Η επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστρίας, Κατερίνα Αναστασίου, μίλησε στην εκπομπή «Το ΜηνΌρε του ΤΡΡ» για τον αναβρασμό που επικρατεί στην Αυστρία λίγες μέρες πριν τις εκλογές λόγω του σκανδάλου Στράχε, που ανάγκασε τον καγκελάριο της ακροδεξιάς κυβέρνησης να δηλώσει ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Περιέγραψε τις δυσκολίες που έχει το ΚΚ Αυστρίας να προσεγγίσει τον λαό, λόγω της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας.
Έχουμε μαζί μας την Κατερίνα Αναστασίου. Ηγείται του ευρωψηφοδελτίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστρίας. Καλησπέρα Κατερίνα, πώς πάει ο αγώνας;
Καλησπέρα παιδιά, το παλεύω λίγο ακόμα. Τρεις μέρες έχουνε μείνει. Προσπαθώ. Είναι πολύ ιδιαίτερες αυτές οι μέρες. Είδατε και το σκάνδαλο τώρα, τα μάθατε όλα.
Να πούμε ότι ο ακροδεξιός πρώην εταίρος του καγκελάριου της Αυστρίας βρίσκεται μπλεγμένος σε σκάνδαλο, που οδήγησε στην παραίτηση του Ο Κουρτς στη συνέχεια προκήρυξε νέες εθνικές εκλογές. Το '17 βγήκαν αυτοί και τώρα πάνε σε πρόωρες εθνικές εκλογές. Κατερίνα πώς είναι το κλίμα με όλο αυτό που έχει γίνει;
Έχει ακόμη πιο πολύ πλοκή η κατάσταση, Αυτό που συμβαίνει είναι ότι βγήκε αυτό το βιντεάκι που δείχνει τον Στράζε, τον αρχηγό του ακροδεξιού κόμματος μαζί με τον Γκουντένους , ο οποίος είναι στον δήμο της Βιέννης, με 17000 μισθό. Τους δείχνει σε ένα βίντεο με δύο γυναίκες, η μία είναι η γυναίκα του ενός και η άλλη είναι μία Ρωσίδα που είπε ότι θέλει να επενδύσει στο κόμμα και στην ουσία αυτός τους μοιράζει κρατικά φιλέτα. Αν βάλεις 1 εκατομμύριο σ' αυτό… κάπως έτσι γίνεται… τέλος πάντων, παζάρι. Αυτό το βίντεο υποτίθεται ότι έγινε πριν χρόνια, το έχουνε οι δημοσιογράφοι στα χέρια τους πάνω από χρόνο και τώρα βγήκε πλέον στη δημοσιότητα.
Αυτό που συνέβη μετά, πέρα από το ότι προκηρύχθηκαν οι εκλογές και υπήρξε η παραίτηση του Στράχε από τα αξιώματά του μέσα στο κόμμα και από την κυβέρνηση, είναι ότι δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα συμβεί ακόμα μέχρι τις εκλογές. Δηλαδή ποιος θα είναι, αν θα παραμείνει ο Κουρτς στη θέση του. Έχουν φτιάξει τώρα υποτίθεται μια τεχνοκρατική κυβέρνηση. Είναι και η πρώτη φορά στην Αυστρία που συμβαίνει κάτι τέτοιο μετά τον πόλεμο, αλλά τώρα τη Δευτέρα θα υπάρξει και μία πρόταση μομφής και είναι ο κόσμος λίγο σε παράλυση.
Οι σοσιαλδημοκράτες, που είχαν πει στην αρχή ότι θα στηρίξουν μία πρόταση μομφής, τελικά έκαναν πίσω και τώρα δεν είναι σίγουροι. Οι πράσινοι δεν είναι στην βουλή, η διάσπαση των πρασίνων που είναι στη βουλή είναι αυτή που κατέθεσε την πρόταση μομφής στον πρόεδρο της δημοκρατίας στην Αυστρία, ο οποίος εκλέγεται κατευθείαν από τον λαό και είναι ύψιστη αρχή στην χώρα. Έκανε μία πάρα πολύ πολιτικά χαζή -θα ήθελα να πω- δήλωση επίσημη εχθές, στην οποία είπε, ότι προέχει η οικονομία και να μην διαταραχθεί η οικονομία. Τα ξέρουμε αυτά, τα έχουμε ακούσει πολλές φορές και στην Ελλάδα. Το δεύτερο που είπε είναι ότι δεν είναι αυτή η Αυστρία. Μόνο που αυτή είναι η Αυστρία. Δεν είναι όλοι έτσι προφανώς..
Μιλάμε για την Αυστρία στην οποία η ακροδεξιά είναι πάρα πολύ ισχυρή. Τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζει ο καγκελάριος Κουρτς είναι δεδομένα. Το κλίμα το βλέπεις να αλλάζει τώρα που οι ακροδεξιοί δέχτηκαν αυτό το χαστούκι και η κυβέρνηση πάει σε πρόωρες εκλογές;
Νομίζω ότι οποιοσδήποτε κάνει πρόβλεψη αυτή τη στιγμή θα χάσει. Δηλαδή, η κατάσταση είναι πάρα πολύ απρόβλεπτη. Τι συμβαίνει; Ήταν μεν σκάνδαλο διαφθοράς, αλλά πάει με ερωτηματικό, γιατί υποτίθεται ότι δεν τις έκαναν τελικά αυτές τις πράξεις, παζάρευαν εκείνη την ώρα, πώς να το πω, νομικά αυτός είναι καλυμμένος προς το παρόν εδώ. Το θέμα είναι όμως ότι γενικά το πολιτικό σύστημα στην Αυστρία είναι διεφθαρμένο. Υπάρχει πάρα πολύ στενή σχέση των μεγαλοσυμφερόντων με την πολιτική. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τους σοσιαλδημοκράτες αλλά και τους πράσινους πλέον. Δηλαδή σε δύο πάρα πολύ μεγάλα πρότζεκτ εδώ στη Βιέννη που είναι και η πιο ισχυρή τους πόλη, υπήρξαν ξανά σκάνδαλα με χρήματα, με μίζες και τέτοια και κακοδιαχείριση, οπότε γενικά ο κόσμος είναι λίγο σε παράλυση θα έλεγα, γιατί δεν ξέρει και πώς να μετακινηθεί.
Γιατί αν θέλει κάποιος να κράξει ή να αντιδράσει απέναντι στον Στράχε και τον Κουρτς λόγω διαφθοράς δεν πάει αυτόματα στα άλλα κόμματα, στα πιο κεντρώα ας πούμε, που για την Αυστρία θεωρούνται αριστερά του κέντρου. Δεν πάει ο κόσμος τόσο εύκολα λόγω της διαφθοράς. Δηλαδή αν βάλω στον εαυτό μου αυτή την ερώτηση «ποιος είναι ο λιγότερο διεφθαρμένος;» δεν ξέρεις ποιον να διαλέξεις. Αυτό προφανώς είναι ένας παράγοντας απρόβλεπτος.
Είσαι υποψήφια με το Κομουνιστικό Κόμμα Αυστρίας. Έχεις δηλώσει συγκεκριμένα «βάζω υποψηφιότητα επειδή τα τελευταία χρόνια έπρεπε να ζήσω προσωπικά, έτσι όπως δηλητηριάζεται το κοινωνικό κλίμα, και όπως γίνονται καθημερινές οι ρατσιστικές επιθέσεις. Βάζω υποψηφιότητα και για τους 700.000 πολίτες από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζούνε εδώ και έχουν δικαίωμα ψήφου σ' αυτές τις εκλογές, για να παρεμποδίσω μια γαλανόμαυρη συμμαχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να ενισχύσω την ευρωπαϊκή αριστερά. Κοινωνικό, οικολογικό, φεμινιστικό μέλλον». Πώς προέκυψε αυτή η απόφαση και πού στοχεύεις;
Το πώς προέκυψε η υποψηφιότητα είναι εύκολο. Εγώ γενικά δεν έχω υπάρξει μέλος κάποιου κόμματος. Στη ζωή μου παρόλα αυτά δουλεύω για το ίδρυμα της ευρωπαϊκής αριστεράς ήδη από το 2015, οπότε έχω έρθει σε επαφή με την πολιτική. Φέτος με ρώτησαν. Τώρα μιλάω πολύ ειλικρινά, δεν νιώθω και πολύ άνετα με τη δημοσιότητα.
Ήξερα πολιτικά ότι κάποιος σαν και εμένα σε κάθε περίπτωση θα ήταν ήδη ένα μήνυμα για το τι συμβαίνει ακριβώς εδώ και για τους ανθρώπους που ζουν εδώ και είναι μόνοι τους αυτή τη στιγμή. Για να σας το εξηγήσω λίγο καλύτερα, εδώ όπως και στην Ελλάδα κυριαρχούσε η αφήγηση, όχι μόνο της ακροδεξιάς και της δεξιάς του Κουρτς, αλλά και της σοσιαλδημοκρατίας: «το καράβι έχει γεμίσει, δεν χωράνε άλλοι», εννοώντας τους μετανάστες.
