της Γεωργίας Κριεμπάρδη
«Κανένας μόνος, κανένας νηστικός, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας»: αυτή είναι η κεντρική ιδέα μιας ομάδας ανθρώπων στη Θεσσαλονίκη που δημιούργησαν το δικό τους κίνημα ανθρωπιάς, βγαίνοντας στους δρόμους της πόλης για να μοιράσουν φαγητό, αλλά και ρούχα πλέον. Μία αυτόνομη ομάδα μαγείρων, με το όνομα «Chef for Zero Hunger», διδάσκει αλληλεγγύη, μοιράζοντας διακριτικά φαγητό σε κεντρικά σημεία.
«Μία ομάδα μαγείρων και φίλων αυτών με σκοπό την ανακούφιση της πείνας απ’ όπου προέρχεται» διαβάζουμε στην περιγραφή της πρωτοβουλίας της ομάδας στο Facebook.
«Η πόλη πότε δεν κοιμάται με διανομή φαγητού στις 17:00 από άτομα τής ομάδας μας, σκούφια, γάντια και ότι χρειάστηκε, μετά από μήνυμα για άστεγο σε κεντρικό δρόμο βγήκαμε ξανά για διανομή σκούφων, μπαρών υψηλής θερμιδικής αξίας, γαντιών στις 12:40. Περιμένουμε την ”Ελπίδα”» έγραψαν την Παρασκευή περιμένοντας την κακοκαιρία «Ελπίς», που άφησε πίσω της έναν νεκρό άστεγο.
Όπου δεν υπάρχει το κράτος, υπάρχει αλληλεγγύη. Η ομάδα αξίζει τον σεβασμό μας. Συστάθηκε λίγο πριν την πανδημία, δύο χρόνια πριν. «Είμαστε γύρω στα 50 άτομα, δε γνωριζόμασταν από πριν» λέει ο Γιάννης, μέλος της ομάδας, στο TPP. «Έχουμε δώσει περίπου 7.500 μερίδες φαγητού. Ασχολούμαστε με τους άστεγους στο κέντρο της πόλης. Κάποιους τους έχουμε χαρτογραφήσει, περίπου 30. Βοηθάμε και κάποιες μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά και κάποιες που έχουν ανάγκη» εξηγεί.
«Είμαστε κυρίως άνθρωποι που έχουμε εστιατόρια, αλλά δε θέλουμε να λέμε ποια. Δεν το κάνουμε για διαφημιστικούς λόγους, εμείς θέλουμε να βοηθάμε. Αγοράζουμε υλικά ή μας φέρνουν και εθελοντές κι ευτυχώς είναι πολλοί» τονίζει, ενώ επισημαίνει πως σιγά σιγά δημιουργούνται κι άλλες ανάγκες. «Καλύπτουμε όσες περισσότερες ανάγκες μπορούμε. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει κι ένα συνεταιριστικό σούπερ μάρκετ και παίρνουμε κι από εκεί τρόφιμα».
Τους όμορφους ανθρώπους τους καταλαβαίνεις αμέσως. Είναι ευγενικοί, καλοσυνάτοι και η ματιά τους γεμάτη άδολη αγάπη. «Εμείς πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη μορφή βίας είναι η στέρηση τροφής. Δε θέλουμε ν υπάρχουν νηστικοί» μου λέει ο Γιάννης. «Οι άστεγοι έχουν ονόματα, είναι προσωπικότητες, μιλάμε μαζί τους. Έχουν μη σου πω και μεγαλύτερη ανάγκη από επικοινωνία παρά από τρόφιμα καμιά φορά. Είναι απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν».