(Η Mano Aperta είναι μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνική κουζίνα που προσφέρει φαγητό σε πρόσφυγες, μετανάστριες/στες , άστεγες/ους και σε όσους το έχουν ανάγκη.)
Σκοπός της στέγης του 5ου ήταν να λειτουργήσει σαν ένα πέρασμα, ένα φιλόξενο μέρος προσαρμογής, στον δρόμο τους για την Ευρώπη.
Όσοι ήταν τυχεροί έφυγαν για το εξωτερικό. Όσοι έμειναν πίσω, το μόνο που ζητούσαν ήταν να ενσωματωθούν, να έχουν μια ευκαιρία να χτίσουν το μέλλον τους πλάι κι όχι πάνω στο δικό μας.
Έκαναν βόλτες στους ίδιους δρόμους με εμάς, καθόντουσαν στα ίδια παγκάκια με εμάς, έστελναν τα παιδιά τους στα ίδια σχολεία με τα δικά μας, μπήκανε στα σπίτια μας και μας έβαλαν στα δικά τους.
Δοκίμασαν τα φαγητά μας, φόρεσαν τα ρούχα μας, παίξανε τα παιχνίδια μας, ακούσανε τα τραγούδια μας, είδαν τις ταινίες μας και μάθανε τη γλώσσα μας.
Μας δίδαξαν κουράγιο, αξιοπρέπεια, επιμονή και μια απίστευτη δύναμη να συνεχίζεις, όσο σκληρά κι αν σου φέρεται η ζωή και οι ισχυροί αυτού του κόσμου.
Σήμερα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είδαν τις ελπίδες τους, όσο αμυδρές κι αν ήταν, να συντρίβονται και καλούνται για πολλοστή φορά να μαζέψουν τα κομμάτια τους για κάποιον άλλο τόπο, την Κόρινθο ή την Αμυγδαλέζα, όσο μακριά αποφασίσουν να τους στείλουν αυτοί που τους ξεσπίτωσαν ξημερώματα μιας Δευτέρας.
Για όλους εμάς στη Μano Aperta, η “Μερλιέ” ήταν το δεύτερο σπίτι μας, ένας τόπος συνάντησης πολιτισμών, τον οποίο από τον Μάρτιο του 2016 γεμίζαμε κάθε ΠΣΚ με γεύσεις, μυρωδιές, τραγούδια, παιχνίδια, φωνές, γέλια και αγάπη.
Και το κάναμε, όχι γιατί είμαστε καλύτεροι ή πιο φιλεύσπαχνοι, αλλά γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι μονάχα όλοι μαζί μπορούμε, όχι απλά να επιβιώσουμε, αλλά να ζήσουμε γιατί είμαστε όλοι ένα.
Σαν ένα λοιπόν θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε όπου μπορούμε, όπου υπάρχει ανάγκη μέχρι να εξαντληθούν οι δυνάμεις μας.
Σήμερα το πρωί, ένας κύκλος 42 μηνών έκλεισε. Ελπίζουμε ότι θα ανοίξουν άλλοι μεγαλύτεροι με εφόδιο τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μας.
Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας όλους τους ανθρώπους που πέρασαν από το 5ο. Μας πρόσφεραν πολλά περισσότερα από όσα θα μπορούσαμε ποτέ να τους προσφέρουμε.
Khalas.