Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Ηγουμενίτσας κήρυξε αθώους 17 κατηγορούμενους για απόδραση, που είχαν διαφύγει τη νύχτα της 30ης Σεπτεμβρίου 2012 από τα κρατητήρια του λιμενικού, τα οποία χρησιμοποιεί για τις ανάγκες της η αστυνομία.

Το δικαστήριο έκρινε ότι παραβιάζονται τα άρθρα 3, 8 και 13 της ευρωπαϊκής σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Θεσπρωτίας, Κώστας Σιντόρης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είπε ότι η δικαιοσύνη στηρίχτηκε επιπλέον στα άρθρα 25 και 32 του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με τα οποία δεν είναι άδικη και δεν καταλογίζεται στον δράστη η πράξη που τελεί για να αποτρέψει παρόντα και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο που απειλεί το πρόσωπό του.

Η απόφαση εκδόθηκε τον περασμένο Νοέμβριο και καθαρογράφτηκε χθες.
Συγκεκριμένα το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας θεώρησε πως οι 15 δεν έπρεπε να κριθούν ένοχοι για «απόδραση κρατουμένου» γιατί διέπραξαν το αδίκημα ενώ βρίσκονταν σε κατάσταση ανάγκης που αποκλείει τον καταλογισμό. Όπως αναφέρεται στην απόφαση είχαν στοιβαχθεί μαζί με άλλους 13 κρατουμένους σε ένα χώρο 15 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς να τους επιτρέπεται αυλισμός, χωρίς να έχουν νερό να πιουν ή να πλυθούν, χωρίς καν ένα στρώμα.  Στο κρατητήριο υπήρχε μια χημική τουαλέτα για όλους τους κρατούμενους, πολλοί από τους οποίους υπέφεραν από ψείρες, τύφο και άλλες λοιμώδεις ασθένειες. 
 
Πρόκειται για μια υπόθεση που αποδεικνύει τις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατούνται οι μετανάστες.
 
Τη νύχτα από 30 Σεπτέμβρη προς 1 Οκτώβρη, οι μετανάστες βρίσκονταν στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσπρωτίας, κατηγορούμενοι για παράνομη είσοδο στη χώρα, απώθησαν τους φύλακες την ώρα που μπήκαν να πάρουν τα σκουπίδια και κατάφεραν να διαφύγουν.
 
Το σκεπτικό της απόφασης

Στο σκεπτικό του δικαστηρίου, που δημοσιεύεται στην υπ’ αριθμό 682/2012 απόφασή του, αναφέρεται: «Η πράξη αυτή είναι αρχικά και τελικά άδικη και επιπλέον αρχικά καταλογιστή σε καθένα των δραστών της. Όμως αποδείχθηκε επιπλέον ότι οι συνθήκες κράτησης που βίωναν οι κατηγορούμενοι κρατούμενοι μέχρι την ημέρα απόδρασης τους και ειδικότερα ο 1ος επί εννέα ημέρες, ο 2ος επί ένα μήνα, ο 3ος επί 16 ημέρες, ο 4ος επί 17 ημέρες, ο 5ος επί 30 ημέρες, ο 6ος επί 32 ημέρες, ο 7ος, 8ος και 9ος επί 18 ημέρες, ο 10ος επί 32 ημέρες, ο 11ος επί 34 ημέρες, ο 12ος επί 31 ημέρες, ο 13ος τρίτος επί 36 ημέρες, ο 14ος επί 35 ημέρες και ο 15οςεπί 45 ημέρες, είναι άθλιες και άκρως επικίνδυνες για ανθρώπινα όντα».
 
Στην απόφαση σημειώνεται πως:
 
1) Το κρατητήριο στο οποίο κρατούνταν ουδέποτε καθαρίζεται ή απολυμαίνεται και γενικότερα δεν τηρούνται εντός αυτού ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητας και υγιεινής (υπάρχει μόνο μία χημική τουαλέτα για όλους τους κρατουμένους και βρίσκεται στο χώρο που κοιμούνται, δεν υφίσταται στο κρατητήριο καμμία παροχή νερού, οι δε κρατούμενοι υποφέρουν από ψείρες, ψύλλους, ψωρίαση, τύφο, δερματικές παθήσεις και λοιπές λοιμώδεις μεταδοτικές ή μη ασθένειες). Έτσι, ο χώρος κράτησης των κατηγορουμένων αποτελεί σοβαρή εστία μικροβίων, ιών και λοιπών βλαπτικών για τον άνθρωπο μικροοργανισμών, η ανάπτυξη των οποίων ευνοείται από τη συνεχή σώρευση μεγάλου αριθμού κρατουμένων από διάφορες χώρες προέλευσης (κυρίως της Ασίας ή της Αφρικής), που δεν έχουν πλυθεί / καθαριστεί ή αλλάξει ρουχισμό επί εβδομάδες ή και μήνες.
 
2) Στο εν λόγω κρατητήριο, που έχει συνολικό εμβαδό 15,00 m2 στοιβάζονται άνω των 30 άτομα, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί ο χώρος για όλους και να αδυνατούν να ξαπλώσουν όλοι τα βράδια στο έδαφος (δεν υφίστανται κλίνες) για να κοιμηθούν.
 
3) Οι κατηγορούμενοι ήσαν περιορισμένοι στο κρατητήριο επί 24 ώρες το 24ωρο χωρίς δυνατότητα εξόδου, άσκησης, αναψυχής ή αυλισμού (βλ. τις καταθέσεις των μαρτύρων και τις απολογίες των κατηγορουμένων).
 
«Ως εκ τούτου, κρίνεται ότι απέδρασαν για να αποτρέψουν σοβαρό και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο που απειλούσε χωρίς δική τους υπαιτιότητα την υγεία τους και ειδικότερα για να αποτρέψουν τη μόλυνση τους από μεταδοτικές μολυσματικές ασθένειες, δεδομένης της ιδιαιτέρως δυσχερούς πρόσβασης τους σε ιατρική φροντίδα, φαρμακευτική αγωγή και νοσοκομειακή περίθαλψη. Για το λόγο αυτό κρίνεται ότι αίρεται ο αρχικός καταλογισμός της (αρχικώς και τελικώς) άδικης πράξης της απόδρασης που τέλεσαν» αναφέρεται στην απόφαση.
 
Στηριζόμενο σε αυτά τα στοιχεία, το δικαστήριο έκρινε ότι παραβιάζονται τα άρθρα 3, 8, 13 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κήρυξε τους κατηγορούμενους αθώους, ενώ επέβαλε στο Δημόσιο να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα.