Το 1623 ήταν η τελευταία φορά που οι δύο πλανήτες βρέθηκαν τόσο κοντά. Που, τόσο κοντά δεν το λες… Και μην ανησυχείτε, δε θα καταστραφεί ο κόσμος όπως τον ξέρουμε- όχι άμεσα τουλάχιστον.

Η Μεγάλη Σύζευξη των πλανητών Δία και Κρόνου, που συντελείται σήμερα, αποτελεί σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο – η τελευταία φορά που φαίνονταν τόσο κοντά από τη Γη ήταν στις 16 Ιουλίου του 1623. Το «κοντά» σε αυτή την περίπτωση είναι μάλλον υπερβολή, καθώς τους δύο πλανήτες χωρίζουν εκατομμύρια χιλιόμετρα, και εκατοντάδες χιλιόμετρα τους χωρίζουν από τη Γη: ο Δίας σήμερα είναι περίπου 886.000 χιλιόμετρα μακρυά από τη Γη, και ο χρόνος περίπου 733.000 χιλιόμετρα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση, όταν κοιτάς από τη Γη προς αυτούς, και γι’ αυτό θα φαίνονται από τη Γη ως ένα ολόλαμπρο άστρο. 

Ο Δίας χρειάζεται περίπου 12 χρόνια για να πραγματοποιήσεις μια ολόκληρη περιστροφή περί τον Ήλιο μας, και ο χρόνος κάτι λιγότερο από 30 χρόνια. Είναι οι δύο ορατοί από τη Γη πλανήτες που βρίσκονται πιο μακρυά από μας, και πιο μακρυά από τον Ήλιο μας, και σήμερα, γύρω στις 17:00 ώρα Γκρήνουιτς θα μας χαρίσουν ένα πολύ ιδιαίτερο θέαμα. 

Η Σύζευξη είναι ορατή από τις περισσότερες περιοχές του πλανήτη μας, και σύμφωνα με τους ασχολούμενους με την αστρολογία, αποτελεί την έναρξη μιας Νέας Εποχής, και δίνει τέλος σε μία εποχή 800 ετών, όπως έγραψε η αστρολόγος της βρετανικής Guardian, Έμιλυ Σήγκαλ. Ο Δίας σημαίνει, μας λέει, στην αστρολογία, «ανάπτυξη αλλά και υπερτροφία», ο δε Κρόνος σημαίνει «λιτότητα και αυστηρή στοχοθεσία», οπότε, ως αντίθετα, όταν συζευγνύονται «σημαδεύουν στιγμές κλειδιά στο σχηματισμό της συλλογικής πραγματικότητας». 

Επειδή η τελευταίοι οκτώ αιώνες τους βρήκαν (τους δύο πλανήτες) σε ζωδιακές περιοχές που συνδέονται με τη Γη, ήταν αιώνες «στοχευμένοι στον υλισμό, τις ιεραρχίες, τον έλεγχο περιοχών και τη σταθερότητα των αυτοκρατοριών», και εξέθρεψαν τον καπιταλισμό. Τώρα, που μπαίνουν σε ζωδιακές περιοχές που συνδέονται του Αέρα προβλέπονται μεγάλες αλλαγές, αποκέντρωση, αλλαγή της παγκόσμιας τάξης, μεγάλη κινητικότητα και πνευματικότητα. «Οι περίοδοι του Αέρα επικεντρώνονται στο διανοητικό, το μη υλικό και το ιδεολογικό, αλλά όχι πάντα με ειρηνικό τρόπο», σημειώνει, αναφέροντας ως χαρακτηριστικές τέτοιες περιόδους τον Ελληνιστικό Κόσμο και την πτώση της φεουδαρχίας στην Ευρώπη. Η ίδια προβλέπει «ιδεολογικούς αγώνες, αποκέντρωση, εξορίες, υποκουλτούρες και αβαν Γκαρντ όπως και αλλαγές στα σύνορα της Αυτοκρατορίας». 

Για όλα αυτά, όμως, έχουμε γύρω στα 800 χρόνια μπροστά μας. Οπότε, καμμία ανησυχία δεν χρειάζεται προς το παρόν.