Μπορείτε να δείτε το κάλεσμα εδώ
H περιπέτεια της καθαρίστριας από τον Βόλο ξεκίνησε όταν το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας το 2016 την καταδίκασε σε 15 χρόνια κάθειρξης λόγω παραποίησης του απολυτηρίου του Δημοτικού που προσκόμισε για να προσληφθεί ως καθαρίστρια, στο οποίο είχε αναγράψει ότι αντί της Ε’ είχε τελειώσει την Στ’ τάξη. Η περιπέτεια κορυφώθηκε τον Νοέμβρη του 2018 όταν το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας εκδίκασε την έφεσή της και την καταδίκασε σε ποινή κάθειρξης 10 ετών και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Στη συνέχεια και εν μέσω της κοινωνικής κατακραυγής, το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας αποφάσισε να αναστείλει την ποινή της γυναίκας, μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή της στον Άρειο Πάγο
Η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος» της Μαγνησίας, ότι ήθελε απλά να βρει έναν τρόπο να μεγαλώσει τα παιδιά της, καθώς βρισκόταν σε δύσκολη θέση. «Ήθελα να μεγαλώσω τα παιδιά μου, από ορφανοτροφείο ήμουνα, γονείς δεν είχα και ήθελα να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Δεν το έκανα για να κάνω πλούτη, ήθελα απλώς μια δουλειά. Και τα κατάφερα μεγάλωσα δύο παιδιά και είμαι περήφανη γι΄ αυτό. Και τώρα αυτά πληρώνουν εμένα, που μπήκα φυλακή».
Όπως τονίζουν στον «Ημεροδρόμο» οι νομικοί παραστάτες της καθαρίστριας, ένας μόνο από τους βασικούς λόγους αναίρεσης είναι ο ακόλουθος:
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν αιτιολογείται το αδίκημα περί περιουσιακής βλάβης του Δημοσίου ώστε αντικειμενικά να στοιχειοθετείται το αδίκημα της απάτης. Και τούτο διότι η θεωρούμενη «ζημιά» που επήλθε από τη θεωρούμενη ως απατηλή συμπεριφορά της καθαρίστριας – όπου σαν «ζημιά» εδώ εκλαμβάνεται η καταβολή των μισθών της – ισοσταθμίζεται από την ισάξια αντιπαροχή που περιήλθε στο Δήμο από την παρασχεθείσα εργασία της.
Ταυτόχρονα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι: Για τη θέση στην οποία προσλήφθηκε η καθαρίστρια και για την παρασχεθείσα εργασία που παρείχε, το αν είχε τελειώσει την Ε’ ή την Στ’ Δημοτικού δεν προσθέτει ή αφαιρεί τίποτα σε γνώσεις ή δεξιότητες που θα μπορούσαν αντικειμενικά να επηρεάσουν την ποιότητα των υπηρεσιών της. Υπηρεσίες που όλοι αναγνωρίζουν ότι με ευσυνειδησία παρείχε, όντας απολύτως συνεπής στις απορρέουσες από τη θέση αυτή υποχρεώσεις της.
Συνεπώς, είναι απολύτως αναιτιολόγητη η κρίση του Δικαστηρίου περί ύπαρξης περιουσιακής ζημίας του Δημοσίου, που υπολογίζεται στο ύψος των καταβληθέντων μισθών, στο όνομα της μη νόμιμης πρόσληψης, από την στιγμή που οι μισθοί αυτοί καταβλήθηκαν για εργασία που προσφέρθηκε. Η εμφανιζόμενη σαν ζημία» ισοσταθμίζεται από τις πράγματι παρασχεθείσες υπηρεσίες της καθαρίστριας, δεδομένου επιπλέον ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν απαιτούνταν για τη θέση της καθαρίστριας ιδιαίτερες εξειδικευμένες πνευματικές δεξιότητες, ικανότητες και πιστοποιημένες γνώσεις που ο Δήμος ποτέ άλλωστε δεν απέβλεψε ή ζήτησε από εκείνη.
Με άλλα λόγια, η καθαρίστρια πληρώθηκε διότι πράγματι εργάσθηκε. Γεγονός που καθιστά πρόδηλα εσφαλμένη την ερμηνεία και την εφαρμογή του άρθρου 386 του ΠΚ περί «απάτης» ή «αδικήματος» καθώς καμία «απάτη» και καμία «περιουσιακή βλάβη» του Δημοσίου δεν υπήρξε.
Ενόψει της εκδίκασης στον Αρειο Πάγο, σε ανακοίνωσή του το «Συνδικάτο Εργαζόμενων ΟΤΑ Νομού Μαγνησίας», σημειώνει:
«Στις 6 του Φλεβάρη εκδικάζεται στον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης της ποινής
δεκαετούς κάθειρξης που είχε επιβληθεί στη συναδέλφισσά μας καθαρίστρια για την
παραποίηση του ενδεικτικού της Ε΄ Δημοτικού σε απολυτήριο Δημοτικού, δηλαδή ενός
απολυτηρίου που της επέτρεψε να δουλεύει για να ζήσει την οικογένειά της κάτω από
εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες!
Μετά το κύμα πρωτοφανούς συμπαράστασης που ξεσήκωσαν τα ταξικά
σωματεία έγινε δυνατή η αποφυλάκισή της, το ελάχιστο μπροστά σε αυτήν την
κατάφωρη αδικία, που στην ουσία οδηγούσε στη φυσική και οικονομική εξόντωση την
ίδια και την οικογένειά της.
Ήταν μια πρώτη νίκη απέναντι στην προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν τέτοιες
περιπτώσεις σαν «αντισώματα» του αστικού κράτους στη σαπίλα του, τη στιγμή που η
Κυβέρνηση από τη μια καταδικάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση τα λαϊκά
νοικοκυριά και από την άλλη επιδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους
επιχειρηματικούς ομίλους και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
Καλούμε τα σωματεία, τους εργαζομένους -σε κάθε χώρο δουλειάς και με όλους
τους τρόπους- να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην αγωνίστρια της ζωής ενόψει
της προσεχούς δίκης!
Ο ΑΓΩΝΑΣ θα είναι μακρύς αλλά είναι η μόνη ΕΓΓΥΗΣΗ για να επανέλθει η
συναδέλφισσά μας στην εργασία της, με αναίρεση της ποινής της και αναγνώριση των
δεδουλευμένων της!»