Δρομοκαΐτειο. Ώρα 19.00, της 16ης Οκτωβρίου. Δύο αστυνομικοί μεταφέρουν στο νοσοκομείο προς εξέταση ασθενή. Τον σαπίζουν στο ξύλο. Οι μάρτυρες του περιστατικού πολλοί. Μιλάνε στο ΤΡΡ. Ο πρόεδρος του Ψυχιατρικού νοσοκομείου, όπως υποστήριξε στο ΤΡΡ, δεν άκουσε κάτι... αλλά μετά είπε πως υπήρξε ένα «μικροεπεισοδιάκι».
«Τον σάπισαν στο ξύλο. Ο άνθρωπος ήταν γεμάτος χτυπήματα»: Περιστατικό αστυνομικής βίας καταγγέλθηκε στο ΤΡΡ, σε βάρος ψυχικά ασθενούς που μεταφερόταν στο Δρομοκαΐτειο, για εξέταση.
Στις περιπτώσεις ακούσιας εισόδου σε Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο εισαγγελέας ζητάει την εξέταση του ατόμου στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο που εφημερεύει για να κρίνουν οι γιατροί αν χρειάζεται νοσηλεία και να βγάλουν διάγνωση. Κανονικά, τα άτομα αυτά τα μεταφέρουν ασθενοφόρα, συνοδεία αστυνομικών, αλλά επειδή τα ασθενοφόρα δεν είναι αρκετά, τη μεταφορά κάνουν οι αστυνομικοί -πολλές φορές και ασφαλίτες-. Μια επιτροπή 5-6 ατόμων βγάζει τη διάγνωση. Έχουν μέχρι 48 ώρες να αποφασίσουν. Συνήθως βγάζουν εκείνη την ώρα τη διάγνωση, αλλά αν χρειαστεί κι άλλος χρόνος, το άτομο μένει στην κλινική για να έχει ένα κρεβάτι και μια φροντίδα, και φυσικά απαγορεύεται καθήλωσή του και χορήγηση φαρμάκων. Οι γιατροί προχωρούν σε περαιτέρω εξετάσεις και συζητήσεις μαζί του και με οικείους του για να καταλήξουν σε διάγνωση. Η αρμοδιότητα των αστυνομικών είναι μόνο να φροντίσουν να μη φύγει ο ασθενής, όσο περιμένουν να εξεταστεί. Οι αστυνομικοί το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να εξασφαλίσουν ότι θα τον συνοδεύσουν με ασφάλεια. Κατά 99% αυτό γίνεται με χειροπέδες, εκτός αν υπάρχει καλή συνεννόηση και δε χρειαστεί. Σε καμία περίπτωση δε χρησιμοποιούν βία. Υπάρχει μόνο η «θεσμική βία», αν για παράδειγμα ασθενής -σε ειδικές περιπτώσεις- χρειάζεται ένεση και δεν είναι συνεργάσιμος, οπότε ο γιατρός μπορεί να ζητήσει από τους νοσηλευτές και μόνο να προχωρήσουν σε φυσική συγκράτηση.
Διαδικασία ακούσιας νοσηλείας μπορούν να κινήσουν: A. Σύζυγος, συγγενείς α΄και β’ βαθμού σε ευθεία και πλάγια γραμμή. Δηλαδή, Γονείς, παιδιά, (σε ευθεία, α΄ βαθμού) αδέρφια (εκ πλαγίου). Αλλά και παππούδες, γιαγιάδες, εγγόνια (σε ευθεία, β’ βαθμού). Ή , ανεξαρτήτως συγγένειας, ο Δικαστικός συμπαραστάτης του υπό εξέταση ατόμου. Σύμφωνα με το νόμο δεν μπορούν να κινήσουν τη διαδικασία ξαδέλφια , θείοι , θείες, εξ αγχιστείας συγγενείς( εκτός του συζύγου ) κλπ αν δεν είναι δικαστικοί συμπαραστάτες.
Β. Αυτεπάγγελτα . Ο εισαγγελέας πρωτοδικών της περιοχής διαμονής/κατοικίας, αν δεν υπάρχει κάποιο από τα παραπάνω πρόσωπα, σε επείγουσες καταστάσεις μετά (π.χ.) από κάποιο επεισόδιο που προκλήθηκε σε δημόσιο χώρο ή άλλες καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν την παρέμβαση της αστυνομίας ή της κοινωνικής υπηρεσίας κάποιου Δήμου. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρχει έγγραφη αναφορά της εκάστοτε κοινωνικής υπηρεσίας ή καταθέσεις αστυνομικών .
Έξω από τον χώρο του νοσοκομείου έχουν δημιουργηθεί δύο ειδικά κουτιά-κοντέινερ, όπου ουσιαστικά εκεί γίνεται μία πρώτη εξέταση των ασθενών που φτάνουν, για να μη γίνεται συνωστισμός μέσα στο νοσοκομείο, και λόγω κορονοϊού. Μάρτυρες, επισκέπτες, και ειδικοί υγείας περιγράφουν στο ΤΡΡ όσα έζησαν, το απόγευμα της Κυριακής, όταν μεταφέρθηκε εκεί για εξέταση ασθενής. «Οι φωνές από το ένα κουτί έφτασαν παντού. Κατέβηκαν πολλοί άνθρωποι να δουν τι συμβαίνει. Τα φώτα του κοντέινερ και η πόρτα άνοιξαν και όλοι αντίκρισαν δύο αστυνομικούς να σαπίζουν κυριολεκτικά στο ξύλο έναν ασθενή. Εντάξει, κι εκείνος ήταν σε υπερδιέγερση, αλλά τέτοια περιστατικά φτάνουν ανά δεκάδες στο νοσοκομείο κάθε μέρα, δεν δικαιολογεί τίποτα τη βία. Τον έβριζαν. Αυτό που επίσης έκανε σε όλους εντύπωση είναι ότι παρόντες στο περιστατικό ήταν κι άλλοι 10 αστυνομικοί που είχαν φέρει άλλους ασθενείς και κανείς δεν επενέβη. Στα χαρτιά της εφημερίας γράφτηκε ότι συνέβη “συμπλοκή”, αφότου ο ασθενής μεταφέρθηκε χτυπημένος σε νοσοκομείο». Το επίσης εντυπωσιακό που επιβεβαίωσαν μάρτυρες είναι ότι οι ίδιοι αστυνομικοί τον συνόδευσαν και μετά στο νοσοκομείο, ενώ ερωτήματα υπάρχουν για το ποια ήταν η συμπεριφορά τους εκεί.
Το ΤΡΡ επικοινώνησε με τον Πρόεδρο του Ψ.Ν.Α Δρομοκαΐτειο, κ. Αντώνιο Χλωρό. «Ακούστηκε κάτι τέτοιο, ότι αστυνομικοί βιαιοπράγησαν; Σας λέω υπεύθυνα δεν έχει φτάσει κάτι τέτοιο σε εμάς. Είναι εδώ τρία διευθυντικά στελέχη που δεν ξέρουν τίποτα» υποστηρίζει, ενώ λίγο αργότερα, ρωτάει τον Διευθυντή Διοικητικής Υπηρεσίας, κ. Μανώλη Οικονομάκη, ο οποίος του αναφέρει ότι «είχαμε ένα μικροεπεισοδιάκι». Συνεχίζοντας, ο κ. Χλωρός δηλώνει: «Οι αστυνομικοί δεν έχουν εντολή να δέρνουν και ο ασθενής που έρχεται εδώ είναι κατ’ εντολή εισαγγελέα για κάποια βίαιη πράξη, μπορεί για παράδειγμα να σκότωσε τη μητέρα του, δεν τον περιμένουμε με λουλούδια… Δεν μπορώ να πω στον αστυνομικό για παράδειγμα “γιατί τον κρατάς με βία στο χέρι;”. Δεν είναι ακόμη ασθενής του νοσοκομείου, έρχεται συνοδεία αστυνομικού για κάποια βίαιη πράξη, εξετάζεται από τους γιατρούς και αποφασίζεται αν πρέπει να εισαχθεί. Μετά αποχωρεί η αστυνομία. Μέχρι να εισαχθεί, αν τον χτύπησαν, εμείς δεν… Έγινε ένα επεισόδιο μικρής έκτασης, όπως σας είπα». Ο υπαστυνόμος Β’ του Α.Τ. Νίκαιας, όπως δήλωσε στο ΤΡΡ, επίσης… δεν γνωρίζει κάτι. «Ξέρω ότι χθες είχαμε ένα άτομο για ψυχιατρική εξέταση. Τον πήραν κατά τις 18.00, τον πήγαν εκεί. Μου είπαν ότι έγινε επιτυχώς ο εγκλεισμός».
Η Ψυχολόγος στο Ψ.Ν.Α Μαρία Μεταξά, με χρόνια εμπειρία και προσέγγιση ανθρωποκεντρική στα θέμα ψυχικής υγείας, μακριά από βίαιες καταστολές, σχολιάζει την πραγματικότητα που πια βιώνουν τα άτομα που ακούσια μεταφέρονται στα Ψυχιατρικά νοσοκομεία από αστυνομικούς, σ’ ένα καταρρακωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας. «Ένας άνθρωπος με σοβαρή ψυχιατρική πάθηση βιώνει έναν τεράστιο ψυχικό πόνο, μια ρήξη στη σχέση του με την πραγματικότητα και συνήθως με τους κοντινούς του ανθρώπους. Σε αυτή την οδύνη έρχεται να προστεθεί η αντιμετώπισή του ως εγκληματία και η τραυματική (ψυχικά και συχνά και σωματικά) εμπειρία της μεταφοράς του για εξέταση από αστυνομικούς, συχνότατα με χειροπέδες. Είναι βέβαιο ότι όσο δυσμενέστερη είναι η εμπειρία αυτή, τόσο περισσότερο απομακρύνεται το ενδεχόμενο της καλής μετέπειτα συνεργασίας του με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της νόσου. Προφανώς είναι ένα ζήτημα που δεν έχει εύκολες λύσεις, αλλά σίγουρα η υπάρχουσα κατάσταση είναι τουλάχιστον τραγική ως αποτέλεσμα πολλών διαφορετικών παραμέτρων και ελλειμμάτων στο σύστημα της ψυχιατρικής περίθαλψης».
Η αστυνομική αυθαιρεσία που έχει καταγγελθεί από πολίτες, κόμματα, συλλογικότητες, ελληνικούς και διεθνείς φορείς, διεθνείς οργανώσεις, φαίνεται πως απλώνει τα πλοκάμια της ολοένα και περισσότερο. Όπως οι ίδιοι οι μάρτυρες του περιστατικού περιέγραψαν μάλιστα, τους έκανε εντύπωση οι οι αστυνομικοί ήταν νέοι σε ηλικία.
UPDATE
Μετά το ρεπορτάζ του TPP, που ανέδειξε το περιστατικό, έχει ξεκινήσει πειθαρχικός έλεγχος για τη διερεύνηση της υπόθεσης.