Αρχικά χρησιμοποίησε λόγια του Θησέα από το έργο του Ευριπίδη «Ικέτιδες» και συγκεκριμένα τα ακόλουθα: 
«πρῶτον μὲν ἤρξω τοῦ λόγου ψευδῶς, ξένε, ζητῶν τύραννον ἐνθάδ᾽· οὐ γὰρ ἄρχεται ἑνὸς πρὸς ἀνδρὸς ἀλλ᾽ ἐλευθέρα πόλις. δῆμος δ᾽ ἀνάσσει διαδοχαῖσιν ἐν μέρει ἐνιαυσίαισιν, οὐχὶ τῷ πλούτῳ διδοὺς τὸ πλεῖστον ἀλλὰ χὠ πένης ἔχων ἴσον».
 
Στα νέα ελληνικά τα παραπάνω σημαίνουν: «Πρώτα-πρώτα, ξένε, άρχισες το λόγο σου μ᾽ ένα λάθος, όταν ζητάς δυνάστη εδώ· η πόλη αυτή δεν εξουσιάζεται από έναν άνδρα, είναι ελεύθερη. Εδώ κυβερνούν οι πολλοί που εναλλάσσονται στα αξιώματα χρόνο το χρόνο· δεν δίνουν πιο πολλά στον πλούτο, και ο φτωχός έχει τα ίδια».
 
Αμέσως μετά ο κ. Γλέζος είπε στα λατινικά τα λόγια του Θωμά του Ακινάτη «Timeo hominem unius libri», που σημαίνουν «να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου».
 
Η φράση αυτή αφορά την απόλυτη προσήλωση του ατόμου στην μονομέρεια, που έχει ως συνέπεια τη μονοφροσύνη, που κάτω από κατάλληλες συνθήκες, οδηγεί στον φανατισμό και στη σύγκρουση.