Οι “τσίρλεντερς” των εκδοτών

Του Γιάννη Αγιάννη 

Σε οποιαδήποτε άλλο κλάδο, αν οι διευθυντές, τα στελέχη οι σχολιαστές και οι αρθρογράφοι έριχναν την επιχείρηση στα βράχια, θα έφευγαν νύχτα. Αν δηλαδή έχοντας τεράστια κεφάλαια από το χρηματιστήριο και από αλλού κατόρθωναν να στείλουν την εταιρεία τους σε πτώχευση, θα ζητούνταν τουλάχιστον ευθύνες. Όμως τα στελέχη αυτά, στο σύνολο τους, δεν είναι παρά διακομιστές των συμφερόντων της εταιρείας. Ορισμένοι εξ αυτών συμμετείχαν και ενεργά στο πάρτι, λαμβάνοντας χρήματα από παντού. Από τις εξωτερικές εκπομπές στην ΕΡΤ, μέχρι και τις εταιρείες δημοσίων σχέσεων και τα γραφεία του δημοσίου. Η ευθύνη τους για την καταστροφή των Μέσων είναι ανυπολόγιστη.

Ακόμη και σήμερα με την απόλυτη ταύτιση των γραφίδων στα κελεύσματα της Τρόικα, είναι εκείνοι που λέγοντας τις υποτιθέμενες αλήθειες, διώχνουν το κοινό από τις εφημερίδες. Είναι εκείνοι που περιορίζουν την απήχησή τους, των εταιρειών στις οποίες δουλεύουν. Ως συνεργάτες της εργοδοσίας, και όχι ως δημοσιογράφοι είναι τα πρόσωπα με το δημόσιο λόγο που απομακρύνουν το κοινό από τα Μέσα. Σιωπούν στις απολύσεις και προσφέρουν «λύσεις» , έχοντας ως βασικό αξίωμα πως εκείνοι «πρέπει να τη βολέψουν» . Και η λογική του κατήφορου είναι βέβαια ο πάτος.  Σε λίγο καιρό τα Μέσα θα είναι τόσο ισχνά όσο και οι οδοντογλυφίδες.

Το κεντρικό ερώτημα είναι αν έχουν μέλλον τα Μέσα στην Ελλάδα. Η απάντηση είναι θετική, αλλά υπό προϋποθέσεις. Το προφανές είναι πως δεν χωρούνε όλα τα Μέσα, κυρίως αυτά που έχουν πειρατική λογική. Δεν συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις, παρακρατούν το αγγελιόσημο και φοροδιαφεύγουν. Σε ένα σοβαρό σύστημα, αυτοί οι εκδότες και οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, θα είχαν εκτοπιστεί. 

Με τα άλλα όμως τι γίνεται; Σήμερα είμαστε στην αρχή της κρίσης. Δεν έχουμε ακόμη δει την πλήρη κατάρρευση του κλάδου. Όσοι θέλουν να επενδύσουν περιμένουν πρώτα να συρθούν  και να διασυρθούν οι εκδότες του σημερινού συστήματος και μετά να βάλουν τα χρήματά τους. Η  Ελλάδα ανασχεδιάζεται για τα επόμενα 30 χρόνια, και όπως σκέφτονται εκείνοι δεν είναι δυνατόν να εξακολουθήσουν όσο και αν το θέλουν, τα παλαιά πρόσωπα, οι εκδότες, να καθορίζουν την πορεία τους. 

Συνεπώς μετά την κατάρρευση, θα δούμε λογιών, λογιών «επενδυτές», αλλά και συνεργατικά σχήματα εργαζομένων που θα προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό που είναι ήδη τεράστιο. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν θα έχουν πλέον εφημερίδες και Μέσα που θα είναι δημοσιογραφικά προϊόντα, ή να επικρατήσει  το μοντέλο των εκβιαστών και στη νέα φάση.