από τη συντακτική ομάδα

Το κύμα προπαγάνδας έχει ως βασικό «σύνθημα» το «επί Σαμαρά ξεκίνησε η δίωξη, επί Μητσοτάκη καταδικάστηκαν», το οποίο αναπαράγεται σε διάφορες εκφάνσεις από υπουργούς, βουλευτές αλλά και προσκείμενους αρθρογράφους. Αυτό είναι βεβαίως αληθές, αλλά αποτελεί μια υπεραπλουστευμένη εκδοχή των όσων παρακολουθήσαμε από πολύ κοντά επί μία δεκαετία, ένα ελάχιστο ψήγμα αλήθειας που καταντάει χειρότερο κι από ψέμα. Χώρια που παραβιάζει με τον ωμότερο τρόπο κάθε έννοια περί διάκρισης των εξουσιών, για την οποία κατά τα λοιπά η συντηρητική παράταξη κόπτεται -όταν δεν είναι στην κυβέρνηση. Ας τα πάρουμε επιγραμματικά:

«Η ΝΔ πολέμησε ανέκαθεν τον φασισμό»

Η φράση αυτή ανήκει στον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά το μήνυμά του μετά την ιστορική απόφαση καταδίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση. «Η ΝΔ είναι η παράταξη που σταθερά και αδιάλειπτα τάσσεται ενάντια στον ρατσισμό, το μίσος, το φασισμό, την πολιτική βία και τον διχασμό» υποστήριξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Δυστυχώς για μία παράταξη που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροδεξιά, αυτά δεν ισχύουν.

To πολιτικό σκάνδαλο των συνομιλιών του τότε γ.γ. της κυβέρνησης Σαμαρά, Τάκη Μπαλτάκου, με τους χρυσαυγίτες, αποκαλύφθηκε όταν ο Κασιδιάρης έδωσε στη δημοσιότητα μια υποκλαπείσα συνομιλία τους προκαλώντας σάλο, λίγο μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Για «συστηματική συνεργασία» έκανε λόγο πρόσφατα ο Θανάσης Καμπαγιάννης, εκ των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής, θυμίζοντας ότι στη δικογραφία υπάρχουν και μηνύματα που στέλνει ο Μπαλτάκος σε συνεργάτη του Κασιδιάρη. Τα μηνύματα αυτά που βρέθηκαν αφορούν ψηφοφορίες στη Βουλή, αλλά και έναν έπαινο σε χυδαία συμπεριφορά του χρυσαυγίτη, Ηλιόπουλου, με σκοπό να ενισχυθεί η θεωρία των δύο άκρων.

Διαβάστε αναλυτικά: Τα ντοκουμέντα της επικοινωνίας ΝΔ – Χρυσής Αυγής επί κυβερνήσεως Σαμαρά

«Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε στις πλατείες των αγανακτισμένων»

Δυστυχώς, η παραχάραξη της ιστορίας από το κυβερνών κόμμα και τα φιλικά του ΜΜΕ δεν σταματά στο παραπάνω, αφού επιχειρείται η συλλήβδην διαγραφή της πραγματικότητας, και η αντικατάστασή της από μία άλλη, εναλλακτική. Σαν την ακροδεξιά που προωθείται από μηντιακές και πολιτικές προσωπικότητες.

Στις πλατείες του 2011, όχι μόνο δεν υπήρξε φιλόξενος χώρος για την εκπροσώπηση της ναζιστικής συμμορίας, αλλά καταρχάς οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες -με πιο περιορισμένο κοινό ακόμα τότε- επιχειρούσαν τότε ανοιχτά να συκοφαντήσουν τις τεράστιες λαϊκές κινητοποιήσεις κατά του πρώτου κύματος λιτότητας που χτυπούσε τη χώρα. Οι συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις αυτές στη λεγόμενη επάνω πλατεία, κινούνταν στον συντηρητικό και «πατριωτικό» χώρο, ωστόσο δεν είχαν, τουλάχιστον την περίοδο των αγανακτισμένων, καμία σχέση με χρυσαυγίτες. Εξάλλου δεν υπάρχει φωτογραφία χρυσαυγιτών μέσα στα τεράστια πλήθη των «αγανακτισμένων».

Η Χρυσή Αυγή είχε δράση τότε, και αυτή δεν ήταν στις πλατείες των Αγανακτισμένων. Για τους ναζί οι μαζικές λαϊκες συγκεντρώσεις ήταν ένα «καρναβάλι προοδευτικών», με τον Κασιδιάρη να ξεκαθαρίζει ότι ο τρόπος δράσης της είναι ο «μαχητικός» (βλ.εγκληματικός), στον δρόμο. Αυτή η δράση ήταν σε μέρη όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, και με «κινητοποιήσεις» όπως αυτή του πογκρόμ κατά εκατοντάδων αλλοδαπών στο κέντρο της Αθήνας, δέκα μόλις ημέρες πριν τους Αγανακτισμένους, όταν με την ανοχή της αστυνομία και στο όνομα του δολοφονημένου Μανώλη Καντάρη από τρεις αλλοδαπούς ληστές, τραυμάτισαν 500 άτομα και σκότωσαν τουλάχιστον έναν άνθρωπο. Τα εγκλήματα αυτά παραγράφηκαν τον περασμένο Μάιο, και για την δολοφονία του Αλίμ Αμπντούλ Μάναμ δεν δικάστηκε κανένας.

Η Χρυσή Αυγή δεν βρισκόταν στις πλατείες των Αγανακτισμένων. Η πλατεία Συντάγματος ήταν μία πλατεία επαγρύπνησης, δημοκρατικού διαλόγου και αλληλεγγύης, όχι πλατεία του μίσους και της βίας. Τέτοια έγινε μόνο από τις αιματηρές επιθέσεις της αστυνομίας του υπουργού ΠΡΟΠΟ Παπουτσή, της κυβέρνησης Παπανδρέου –για όσους θυμούνται. Κι ακόμα περισσότερο, την μεγαλύτερη διάψευση αυτής της συκοφαντίας καθιστά η ίδια η συντεταγμένη Νέα Δημοκρατία εκείνων των ημερών, όταν ακόμα ο Αντώνης Σαμαράς φορούσε το προηγούμενο κοστούμι, του μνημονιομάχου.

«Ειρηνικοί διαδηλωτές» για τον εκπρόσωπο Τύπου της τότε Νέας Δημοκρατίας, Γιάννη Μιχελάκη, «πολίτες που αντιστέκονται και πρέπει να ταχθούμε στο πλευρό τους» για τον κοινοβουλευτικό τους εκπρόσωπο, Κώστα Μαρκόπουλο. Και φυσικά, κίνημα «ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό» για τον Αντώνη Σαμαρά του 2011, που αλληθωρίζοντας λαίμαργα σε πιθανά εκλογικά οφέλη, αδυνατούσε να καταλάβει ακόμα και τότε τι ακριβώς συντελούνταν στην πλατεία Συντάγματος.

Αντίθετα βέβαια με όλα αυτα, στα συλλαλητήρια του Μακεδονικού και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και το 2018, η Χρυσή Αυγή ήταν παρούσα, μαζί με πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που δεν έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον να καταδικάσουν αυτήν τη σύμπλευση. Αυτό φυσικά, όπως αποδείχθηκε άλλωστε, δεν σημαίνει ότι «ήταν χρυσαυγίτες όλοι οι συμμετέχοντες». Σημαίνει όμως ότι οργανωμένα και μάλιστα με στρατιωτικό βήμα, σε εκείνες τις πλατείες και μόνο, οι ναζί έδωσαν το παρόν.

Διαβάστε επίσης το αναλυτικό δημοσίευμα του TPP: Το Πρώτο και τα υπόλοιπα ψέματα για την επάνω πλατεία και τους Αγανακτισμένους

«ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή έριξαν μαζί την κυβέρνηση Σαμαρά»

Απολύτως ψευδές, αν και αναπαράγεται συνεχώς από τους Μητσοτάκη, Σαμαρά, τον Στέλιο Πέτσα και πολλά ΜΜΕ και αρθρογράφους. Ας θυμηθούμε τι είχε συμβεί τότε:

Η δικομματική πλέον κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, καθώς οι δανειστές ζητούν νέα σκληρά μέτρα, χάνοντας παράλληλα την εμπιστοσύνη τους. Η ΔΗΜΑΡ έχει αποχωρήσει από τον Ιούνιο του 2013, μετά το μαύρο στην ΕΡΤ, ενώ στις ευρωεκλογές του Μαϊου του 2014 σημειώνεται η πρώτη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, με σχεδόν 4 μονάδες διαφορά. Τον Δεκέμβριο, το «mail Χαρδούβελη», με πρόσθετα μέτρα 1 δισ. ευρώ έχει απορριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες και η κυβέρνηση αδυνατεί να κλείσει την αξιολόγηση του 2ου μνημονίου, ενώ το αφήγημα περί «success story» καταρρέει.

