της Γεωργίας Κριεμπάρδη

«Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω με δύο λέξεις τον Δημήτρη Αντωνίου, αυτές θα ήταν σίγουρα φως και ζωή»:αυτό είχα γράψει γι’ αυτόν τον άνθρωπο το 2020. Κι όποτε μιλάω για εκείνον, τις ίδιες ακριβώς λέξεις χρησιμοποιώ. Φως και ζωή. Στα 16 του χρόνια ένα τροχαίο ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και έκτοτε έβαλε ως στόχο ζωής την ενημέρωση όλων για τα τροχαία ατυχήματα και εν γένει για την κυκλοφοριακή αγωγή.

Λίγους μήνες σκαρφίστηκε να δημιουργήσει ένα comic σχετικό με την οδική ασφάλεια, το οποίο θα απευθύνεται σε παιδιά. Τα πιο σημαντικά πράγματα γράφονται με τα πιο απλά λόγια πολλές φορές και ο Δημήτρης το επιβεβαιώνει. Ανάμεσα στα βιβλία που έχει γράψει, φωτεινά κι αισιόδοξα όπως ο ίδιος άλλωστε, ξεχωρίζει ένα μικρό γεμάτο χρώματα βιβλίο. Ένα comic με τίτλο «Λέμε STOP στην οδική ανασφάλεια», το οποίο θα διανέμεται δωρεάν σε σχολεία της Θεσσαλονίκης.

«Είχα αρχίσει να κάνω ομιλίες σε σχολεία σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα και το έκανα πολύ ευχάριστα. Με φαντάστηκα να κάθομαι σ’ ένα θρανίο και να έρχεται κάποιος να μιλήσει για την οδική ασφάλεια. Και μόνο που το φαντάστηκα, είχα ήδη βαρεθεί.  Μου μπήκε η ιδέα να γράψω κάτι που θα είναι πιο κοντά στα παιδιά, πιο ευχάριστο και σκέφτηκα το κόμικ. Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο έχοντας στο μυαλό μου τον πιτσιρίκο που είναι και λίγο δύσκολος στο να του κερδίσεις το ενδιαφέρον» μου είχε δηλώσει πριν έναν χρόνο στο popaganda.

Ευτυχώς βρήκε ανθρώπους που πίστεψαν στο όραμα του και στη διάθεσή του να επικοινωνήσει το ζήτημα αυτό στα νέα παιδιά και με κάποιες χορηγίες καλύφθηκαν τα έξοδα της δημιουργίας. Μοιράζεται δωρεάν και ο ίδιος πηγαίνει στα σχολεία της Θεσσαλονίκης, μιλάει με τα παιδιά και τους δίνει τα κόμικς.

Μιλώντας στο TPP, σημειώνει: «Τα κόμικς είχαν μπει ”στον πάγο” λόγω lockdown για αρκετό καιρό, αλλά μέσα στο καλοκαίρι κάποια πρόλαβαν κι έφτασαν στα χέρια των παιδιών κι ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγάλος. Η ιδέα αυτή αποτελεί για τα παιδιά τον εναλλακτικό κι ενδιαφέροντα τρόπο προσέγγισης του δύσκολου θέματος της κυκλοφοριακής αγωγής».

Όπως εξηγεί, συνεχίζοντας, «σ’ ένα σχολείο που ακόμη στερείται συστηματικής εκπαίδευσης της κυκλοφοριακής αγωγής, οι εθελοντικές δράσεις όπως οι επισκέψεις μου παρέα με το κόμικ είναι ένας από τους βασικούς τρόπους για να μάθουν και να ενημερωθούν οι μαθητές για τη σημασία της σωστής συμπεριφοράς αλλά και των επιπτώσεων όλων των λάθος συμπεριφορών, πριν πιάσουν ένα τιμόνι  ή ανέβουν σε ένα μηχανάκι». Μου εξηγεί πόσο λάθος είναι αυτή η παλιά νοοτροπία ότι «θα το μάθεις το αυτοκίνητο όταν έρθει η ώρα», εννοώντας το δίπλωμα. «Τώρα ξέρουμε ότι τότε είναι αργά και δύσκολα ξεμαθαίνονται οι λάθος νοοτροπίες-συμπεριφορές». «Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να βρεθώ κοντά στους μαθητές χωρίς άλλες δυσάρεστες διακοπές λόγω περιοριστικών μέτρων κατά της πανδημίας» καταλήγει χαμογελώντας.

Κυκλοφοριακή αγωγή και ασφάλεια

Μιλώντας για την κυκλοφοριακή αγωγή στη χώρα, ο Δημήτρης Αντωνίου τόνισε πως το πρώτο και βασικότερο ζήτημα είναι η παιδεία και σίγουρα θα βοηθούσε πολύ να ήταν μάθημα στο σχολείο η κυκλοφοριακή αγωγή. Η γενική του θεωρία είναι πως η οδική ασφάλεια δεν είναι πώς να βγάλουμε το δίπλωμα οδήγησης στα 18 μας. Ο τρόπος που οδηγεί ένα μικρό παιδί το ποδήλατο, είναι ο ίδιος που θα οδηγεί μηχανή, είναι ο ίδιος τρόπος που θα οδηγεί αυτοκίνητο, εξηγεί.

Ο αριθμός των νεκρών στα οδικά δυστυχήματα ανέρχεται σε περίπου 1,35 εκατομμύρια παγκοσμίως κάθε χρόνο, ενώ το 2020 ανερχόταν σε περισσότερους από 18.500 στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 και στους 579 στην Ελλάδα, καθιστώντας τα οδικά ατυχήματα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας παγκοσμίως.

Αξιοσημείωτο είναι ότι την προηγούμενη δεκαετία (2010- 2020), η Ελλάδα κατέγραψε εντυπωσιακή μείωση του αριθμού των νεκρών σε οδικά δυστυχήματα κατά 54%, πετυχαίνοντας τον στόχο για μείωση του αριθμού των νεκρών κατά 50%, ενώ τα οδικά δυστυχήματα μειώθηκαν κατά 39%. Το 2020, ο αριθμός των νεκρών ανά εκατομμύριο πληθυσμού επίσης μειώθηκε (54), με την Ελλάδα να κάνει σημαντική πρόοδο ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, φτάνοντας πιο κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ (42) συγκριτικά με τις χώρες που έχουν τις χειρότερες επιδόσεις (70-90).