Οι γίγαντες αυτοί έχουν τις ρίζες τους ως επί το πλείστον σε συμμαχίες που σχηματίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου μεταξύ λογιστικών εταιριών των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Η παγκόσμια επιρροή τους ήρθε ως αντανάκλαση της κυριαρχίας των Wall Street και του χρηματιστηρίου του Λονδίνου στα χρηματοπιστωτικά συστήματα ολόκληρου του κόσμου. Οι επιχειρήσεις αυτές είναι δομικά αποκεντρωμένες και σχηματίζουν συμμαχίες με τοπικές εταιρίες σε διάφορες χώρες, ωστόσο η κεντρική διοίκηση ασκούνται στην Αμερική και τη Βρετανία.
Οι νομικές διαμάχες των τελευταίων δεκαετιών έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν οι κυβερνήσεις θεωρούν τα μεγάλα ελεγκτικά γραφεία, όπως και τις μεγάλες τράπεζες ως «πολύ μεγάλες για να πεθάνουν». Αυτός ο άγραφος κανόνας, σύμφωνα με τους ακτιβιστές κατά της διαφθοράς, έχει αποθαρρύνει την πραγματική μεταρρύθμιση των μεγάλων ελεγκτικών εταιριών αφού όλοι γνωρίζουν ότι οι αρχές δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε μεγάλο βάθος προκειμένου να τιμωρήσουν τις κακές πρακτικές.
Οι Big 4 έχουν επίσης αποκτήσει επιρροή στα εσωτερικά των κυβερνήσεων βοηθώντας τες να γράφουν τους νόμους που θεσπίζουν τους κανόνες που εγκαθίδρυσαν το σύστημα των παράκτιων εταιριών ενώ ασκούν πιέσεις προκειμένου οι νόμοι να παραμένουν σύμφωνοι με τις προτιμήσεις τους. Ο Austin Michell, βουλευτής της Μεγάλης Βρετανίας έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί εντός της βουλής ότι «οι Big 4 είναι ισχυρότερες από την κυβέρνηση».
Όσο η ροή των χρημάτων στους φορολογικούς παραδείσους γίνεται όλο και περισσότερο καυτό θέμα οι υπερασπιστές της χρηματοπιστωτικής διαφάνειας φοβούνται ότι τα μεγάλα ελεγκτικά γραφεία θα χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να υπονομεύσουν τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στο σύστημα λειτουργίας των υπεράκτιων εταιριών. Οι επιχειρήσεις αυτές για παράδειγμα έχουν ήδη καταφερθεί κατά των προτάσεων που θα έδιναν στις εθνικές φορολογικές αρχές τη δυνατότητα να απαιτούνται πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες των παράκτιων εταιριών σε όλο τον κόσμο.
Οι επικριτές λένε ότι οι λογιστές των Big 4 πηγαινοέρχονται μεταξύ της ελεγκτικής βιομηχανίας και των κυβερνήσεων συχνά στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές υπονομεύοντας τις προσπάθειες των αρχών για τον έλεγχο της βιομηχανίας και την επιβολή φορολογικής νομοθεσίας.
«Έχουμε «περιστρεφόμενες πόρτες» όπου οι θηροφύλακες χρηματίζονται από τους λαθροθήρες» είπε ο Trevor Smith, μέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου κατά την διάρκεια κοινοβουλευτικής συζήτησης το 2013.
Πηγή: ICIJ