Ο Σαμαράς τότε, επισπεύδει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, γνωρίζοντας όμως ότι θα χρειαστεί 180 βουλευτές για να μην πέσει η κυβέρνηση και προκηρυχθούν εθνικές εκλογές. Παρόλα αυτά, επιλέγει για υποψήφιο τον τότε αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Σταύρο Δήμα, μία απόλυτα κομματική επιλογή. Τελικά στην τρίτη ψηφοφορία, ο Δήμας λαμβάνει 168 θετικές ψήφους και η τότε κυβέρνηση δεν πιάνει το όριο των 180 βουλευτών «Παρών» ψηφίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΔΗΜΑΡ και η Χρυσή Αυγή με τους τότε 16 βουλευτές της, αλλά και ανεξάρτητοι βουλευτές όπως ο πρώην υπουργός της ΝΔ, Βύρων Πολύδωρας και ο Πέτρος Τατσόπουλος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι υπέρ της πρότασης της ΝΔ ψήφισαν επανειλημμένα οι ανεξάρτητοι, πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής, Στάθης Μπούκουρας και Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος.

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι 18 ψήφοι των χρυσαυγιτών δεν υπάρχουν και η Βουλή λειτουργούσε με 282 βουλευτές, η κυβέρνηση Σαμαρά θα χρειαζόταν 169 θετικές ψήφους. Σε αυτό το σενάριο, θα είχε 166. Επίσης, αφενός είναι λαθροχειρία να συγχέονται οι αρνητικές ψήφοι σε μία οποιαδήποτε κυβέρνηση ως ίδιες, αφετέρου το παιχνίδι χάθηκε όταν η υποψηφιότητα Δήμα (αντί για ένα πιο υπερκομματικό πρόσωπο) έσπρωξε τη ΔΗΜΑΡ, που μέχρι τότε έδινε ψήφο ανοχής κατά περίπτωση, στην καταψήφιση.

«ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή ψήφισαν μαζί την απλή αναλογική»

Το κυβερνών κόμμα μάλιστα έχει φτάσει στο σημείο να παραπληροφορεί και για μία απλή ψηφοφορία, αυτήν για την απλή αναλογική, που χρειαζόταν 200 ψήφους για να εφαρμοστεί από τις αμέσως επόμενες εθνικές εκλογές, δηλαδή αυτές του 2019. «Μαζί ψήφισαν τον νόμο για την απλή αναλογική» κατήγγειλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την Πέμπτη.

Μία απλή ματιά στο πώς ψήφισαν τα κόμματα αποδεικνύει ότι οι βουλευτές των ναζί απείχαν από την ψηφοφορία. Ψήφισαν υπέρ ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η Ένωση Κεντρώων, συνολικά 179 βουλευτές. Τόσο απλά. Μάλιστα, με τη «λογική» της ΝΔ μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς, ψευδώς πάλι, ότι ΝΔ και Χρυσή Αυγή μαζί εμπόδισαν την απλή αναλογική. Απλώς το αναφέρουμε για να καταδειχθεί ο εντελώς προπαγανδιστικός τρόπος ανάλυσης τέτοιων ψηφοφοριών από το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το «δώρο ΣΥΡΙΖΑ στην Χρυσή Αυγή» με τη μη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων

Η λέξη κλειδί εδώ που σκοπίμως μένει εκτός του κάδρου της πολιτικης σύγκρουσης από την Πέμπτη είναι η «αμετάκλητη». Αμετάκλητη καταδικη χρειαζόταν για να επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων με τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα.

