Στη χώρα της διαπλοκής και της ανομίας για τα ΜΜΕ, η κοινή στάση εκδοτών, η ενιαία πολιτική και τα κοινά αιτήματα δεν υπήρξε ποτέ. Δείγμα της κατάστασης αυτή η ύπαρξη και λειτουργία της περίφημης ένωσης ιδιοκτητών Τύπου, της ΕΙΗΕΑ, στην οποία επί δεκαετίες κυριαρχούσε το συγκρότημα Λαμπράκη. Μέχρι που αποχώρησαν από τη ένωση οι μισοί εκδότες όπως ο Θ. Αλαφούζος και η Μ.Τεγοπούλου και η διοίκηση της εκδιώχθηκε για να διατηρείται ως σήμερα σε ημιθανή λειτουργία.
Η ένωση των εκδοτών, η ΕΙΗΕΑ εμφανιζόταν μόνο σε περιόδους υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας με τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων. Διατηρεί μια ιστοσελίδα που παραπέμπει στο Internet της δεκαετίας του ’90. Και επίσημα έναντι των κρατικών φορέων και μηχανισμών δεν εμφανιζόταν ποτέ. Με εξαίρεση κάτι ετήσια υπομνήματα κυκλοφοριών και αιτήματα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας σε θέματα που εμπλεκόταν το κράτος. Όπως η πιστοποίηση της κυκλοφορίας, τα σημεία πώλησης, κ.λ.π. Τα δυο τελευταία έχουν ήδη καταργηθεί με το Μεσοπρόθεσμο, οπότε εκλείπει και η τελευταία κλωστή κοινών συμφερόντων στο εκδοτικό μέτωπο. Έμεινε μόνο στους τηλεοπτικούς σταθμούς που επίσης παραπαίουν οικονομικά, η κοινή τους απαίτηση στο πολιτικό σύστημα, να μην αναπτυχθεί δημόσια τηλεόραση από την ΕΡΤ.
Οι εκδότες σε όλες τις δουλειές τους, εκδοτικές, πολιτικές, επιχειρηματικές ήταν και δρούσαν μόνοι τους. Σε πρόσκαιρες συμμαχίες ανά δυο ή τρεις εναντίον ενός «εχθρού», εναντίον ενός «ανταγωνιστή» που ήθελαν να εξαφανίσουν από την αγορά τους. Πολιτική που εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο στην κατάργηση δημοσίευσης ισολογισμών.
Το μόνο κοινό και ενιαίο μέτωπο εκδοτών-ιδιοκτητών εκδηλωνόταν και λειτουργούσε χωρίς διαρροές και αντιθέσεις, έναντι των εργαζομένων τους στα ΜΜΕ που διαθέτουν. Μαζί ξεκίνησαν το 2009 το πρώτο κύμα περικοπών, μαζί –με τη σφραγίδα της ΕΙΗΕΑ- απαίτησαν τις μειώσεις μισθών, θέσεων εργασίας, αλλαγή των όρων της συλλογικής σύμβασης εργασίας στο τέλος του 2010. Μαζί, το ίδιο διάστημα προχώρησαν στις μαζικές απολύσεις, ξεκινώντας από όσους αντιστέκονταν και αντιδρούσαν στην πολιτική τους. Και μαζί, όπως αποδεικνύεται, ολοκληρώνουν σε ένα τρίτο γύρο στο τέλος του 2012 την κατάργηση των θέσεων εργασίας. Στο δημοσιογραφικό κλάδο, στο προσωπικό των ΜΜΕ και στους τεχνικούς, σε εφημερίδες και τηλεόραση.
Ο νέος γύρος ξεκίνησε όπως και οι προηγούμενοι. Με προγράμματα «εθελούσιων απολύσεων». Μιας όμως και χάθηκε η αθωότητα των παρελθόντων επιχειρημάτων τους, οι εθελούσιες είναι στοχευμένες με ή χωρίς μπόνους εκβιασμών.
Στο συγκρότημα του νέου Φαλήρου, που πιστεύει πως θα πρωτοστατήσει στο νέο σκηνικό των media ως κεντρικός συνομιλητής στη νέα τροικανή διαπλοκή, οι συμμετοχές στο πρόγραμμα εθελούσιων απολύσεων της «Καθημερινής» πρέπει να φθάσουν στον αριθμό 35. Στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΚΑΙ επίσης γίνεται λόγος για ποσοστό 35% στη μείωση θέσεων εργασίας. Στον ΔΟΛ, η τρίτη φάση περικοπών ανακοινώνεται τμηματικά. Πρώτα στα «Νέα» με μπόνους την αποζημίωση απόλυσης ολόκληρη και μπαμπούλα την απόλυση με μειωμένη αποζημίωση τον πρώτο μήνα του έτους. Ο ΔΟΛ βέβαια κινδυνεύει εξαιτίας της μη δανειοδοτήσεως του από τις τράπεζες. Και ενώ το θέμα παραμένει ανοιχτό, ο Σταύρος Ψυχάρης σχεδιάζει την έξοδο του ΔΟΛ από το χρηματιστήριο για να ξεδιπλώσει ανενόχλητος τις τακτικές κινήσεις του έναντι των αντιπάλων του, πολιτικών και εκδοτικών αντιπάλων.
Στο τέλος του έτους εκτιμάται ότι στα παραδοσιακά, λεγόμενα μεγάλα, Μέσα οι θέσεις εργασίας με μισθωτή σχέση θα έχουν μειωθεί κατά επιπλέον 30%. Τα ΜΜΕ θα συρρικνώσουν κι άλλο τις δραστηριότητες τους για να αντέξουν τις πιέσεις. Και οι ιδιοκτήτες τους θα δώσουν τον μεταξύ τους πόλεμο για την κατάληψη εξουσίας δίπλα στους τροϊκανούς επόπτες, προσφέροντας αυτό που πάντα εμπορεύονταν από κάθε Μέσο τους. Τη χειραγώγηση και τον ψεκασμό των Ελλήνων πολιτών με υποταγή.
Από τη στήλη Media-λογώντας στο “Δρόμο της Αριστεράς”