γράφει ο Μηνάς Κωνσταντίνου

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία με το επιχείρημα πως «δεν είμαστε σαν τους άλλους». Λίγο μετά το πρώτο του εξάμηνο, «σαν τους άλλους» «αναγκάστηκε» να δεχθεί το τρίτο μνημόνιο, «σαν τους άλλους» αναγκάστηκε να περνάει αποφάσεις και νομοθεσίες με επείγουσες και κατεπείγουσες και με πλημμελή συζήτηση διαδικασίες, «σαν τους άλλους» να αφήνει συγκεκριμένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στο απυρόβλητο. Πολλή χρήση ενός ειδεχθούς επιχειρήματος για μία πολιτική δύναμη που «δεν είναι σαν τους άλλους». Η ειλικρίνεια που επικαλέστηκε η Τ. Χριστοδουλοπούλου, μπορεί να ξεχωρίζει από την παράδοση της αναλγησίας και της «σιωπής» του θύτη, δεν παύει ωστόσο να αποτελεί δικαιολογία. Τη δική της δικαιολογία. Όπως τις δικές τους φρόντιζαν να διοχετεύουν στον Τύπο άλλοι συνάδελφοί της κατά το πρόσφατο, και όχι μόνο, παρελθόν.
 
Πριν από λίγα χρόνια, εικοσιτετράωρα πριν από την έλευση του καλοκαιριού του 2012 και αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, η Νέα Δημοκρατία εξασφάλιζε 18,85%, ο ΣΥΡΙΖΑ 16,78% και το ΠΑΣΟΚ 13,18%, με τη Βουλή να ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες της σε επτά κόμματα. Μετά από τρεις αποτυχημένες εντολές σχηματισμού κυβέρνησης, καθώς κανένα από τα τρία κόμματα δεν μπορούσε να τα καταφέρει, η Βουλή ξανά έκλεισε και η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές. Ετούτο όμως καθόλου δεν εμπόδισε τον Βύρωνα -Πρόεδρο της Βουλής για μία ημέρα- Πολύδωρα να διορίσει σε θέση μετακλητού υπαλλήλου τη θυγατέρα του. Τον ερχόμενο Αύγουστο, μετά και τις δεύτερες εκλογές, το θέμα βρήκε τον δρόμο του για τις κεφαλίδες των εφημερίδων, με τον εμπνευστή του «στρατηγού άνεμου» να εξαφανίζεται από την πολιτική ζωή του τόπου.
 
Μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο για τις διαδικασίες διορισμών και μετατάξεων στη Βουλή θα αποδειχθεί χρυσοφόρα και εξόχως αποκαλυπτική. Πιο αποκαλυπτικό από όλα, αυτό που αφορά τον θανόντα, Δημήτρη Σιούφα, που τον Ιούνιο του 2008 φρόντισε να γίνουν όλα «όπως πρέπει», ώστε όσοι είχαν προσληφθεί έστω και για μία ημέρα στη Βουλή ως μετακλητοί υπάλληλοι σε βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων, να μπορούν με μια απλή αίτηση να μονιμοποιηθούν. Η «ρύθμιση» άνοιξε τότε τις πόρτες της Βουλής σε περισσότερα από 230 άτομα, μεταξύ των οποίων και η κόρη του ιστορικού στελέχους της Νέας Δημοκρατίας. Ρεπορτάζ της Καθημερινής της εποχής θα ρίξει φως στις μεθοδεύσεις για τα διακομματικά ρουσφέτια σε βάθος -τότε- πενταετίας.  
 
Μόλις το καλοκαίρι του 2014, η Βουλή κατέγραφε ρεκόρ επιστημονικών συνεργατών, με τα σχετικά ρεπορτάζ να περιγράφουν στα βασικά κριτήρια την εντοπιότητα και την κομματική ταυτότητα των μετακλητών. Πλήθος δημοσιευμάτων, «Ο διορισμός μετακλητών στη Βουλή καλά κρατεί…» το 2014, «Ρουσφέτι στη Βουλή για 45 αποσπασμένους» το 2013, «Υπάλληλοι με… μπάρμπα στη Βουλή» το 2010, μερικές μόνο από τις ψηφίδες που συνθέτουν τον διαχρονικό τρόπο λειτουργίας της Βουλής για την πλειοψηφία των κομμάτων. Επική στιγμή των τελευταίων ετών, όταν το 2014 το «αντισυστημικό» ναζιστικό μόρφωμα διόριζε ολόκληρο τον στενό πυρήνα της οικογένειας Μιχαλολιάκου, ανίψια, ξαδέρφια και φίλους στο ελληνικό κοινοβούλιο.
 

«Η ιστορία μου και η πορεία μου είναι γνωστή σε όλους. Πίστευα ότι αυτή, μαζί με την ειλικρίνειά μου, θα συνεκτιμηθεί. Διαψεύστηκα»

 
Έτσι συνόδευσε η αντιπρόεδρος της Βουλής, Τασία Χριστοδουλοπούλου την… μεταμέλεια που αποφάσισε να δείξει δημοσίως σε «φίλους και συντρόφους» για την δημόσια παραδοχή της πως κάνοντας χρήση «διασυνδέσεων», τοποθέτησε την κόρη της στο δυναμικό του κοινοβουλίου.
 
«Παραδέχθηκα, λογοδοτώντας, χωρίς υπεκφυγές, ότι η δυνατότητα που είχα για άμεση ενημέρωση και γνώση ρυθμίσεων και διαδικασιών, των οποίων στη συνέχεια έκανε χρήση η κόρη μου, συγκροτεί όντως προνόμιο […] η παρεξήγηση της απάντησής μου, την οποία πολλοί εξέλαβαν ως προκλητικά κυνική» συμπλήρωσε το πρωί της Παρασκευής το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ανακοινώνοντας πως δεν θα διεκδικήσει την επανεκλογή της στις επερχόμενες εκλογές.
 
Αληθή τα παραπάνω; Αληθή! Και παραδέχθηκε δημόσια τις μεθοδεύσεις για την τοποθέτηση της θυγατέρας της, και κυνική εμφανίστηκε κατά την «ομολογία» της. Έκανε κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα όσα όλοι οι πολίτες έχουμε μάθει εδώ και δεκαετίες να είναι «νόμος» για τη Βουλή, βέβαιος όσο οι φόροι και ο θάνατος; Φυσικά και όχι. Τουναντίον. Παρά τις «παρεμβάσεις» Βούτση, η εικόνα που δίνεται είναι πως ότι γινόταν εχθές, γίνεται στη Βουλή και σήμερα.
 
Τον Φεβρουάριο του 2018, η δημόσια σφαίρα χτυπήθηκε για ημέρες από άλλο ένα αποτέλεσμα «χρόνιων παθογενειών» του συστήματος. Η είδηση πως η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης, Ράνια Αντωνοπούλου, απολάμβανε το «δικαίωμα» των εξωκοινοβουλευτικών μελών της κυβέρνησης για επιδότηση ενοικίου, παρά την εξαιρετικά πολύ καλή οικονομική της κατάσταση, οδήγησε την υπουργό στην παραίτηση και την κυβέρνηση στην κατάργηση της σχετικής διάταξης.
 
Τόσο τότε, όσο και τώρα, οι συζητήσεις πολλές και παράλληλες. Επιτομή του κυβερνητικού αντιλόγου, «οι άλλοι που φωνάζουν, τι έκαναν;». Επιχείρημα για πάσα χρήση και πάσα μαλακίαν, παρά την βαθύτατη αλήθεια που κρύβει. Από την περικοπή των συντάξεων και άλλες εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας, έως το πλήθος «ηθικών» θεμάτων που κατά τον αντιπολιτευόμενο Τύπο συχνά ανακύπτουν, με ελάχιστα από αυτά -οφείλουμε να το ομολογήσουμε- να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αλλά η στάμπα επιμένει, πάντα, και ο λεκές δεν υποχωρεί από το γεγονός πως οι προηγούμενοι έκαναν τέρατα. Ούτε από το έτερο, πως οι επόμενοι θα κάνουν ακόμα χειρότερα. 
 
Ο καιρός κύλησε, η ώρα για εκλογές έρχεται. Το σενάριο που έλεγε πως η κυβέρνηση θα πάει σε εκλογές σε χρόνο που η ίδια θα επέλεγε, κλείνοντας τις «ανοιχτές υποθέσεις» της συντεταγμένα και χωρίς άγχος, πέθανε. Η συγκεκριμένη -τουλάχιστον- κυβέρνηση έφτασε στο τέλος της θητείας της. Το μεταφυσικό πλέγμα προστασίας της αριστερής συνείδησής της δεν είναι αλεξίσφαιρο και αυτό έγινε κατανοητό περισσότερες από μία φορές μέχρι σήμερα. 
 
Είναι τόσο δύσκολο να μην πάρει αυτή την τελευταία στροφή «όπως οι άλλοι»;