Στην επιχειρηματολογία τους αυτή έλεγαν πάντα «ο Αυστριακός φορολογούμενος δεν μπορεί να πληρώνει για τους άλλους». Αρκεί ένα απλό γκουγκλάρισμα στο Υπουργείο Εσωτερικών της Αυστρίας για να συνειδητοποιήσει κανείς το εξής: Στην Αυστρία δεν υπάρχουν 8 εκατομμύρια Αυστριακοί φορολογούμενοι. Υπάρχουν 8,8 εκατομμύρια φορολογούμενοι γενικά, εκ των οποίων 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν την αυστριακή υπηκοότητα. Είναι το 20% του πληθυσμού. Ζούμε εδώ χρόνια, πολλές δεκαετίες, πολλοί ήδη δεύτερης γενιάς, και ίσως τα παιδιά τους να έχουν την υπηκοότητα, αλλά οι ίδιοι όχι. Και οι ίδιοι άνθρωποι, όχι μόνο ζούνε και πληρώνουν εδώ φόρους, αλλά είναι και ο πρώτος στόχος της πολιτικής του Κουρτς και του Στράχε.
Και όχι μόνο λεκτικά και ρατσιστικά αλλά και στην πράξη. Επί τούτου, οι Ευρωπαίοι πολίτες τους είχαν ένα ολόκληρο χρόνο στο Μπαράχ, είναι αρκετοί, είναι 700.000, όπως είπες κι εσύ πριν, και ήθελαν να τους κόψουν τα επιδόματα τέκνων. Τι είναι αυτό το επίδομα τέκνου; Πληρώνεις κανονικά από το μισθό σου, βγαίνουν κανονικά οι εισφορές σου, και είναι το ταμείο εισφορών που πληρώνει σε κάθε εργαζόμενο ανά παιδί. Είναι γύρω στα 100, 100 και κάτι ευρώ το μήνα.
Και τι έκαναν; Πέρασαν ένα νόμο, ο οποίος λέει, ότι αν είσαι Ευρωπαίος πολίτης και δουλεύεις στην Αυστρία, αλλά τα παιδιά σου ζούνε στη χώρα προέλευσής σου, τότε θα παίρνουν τόσο επίδομα, όσο θα έπαιρναν εκεί. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Αν το σκεφτεί κάποιος πρακτικά, είναι απίστευτο.
Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο, εδώ πέρα, στην Ελλάδα, στα μεγάλα συστημικά μέσα, εντός εισαγωγικών, λένε ότι η άνοδος της Ακροδεξιάς οφείλεται στη φτώχεια. Ισχύει αυτό;
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ. Η ίδια Αριστερά, γιατί παρακολουθώ και τα γραφήματα της Αριστεράς, και η ίδια Αριστερά κάνει λάθη στην ανάλυσή της. Γιατί και στην Ελλάδα, νομίζω ότι έτσι συζητιέται. Ότι η Ακροδεξιά ανεβαίνει επειδή υπάρχει φτώχεια. Ναι, ισχύει και αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δηλαδή, ο ρατσισμός στην Ευρώπη δεν είναι ένα παράπλευρο παραπροϊόν της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μιλάμε για καταπιεστικά συστήματα που είναι το ίδιο ισχυρά. Και ο ρατσισμός, το ίδιο ο παλιός είναι και υπάρχει. Και υπάρχει και στην Ελλάδα, σαφώς. Υπάρχει παντού. Και είναι προφανώς εμπόδιο για την εργατική τάξη, και ιδεατά για το παγκόσμιο προλεταριάτο, αν τελικά μπορεί να ενωθεί και να μιλήσουμε επί τούτου, πώς θα φτιάξουμε έναν άλλο προορισμό.
Δηλαδή είναι πια ιστορικές οι ευθύνες της Αυστρίας. Βασικά εδώ ξεκινάει. Καθ' ότι υπάρχει και ο μύθος εδώ ότι ήταν θύματα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και υπάρχει ένας τρομερός αντικομουνισμός. Ιστορικά είναι τραγική η κατάσταση εδώ πέρα.
Αλλά πέρα απ' αυτό, δεν μπορείς να κάνεις συζήτηση και με ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι προοδευτικοί ή φιλελεύθεροι. Επί εκατοντάδες χρόνια ο παγκόσμιος νότος εδώ από την βόρεια και την κεντρική Ευρώπη, διαλύεται. Διαλύονται τα οικοσυστήματά τους, οι οικονομίες τους, οι δημοκρατίες τους, και αν όχι οι δημοκρατίες τους, τέλος πάντων, οι κοινωνίες τους. Πρέπει να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Πρέπει ν' αλλάξει η οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέναντι στον παγκόσμιο νότο. Πρέπει να σταματήσουμε αυτό που συμβαίνει.
