Καταγγελία στα Τρίκαλα: Έδωσαν συνεπιμέλεια σε πατέρα που έχει καταγγελθεί για ενδοοικογενειακή βία

«Μια αδιανόητη ιστορία κακής δικαστικής εκτίμησης και παντελούς έλλειψης αξιολόγησης των αναγκών και των συμφερόντων των τέκνων αλλά και της καταλληλότητας των γονέων συντελείται το τελευταίο διάστημα στα Τρίκαλα με την αρωγή του νέου νόμου περί συνεπιμέλειας εις βάρος μητέρας μονογονεϊκής οικογένειας που, όπως έχει καταγγείλει κι ενόσω εκκρεμούν δικαστικές διαδικασίες, είναι επιζώσα ενδοοικογενειακής βίας.

Η μητέρα, που είχε με συναινετική απόφαση την επιμέλεια των παιδιών, κατάφερε να βρει εργασία σε άλλη πόλη και επεδίωξε να φύγει από την πόλη των Τρικάλων λόγω φόβου μα και λόγω του οικονομικού στραγγαλισμού της, ιδίως όταν κατά παραβίαση των υποχρεώσεων του έτερου γονέα, παρέμεινε μόνη να καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών της, χωρίς οικογενειακό και υποστηρικτικό πλαίσιο.

Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημά της να αλλάξει ο τόπος κατοικίας των τέκνων της. Το αίτημα της μητέρας να πλαισιωθούν τα παιδιά από ειδικούς κατά την εκτίμηση της γνώμης τους από το δικαστήριο απορρίφθηκε και εν τέλει τα παιδιά έτυχαν ακρόασης από κοινού από τη δικαστή διάρκειας μόλις 10 λεπτών. Το δικαστήριο επέβαλε συνεπιμέλεια, χωρίς να προσδιορίσει πώς θα κατανεμηθεί χρονικώς η κατανομή της άσκησης της επιμέλειας των παιδιών μεταξύ των γονέων. Το δικαστήριο αδιαφορώντας για την ενδοοικογενειακή βία που έχει καταγγείλει η μητέρα και, ως εκ τούτου, και για την έκθεση των παιδιών σε αυτήν, έδωσε τη χρήση της οικογενειακής στέγης στον πατέρα, με τον οποίο διέταξε να διαμείνουν τα παιδιά έως την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων».

Η οργάνωση επισημαίνει ότι «ενάμιση χρόνο μετά την ψήφιση του νέου οικογενειακού δικαίου οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του, ιδίως ελλείψει υποστηρικτικών δομών, ειδικών που να πλαισιώνουν το δικαστήριο και οικογενειακών δικαστηρίων, είναι πλέον ορατές».

Και τονίζει ότι «Η κοινωνία οφείλει να στηλιτεύει την παντελή έλλειψη διαδικαστικών εγγυήσεων και την πλήρη καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των παιδιών κατά τη δικαστική διαδικασία για την λήψη αποφάσεων που καθορίζουν τη ζωή τους. Οφείλει να στέκεται δίπλα στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας όταν τα παιδιά τους χρησιμοποιούνται από τον έτερο γονέα ως μοχλοί πίεσης και ελέγχου τους».

Ενώ σημειώνει πως «για αυτήν την γυναίκα-μητέρα και για όλες τις γυναίκες που παλεύουν για να ξεφύγουν από τους κακοποιητές τους και να προστατεύσουν τα παιδιά τους έχοντας απέναντί τους ένα πατριαρχικό σύστημα και μια πολιτεία, που όχι απλά δεν τις προστατεύει, αλλά τις πολεμάει αδυσώπητα μέχρι να γίνουν άλλος ένας αριθμός στη λίστα των γυναικοκτονιών, άλλο ένα ποσοστό στις στατιστικές της ενδοοικογενειακής βίας».