Ο νέος Ποινικός Κώδικας ψηφίστηκε τον Μάιο του 2019 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αλήθεια ότι η παρεπόμενη ποινή της στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων για τελεσίδικα καταδικασμένους ως εγκληματική οργάνωση καταργήθηκε, με το επιχείρημα ότι άπτεται της εκλογικής νομοθεσίας. Όπως είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν τροποποίησε άμεσα την εκλογική νομοθεσία ώστε να ενσωματώσει τη νέα πρόβλεψη.  Είναι αλήθεια, στο περιθώριο αυτής της κουβέντας, ότι υπήρξαν σφάλαντα της τότε κυβέρνησης σε θεσμικό επίπεδο (βλ.Φωτογραφία στο Καστελόριζο)

Είναι αλήθεια ότι στο πρώτο σχέδιο που παρουσίασε η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, υπήρχαν πολύ σοβαρά προβλήματα που καταγγέλθηκαν έντονα από τη ΝΔ, αντιφασιστικές οργανώσεις, τους δικηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, αλλά και τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, η καταδίκη επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης εξομοιωνόταν με το απλό μέλος και οι ποινή έπεφτε μέχρι και στα 5 χρόνια. Μετά τον σάλο, η κυβέρνηση έκανε διορθώσεις και στο ζήτημα της εγκληματικής οργάνωσης, αλλά και σε σειρά άλλων προβληματικών ζητημάτων (π.χ. στον ορισμό του βιασμού, με την εισαγωγή της έννοιας της συναίνεσης). Είναι αλήθεια τέλος, ότι η ΝΔ δεν θα μπορούσε στις δικές της τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα να επαναφέρει την στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, όπως καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι καταδικασμένοι θα τιμωρούνταν με την ευμενέστερη διάταξη.

Για το αν ο νέος Ποινικός Κώδικας είναι πιο ελαστικός με τους χρυσαυγίτες οι αναλύσεις των δικηγόρων Πολιτικής Αγωγής διίστανται. Η Ελευθερία Τομπατζόγλου, δικηγόρος της οικογένειας Φύσσα, για παράδειγμα θεωρεί ανυπόστατες τις καταγγελίες, αλλά ο Κώστας Παπαδάκης εντοπίζει σειρά «δώρων» προς τη Χρυσή Αυγή.

Για τα πολιτικά δικαιώματα όμως η συζήτηση είναι ανυπόστατη. Θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά χρόνια για την τελεσίδικη καταδίκη, που έρχεται μόνο όταν ο κατηγορούμενος έχει ασκήσει όλα τα ένδικα μέσα. Παράλληλα, αποτελεί κραυγαλέα παραπληροφόρηση το γεγονός ότι η «αμετάκλητη καταδίκη» δεν αναφέρεται στην κατηγορία, γεγονός που δημιουργεί σκόπιμες εντυπώσεις. Στην παραπληροφόρηση αυτή βοήθησαν ιδιαίτερα οι σχετικές «καταγγελίες» του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Σταύρου Κοντονή, αλλά και το πρωτοσέλιδο των «Νέων».

Τοξικό κι επικίνδυνο

Το ξαναλέμε. Ένας πολιτικός διάλογος γεμάτος ψέματα είναι τοξικός και επικίνδυνος. Πρωταρχική ευθύνη σε αυτό έχει η Νέα Δημοκρατία, που φαίνεται να έχει ζηλέψει την τακτική του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Βασικές ευθύνες επίσης έχουν ΜΜΕ που κλιμακώνουν την παραπληροφόρηση, με ντροπιαστικά για τη δημοσιογραφία πρωτοσέλιδα, όσο ανεβάζει τους τόνους το φιλικό προς αυτά κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με διαφορετικές πολιτικές ερμηνείες σε ένα γεγονός ή κάποια ιδεολογική προσέγγιση. Είναι ωμά ψέματα, ιστορικού μεγέθους, ιστορικής σημασίας, για ιστορικά γεγονότα, όχι πολύ παλιά, μόλις της προηγούμενης δεκαετίας. Η σχετικοποίηση του ναζισμού, η στοχοποίηση μαζικών κοινωνικών αντιδράσεων, η δόλια παραχάραξη της ιστορίας με σκοπό το ξέπλυμα και η λάσπη κατά πολιτικών αντιπάλων δεν έχουν καμία θέση στην ενημέρωση, την αντιπαράθεση και την πολιτική.