Υπάρχει όντως η πιθανότητα, σύμφωνα με τα όσα πιστεύεις και εκτιμάς εσύ, η Ακροδεξιά να πάρει τα πολύ πολύ πάνω της σε όλη την Ευρώπη;
Κοίταξε να δεις, αυτό με τον Στράχε τους τράβηξε λίγο κάτω και αυτό ήταν και εμφανές. Δεν ξέρω αν παρακολουθήσατε, στην εποχή αυτή είχαν μία εκδήλωση στο Μιλάνο με τον Σαλβίνι,, ο Στράχε δεν πάτησε, και δεύτερον είχε πάρα πολύ λίγη επισκεψιμότητα.
Είχε και ο Κουρτς κάποια κοινή συμμετοχή με τον Βέμπερ, που αναβλήθηκε
Τον Κουρτς και τον Βέμπερ πρέπει να τους βλέπουμε σαν δίδυμο στην ίδια ομάδα. Η Merkel είναι αυτή που διαφοροποιείται απ' αυτούς. Δηλαδή εννοώ λεκτικά. Και ότι δεν συνάντησε ο Βέμπερ τον Κουρτς, δεν ξέρω κατά πόσο είχε να κάνει με τον Κουρτς, και πόσο είχε να κάνει με την OVP, η οποία έκανε κι αυτή δηλώσεις .πριν τρεις μέρες, όταν βγήκε το σκάνδαλο στην Αυστρία και μέσα εσωτερικά προς το δικό τους το κόμμα.
Δηλαδή, ακόμα συζητείται τώρα και το πώς ο Κουρτς δέχθηκε να μπουν οι Ακροδεξιοί στην κυβέρνησή του. Ήξερε πόσο διεφθαρμένοι ήταν, ήξερε ποιοι ήταν, ήξερε την πολιτική τους. Από τη μέρα που ξέσπασε αυτό το σκάνδαλο μέχρι σήμερα, ο Κουρτς δεν έχει ζητήσει συγνώμη. Δεν έχει πει μισή κουβέντα που να τον διαφοροποιεί, να διαφοροποιεί την δικιά του πολιτική από αυτή του άλλου. Το μόνο που λέει είναι εκεί που μιλάει για τη διαφθορά και την αξιοπιστία. Γιατί; Γιατί αφήνει ανοιχτή την πόρτα με ποιον θα συνεργαστεί αφ' ενός και αφ' ετέρου θέλει να τους καταπιεί ολόκληρους. Θέλει να πάρει τους ψήφους. Πλην ημών, τα υπόλοιπα κόμματα στην Αυστρία μιλάνε για σταθερότητα. Ότι η Αυστρία χρειάζεται σταθερότητα. Δηλαδή η μοναδική κριτική που αρθρώνει η αντιπολίτευση σύσσωμη, δεν είναι ούτε για τους φασιστικούς τους, ούτε για τους ρατσιστικούς τους νόμους, ούτε για τον νεοφιλελευθερισμό τους.
Είναι επί τούτου για τη σταθερότητα, για την αυστριακή οικονομία. Αυτή είναι η μοναδική κριτική που ακούς απ' όποιον είναι στη βουλή αυτή τη στιγμή. Το οποίο είναι τραγικό. Και γενικά το πόσο δημοκρατική είναι τελικά η Αυστρία, αν με ρωτούσατε πριν ξεκινήσω όλη αυτή την εκλογική διαδικασία, ίσως να σας έδινα άλλη απάντηση. Τώρα τα βλέπω τα πράγματα πολύ πιο μαύρα είναι η αλήθεια. Για να βάλεις υποψηφιότητα στις εκλογές έχεις τρεις επιλογές: Ή έχεις ένα κόμμα το οποίο ήδη είναι στη βουλή και τρεις βουλευτές που υπογράφουν για τη λίστα σου ή έχεις βρει ένα κόμμα το οποίο είναι στην Ευρωβουλή και ένας ευρωβουλευτής σου υπογράφει για τη λίστα σου, πάντα από την αποστολή της χώρας σου, ή μαζεύεις 2600 δηλώσεις στήριξης, οι οποίες πρέπει να είναι υπογεγραμμένες από τη δημόσια υπηρεσία για το διαβατήριό σου.
Με το διαβατήριό σου πρέπει να πας εκεί, να κάνεις δήλωση. Είναι το ιδίωμα του πολιτεύματος στο τέλος, γιατί πρέπει να πεις και για ποιο κόμμα υπογράφεις.
Την κάναμε όλη αυτή τη διαδικασία επιτυχώς και με 1000 υπογραφές παραπάνω από ότι χρειαζόμασταν. Πάνω από 3000 άνθρωποι έκαναν όλη αυτή την διαδικασία για να βάλω υποψηφιότητα. Δώδεκα του Απρίλη έκλεισε αυτή η διαδικασία. Από όλα τα μικρά κόμματα που προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο, υπήρχε ένα exit, όπως Grexit, αλλά ακροδεξιό κόμμα το οποίο τα κατάφερνε κάθε χρόνο μέχρι τώρα και φέτος δεν τα κατάφερε. Απ' όλους αυτούς τους μικρούς τα καταφέραμε μόνο εμείς. Είναι άλλα έξι κόμματα, οι πράσινοι, η διάσπαση των πρασίνων, οι σοσιαλδημοκράτες, οι ΝΕΟΣ που είναι στην ουσία ο Μακρόν, ο Κουρτς και ο Στράχε.
Και εμάς δεν μας έχουν καλέσει ούτε σε ένα ντιμπέιτ, ούτε σε ένα. Δεν είχα ούτε μία ευκαιρία να βρεθώ σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους υποψηφίους. Αυτό που κάνουν συνήθως, είναι ότι βάζουν όλα τα μικρά κόμματα μαζί σε ένα ντιμπέιτ και τα μεγάλα σε ένα άλλο. Για τα μικρά κόμματα που τα λένε «μυρμήγκια» εδώ, δεν πραγματοποιήθηκε, προφανώς γιατί δεν υπήρχαν άλλα μυρμήγκια. Μου έδωσαν αντί γι' αυτό μία ζωντανή συνέντευξη, μία ώρα με δύο δημοσιογράφους γυναίκες. Η πρώτη ερώτηση ήταν: «αφού είστε Ελληνίδα γιατί δεν βάζετε υποψηφιότητα στην Ελλάδα». Αυτό από τους αυστριακούς ευρωπαϊστές -γιατί η ερώτηση είναι απίστευτη- όταν λες παντού ότι ζεις ήδη 15 χρόνια εδώ, και η 2η ερώτηση που είναι ακόμα πιο συγκλονιστική, και αυτή είχε πλάκα, με ρώτησαν «αφού είστε βιολόγος γιατί δεν βάζετε με τους πράσινους», και αυτό είχε ένα ενδιαφέρον, και το τρίτο και το καλύτερο και το πιο συγκλονιστικό και ενδεικτικό ήταν σε μία πρόταση «πώς μπορείτε να βάζετε υποψηφιότητα με ένα κόμμα, όταν οι ναζί και ο Στάλιν κόστισαν τόσα εκατομμύρια ζωές στην Ευρώπη».
Η εξίσωση δηλαδή του κομουνισμού με το φασισμό.
Ακριβώς. Όπου βρέθηκα εγώ στην δημόσια αυστριακή τηλεόραση και της απάντησα ότι «θέλω να διευκρινίσω ότι ο κόκκινος στρατός απελευθέρωσε την Βιέννη και ότι χωρίς τον κόκκινο στρατό οι Ναζί θα είχαν κερδίσει». Ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που το έκανε τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι αγανάκτηση αυτό το πράγμα. Είναι ουσιαστική αγανάκτηση. Δηλαδή το κόμμα του Κουρτς το ÖVP, είναι ο διάδοχος του κόμματος των αυστροφασιστών. Ξέρουμε τα δομικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά πέρα από αυτό και οτιδήποτε αριστερό θα μπορούσε να προκύψει ποτέ στην Αυστρία είναι τρομερά δύσκολο, γιατί επίσης η σοσιαλδημοκρατία κάνει μπλοκ στην αριστερά. Δηλαδή, το ÖGB που είναι όλα τα συνδικάτα, έχει μία εφημερίδα που έχει 1,5 εκατομμύρια μέλη. Σ' αυτή την εφημερίδα στο τεύχος του Μαΐου έβαλαν όλους τους υποψήφιους για τις εκλογές εκτός από εμάς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας ήταν ιδρυτικό μέλος αυτών των συνδικάτων και στο εργατικό επιμελητήριο το ίδιο, στο πανεπιστήμιο το ίδιο. Στο πανεπιστήμιο μάλιστα που γράψαμε και επιστολή και έγραψαν εκατοντάδες άνθρωποι mail, ήρθε μία απάντηση που έλεγε «να έρθετε να παρέμβετε από το κοινό».