Έχω συναντήσει στην ΕΡΤ εξαιρετικούς δημοσιογράφους, σπουδαίους μουσικούς παραγωγούς και ταλαντούχους τεχνικούς. Έχω δει κι έχω ακούσει εκπομπές που έχουν γράψει ιστορία κσι ποτέ δε μπόρεσε η ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση ούτε καν να τις πλησιάσει.
Αλλά δεν είναι αυτοί που δίναν τον τόνο στην ΕΡΤ. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους, είχαν μπει στην ΕΡΤ με τηλέφωνα και μπιλιετάκια, εκφράζανε κι υπηρετούσαν απόλυτα τις θέσεις και απόψεις της εκάστοτε εξουσίας, με ένα πανίσχυρο σωματείο που δεν το ενδιέφερε ιδιαίτερα η πρόοδος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης αλλά η καλοπέραση των μελών του. Πηγαίνοντας κανείς στη χρυσή εποχή της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή θα μπορούσε να απολαύσει το εστιατόριο φίσκα και πολλά από τα γραφεία άδεια. Κάπως έτσι η ΕΡΤ απέκτησε ένα υπερβολικό αριθμό υπαλλήλων, από το προσωπικό της όμως ήταν αποκλεισμένοι όσοι δεν είχαν το κατάλληλο μέσον.
Φυσικά υπάρχουν κι εξαιρέσεις, αλλά επαναλαμβάνω, κι ας θυμώσουν πολλοί, πως δεν είναι οι εξαιρέσεις που δίναν τον τόνο. Και βέβαια στην ουσία η ΕΡΤ τουλάχιστον στον ενημερωτικό τομέα – γιατί στον πολιτιστικό έχει κάνει πράγματα- δε μπόρεσε ποτέ να παίξει το ρόλο του αυθεντικού κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Γιατί δεν την άφησαν; ίσως. Αλλά και το δημοσιοϋπαλληλικι σε τέτοιου είδους δουλειές, εδώ που τα λέμε, δεν είναι κι ο καλύτερος σύμβουλος.
Το μεγάλο πατατράκ το έπαθε η ΕΡΤ μετά την εμφάνιση της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης, γιατί αντί να κρατήσει την αξιοπρέπεια της και να γίνει ένας φορέας ενημέρωσης, πολιτισμού, ψυχαγωγίας, προσπάθησε να μιμηθεί ανεπιτυχώς τα ιδιωτικά κανάλια.
Φταίνε οι εργαζόμενοι γι αυτό; ασφαλώς όχι, εδώ δε φταίνε.
Και ξαφνικά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, στη συγκυβέρνησή τους, με μια πραγματικά βλακώδη κίνηση, κλείνουν την ΕΡΤ και ηρωοποιούν το στην ουσία κακό. Πρέπει οι άνθρωποι να χάνουν τη δουλειά τους; όχι, πρέπει να αμείβονται σωστά για τη δουλειά που προσφέρουν. Και στους κρατικούς φορείς οφείλουν να εργάζονται αυτοί που χρειάζεται ο εκάστοτε φορέας. Γιατί για να προσλαμβάνεται με μπιλιετάκι κάποιος ως κηπουρός στο γνωστό τεράστιο κήπο του ραδιομεγάρου, και στα επόμενα χρόνια με ανάλογα τηλεφωνήματα και μπιλιετάκια να εξελίσσεται σε οδηγό, σε βοηθό σκηνοθέτη κλπ κλπ – αυτά τα ξέρω από μέσα- δε νομίζω πως είναι το ιδανικό. Και το σωματείο, το τόσο λαλίστατο σε άλλες περιπτώσεις, θα έπρεπε και αυτά να στηλιτεύει.
Η ΕΡΤ, λέει, θα ξανανοίξει με επείγον νομοσχέδιο και θα προσληφθούν όλοι αυτοί που ήταν εκεί, ο δε κος Παππάς δήλωσε πως με λίγο παραπάνω ανταποδοτικό τέλος μπορούν να πληρωθούν. Δε νομίζω πως θα χάρηκε πολύ ο κόσμος να μάθει ότι θα αυξηθεί το ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ αλλά Ο.Κ..
Επειδή είναι και περίεργοι οι καιροί, δεν είναι ωραίο να χάνει κανείς τη δουλειά του, από την άλλη όμως δεν είναι καλό να χάνει κα τη μνήμη του, γιατί μ’ αυτά και μ' αυτά έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει. Αλλά επειδή θα ξαναστηθεί που θα ξαναστηθεί η ΕΡΤ δεν με πειράζει πόσο θα στοιχίσει, αρκεί να γίνει για πρώτη φορά ένας σωστός και σοβαρός ραδιοτηλεοπτικός φορέας. Να πάρει αυτούς που πρέπει κι αυτούς που χρειάζεται και να φτιάξει ένα σωστό ενημερωτικό, ψυχαγωγικό, πολιτιστικό πρόγραμμα, ανεξάρτητο και όσο γίνεται αντικειμενικό.
Μη γελιέστε, τις γιορτές και τα πανηγύρια έξω απο την ΕΡΤ όταν έκλεισε, εκτός απο αυτούς που τα εκμεταλλεύτηκαν δεν τις πήρε και πολύς κόσμος στα σοβαρά, γιατί απλούστατα δεν τους ενδιέφερε η ΕΡΤ. Τούς ενδιέφερε μόνον ως μέσον αντιπολίτευσης. Ας κοιτάξουμε λοιπόν, η καινούρια ΕΡΤ να μην έχει σχέση με την παλιά και ν’ αφορά κυρίως τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνεται. Όχι να τους κολακεύει, να τους αφορά.