίζουν τις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας και αντιτίθενται στο γάμο των ομοφυλοφίλων. Eπιθυμούν την ενεργειακή αυτονομία της χώρας, υποστηρίζουν την πυρηνική ενέργεια και προτείνουν την εφαρμογή μιας περιβαλλοντικής πολιτικής «φιλικής προς τις βιομηχανίες».
 

Στη Λετονία, η «Εθνική Συμμαχία», με 13,9% στις εθνικές εκλογές του 2011, αποτελεί ένα συνασπισμό συντηρητικών, εθνικοσοσιαλιστών και φιλελεύθερων δυνάμεων. 
 
Το 2013, από κοινού με την «Εθνικιστική Ένωση της Λιθουανίας» και το «Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα της Εσθονίας», υπέγραψε Διακήρυξη για τον εθνικό ξεσηκωμό των χωρών της Βαλτικής, προειδοποιώντας για τις απειλές της παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητας και των ρωσικών ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών.
 
Οι πρόσφατες εκλογές στη Νορβηγία οδήγησαν στο σχηματισμό μιας κυβέρνησης  μειοψηφίας δεξιάς- ακροδεξιάς, με το «κόμμα της Προόδου» να συνεργάζεται με τους Συντηρητικούς και να λαμβάνει επτά υπουργεία.
 
Το αποτέλεσμα προκάλεσε κύμα ανησυχίας στην Ευρώπη, όχι όμως και στη Νορβηγία, η οποία τόσο στις εκλογές του 2005, όσο και του 2009, είχε δώσει την πρωτιά μεταξύ των συντηρητικών δυνάμεων στην άκρα δεξιά, παρότι οι νίκες των σοσιαλιστών είχαν οδηγήσει σε κεντροαριστερές κυβερνήσεις την οκταετία 2005-2013. Το κόμμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συντηρητικό με στοιχεία ακροδεξιάς ρητορείας.

Τρίτο και το ακροδεξιό «Κόμμα των Ελευθέρων» στις πρόσφατες εκλογές της Αυστρίας  με ποσοστό 20,5% (από 17,5% το 2008). Πρόκειται για το κόμμα που στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στο αίτημα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ενώ είναι ισλαμοφοβικό και στο παρελθόν έχει κατορθώσει να επηρεάσει στη λήψη αποφάσεων για το σημαντικό περιορισμό των αιτούντων άσυλο που γίνονται δεχτοί στη χώρα.



 
Να σημειωθεί πως το κόμμα είχε σημειώσει τη μεγαλύτερη εκλογική νίκη του το 1999, συγκεντρώνοντας το 26,9% των ψήφων και ξεπερνώντας έτσι το Λαϊκό Κόμμα, με το οποίο και σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας. Η κίνηση αυτή είχε προκαλέσει τότε την αντίδραση της ΕΕ, η οποία είχε επιβάλει κυρώσεις στην Αυστρία για «νομιμοποίηση της άκρα δεξιάς στη Ευρώπη».                                                   
 
Μετά την πρόσφατη εκλογική επιτυχία του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» της Μαρί Λεπέν στις τοπικές εκλογές της Μπρινιόλ, με τη σαρωτική νίκη (53,9%) του εθνικιστή υποψήφιού της, μεγάλη αναστάτωση προκάλεσε στη Γαλλία νέα δημοσκόπηση του Nouvelle Observateur, εν όψει των ευρωεκλογών.


 

Στη δημοσκόπηση, το «Εθνικό Μέτωπο» αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, συγκεντρώνοντας το 24% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, δηλαδή ποσοστό τέσσερις φορές μεγαλύτερο από εκείνο που συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές του 2009.

