του Νίκου Μπογιόπουλου
(αναδημοσίευση από τον «Ημεροδρόμο» με την άδεια του συγγραφέα)

Και προφανώς δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι, και φυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι, και βεβαίως αντίξοες οι συνθήκες που δουλεύουν κοκ.

Αλλά εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτό. Εδώ μιλάμε για εκείνο το αειθαλές «εσείς είστε το κράτος». Εδώ μιλάμε::

  • Για τον μηχανισμό που κατασκευάζει “προστάτες” όπως αυτοί που επιδίδονταν σε χουντογλέντια το 1998.
  • Που στις ίδιες του τις εκθέσεις μιλάει για συγγενικές σχέσεις της Αστυνομίας του με ναζιστόμουτρα.
  • Που διδάσκει να μένουν εντός Σώματος οι “είμαστε περήφανοι φασίστες” όπως φώναζαν δόκιμοι της Σχολής Αξιωματικών το 2013, αλλά ενάμιση χρόνο μετά την καταγγελία της καθηγήτριας Τσουκαλά η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ δεν βρήκε να συντρέχει λόγος ούτε καν για ΕΔΕ.
  • Που θωπεύει “λεβέντες” όπως εκείνοι της υπόθεσης “ζαρντινιέρα”.
  • Που επιδίδεται σε μαθήματα πως να “στήνονται” κατηγορίες με “φυτευτά” σακίδια γεμάτα μολότοφ, όπως στην υπόθεση Τσάμπμαν, ή στην υπόθεση της “πυτζάμας”, ή στην υπόθεση “πράσινα παπούτσια”, ή στην υπόθεση Θεοφίλου κοκ.
  • Εδώ, επαναλαμβάνουμε, μιλάμε για το κράτος και την προέκτασή του, την Αστυνομία του.

Εκείνη την Αστυνομία

— που δέρνει συνταξιούχους, απεργούς και διαδηλωτές,

— που επιδίδεται σε πογκρόμ (αυτή την ώρα) στη Λευκίμμη,

— που ανδραγαθεί στις Σκουριές,

— που προκαλεί κώφωση στον φωτορεπόρτερ στις κινητοποιήσεις του 2011,

— που καμιά φορά οι σφαίρες της… “εξοστρακίζονται” στα Εξάρχεια,

και που – όπως είπε ένας εκπρόσωπος των κυρίων της Γλάδστωνος – οι συνάδελφοί του που πρωταγωνιστούν στο βίντεο έπραξαν τα δέοντα και τα «προβλεπόμενα» …

Περί αυτού πρόκειται. Περί του συντάκτη, του καθοδηγητή, του δημιουργού των «προβλεπόμενων».

Κι αυτός είναι το κράτος τους. Το ίδιο κράτος που “καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται”…