Είκοσι και κάτι χρόνια πριν, ένας φίλος που είχε γράψει ένα σενάριο για την τηλεόραση μου ζήτησε να πάρω τηλέφωνο τη Λίλη Παπαγιάννη και να της πω πως έχει γράψει ένα ρόλο ειδικά γι’ αυτήν. Δεν την ήξερα εγώ τη Λίλη Παπαγιάννη προσωπικά, απλώς εκείνος ντρεπόταν να το κάνει. Την πήρα τηλέφωνο, μιλήσαμε πολύ ώρα, ήταν πολύ ευγενική, ήταν μια πραγματική κυρία, και μου είπε πως τον ευχαριστεί πολύ, αλλά μετά το θάνατο του συζύγου της έχει αποσυρθεί και δεν ενδιαφέρεται να επιστρέψει σαν ηθοποιός. Το ίδιο μου είπε και για την περίπτωση να κάναμε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο. Ήταν ακόμη νέα, ήταν μια χαρά, αλλά από τα 22 της χρόνια, που γνώρισε τον Ανδρέα Φιλιππίδη, μέχρι το 1989 που εκείνος έφυγε από τη ζωή, παρά την αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας τους, έμεινε σταθερά πιστή, ερωτευμένη και αφοσιωμένη σε αυτόν κι όταν εκείνος έφυγε, έφυγε μαζί του και κάθε διάθεση που είχε να παίξει στο θέατρο ή οπουδήποτε αλλού.

Η Λίλη Παπαγιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935 και έφυγε στις 12 Μαϊου στα 80 της χρόνια. Τελείωσε τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, έπαιξε σε πολλούς θιάσους, έκανε και θίασο κάποια στιγμή με τον Ανδρέα Φιλιππίδη, ενώ εμφανίστηκε αρκετά χρόνια και στο ΚΘΒΕ και στο Εθνικό Θέατρο. Έπαιξε σε όχι πολλές ταινίες, σχετικά με άλλους ηθοποιούς εκείνης της εποχής. Καμιά δεκαριά όλες κι όλες, από τις οποίες ξεχωρίζουν οι τέσσερις ταινίες στη Φίνος Φίλμ, δηλαδή Το Ταξίδι, Η Χαρτοπαίχτρα, η Δεσποινίς Διευθυντής και το μια Τρελή Τρελή Οικογένεια, το η Δε Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα του Γ. Τζαβέλα κι η Εκδρομή του Τάκη Κανελλόπουλου.

Αυτές όμως ήταν αρκετές, με τους δεύτερους ρόλους που έπαιξε, για να της εξασφαλίσουν ένα διαβατήριο για την αθανασία, και κυρίως μιάν εκτίμηση κι ένα θαυμασμό γι΄αυτό που ήταν, εκτός από εξαιρετική ηθοποιός, δηλαδή κομψή, φινετσάτη, αξιοπρεπής, πραγματική κυρία.

Από το 1957 που γνώρισε και παντρεύτηκε τον Ανδρέα Φιλιππίδη- ο οποίος είχε ήδη ένα γάμο στο ενεργητικό του κι ένα γιό με τη Δέσπω Διαμαντίδου- συνέδεσε τη ζωή και την καριέρα της μαζί του.

Προφανώς όταν έφυγε εκείνος μαζί του έφυγε κάθε διάθεση να υπάρχει σε αυτό το χώρο.

Τα τελευταία χρόνια είχε αρκετά προβλήματα υγείας. Εφυγε με αξιοπρέπεια όπως ακριβώς έζησε. Αν και εδώ που τα λέμε και μόνο αυτή η διάθεσή της να μείνει πιστή σε αυτόν που αγάπησε όχι μόνο μέχρι το τέλος του αλλά και μέχρι το τέλος της της χαρίζει ένα φωτοστέφανο πολύ πιο σημαντικό, της γυναίκας που αγάπησε πραγματικά…