 

Το νεοναζιστικό NPD της Γερμανίας, έλαβε στις πρόσφατες εκλογές 634,842 ψήφους, δηλαδή 1,5%, σημειώνοντας πτώση της τάξης του 0,3%. Το Μάρτιο του 2013 η Μέρκελ είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θα προσπαθήσει να απαγορεύσει το κόμμα, παρά τις απόπειρες που είχαν προηγηθεί το 2011 και το 2012. Το 2011 στο NPD είχε ενταχθεί και το ακροδεξιό και εθνικιστικό «Deutsche Volksunion» (DVU).
 
Στο Βέλγιο το φλαμανδικό εθνικιστικό κόμμα, «Φλαμανδικό Συμφέρον», με παρουσία στη Φλάνδρα και τις Βρυξέλλες, προέρχεται από το «Φλαμανδικό Μπλοκ» (Vlaams Blok, VB), κόμμα που καταδικάστηκε το 2004 για ρατσισμό. 
 
Το VB, το οποίο είχε συγκεντρώσει το 12% των ψήφων στις εθνικές εκλογές του 1999, διατηρούσε στενούς δεσμούς με την παρακρατική οργάνωση «Πρωτοπορία» (Voorpost), γνωστή για τις βίαιες επιθέσεις της εναντίον των μεταναστών. Το «Vlaams Belang» διατηρεί 12 θέσεις στη Βουλή των Αντιπροσώπων και 4 στη Γερουσία, έχοντας συγκεντρώσει το 2010 ποσοστά 7,8% και 7,6% αντίστοιχα.
 
To «Κόμμα για την Ελευθερία» στην Ολλανδία τερμάτισε τρίτο στις εκλογές του 2010, στηρίζοντας την προεκλογική του εκστρατεία στην αντίθεσή του στο Ισλάμ, στην ένταξη της Τουρκίας και στους μετανάστες, αλλά και στη θέση του ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «πρέπει να πέσει εκ των έσω». 
 
Στην Ουγγαρία το «Jobbik», «Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία» είναι ένα ακροδεξιό, ρατσιστικό κόμμα, με εχθρούς του τους Ρομά, τους Εβραίους, τους κομμουνιστές και τους ομοφυλόφιλους, αλλά και την παγκοσμιοποίηση και τους ξένους επενδυτές. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2009 σόκαραν: το Jobbik έστειλε 3 ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο, τερματίζοντας τρίτο κόμμα. Το 2010 στον πρώτο γύρο των εθνικών εκλογών αγγίζει το 16%. 
 
Το κόμμα διατηρεί διασυνδέσεις και οργανώνει διάφορες μικρότερες ομάδες, που λειτουργούν ως πολιτοφυλακές , οργανώνοντας πογκρόμ σε χωριά Ρομά και προχωρώντας ακόμη και σε δολοφονίες. Παράλληλα μοιράζουν ρούχα και τρόφιμα σε αστέγους, και συμμετέχουν μαζικά σε εθελοντικές αιμοδοσίες. 


 

Να σημειωθεί ότι η ουγγρική πόλη  Tiszavasvari  έχει αδελφοποιηθεί με την ιρανική πόλη Ardabil, οργανώνοντας κοινό αγώνα εναντίον των Εβραίων(!)
 
Στην Ιταλία, η «Λέγκα του Βορρά» μετέχει πλέον παραδοσιακά στις εκλογές με τον κεντροδεξιό συνασπισμό του Μπερλουσκόνι, αρνούμενη τους χαρακτηρισμούς ρατσιστικό και αποσχιστικό κόμμα, ενώ στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσε ποσοστό 4%. Διακηρυγμένος στόχος της είναι ο έλεγχος της μετανάστευσης. 
 
Γερουσιαστής του κόμματος είχε δηλώσει για την υπουργό ένταξης των μεταναστών, Σεσίλ Κιέντζ, που κατάγεται από το Κονγκό, πως «μοιάζει με ουρακοτάγκο», προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.
 
Η Κιέντζ αποτέλεσε όμως και στόχο της ακροδεξιάς, νεοφασιστικής «Φόρτσα Νουόβα», κόμματος που δεν εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο, πρωταγωνιστεί όμως σε καμπάνιες ενάντια στους ομοφυλόφιλους και τους μετανάστες. Σε εκδήλωση της «Φόρτσα Νουόβα» στο Μιλάνο είχε απευθύνει αγωνιστικό χαιρετισμό και ο Ν. Μιχαλολιάκος το 2010:


 


Στη Βουλγαρία το εθνικιστικό κόμμα «Ataka» ιδρύθηκε το 2005 και έκτοτε εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. Το 2013 συγκεντρώνει το 7,3%, τερματίζοντας τέταρτο.
 
Το κόμμα διατηρεί στενούς δεσμούς με τη βουλγαρική ορθόδοξη εκκλησία, τίθεται ενάντια στο νεοφιλελευθερισμού και το φονταμενταλισμού των αγορών, υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και της διακοπής των συμφωνιών της βουλγαρικής κυβέρνησης με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Είναι ξενοφοβικό και ρατσιστικό και εναντιώνεται σε Εβραίους, Ρομά και Τούρκους. Το 2012 συγκέντρωσε την στήριξη και άλλων μικρότερων ακροδεξιών εθνικιστικών κομμάτων. 


 

Ο ηγέτης του «Ataka»,Β. Σίντεροφ, έχει εκφράσει κατά καιρούς το σεβασμό του τόσο για το Βλαντιμίρ Πούτιν, όσο και για τον Ούγκο Τσάβες, χαρακτηρίζοντας την επανάστασή του παράδειγμα για τους Βούλγαρους πατριώτες. 

 

Στη Σλοβακία κύριοι πολιτικοί φορείς της ακροδεξιάς ρητορικής είναι το «L’SNS» και το «SP». Το πρώτο είναι εθνικιστικό, βασίζεται στις χριστιανικές αξίες και δίνει έμφαση στο νόμο και την τάξη, ενώ τίθενται ενάντια στο σύστημα, απορρίπτοντας ωστόσο τη χρήση βίας. Το 2012 πρόσθεσε στους διακηρυγμένους στόχους του την έξοδο από τη νομισματική ένωση της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ, ενώ παραδοσιακά τίθεται ενάντια στους Ρομά.
 
Το SP από την άλλη είναι ακραία εθνικιστικό, νεοφασιστικό (σε περιπτώσεις νεοναζιστικό) κόμμα, που υπερασπίζεται τον οικονομικό προστατευτισμό, τη ξενοφοβία και τη χριστιανική εκκλησία. Επιδιώκει την ουδετερότητα της χώρας, την απαγκίστρωσή της από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενώ αξιώνει την απαίτηση βίζας από όσους αφρικανούς και ασιάτες υπηκόους που επιθυμούν να εισέλθουν στη χώρα, όπως και από υπηκόους των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Ουγγαρίας.


 

 Το SP φέρεται να διατηρούσε δεσμούς με το νεοναζιστικό NPD της Γερμανίας, με τους νεοφασίστες της ακροδεξιάς «Noua Dreapta» στη Ρουμανία, αλλά και το ακροδεξιό «Dělnícka strana» στη Τσεχία, εξτρεμιστικό αντικομουνιστικό και αντιφεμινιστικό κόμμα των εργατών, το οποίο απαγορεύτηκε το 2010. Μετά την απαγόρευσή του, το κόμμα απλά μετονομάστηκε σε «Dělnická strana sociální spravedlnosti», συγκεντρώνοντας το 1.82% στις εκλογές του 2012.
 

Στην Πολωνία, η ακροδεξία δεν εκπροσωπείται επίσημα στο κοινοβούλιο, ωστόσο μεγάλη μερίδα των ακροδεξιών καθολικών φηφοφόρων απορροφά το λαϊκιστικό και συντηρητικό κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS), το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα του πολωνικού κοινοβουλίου. Το 2012 η γραμμή των «σκληρών» καθολικών εθνικιστών σχημάτισε την «Ενωμένη Πολωνία».