Οι Κυριακάτικες εφημερίδες εκδόθηκαν: Ήττα για τους δημοσιογράφους ή πλήγμα για τους εκδότες;
Οι Κυριακάτικες εφημερίδες εκδόθηκαν: Ήττα για τους δημοσιογράφους ή πλήγμα για τους εκδότες;
Της Αγγέλας Νταρζάνου
Πολλά ακούγονται για τη 48ωρη απεργία των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στον Τύπο. Υπάρχουν φωνές, όχι λίγες, οι οποίες επιμένουν ότι με την απεργία “κάναμε -οι δημοσιογράφοι- μια τρύπα στο νερό”, αφού τα κυριακάτικα φύλλα θα εκδοθούν την Παρασκευή. “Τι καταφέραμε; Βγαίνουν στα περίπτερα”, λένε. Και από την άλλη, εμείς οι δημοσιογράφοι ...σκιστήκαμε στη δουλειά τρεις μέρες τώρα για να τα προλάβουμε. “Είναι μεγάλη ήττα”, λένε, των δημοσιογράφων και της ΕΣΗΕΑ.
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Δεν υποστηρίζω βεβαίως ότι η έκδοση των Κυριακάτικων είναι νίκη του κινήματος. Ωστόσο, το μεγάλο αλλαλούμ στα περίπτερα την Παρασκευή, με την κυκλοφορία συγχρόνως Παρασκευιάτικων, Σαββατιάτικων και Κυριακάτικων φύλλων, δεν είναι μια εικόνα η οποία αρέσει στους εκδότες. Γι αυτό άλλωστε πολέμησαν να μην γίνει η απεργία, παρότι γνώριζαν εγκαίρως ότι είχαν την εναλλακτική της Παρασκευής.
Το αλλαλούμ στα περίπτερα είναι ένα πλήγμα για τους εκδότες. Και δείχνει ότι οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ από κοινού, μπορούν να το καταφέρουν.
Είναι πλήγμα γιατί το “περιβάλλον” στο οποίο κυκλοφορούν οι “λαμπερές” εκδόσεις της Κυριακής είναι χαοτικό. Ποιος εκδότης Σαββατιάτικης εφημερίδας θέλει να ανταγωνιστεί τις Κυριακάτικες; Και ποιος εκδότης Κυριακάτικης θέλει να έρθει αντιμέτωπος με το “εκδοτικό clutter”την Παρασκευή; Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι τους εκδότες λίγο τους ενδιαφέρει η κάλυψη της Συνόδου Κορυφής (που δεν καλύπτεται) και ότι οι πωλήσεις εξαρτώνται από τα DVD, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση οι συνθήκες πώλησής τους δεν είναι καθόλου ευνοϊκές.
Ας σταματήσουμε λοιπόν όλοι να λέμε πόσο αναποτελεσματική είναι η ΕΣΗΕΑ. Είναι. Όμως η δύναμη και η αποτελεσματικότητα της εξαρτώνται από το πόσο οι δημοσιογράφοι στηρίζουν έμπρακτα τις κινητοποιήσεις – όταν εξαγγέλλονται. Η ΕΣΗΕΑ αυτές τις δυνάμεις έχει – αυτό κάνει: μετέφερε την έκδοση των Κυριακάτικων την Παρασκευή. Δεν είναι λίγο. Ας μην ζητάμε το μάξιμουμ όταν ματά βίας κινητοποιούμαστε για το μίνιμουμ.
Πολλά ακούγονται για τη 48ωρη απεργία των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στον Τύπο. Υπάρχουν φωνές, όχι λίγες, οι οποίες επιμένουν ότι με την απεργία “κάναμε -οι δημοσιογράφοι- μια τρύπα στο νερό”, αφού τα κυριακάτικα φύλλα θα εκδοθούν την Παρασκευή. “Τι καταφέραμε; Βγαίνουν στα περίπτερα”, λένε. Και από την άλλη, εμείς οι δημοσιογράφοι ...σκιστήκαμε στη δουλειά τρεις μέρες τώρα για να τα προλάβουμε. “Είναι μεγάλη ήττα”, λένε, των δημοσιογράφων και της ΕΣΗΕΑ.
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Δεν υποστηρίζω βεβαίως ότι η έκδοση των Κυριακάτικων είναι νίκη του κινήματος. Ωστόσο, το μεγάλο αλλαλούμ στα περίπτερα την Παρασκευή, με την κυκλοφορία συγχρόνως Παρασκευιάτικων, Σαββατιάτικων και Κυριακάτικων φύλλων, δεν είναι μια εικόνα η οποία αρέσει στους εκδότες. Γι αυτό άλλωστε πολέμησαν να μην γίνει η απεργία, παρότι γνώριζαν εγκαίρως ότι είχαν την εναλλακτική της Παρασκευής.
Το αλλαλούμ στα περίπτερα είναι ένα πλήγμα για τους εκδότες. Και δείχνει ότι οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ από κοινού, μπορούν να το καταφέρουν.
Είναι πλήγμα γιατί το “περιβάλλον” στο οποίο κυκλοφορούν οι “λαμπερές” εκδόσεις της Κυριακής είναι χαοτικό. Ποιος εκδότης Σαββατιάτικης εφημερίδας θέλει να ανταγωνιστεί τις Κυριακάτικες; Και ποιος εκδότης Κυριακάτικης θέλει να έρθει αντιμέτωπος με το “εκδοτικό clutter”την Παρασκευή; Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι τους εκδότες λίγο τους ενδιαφέρει η κάλυψη της Συνόδου Κορυφής (που δεν καλύπτεται) και ότι οι πωλήσεις εξαρτώνται από τα DVD, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση οι συνθήκες πώλησής τους δεν είναι καθόλου ευνοϊκές.
Ας σταματήσουμε λοιπόν όλοι να λέμε πόσο αναποτελεσματική είναι η ΕΣΗΕΑ. Είναι. Όμως η δύναμη και η αποτελεσματικότητα της εξαρτώνται από το πόσο οι δημοσιογράφοι στηρίζουν έμπρακτα τις κινητοποιήσεις – όταν εξαγγέλλονται. Η ΕΣΗΕΑ αυτές τις δυνάμεις έχει – αυτό κάνει: μετέφερε την έκδοση των Κυριακάτικων την Παρασκευή. Δεν είναι λίγο. Ας μην ζητάμε το μάξιμουμ όταν ματά βίας κινητοποιούμαστε για το μίνιμουμ.