Η μεγαλύτερη Ιερουσαλήμ
Παλαιστίνιος διαπραγματευτής: Σας δίνουμε τη μεγαλύτερη Ιερουσαλήμ στην Ιστορία. Τι άλλο να κάνω; (Guardian: http://bit.ly/hPf8JI)
Αν κάτι φαίνεται ξεκάθαρα από την διαρροή των διπλωματικών εγγράφων για το παλαιστινιακό ζήτημα είναι η αδυναμία και η απελπισία των Παλαιστινίων και η άκαμπτη και συχνά περιφρονητική στάση των Ισραηλινών στις διαπραγματεύσεις.
Τα έγγραφα εμφανίζουν έναν σχεδόν δουλικό Abas να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον Ariel Sharon που τον θεωρούσε φίλο του και έναν ανώτατο διπλωματικό παλαιστίνιο απεσταλμένο να υπόσχεται ψήφους στην Tzipi Livni.
Η απελπισία των Παλαιστινίων είναι ξεκάθαρη σε ένα γράμμα του Saeb Erekat, Ανώτατου παλαιστίνιου διαπραγματευτή, προς τον Barak Obama μετά την αποτυχία των ΗΠΑ να επιβάλουν πάγωμα των επικοισμών κατά την διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών: «Δεκαεννέα χρόνια υποσχέσεων και ακόμα δεν έχετε αποφασίσει τι θα κάνετε με εμάς… Εμείς τηρήσαμε όλες μας τις υποχρεώσεις. Ακόμα και ο Yuval Diskin (επικεφαλής της ισραηλινής εσωτερικής ασφάλειας) μας βγάζει το καπέλο στον τομέα της ασφάλειας. Αλλά όχι, δεν μπορούν να μας δώσουν ούτε το πάγωμα (των επικοισμών) για έξι μήνες ως «φύλλο συκής [..] Το μόνο που σας νοιάζει είναι οι δημόσιες σχέσεις και οι γρήγορες ανέξοδες ειδήσεις […] σε τι θα είμαι χρήσιμος αν είμαι το ανέκδοτο της γυναίκας μου; Αν είμαι τόσο αδύναμος;».
Σε άλλη του επιστολή το 2010 προς τον David Hale, αξιωματούχου των ΗΠΑ ο Erekat αναφέρει: «προσφέρουμε στο Ισραήλ τη μεγαλύτερη Ιερουσαλήμ (γράφοντάς την με τον εβραϊκό τρόπο) της ιστορίας. Ένα συμβολικό αριθμό επιστροφής προσφύγων, αποστρατικοποιημένη ζώνη… τι άλλο μπορώ να δώσω;».
Ωστόσο η στάση των Ισραηλινών δεν φαίνεται να άλλαξε ποτέ. Και γιατί να αλλάξει άλλωστε αφού σύμφωνα με την Livni η στρατηγική του Ισραήλ είναι να συνεχίσει λίγο-λίγο με τους επικοισμούς και τις πιέσεις μέχρι που στο τέλος να είναι αδύνατο για τους Παλαιστινίους να οργανώσουν οποιοδήποτε κράτος.
Η απελπισία των Παλαιστινίων φαίνεται επίσης στο ότι συζητούσε μέχρι και για πλήρως αποστρατικοποιημένο κράτος, χωρίς στρατό, ναυτικό ή αεροπορία: «οι Παλαιστίνιοι ξέρουν ότι θα έχουν ένα κράτος με περιορισμούς» ανέφερε χαρακτηριστικά «πάρτε μια απόφαση».
Οι αποφάσεις όμως όχι μόνο δεν έρχονταν αλλά η περιφρόνηση όλο και μεγάλωνε. Μετά από μια διαπραγματευτική συνάντηση στην οποία ο Erekat προειδοποιούσε τους Αμερικάνους ότι δεν θα μπορούσε για πάντα να κρατάει τη Hamas μακριά και απειλούσε να αφήσει τις συνομιλίες για την λύση δύο κρατών και να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της παλεύοντας για αναγνώριση η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Hillary Clinton αναρωτήθηκε γιατί οι Παλαιστίνιοι «βρίσκονται μονίμως σε κατάσταση Ελληνικής Τραγωδίας;»
Αλλά αν η Hillary σας φάνηκε κάπως κυνική αξίζει να διαβάσετε και τα σχόλια της προκατόχου της, Contoliza Rice, που σχετικά με τους διωγμούς των αράβων το 1948 ανέφερε «άσχημα πράγματα συμβαίνουν στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο».
Τα έγγραφα εμφανίζουν έναν σχεδόν δουλικό Abas να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον Ariel Sharon που τον θεωρούσε φίλο του και έναν ανώτατο διπλωματικό παλαιστίνιο απεσταλμένο να υπόσχεται ψήφους στην Tzipi Livni.
Η απελπισία των Παλαιστινίων είναι ξεκάθαρη σε ένα γράμμα του Saeb Erekat, Ανώτατου παλαιστίνιου διαπραγματευτή, προς τον Barak Obama μετά την αποτυχία των ΗΠΑ να επιβάλουν πάγωμα των επικοισμών κατά την διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών: «Δεκαεννέα χρόνια υποσχέσεων και ακόμα δεν έχετε αποφασίσει τι θα κάνετε με εμάς… Εμείς τηρήσαμε όλες μας τις υποχρεώσεις. Ακόμα και ο Yuval Diskin (επικεφαλής της ισραηλινής εσωτερικής ασφάλειας) μας βγάζει το καπέλο στον τομέα της ασφάλειας. Αλλά όχι, δεν μπορούν να μας δώσουν ούτε το πάγωμα (των επικοισμών) για έξι μήνες ως «φύλλο συκής [..] Το μόνο που σας νοιάζει είναι οι δημόσιες σχέσεις και οι γρήγορες ανέξοδες ειδήσεις […] σε τι θα είμαι χρήσιμος αν είμαι το ανέκδοτο της γυναίκας μου; Αν είμαι τόσο αδύναμος;».
Σε άλλη του επιστολή το 2010 προς τον David Hale, αξιωματούχου των ΗΠΑ ο Erekat αναφέρει: «προσφέρουμε στο Ισραήλ τη μεγαλύτερη Ιερουσαλήμ (γράφοντάς την με τον εβραϊκό τρόπο) της ιστορίας. Ένα συμβολικό αριθμό επιστροφής προσφύγων, αποστρατικοποιημένη ζώνη… τι άλλο μπορώ να δώσω;».
Ωστόσο η στάση των Ισραηλινών δεν φαίνεται να άλλαξε ποτέ. Και γιατί να αλλάξει άλλωστε αφού σύμφωνα με την Livni η στρατηγική του Ισραήλ είναι να συνεχίσει λίγο-λίγο με τους επικοισμούς και τις πιέσεις μέχρι που στο τέλος να είναι αδύνατο για τους Παλαιστινίους να οργανώσουν οποιοδήποτε κράτος.
Η απελπισία των Παλαιστινίων φαίνεται επίσης στο ότι συζητούσε μέχρι και για πλήρως αποστρατικοποιημένο κράτος, χωρίς στρατό, ναυτικό ή αεροπορία: «οι Παλαιστίνιοι ξέρουν ότι θα έχουν ένα κράτος με περιορισμούς» ανέφερε χαρακτηριστικά «πάρτε μια απόφαση».
Οι αποφάσεις όμως όχι μόνο δεν έρχονταν αλλά η περιφρόνηση όλο και μεγάλωνε. Μετά από μια διαπραγματευτική συνάντηση στην οποία ο Erekat προειδοποιούσε τους Αμερικάνους ότι δεν θα μπορούσε για πάντα να κρατάει τη Hamas μακριά και απειλούσε να αφήσει τις συνομιλίες για την λύση δύο κρατών και να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της παλεύοντας για αναγνώριση η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Hillary Clinton αναρωτήθηκε γιατί οι Παλαιστίνιοι «βρίσκονται μονίμως σε κατάσταση Ελληνικής Τραγωδίας;»
Αλλά αν η Hillary σας φάνηκε κάπως κυνική αξίζει να διαβάσετε και τα σχόλια της προκατόχου της, Contoliza Rice, που σχετικά με τους διωγμούς των αράβων το 1948 ανέφερε «άσχημα πράγματα συμβαίνουν στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο».