Θέλω να πω δυο λόγια ανθρώπινα για τον Γιάννη Στουρνάρα. Για τον άνθρωπο Γιάννη Στουρνάρα, και όχι για τον υπουργό, για τον κανονικό άνθρωπο, όσο κανονικός μπορεί να είναι κάποιος που αποφάσισε να παίξει το ρόλο του Στουρνάρα και να πάρει στο λαιμό του εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, τάχα ότι θα τους έσωζε και μετά να τον καταργιούνται εφ’ όρου ζωής, αλλά έχει βέβαια πάντα το επιχείρημα ότι αν δεν το αναλάμβανε αυτός θα το αναλάμβανε κάποιος άλλος, η φύση απεχθάνεται το κενό, οπότε γιατί κάποιος άλλος και όχι αυτός ο ίδιος; Τον άνθρωπο, τέλος πάντων, που έχει μια καριέρα να σκεφτεί και θέλει να σχεδιάσει με προσοχή τα επόμενα βήματά του σε μια χώρα που όπως και να το κάνεις καταρρέει, και το μέλλον του καθενός φαντάζει επίφοβο.
 
Λοιπόν, τον καταλαβαίνω αυτόν τον Στουρνάρα, που μεθοδεύει προσεχτικά την επόμενη μέρα. Τεχνοκράτης είναι, όχι επαγγελματίας πολιτικός, αυτός δεν έχει κανένα λόγο να παρατείνει επ’ άπειρον την απασχόλησή του στην κυβέρνηση, είναι πραγματιστής και έχει μια αίσθηση του μέτρου, δύο χρόνια δεν είναι και λίγα, ιδίως αυτά τα δύο συγκεκριμένα χρόνια στο συγκεκριμένο πόστο, όπου είδε κι αν είδε και έζησε πράγματα πρωτόγνωρα, λεγεωνάριους των διεθνών οργανισμών να αυθαδιάζουν και να τον πιέζουν μέσα στο γραφείο του, τα πλήθη από κάτω να τον προγκάνε και να τον γιουχάρουν, ένας ολόκληρος λαός στο μαγκανοπήγαδο να περιμένει με φρίκη τις δικές του αποφάσεις κι από πάνω να παριστάνει πως διαπραγματεύεται, μα πώς να παραστήσεις ότι διαπραγματεύεσαι με τους δικούς σου ανθρώπους, πώς να κρατήσεις τις ισορροπίες όταν η καρδούλα σου συμφωνεί με κάθε τους λέξη και με κάθε τους ψύχωση ακόμα, αλλά εσύ πρέπει να αντιστέκεσαι κάπως, να κρατάς τα προσχήματα, να παίρνεις υπόψη σου το πολιτικό κόστος και τις επικείμενες εκλογές παρότι εσένα τι σε νοιάζει, όταν γίνουν οι εκλογές εσύ θα έχεις φροντίσει να είσαι αλλού, διασφαλισμένος με προεδρικά διατάγματα και με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και, οπωσδήποτε, με μια καλή ασυλία για τις πράξεις, τις παραλείψεις και τα όποια κρίματά σου.
 
Όχι ότι δεν θα τον νοιάζουν εκείνες οι εκλογές, ασφαλώς και θα τον νοιάζουν, εκείνος δεν θα πει ποτέ και τώρα γαία πυρί μειχθήτω αφού εγώ την κοπάνησα, έχει ταξική συνείδηση ο Γιάννης και αισθήματα αλληλεγγύης απέναντι στους ομοίους του, και εξάλλου δεν ξέρεις τι γυρίσματα θα ’χει ο χρόνος και πού θα μας βγάλουν οι άνεμοι της Ιστορίας, ένας καλός τεχνοκράτης είναι πολύτιμο κεφάλαιο για το σύστημα και συχνά η εσχάτη καταφυγή του, όταν οι κλασικές πολιτικές λύσεις έχουν τελειώσει και τα διαθέσιμα πολιτικά πρόσωπα έχουν φθαρεί. Αλλά ας κλείσει τώρα αυτό το κεφάλαιο εκ του ασφαλούς και αργότερα ξαναβλέπει πώς θα έρθουν οι καιροί και οι ευκαιρίες.
 
Καλά κάνει λοιπόν ο Στουρνάρας και θέλει να κλείσει αυτό το κεφάλαιο, είναι σώφρων και διορατικός, μπορεί να σκέφτεται ότι τηρουμένων των αναλογιών μια χαρά τα πήγε, όλοι ευχαριστημένοι είναι μαζί του, και οι νεοδημοκράτες και οι πασοκικοί, τα ξένα κέντρα, η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, και εν πάση περιπτώσει γλύτωσε τα χειρότερα, δες πού βρίσκεται τώρα ο Παπακωνσταντίνου, δες τι τραβάει ο Γιάννος Παπαντωνίου και δες από την άλλη πού βρίσκεται ο Στουρνάρας. Ακόμα κι απ’ τον προκάτοχό του σε καλύτερη μοίρα βρίσκεται, γιατί βλέπεις ο Βενιζέλος έχει μπροστά του τη μέγγενη των εκλογών και ποιος ξέρει τι άλλο του ’χουν φυλαγμένο για μετά, δεν τα θέλει αυτά ο Γιάννης, δεν τα μπορεί, καλή η ενεργός πολιτική αλλά για λίγο, ίσαμε να βελτιώσει τις διεθνείς σχέσεις του και τις διασυνδέσεις του με τον επιχειρηματικό κόσμο, όπως είπαμε σημασία έχει ότι μέχρι τώρα γλύτωσε τα χειρότερα και μέχρι τις Ευρωεκλογές υπάρχει ακόμα ένα παράθυρο χρόνου για να τα φέρει έτσι ώστε να μη ρισκάρει άλλο πια.
 
Δεν ξέρω βέβαια τι ακριβώς έχει σχεδιάσει ο Στουρνάρας για την επόμενη μέρα και τι του έχουν τάξει, αλλά είμαι σίγουρος πως τα ’χει μετρήσει καλά. Μάλλον μια θέση με σταθερή θητεία, μακριά από τον αχό και τη διαμαρτυρία του πλήθους, με καλές αποδοχές γιατί πολλά εθυσίασε αυτά τα δύο χρόνια, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, για χάρη της αποστολής που ανέλαβε, και με πρόβλεψη μιας καλής αποζημίωσης αν κάτι στραβώσει στο δρόμο. Κάτι παραπάνω πάντως από αποστρατευτικό βαθμό γιατί ο Γιάννης είναι ακόμα στα ντουζένια του, δεν τα ’χει φάει ακόμα τα ψωμιά του για να αποσυρθεί τελείως, απλώς ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο θέλει. Μια θέση προστατευμένη και καλή, κατά προτίμηση στον δημόσιο τομέα, ελληνικό ή ευρωπαϊκό (public sector), γιατί τον έχει δοκιμάσει και τον ιδιωτικό τομέα ο Γιάννης και όσο κι αν τον υπερασπίζεται ξέρει τα ρίσκα του, αχάριστοι άνθρωποι, άκαρδοι, που έχουν στόχο τους μόνο το κέρδος κι έπειτα σε πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα, επισφάλεια και πίεση και η απειλή της απόλυσης πάνω απ’ το κεφάλι σου έτσι που τα κανόνισαν, καλά είναι βέβαια όλ’ αυτά, ανταγωνισμός που τον Στουρνάρα ποτέ δεν τον πτόησε, ίσα ίσα που του ξυπνάει τη λίμπιντο, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να εξαργυρώσει τους κόπους του, να ανταμειφθεί τέλος πάντων, όσο και να πεις δεν ήταν εύκολο αυτό που ανέλαβε και η καρδιά του το ξέρει πόσες φορές λαχτάρησε ότι το σενάριο δεν θα του βγει και θα του γυρίσει καπάκι.
 
Γι’ αυτό σας λέω, καλά τα έχει σκεφτεί ο Γιάννης και φεύγει την πιο κατάλληλη στιγμή γιατί έρχονται καιροί δύσκολοι, και πλησιάζει η ώρα που το success story για το οποίο εκείνος εμόχθησε όσο κανένας άλλος θα εκφυλιστεί οριστικά και θα αποκαλυφθεί γυμνό όπως είναι, ένα σκέτο story, μια άθλια ιστορία ντροπής και μιζέριας, και οι σκελετοί που κείτονται μέσα στα ντουλάπια των υπουργείων και των άλλων κέντρων εξουσίας θα επαναστατήσουν και θα απαιτήσουν να βγουν στο φως και θα περπατήσουν έξω. Η Δευτέρα Παρουσία σας λέω.