Περισσότεροι από εκατό χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας και χιλιάδες εργαζόμενοι στη δικαιοσύνη, συνεχίζουν την επ’ αόριστον απεργία τους, για πέμπτη ημέρα, στο Περού. Οι εργαζόμενοι στην υγεία ζητούν να αντιμετωπιστεί η κρίση στη δημόσια Υγεία, με τα νοσοκομεία να μην έχουν ούτε καν τα απαραίτητα φάρμακα αλλά και να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας τους, καθώς χιλιάδες είναι μερικής απασχόλησης για δέκα και δεκαπέντε χρόνια. Εκτός αυτού, ο συντριπτικός αριθμός των εργαζομένων παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες.
Στο πλευρό τους είναι και οι εργάτες της καθαριότητας, από τους οποίους ήδη πάνω από 6.000 είδαν τις συμβάσεις τους να αλλάζουν από ολικής απασχόλησης σε μερικής. Το κάλεσμα των εξεγερμένων προς τους ανθρακωρύχους, τους δασκάλους και καθηγητές, να ενωθούν μαζί τους, και η πιθανή θετική ανταπόκριση, είναι που τρομοκρατεί την κυβέρνηση, σήμερα. Οι ανθρακωρύχοι και λοιποί μεταλλωρύχοι δέχθηκαν και κατεβαίνουν σε απεργία από αύριο 27 Νοεμβρίου. Τα σωματεία των δασκάλων έχουν ήδη οργανώσει διαδηλώσεις, ζητώντας αύξηση των κονδυλίων για την Παιδεία, για να αντιμετωπίσουν την ποινικοποίηση των αγώνων τους, ως «παράνομων», όπως έγινε και με την απεργία των δικαστικών υπαλλήλων, που επιστρατεύτηκαν. Διαδηλώσεις και απεργίες οργανώνουν επίσης, για τις επόμενες ημέρες, οι οδηγοί λεωφορείων.
Ο λαός του Περού παρέλαβε τα σκήπτρα της ανταρσίας κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στη Λατινική Αμερική, μετά τον Ισημερινό, τη Χιλή και την Κολομβία. Έχοντας κοινά σύνορα με Ισημερινό, Χιλή και Βολιβία, με τη δική του ταραγμένη ιστορία εξεγέρσεων, κινημάτων, ένοπλου αγώνα και εκμετάλλευσης, το Περού βρίσκεται υπό την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Μαρτίν Βισκάρα, που εξελέγη βάζοντας ως πρώτο θέμα την καταπολέμηση της διαφθοράς, αλλά φρόντισε πρωτίστως να πλήξει τις εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις.
Το Περού είχε επίσης μπει στη λίστα των «επιτυχημένων πειραμάτων του Φιλελευθερισμού», μαζί με τη Χιλή, και έως το 2016 παρουσίαζε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, στηριγμένο κυρίως στην μεταλλωρυχεία, και ειδικά στο χαλκό, του οποίου παράγει το 12% της παγκόσμιας παραγωγής. Η ανάπτυξη, όμως, δεν μείωσε, αλλά βάθυνε ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, ακριβώς όπως και στη Χιλή. Η δε κρίση που ακολούθησε, απο το 2016, βύθισε ολόκληρους τομείς της οικονομίας στην ανεργία. Χαρακτηριστικά, και μένοντας μόνο στα επίσημα στοιχεία και στους οργανωμένους εργάτες, από τους 550.000 εργάτες που είναι γραμμένοι στο σωματείο Εργαζόμενων στην Κατασκευή Πολιτικών Υποδομών και Κτηρίων (οικοδομή), μόνον 90.000 έχουν σήμερα δουλειά. Το υπόλοιπο περίπου 85% των εγγεγραμμένων είναι άνεργο.-