Η Κατερίνα Μακαβού είναι ξεχωριστή τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια. Και είναι από εκείνους τους διακριτικούς και ευγενικούς ανθρώπους που «δυσκολεύονται» από την αδιάφορη εποχή μας. «Δυσκολεύονται» να επικοινωνήσουν τα τραγούδια τους στο ευρύ κοινό και να αποκτήσουν μια θέση στην καρδιά εκείνων που «τρώγονται με τα ρούχα τους». Αν σας κίνησα την περιέργεια, αναζητείστε την Κατερίνα και τα τραγούδια της. Και επειδή, η μουσική είναι εκείνη η ζωντανή επιτελεστική τέχνη, μην το κάνετε από το cd ή το youtube. Κάντε μια βόλτα την Πέμπτη (5/3) από το Σταυρό του Νότου να την ακούσετε ζωντανά. Είμαι βέβαιος ότι στην έξοδο θα αγοράσετε και το cd της. Τα λέμε εκεί.

Τι θα ακούσουμε λοιπόν την Πέμπτη;

Μετά τις εμφανίσεις μας με το ακουστικό σχήμα, στον Σταυρό του Νότου θα παρουσιάσω ένα πρόγραμμα με full band, με πιο ηλεκτρικό ήχο και με δύο νέα μέλη μουσικών στην παρέα. Το πρόγραμμα είναι βασισμένο σε τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία, μαζί με κάποιες επιλεγμένες διασκευές από Δήμο Μούτση, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Leonard Cohen, Nancy Sinatra κ.α. Επίσης θα παίξω και κάποια καινούργια ακυκλοφόρητα τραγούδια από τον δίσκο που ετοιμάζω αυτό τον καιρό.

Πολλοί παρομοιάζουν τους καλλιτέχνες με προφήτες. Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός ίσως είναι υπερβολικός, οπότε δεν θα σε ρωτήσω τι προβλέπεις να γίνεται στη χώρα με την αλλαγή της κυβέρνησης, αλλά θα σε ρωτήσω τι θα ήθελες να γίνει;

Θα ήθελα ο κόσμος να μπορέσει να αναπνεύσει ξανά, να μπορεί να είναι αισιόδοξος, να ζει με αξιοπρέπεια, να μην επιστρέψει στον «σκυλάδικο» και μικροαστικό εαυτό του και να νιώθει πως όλα αυτά, για τα οποία κοπιάζει και αγωνίζεται καθημερινά, δεν πάνε χαμένα.

Πως αντιμετωπίζεις εσύ τις δυσκολίες του επαγγέλματός σου;

Η δουλειά του μουσικού και του ανθρώπου που ασχολείται με τη μουσική γενικά, διαφοροποιείται από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Θέλω να πω πως άλλη δουλειά κάνει ένας μουσικός που βγάζει μεροκάματο παίζοντας δίπλα σε κάποιο όνομα, άλλη κάποιος που παίζει σε κάποιο νυχτερινό κέντρο 2-3 φορές τη βδομάδα και άλλη κάποιος που έχει τη μπάντα του και τα τραγούδια του και θέλει να πορευτεί μόνο με αυτό. Σε κάθε περίπτωση τα πράγματα πια δεν είναι ίδια όπως μερικά χρόνια πριν. Έχουν δυσκολέψει για όλους, όποιον δρόμο και να ακολουθούν. Πόσο μάλλον όταν επιλέγεις να πορευτείς μόνο με τη δική σου μουσική. Είναι πολύ δύσκολο να βιοπορίζεσαι μόνο από αυτό. Ακατόρθωτο θα έλεγα.

Άκουσες κάτι ενδιαφέρον από νέες κυκλοφορίες και νέες παραγωγές στο έτος που πέρασε; «Ζήλεψες» κάτι;

Benjamin Clementine, «At least for now». Εξαιρετικό.

Αρκετοί νεότεροι Έλληνες δημιουργοί επιλέγουν τον αγγλικό στίχο για να εκφραστούν στα τραγούδια τους. Πως αντιμετωπίζεις αυτό το ρεύμα;

Ήταν καιρός πια να αρχίσει το αγγλόφωνο τραγούδι να έχει χώρο και στα ελληνικά πράγματα. Είμαι άνθρωπος που ακούει πολύ ξένη μουσική, ούτως ή άλλως, και το ήθελα να γίνει επιτέλους αυτό και στη χώρα μας. Αυτό που δεν μου αρέσει πολύ είναι η εμμονή και η μόδα που επιβάλλεται με κάθε είδος και το τείχος που δημιουργείται απέναντι σε οτιδήποτε άλλο είναι «έξω» από αυτό.

Τελικά, πόσο εύκολο είναι για κάποιον να γράφει σε γλώσσα πέραν της μητρικής του;

Δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο κάποιος καλλιτέχνης να εκφράζεται απόλυτα στιχουργικά σε μια γλώσσα πέραν της μητρικής του. Είμαστε μια γενιά που έχει ακούσει και μεγαλώσει με πολύ ξένη μουσική, και αυτό είναι λογικό να συμβαίνει. Προσωπικά εκφράζομαι περισσότερο με τον ελληνικό στίχο, τη στιγμή της δικής μου δημιουργίας.

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;

Αυτή την περίοδο ηχογραφώ τα τραγούδια του καινούργιου δίσκου και ανυπομονώ να ολοκληρωθεί η δουλειά αυτή.

  Γιώργος Μυζάλης