Στην Ελλάδα οργανώνονται πολιτικές δολοφονίες και εγκλήματα. Πολιτικά υπό την έννοια ότι δεν έχουν προσωπικά, οικονομικά ή ψυχοπαθολογικά κίνητρα- τουλάχιστον κατά βάση- αλλά πολιτικά και δεύτερον επειδή υπακούουν σε ένα πολιτικό σχέδιο εμπέδωσης της στρατηγικής της έντασης και προώθησης σχεδίου εκτροπής.
Οι δολοφονικές επιθέσεις σε αριστερούς, δημοκράτες, καλλιτέχνες, Έλληνες μειονοτικούς και μετανάστες νομιμοποιούνται και προωθούνται καθαρά από το Χρυσή Αυγή, στο πλαίσιο της κεντρικής, διακηρυγμένης γραμμής της. Μιλώντας για “βρωμιάρηδες της αριστεράς”, για “ανθρώπινα σκουπίδια” που πρέπει να εκκαθαριστούν, επιβραβεύοντας επιθέσεις σε πολιτικά στελέχη και πάντα σε άμεση συσχέτιση με χουντικά στεγανά εντός των σωμάτων ασφαλείας, η Χρυσή Αυγή είναι ο πολιτικός αυτουργός πολιτικών εγκλημάτων που κλιμακώνονται έως τις δολοφονίες.
Συχνότατα δε, οι πράξεις αυτές ενεργούνται από μέλη της και οπαδούς της, χωρίς μέχρι σήμερα ο όποιος εισαγγελέας να ενδιαφερθεί για τη διερεύνηση του αν υφίσταται άμεση κεντρική καθοδήγηση για την τέλεση των εν λόγω πολιτικών εγκλημάτων ή αν λειτουργεί μια δομή τύπου Αλ Κάιντα, όπου γύρω από το κομματικό κέντρο λειτουργούν αποκεντρωμένες δομές βίας.
Έχει σημασία να σταθούμε στον πολιτικό χαρακτήρα αυτών των εγκλημάτων, ώστε να κατανοήσουμε το βάθος της εν λόγω στρατηγικής: πρώτον, έχουμε να κάνουμε με εγκλήματα εναντίον όσων η Χρυσή Αυγή θεωρεί πολιτικούς αντιπάλους της ή υπανθρώπους βάσει του ρατσιστικού της ιδεολογήματος. Ο στόχος είναι να τρομοκρατήσει, να συντρίψει και να φιμώσει τις φωνές της αριστεράς και της πραγματικής υπεράσπισης της δημοκρατίας. Εφαρμόζει ένα πολιτικό σχέδιο εξόντωσης των αντιπάλων της στο δρόμο, με όπλο την υλική βία.
Δεύτερον, η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στην προμετωπίδα ενός ευρυτέρου σχεδίου των συστημικών δυνάμεων για δημιουργία κλίματος έντασης, αρχικά μέσα από τη θεωρεία των “άκρων” και πλέον μέσα από τη θεωρεία του “εσωτερικού εχθρού” και την ξεκάθαρη στοχοποίηση της αριστεράς. Ο ένας πυλώνας αυτού του σχεδίου είναι οι παρακρατικού τύπου, εμφανιζόμενες ως τρομοκρατικές ενέργειες με στόχο την ενοχοποίηση της αριστεράς και ο άλλος πυλώνας είναι η κλιμάκωση των συγκρούσεων κυρίως στο κέντρο της Αθήνας αλλά ενδεχομένως και αλλού, μέσα από δολοφονικές επιθέσεις ακροδεξιών σε μετανάστες και Έλληνες. Το σχέδιο αυτό κλιμακώνεται έως την περαιτέρω αυταρχικοποίηση από πλευράς της κοινοβουλευτικής δεξιάς ή αν το σχέδιο μακρόχρονης κοινονουλευτικής κυριαρχίας της δεξιάς καταρρεύσει λόγω της κρίσης, μέχρι του σημείου πιο ανοιχτής εκτροπής και δημιουργίας ενός κυρίαρχου ακροδεξιού συνασπισμού.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράλογο που τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν απαιτούν από τη Χρυσή Αυγή να καταδικάσει εγκληματικές ενέργειες που η ίδια προωθεί, οργανώνει και μέλη ή οπαδοί της εκτελούν. Ούτε που αντίστοιχη σιωπή τηρεί και ο λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τα πολιτικά εγκλήματα της Χρυσής Αυγής είτε στρέφονται κατά μεταναστών, όπως είδαμε πρόσφατα, είτε κατά Ελλήνων προωθούν ένα απολύτως συστημικό σχέδιο. Εξ ου και οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής θα απολαμβάνουν ασυλίας.
Από την άλλη, η αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να κατανοήσουν ότι ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να αντιμετωπιστεί με συνειδητοποίηση του κινδύνου, οργάνωση στους μαζικούς χώρους, με κίνημα υπεράσπισης της δημοκρατίας από λαό και με εκπόνηση μιας εναλλακτικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση. Δεν πρόκειται για μια συμμορία από φασίστες απλά. Αλλά για μια οργάνωση πολιτικών εγκληματιών που δρουν στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου. Και γι' αυτό είναι οι χρυσαυγίτες τόσο επικίνδυνοι για όσους είμαστε πολίτες αυτής της χώρας.