Πέραν των πιέσεων της Γερμανίας στη Μαδρίτη και τη Ρώμη, ο Θαπατέρο υποστηρίζει ότι μεγάλο μέρος της βραδιάς επικεντρώθηκε στις προειδοποιήσεις Μέρκελ και Σαρκοζί στον Γιώργο Παπανδρέου εναντίον του δημοψηφίσματος που είχε προαναγγείλει.
 
Το βιβλίο του Θαπατέρο, με τίτλο «To δίλημμα», περιγράφει το πώς ο τότε ισπανός πρωθυπουργός έζησε όχι μόνο την πίεση στην ισπανική οικονομία αλλά και τις μαραθώνιες και, σε αρκετές περιπτώσεις, τεταμένες διαβουλεύσεις των ευρωπαϊκών ηγεσιών γύρω από τα διάφορα μέτωπα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
 
Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη μαρτυρία ευρωπαίου ηγέτη πίσω από τα παρασκήνια από τη δυσκολότερη εποχή στην ιστορία της ΕΕ. Γνώση του περιεχομένου του βιβλίου, το οποίο ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει, επικαλείται το Reuters. 
 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιγραφή της βραδιάς της 2ας Νοεμβρίου του 2011, οπότε και οι ηγεσίες των 20 μεγαλύτερων χωρών του κόσμου είχαν συναντηθεί στις Κάννες (η Γαλλία είχε αναλάβει τότε τη διοργάνωση των συναντήσεων της G20). 
 
Στη συνάντηση, υπενθυμίζεται, βρισκόταν εκτάκτως και ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου: Μερικές ημέρες πριν, είχε εξαγγείλει από το βήμα της Βουλής δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το πακέτο στήριξης, προκαλώντας «σεισμό».
 
Μεγάλο μέρος της βραδιάς, γράφει ο Θαπατέρο, επικεντρώθηκε γύρω από το ελληνικό ζήτημα. Η Άνγκελα Μέρκελ, υποστηρίζει, μαζί με τον Νικολά Σαρκοζί, προειδοποιούσαν τον έλληνα πρωθυπουργό εναντίον της διενέργειας δημοψηφίσματος.
 
Το κλίμα ήταν τόσο βαρύ, γράφει, που σε δείπνο στη διάρκεια της Συνόδου, οι «ευρωπαίοι ηγέτες» -χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένα ποιοι- έφτασαν στο σημείο να ανταλλάξουν αντεγκλήσεις που είχαν σχέση με τα τραύματα στην Ευρώπη από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (και αυτό, σημειώνεται, ενώπιον του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα).
 
«Κράτησε μόνο πέντε λεπτά, αλλά ήταν πέντε λεπτά στα οποία τα λόγια που άκουγα είχαν τη δύναμη όλων των δακρύων που έχουν χυθεί στην ευρωπαϊκή ιστορία» γράφει ο Θαπατέρο, «φαινόταν σαν να εξελισσόταν ακόμη η δραματική διαίρεση της Ευρώπης του περασμένου αιώνα».
 
Ο ισπανός τέως πρωθυπουργός δεν αναφέρει ποιος είπε τι σε ποιον, αλλά το Reuters επισημαίνει σε αυτό το σημείο πως ευρωπαίοι πολιτικοί επανέρχονταν στο ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας.

 
Ο Θαπατέρο υποστηρίζει επίσης ότι φτάνοντας στη συνάντηση, βρέθηκε αντιμέτωπος με μία απροσδόκητη γερμανική θέση. 
 
Η Άνγκελα Μέρκελ, γράφει, τον χαιρέτισε ευγενικά και «σχεδόν χωρίς καμία εισαγωγή έθεσε μία πρόταση για την οποία δεν είχαμε καμία απολύτως ένδειξη».
 
Η καγκελάριος, υποστηρίζει, τον ρώτησε εάν θα ήταν πρόθυμος να στραφεί στο ΔΝΤ ώστε η Μαδρίτη να πάρει προληπτική πιστωτική γραμμή 50 δισ. ευρώ, με παράλληλο αίτημα της Ρώμης για πιστωτική γραμμή 85 δισ. ευρώ.
 
«Η απάντησή μου ήταν άμεση και ξεκάθαρη, όχι» υποστηρίζει ο Θαπατέρο. Σε άλλο σημείο, εξήγησε στην Μέρκελ πως η Ισπανία μπορούσε να αποκαταστήσει μόνη της την αξιοπιστία της στις αγορές, και επιπλέον βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο (άρα πιθανή προσφυγή θα είχε άμεσο πολιτικό κόστος).
 
«Η λίγη ώρα που χρειάστηκε για τη διερμηνεία των δηλώσεων μου μού φάνηκε σαν αιωνιότητα» γράφει ο Θαπατέρο», λέγοντας πως μετά από λίγο η καγκελάριος τού απάντησε στα αγγλικά απλώς «ΟΚ, καταλαβαίνω».
 
Το υπόλοιπο βράδυ, υποστηρίζει ο ισπανός τέως πρωθυπουργός, εξαντλήθηκε αφ'ενός στις προειδοποιήσεις στον Γ.Παπανδρέου και αφ' ετέρου στις πιέσεις στους Ιταλούς επίσης για προσφυγή σε στήριξη.
 
Όσον αφορά την πίεση στη Ρώμη, ο Θαπατέρο υποστηρίζει ότι η ιταλική αντιπροσωπεία κρατούσε ισχυρή «παθητική αντίσταση» (την οποία μάλιστα παροιμοιάζει με την στρατηγική του “κατενάτσιο” για το οποίο ήταν γνωστή η ιταλική εθνική ποδοσφαίρου). 
 
Στα επίμονα αιτήματα προς τη Ρώμη για στροφή στο ΔΝΤ, ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζιούλιο Τρεμόντι απάντησε, σύμφωνα με το βιβλίο, «δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για αυτοκτονία».