Κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα για τα 5 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου

Η ανακοίνωση του Justice For Zak/Zackie αναφέρει:

«Στις 21 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τότε που ο Ζακ / η Zackie, δολοφονήθηκε σε κοινή θέα ένα μεσημέρι στη Γλάδστωνος, από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς. Δεκάδες κινητά κατέγραψαν το αποτρόπαιο έγκλημα που διαδραματίζονταν μπροστά τους, κανένα όμως χέρι δεν απλώθηκε να βοηθήσει τον αιμόφυρτο άνθρωπο μπροστά τους.

Μετά από απίστευτη καθυστέρηση τριών χρόνων, ξεκίνησε η δίκη για τη δολοφνία του Ζακ, για να φτάσουμε στον Μάιο του 2022, όπου το Δικαστήριο θεώρησε ότι οι αστυνομικοί δεν έκαναν τίποτα λάθος σε αυτήν τη δολοφονία κι αφέθηκαν ελεύθεροι να συνεχίζουν τη ζωή τους ανάμεσα σε χειροκροτήματα και ιαχές θριάμβου. Στη συνέχεια, έκρινε ένοχους τον κοσμηματοπώλη (Σπ. Δημόπουλο) και τον μεσίτη (Αθ. Χορταριά), με τον κοσμηματοπώλη -που στην απολογία του δεν βρήκε μισή συγγνώμη για το έγκλημα του, μόνο την απογοήτευση του που ο αλληλέγγυος κόσμος έβαψε με ροζ μπογιά το κατάστημα του-, να τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, λόγω ηλικίας. Ο μεσίτης, που δεν σταμάτησε στιγμή όλα αυτά τα χρόνια να απειλεί και να χλευάζει την οικογένεια του Ζακ και τους ανθρώπους που την αγκάλιαζαν, αφέθηκε ελεύθερος δύο μήνες μετά, με απόφαση του Αρείου Πάγου. Η εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο έχει οριστεί για τις 15 Δεκεμβρίου του 2023.

Με λίγα λόγια, για τη δολοφονία του Ζακ υπήρχαν έξι αρχικοί κατηγορούμενοι, δύο κατάδικοι και κανείς στην φυλακή.
O Ζακ δολοφονήθηκε μια φορά στο κέντρο της Αθήνας εκείνον το Σεπτέμβρη, δολοφονήθηκε όμως δεκάδες φορές στα Μέσα Ενημέρωσης, σε φασιστικούς λογαριασμούς στα social media και φυσικά μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, με κατασκευασμένα ψέματα, παραπληροφόρηση και σκύλευση της μνήμης του. Η οργή μας για τη δολοφονία του, είναι ένα ποτάμι που διαρκώς φουσκώνει βλέποντας την ατιμωρησία που απολαμβάνουν όσοι αναπαράγουν το ρατσιστικό μίσος, όσοι νομιμοποιούνται να κλωτσούν μέχρι θανάτου έναν άνθρωπο πάνω σε σπασμένα γυαλιά, όσοι προτείνουν δημόσια και ανερυθρίαστα ως μέσο αντίδρασης τις κλωτσιές όταν ένας άνθρωπος τρέχει να προλάβει το πλοίο.Η οργή μας ξεχειλίζει για κάθε δολοφονημένο αδερφό μας, για κάθε δολοφονημένη αδερφή μας. Η Άννα, είναι μια από αυτές, είναι ένα από εκείνα τα πλάσματα που βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στο σπίτι τους, με τον Άγιο Παντελεήμονα να γίνεται ένας τόπος μαρτυρίου για τις φτωχές τρανς μετανάστριες αδερφές μας, που παλεύουν να επιβιώσουν.
Ο Ζακ, ήταν ένα περήφανο μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ανοιχτά οροθετικός, ένας άνθρωπος που απέρριπτε καθημερινά τον φόβο καταγγέλλοντας ασταμάτητα τον καθημερινό εκφασισμό της κοινωνίας, την αδιαφορία, τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τη θανατοπολιτική. Και μας λείπει αφάνταστα. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με το άδικο, κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να μην προλάβαμε να του το υποσχεθούμε, ορκιστήκαμε όμως στο σύμπαν που απολαμβάνει πλέον το γκλίτερ και τη λάμψη του.
Πέντε χρόνια μετά, δίνουμε ξανά ραντεβού στον δρόμο, υπερασπιζόμαστε τη μνήμη της Zackie που δολοφονήθηκε από νοικοκυραίους. Δεν είμαστε μόνα μας, έχουμε το ένα το άλλο και αυτή είναι η πιο μεγάλη μας δύναμη. Η δικαιοσύνη, η δημοσιογραφία, το κράτος ολόκληρο τσαλαβουτούν στη λάσπη, εμείς όμως έχουμε των φως των χαμένων μας αδερφών να μας οδηγεί σε νέους αγώνες.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 19:00.
Προσυγκέντρωση στη Γλαδστωνος.

Ας φέρουμε όλα από λίγο γκλίτερ, να γεμίσουμε τη Γλάδστωνος και τους δρόμους της Αθήνας με αστερόσκονη!
Σεξιστικές, παραβιαστικές, εξουσιαστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές, ιντερφοβικές, μισαναπηρικές συμπεριφορές δε θα γίνουν αποδεκτές».

«Το μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου του 2018 διαπράχθηκε η βάναυση δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh! από ιδιοκτήτες μαγαζιών και μπάτσους στην οδό Γλάδστωνος, στο κέντρο δηλαδή της Αθήνας, παρουσία άπραγων θεατών. Το σώμα του Ζακ, αφού χτυπήθηκε άγρια ανάμεσα στα γυαλιά της βιτρίνας του μαγαζιού, συνέχισε να δέχεται κλωτσιές από τον κοσμηματοπώλη Δημόπουλο, τον φασίστα μεσίτη Χορταριά και μέλη του αστυνομικού σώματος ακόμα και αιμόφυρτο στο πλακόστρωτο, όπως είχε καταλήξει. Όταν διακομίστηκε στο νοσοκομείο “Ευαγγελισμός” ήταν ήδη νεκρός και δεμένος με χειροπέδες» αναφέρει η Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας και συνεχίζει:

«Ο κατά κόρον δημόσιος χώρος στον οποίο εκτυλίχθηκε η επίθεση, δηλαδή το κέντρο της πόλης, καθώς και οι δεκάδες μάρτυρες που δεν αντέδρασαν στο λιντσάρισμα επειδή ‘δεν ήθελαν να ανακατευτούν’, παρά μόνο κατέγραφαν με τα κινητά τους τη σκηνή, καταδεικνύουν το πόσο φυσικοποιημένη και οργανωμένη είναι η βία που αφορά τα ‘άλλα’ σώματα, τα αποκλεισμένα, τα περιθωριακά. Όλα αυτά τα βλέμματα κοινωνικής απάθειας απέναντι σε μια τόσο βάρβαρη επίθεση είναι αποτέλεσμα ενός βαθιά φοβικού και ρατσιστικού δικτύου που διαπερνά τη σημερινή κοινωνικοπολιτική συγκυρία, ενός συστήματος εγκατεστημένων αυτοματισμών βίας, κυριαρχίας και διαχωρισμών που κατασκευάζει όρια για να απομονώσει και να αποκλείσει σώματα και ζωές, ταξινομώντας τα σε περισσότερης, λιγότερης ή καμίας αξίας.

Όταν αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του θύματος, 24 ώρες μετά το συμβάν, έγινε εμφανές και το πολιτικό πρόσημο της δολοφονίας, ενώ αναδείχθηκε με τον πιο έκδηλο τρόπο η παρρησία σωμάτων με συγκεκριμένες ταυτότητες στο δημόσιο χώρο: γκέι, οροθετικός, ακτιβιστής, αντιφασίστας, γιός μεταναστών, ντραγκ περφορμερ, ανασφάλιστος καλλιτέχνης, νέος σε πολλαπλή επισφάλεια είναι όλες ταυτότητες που συνδέονται και μπαίνουν στο στόχαστρο του φοβικού λόγου που δικαιολογεί τις πράξεις όσων ευθύνονται για το θάνατό του. Έτσι, τις ημέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία γίναμε μάρτυρες μιας μανιωδούς και απεχθούς προσπάθειας ξεπλύματος από τα κυρίαρχα μίντια, κατασκευάζοντας ένα προφίλ τοξικομανή κακοποιού για τον Ζακ, παρουσιάζοντάς τον ως θύτη και φιλήσυχου μαγαζάτορα για τον Δημόπουλο. Πρόκειται για μια στρατηγική που ακολουθήθηκε και στη δική, η οποία έγινε μετά από 4 χρόνια και κατέληξε στην αθώωση των μπάτσων δολοφόνων του Ζακ, σε κατ’ οίκον περιορισμό για τον κοσμηματοπώλη και αποφυλάκιση του μεσίτη με περιοριστικούς όρους δύο μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση.

Η δολοφονία της Zackie Oh! δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο βίαιο περιστατικό αλλά ένα ακόμα παράδειγμα κανονικοποιημένης βίας, δηλαδή βίας που, όχι μόνο συγκαλύπτεται, αλλά αναπαράγεται από το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύμπλεγμα εξουσίας και τους θεσμούς του• μία ακόμα έκφανση του εκφασισμού της καθημερινής ζωής, του κοινωνικού κανιβαλισμού που πάντα εκτονώνεται στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, στους αδύναμους, στους διαφορετικούς, στους περιθωριακούς αυτού του κόσμου: από την δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά από το πλήρωμα του Blue Horizon, το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και το ναυάγιο της Πύλου και τη γυναικοκτονία στην Καλαμαριά από μπάτσο μέχρι τη δολοφονία της Άννας Ιβάνκα στον Άγιο Παντελεήμονα. Μια συστημική βία που εκφράζεται σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής, από τα χερσαία και υδάτινα σύνορα μέχρι το δημόσιο χώρο της πόλης και τους πανεπιστημιακούς χώρους όπου οι παρενοχλήσεις, οι παραβιαστικες συμπεριφορές, οι τρανσφοβικές επιθέσεις και γενικότερα η θανατοπολιτική είναι η καθημερινότητα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ!

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ

Η ZACKIE ΖΕΙ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ».

Η Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων αναφέρει:

«Στις 21 Σεπτέμβρη του 2018 ο Ζακ Κωστόπουλος κυνηγημένος καταλήγει σε ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια όπου και εγκλωβίζεται. Λίγη ώρα αργότερα βγαίνει έξω φωνάζοντας βοήθεια, ενώ ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου μαζί με έναν φασίστα, που έχει ένα κτηματομεσιτικό γραφείο δίπλα, τον λιντσάρουν και τον κλωτσούν επανειλημμένα στο κεφάλι. Ο Ζακ προσπαθεί να αμυνθεί ενώ κόσμος μαζεύεται γύρω. Η αστυνομία καλείται στο σημείο και στην ουσία αποτελειώνει το έγκλημα. Τον χτυπούν, τον συλλαμβάνουν και του περνούν χειροπέδες και τον σέρνουν στο δρόμο αιμόφυρτο. Μετά από όλα αυτά, καταλήγει δεμένος και νεκρός στο νοσοκομείο. Τις επόμενες μέρες η ταυτότητα του σκυλεύεται στα ΜΜΕ με κάθε τρόπο (ως μέλους της LGBTQI+ κοινότητας, οροθετικού και ακτιβιστή). Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της δίκης, η οποία ολοκληρώνεται μετά από 4 χρόνια και στην οποία οι μπάτσοι δολοφόνοι του Ζακ αθωώνονται, ο Δημόπουλος εκτίει την ποινή του σε κατ’ οίκον περιορισμό και ο Χορταριάς, δυο μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση, αποφυλακίζεται με περιοριστικούς όρους.

Στο πρόσωπο του Ζακ βλέπουν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν χρήστη, έναν ενδεχόμενο κλέφτη – μια ζωή που το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Οι δολοφόνοι του Ζακ δε διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο «παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους», κινούμενοι στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες -ένας κλεπταποδόχος-ενεχυροδανειστής που τρέφεται από την απελπισία των άλλων, ένας δηλωμένος φασίστας και οι ένστολοι δολοφόνοι και βασανιστές της ΕΛΑΣ.

Ο επίσημος νόμος, βέβαια, κάλυψε το ειδεχθές έγκλημά τους και τη βία που άσκησαν. Με τη δαιμονοποίηση της φτώχειας, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, το κυνήγι και μετέπειτα την τιμωρία του αδύναμου διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας και η κοινωνική αναπαραγωγή της. Η οργανωμένη από τα πάνω βία της εξουσίας είναι αυτή που δίνει το πάτημα σε όλους αυτούς να δολοφονήσουν, μιας και κινούνται πλήρως εναρμονισμένα με τις προσταγές κράτους και κεφαλαίου.

Το κρατικό- πατριαρχικό- καπιταλιστικό σύστημα το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι περαιτέρω εξαθλίωση και θάνατο. Η δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά από τους εργαζόμενους του πλοίου Blue Horizon φωτίζει την πιο κανιβαλιστική πτυχή του συστήματος.

Η δολοφονία της γυναίκας στην Καλαμαριά από τον μπάτσο – πρώην σύζυγό της ήρθε να προστεθεί στη μεγάλη λίστα των γυναικοκτονιών, στις οποίες έχουμε γίνει μάρτυρες, και να επιβεβαιώσει για άλλη μία φορά πως η πατριαρχική βία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από τη δολοφονία της Άννας στον Αγ. Παντελεήμονα μέχρι το ναυάγιο στην Πύλο και τους νεκρούς μετανάστες στο δάσος της Δαδιάς γίνεται φανερό συνεχώς τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους κυνηγημένους, τους φτωχούς, τους από τα κάτω.

Παράλληλα, ο φασισμός βγαίνει πάλι σαν δεκανίκι του συστήματος να κάνει τη δουλειά που του αρμόζει. Από τη δολοφονία του Σιράζ Σαφτάρ στα Πατήσια στις 12 Αυγούστου μέχρι τις απαγωγές και τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στον Έβρο, δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι και του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα οι φασίστες συνεχίζουν τις προσπάθειες τρομοκράτησης της κοινωνίας με τις ευλογίες κράτους και κεφαλαίου. Παράλληλα, οι φονικές πυρκαγιές σε διάφορα μέρη της χώρας και οι καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία καταδεικνύουν το κράτος και το κεφάλαιο ως τους μόνους υπευθύνους για όλα όσα συμβαίνουν και έρχονται να επιβεβαιώσουν πόσο μικρή αξία έχουν οι ζωές όλων μας, στο σύστημα τους. Η καταστροφή του φυσικού κόσμου από το κράτος και το κεφάλαιο παρουσιάζεται ως κλιματική κρίση, ενώ ταυτόχρονα γίνεται φανερή η ανυπαρξία μέτρων προστασίας από τις καταστροφικές συνέπειες, που το ίδιο το σύστημα παράγει.

Η κρίση που βιώνουμε βαθαίνει μέρα με τη μέρα. Απέναντι στη βάρβαρη πολιτική τους και τον θάνατο που εξαπολύουν προτάσσουμε την συλλογικοποίηση, τον αγώνα και την ζωή. Ως αναρχικοί και αναρχικές αγωνιζόμαστε για την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών που ευθύνονται για την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, στεκόμαστε ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς και το φόβο που διαρκώς αναπαράγει η εξουσία. Μέχρι την οικοδόμηση ενός κόσμου που να μας χωράει όλους. Μέχρι την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

Δεν ξεχνάμε- δε συγχωρούμε τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ της Zackie-oh!

Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία, καταστολή και κοινωνικό εκφασισμό
Οργάνωση και αγώνας για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας και δικαιοσύνης».

Η Ανοιχτή Συνέλευση για τα 5 Χρόνια από τη Δολοφονία της Ζάκι αναφέρει ότι:

Πέντε χρόνια από τη δολοφονία της Ζακι στο κέντρο της Αθήνας έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό από νοικοκυραίους και ιδιοκτήτες(κοσμηματοπώλη Δημόπουλο και κτηματομεσίτη Χορταριά) με τον δεύτερο να αποτελεί γνωστό φασιστοειδές μέλος του “Πατριωτικού Μετώπου”.Στη συνέχεια καταφτάνουν και τα 8 σκουπίδια της ομάδας Δίας για να επιβάλλουν τη τάξη σε έναν ημιθανή.Ακολουθεί το λιντσάρισμα του ζακ μέχρι θανατου. Αυτή η δολοφονία αποτέλεσε απλά ένα θέαμα για τους περαστικούς που κοιτούσαν ανενόχλητοι και για το ασθενοφόρο που άργησε να έρθει, ενισχύοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό.Εκείνη τη μέρα έγινε ορατή μία από τις “θεαματικότερες”εκφάνσεις του φασισμού.Μαζί με τους φασίστες και την αστυνομία,αυτοί οι τάχα έκπλητοι τυχαίοι περαστικοί και οι αργοπορημένοι εκαβίτες νομιμοποίησαν κοινωνικά τη δολοφονία σε μια περιοχή όπως η Ομόνοια όπου οι τραμπουκισμοί,οι ξυλοδαρμοί, συλλήψεις,οι δολοφονίες, η περιθωριοποίηση και η παρανομοποίηση μεταναστριών και μη αποτελεί όχι μια εξαίρεση αλλά την καθημερινότητα.Το τι επιφυλασσέται για όσες ζωές είναι ανώνυμες στην Ομόνοια το ξέρουμε καλά.Το τι επιφυλάσσουν αφεντικά, μπάτσοι και μαφία στη περιοχή για όποια ζωή δεν κρίνεται χρήσιμη για εκμετάλλευση επίσης το ξέρουμε καλά και συμπυκνώνεται σε τρικάκια που πέταχτηκαν λίγες μέρες αργότερα “Πρεζάκια και γκει δεν είστε αναγκαίοι”.Για το σύμπλεγμα μπάτσων, ιδιοκτητών και νοικοκυραίων η ρήξη με τα πατριαρχικά και εθνικά πρότυπα εμφάνισης,ομιλίας και τρόπου ύπαρξης είναι αρκετή ώστε να αποτελέσεις τον εχθρό προς εξόντωση, γιατί τα κλωτσίδια και τα λιντσαρίσματα τέτοιο στόχο έχουν.

Άλλη μια φορά που το κράτος ενεργοποίησε άμεσα τον ξεπλυματικό μηχανισμό του, έβαλε μπρος τον ελληνικό οχετό και άρχισε να κάνει λόγο για ταυτότητες όπως του γκει,,του οροθετικού,του χρήστη,του ληστή, που συγκροτούν τη βάση του εθνικού αφηγήματος και είναι αρκετές προκειμένου να εφησυχάσουν τη συνείδηση του μέσου νοικοκυραίου για μια ακόμα δολοφονία.Η ίδια υποτίμηση κι αορατοποίηση συνέβη και το καλοκαίρι με τη δολοφονία της τρανς σεξεργάτριας Άνα Ιβάνκοβα, όπου τα μίντια έκαναν αστειάκια πως επρόκειτο για άντρα και πως ήταν έγκλημα πάθους ενώ δολοφονήθηκε από πελάτη της εν ώρα εργασίας.Η εγκληματοποίηση των δολοφονημένων,η παθολογικοποίηση των queer υπάρξεων και η με κάθε κόστος επιβολή της πειθάρχησης διαφυλάττουν την κανονικότητα που μας επιβάλλεται καθημερινά και εξυπηρετούν την καταστολή των σωμάτων που αντιστέκονται.

Αυτή είναι εξάλλου η δουλειά του κράτους να προσπαθεί να δικαιολογήσει την κάθε δολοφονία με όρους απειλής για τον εθνικό κορμό και την κανονικότητα. Έτσι δημιουργεί την εντύπωση πως όποιο εμπίπτει στις νόρμες του δεν κινδυνεύει και θα πρέπει μάλιστα να τις επιβάλλει και στα γύρω του.

Στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμο ωστόσο οι ζωές ολων μας είναι αναλώσιμες, έτσι ακόμα κι όσοι προσπαθούν να πληρούν τα ‘κριτήρια’ της επιβεβλημένης νομιμότητας/κανονικότητας καθώς κι ο κάθε νοικυραιος δεν εχουν κανενα λογο να επαναπαύονται πως είναι ασφαλείς. Αυτό έδειξε άλλωστε και η πρόσφατη δολοφονία στα Τέμπη, η αδιαφορία του κράτους για τις πλημμυροπαθείς περιοχές στη Θεσσαλία και η άνεση με την οποία το προσωπικό της Blue Horizon σκοτώνει εν ψυχρώ σε κοινή θέα τον Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά

Όσο για αυτές που βρίσκονται στον ταξικό πάτο όπως οι μετανάστριες και οι ρομά οι ζωές τους δε αξίζουν ούτε είκοσι ευρώ. Ετσι είδαμε την εν ψυχρώ δολοφονία απο μπάτσους του Σαμπάνη,του Φραγκούλη ή και πιο πρόσφατα του Σύριου μετανάστη με τη δικαιολογία ότι οδηγούσε κλεμμένο αυτοκίνητο .Το κράτος εφευρίσκει συνεχώς τρόπους να υποτιμήσει και να παρανομοποιήσει τους “πλεονάζοντες”πληθυσμούς.Ο πόλεμος που διεξάγεται κατά των μεταναστ(ρι)ών και των κολασμένων αυτής της κοινωνίας αποτελεί και την εθνική του συνέχεια.Βλέπουμε στο όνομα της δημοκρατίας,της ασφάλειας και της εθνικής ενότητας να διαπράττονται συνεχώς δολοφονίες και επαναπροωθήσεις είτε απο λιμενομπατσους όπως στο ναυάγιο με τους 600 νεκρούς στην Πύλο, είτε στα σύνορα με τακτικές πογκρομ.Ειδικά σε περιοδους έκτακτης ανάγκης όπως ήταν κι ο προηγούμενος μήνας με τις πυρκαγιές στον Έβρο, είναι αναμενόμενο να ενεργοποιηθεί ο ρατσιστικός οχετός . Έτσι ξεκίνησαν και τα αφηγήματα που στοχοποιουσαν τους μετανάστες ως “εμπρηστές”, ακολουθώντας το κυνήγι από παραστρατιωτικά/ακροδεξιά μορφώματα και έναν όχλο έτοιμο να πραγματοποιήσει απειλές, απαγωγές και βασανισμούς και να κάνει τη βρώμικη δουλειά του κράτους αμισθί.

Για εμάς αυτές οι μέρες πέρα απο την αποτύπωση τους στην συλλογική μας μνήμη αποτελούν αφορμή για να κατέβουμε ξανά στον δρόμο, να συλλογικοποιήσουμε την οργή μας, να ενώσουμε τους αγώνες και τις αρνήσεις μας.Στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλο, στο δρόμο, στη δουλειά, στο λεωφορείο, μαθαίνοντας μαζί πως να είμαστε απειλή για κάθε λεβέντη,φασίστα και νοικοκυραίο .Γιατί ο αντιφασιστικός/αντιπατριαρχικός/αντικρατικός αγώνας δε χωράει σε μια μέρα αλλα είναι μια συνεχής διαδικασία ώσπου να γκρεμιστεί ολοκληρωτικά το υπάρχον καταπιεστικό σύστημα.Για αυτο καλούμε σε δημιουργία και διαμόρφωση ενός ανοιχτού μπλοκ που θα καλεί στην επέτειο της δολοφονίας της Ζάκι στις 21 Σεπτέμβρη.Για να μη παραμείνει απλά μια επέτειος στη συλλογική μας μνήμη αλλά να γίνει εξέγερση κι αγώνας για όλα τα βασανισμένα του σάπιου και αδηφάγου κόσμου τους.

Στεκόμαστε ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό

Φασίστες πίσω στις τρύπες σας

Στην Ομόνοια κι αν έγινε ληστεια, μπάτσοι κι αφεντικά καναν δολοφονία

Η Ζάκι ζει τσακίστε τους ναζί

Καμία άλλη δολοφονημένη

Ρήξη με κάθε κανονικότητα

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗ 19/9 ΣΤΙΣ 19:00

ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 21/9 ΣΤΙΣ 19:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ».

«Δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε τη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh. Απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία, στον κοινωνικό κανιβαλισμό και εκφασισμό. Μόνη προοπτική οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες» αναφέρει η αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος που καλεί σε συγκέντρωση στις 19:00 στην πλ. Γεωργίου, στην Πάτρα.

Ανακοίνωση – κάλεσμα για τη σημερινή συγκέντρωση και πορεία για την μνήμη του Ζακ / της Zackie Oh απευθύνει και το ΜέΡΑ25, το οποίο να αποδωθεί πραγματικήδικαιοσύνη και να υπάρξει αληθινή δικαιοσύνη τιμωρία εκείνων που τον οδήγησαν στον θάνατο.
Αναλυτικά στην ανακοίνωση αναφέρεται:

«Συνεχίζουμε να παλεύουμε μέχρι να υπάρξει αληθινή τιμωρία των δολοφόνων

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την άγρια δολοφονία του Ζακ / της Zackie Oh και μαζί με την οικογένεια του ακόμη αγωνιζόμαστε να δικαιωθεί η μνήμη του και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Η αποτρόπαια δολοφονία έγινε με την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας καθώς οι αστυνομικοί που βρέθηκαν στο σημείο, όχι μόνο δεν εμπόδισαν τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη να τον χτυπήσουν, αλλά συμμετείχαν και οι ίδιοι στην κακοποίηση του Ζακ και εν τέλει στη δολοφονία του. Επιπλέον, μετά την δολοφονία δεν απέκλεισαν ως όφειλαν το χώρο του εγκλήματος, επιτρέποντας στον κοσμηματοπώλη, Σπυρίδωνα Δημόπουλο, να καθαρίσει και να αφαιρέσει χρήσιμα στοιχεία από το συμβάν και τον τόπο της δολοφονίας. Μια πράξη της οποίας όλες/όλοι/όλα γίναμε μάρτυρες μέσα από αντίστοιχα βίντεο. Παρόλα αυτά, τον Μάιο του 2022 στο Β’ Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας όλοι οι αστυνομικοί αθωώθηκαν κατά πλειοψηφία.

Ο Ζακ δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, σε δημόσια θέα. Στο βιντεοληπτικό υλικό της δολοφονίας που έκανε το γύρο του κόσμου προκαλώντας παντού αντιδράσεις, παραδόθηκε στις αρχές και είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο. Όχι μόνο για το ποιοι είναι οι δολοφόνοι του Ζακ, αλλά και ποιοι οι συνεργοί τους.

Όμως, η Ελληνική Δικαιοσύνη αντί να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες και να τιμωρηθούν όλοι όσοι συνέβαλαν στη δολοφονία επιχειρώντας να σβήσουν τα αποδεικτικά στοιχεία, έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου εκείνοι να πέσουν στα μαλακά και σε ελαφριές ποινές. Η αγανάκτηση και η οργή όλων μας ξεχειλίζει. Το ίδιο και της οικογένειας του Ζακ που αναγκάστηκε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να δικαιωθεί η μνήμη του.

Ως Τομέας Ισότητας Φύλου & ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και ως άτομα που βρισκόμαστε κοντά στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να υπάρξει πραγματική δικαίωση του Ζακ, μέσα από την πραγματική τιμωρία των δολοφόνων.

Συμμετέχουμε και καλούμε όλ@ την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου στις 19:00 στην οδό Γλάδστωνος στην συγκέντρωση και πορεία για την μνήμη του Ζακ / της Zackie Oh».

«5 χρόνια μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ Ζackie Oh! στο κέντρο της Αθήνας, η οργή και η θλίψη δεν έχει σβήσει μέσα μας. Συγκεντρωνόμαστε την Πέμπτη 21 Σεπτέμβρη στις 18:00 στην πλατεία Ταχυδρομείου» στη Λάρισα, αναφέρει η κατάληψη Ντουγρού.

To κάλεσμα από τη Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου αναφέρει:

«Πέντε χρόνια χωρίς τον/την Ζακ/Zackie oh!.

Ακόμη κι αν τέλειωσε η δίκη ακόμα πενθούν οι δικοί του άνθρωποι, η μνήμη δεν δικαιώθηκε.
Ο αγώνας συνεχίζεται γιατί είναι δίκαιος και γιατί είναι αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη και χρειάζεται να γίνει πιο εντατικός, γιατί ο κοινωνικός εκφασισμός εντείνεται, γιατί τα νεκρά μας αυξάνονται καθημερινά (Σαμπάνης, Φραγκούλης, Σεράζ Σιάζ, Μανιουδάκης). Τα ρατσιστικά εγκλήματα, τα εγκλήματα μίσους στο διαφορετικό/στο άλλο, τα κρατικά εγκλήματα δεν σταματούν. Πριν λίγες μέρες, παρόμοιοι άνθρωποι έπνιξαν τον Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, πάλι σε δημόσια θέα και πάλι οι δολοφόνοι του φαίνονται να πέφτουν στα μαλακά, αφού ήδη αποφυλακίστηκαν “με όρους”. Φασίστες δολοφόνησαν τον Σεράζ στη Φιλαδέλφεια, μπάτσοι βασάνισαν και οδήγησαν στον θάνατο τον Βασίλη Μάγγο και πρόσφατα τον Κώστα Μανιουδάκη.
Να μην ξεχάσουμε, να μην βυθιστούμε στο βάλτο της απάθειας.
Να βρούμε τη φωνή μας, να γίνουμε η φωνή όσων την στερήθηκαν.
Και να βρούμε ξανά την δύναμή μας για να αντεπιτεθούμε, μέσα από τις κοινότητες αγώνα που χτίζουμε, με τις αξίες που υπηρετούμε, με τις ιδέες που πιστεύουμε.

Εμείς από εδώ το είδαμε το έγκλημα.
Απλώθηκε στις οθόνες μας σαν εφιάλτης.
Είδαμε λεπτό το λεπτό πως δολοφόνησαν τον Ζαχαρία Κωστόπουλο/Zackie Oh μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας.
Οι εικόνες αυτές κάρφωσαν μέσα στην καρδιά μας τον τρόμο και την απόγνωση του Ζακ μπροστά στο πηχτό μίσος των νοικοκυραίων και στην αιμοδιψή περιέργεια του αδιάφορου πλήθους.
Εμείς τη νιώσαμε τη βαρβαρότητά τους πάνω στο αδύναμο σώμα της.
Εμείς είδαμε τη δολοφονική πρόθεση στις κλωτσιές τους, στην παγερή σιωπή των περίεργων που την έσπασαν μόνο 2 φωνές.
Εμείς την είδαμε την κτηνώδη μανία καταστολής των «προστατών» να πατά στην πλάτη τον ημιθανή Ζακ και να σφίγγει τα tie raps στα αδύναμα χέρια του, τόσο που δε μπορούσαν να αφαιρεθούν για την ανάνηψή του.
Εμείς την είδαμε την αδιαφορία του διασώστη, που δεν έκανε ούτε μιά σωστή κίνηση για να τον σώσει.
Εμείς την είδαμε τη συνενοχή και τη συγκάλυψη που έγινε από τους δολοφόνους όταν αμέριμνος ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου σκούπιζε τα τεκμήρια του εγκλήματος.

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ:
– Σπυρίδων Δημόπουλος, ιδιοκτήτης κοσμηματοπωλείου
– Αθανάσιος Χορταριάς, ιδιοκτήτης μεσιτικού γραφείου
– Βασίλειος Ρουσάκος, αστυνομικός, Ομάδα Ζ
– Λεωνίδας Αλεξανδρής, αστυνομικός, Ομάδα Ζ
– Δαυίδ Σεφέρης, αστυνομικός, Ομάδα ΔΙ.Α.Σ.
– Ιωάννης Τσομπάνης, αστυνομικός, Ομάδα ΔΙ.Α.Σ.

ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΟΣ στο έγκλημα και ο διασώστης του ΕΚΑΒ, γιατί δεν προστάτεψε τον τραυματία και το πλήρωμα του ΕΚΑΒ γιατί δεν φρόντισε το νεκρό σώμα να παραδοθεί χωρίς τα δεσμά του στο νεκροτομείο.
Το ταξικό τους μίσος όπλισε τα χέρια τους, η ταξική τους μεροληψία δεν είχε μια σταλιά ανθρωπιάς για να δει ότι η Ζάκι πέθαινε. Ο συστημικός ρατσισμός προς κάθε αδύναμο πλάσμα τους δίνει το δικαίωμα να συνεχίζουν να το κάνουν και να μην το μαθαίνουμε ποτέ.

ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΑ ΤΑ ΜΜΕ γιατί δολοφονούν ξανά και ξανά τη Ζάκι επαναλαμβάνοντας εμμονικά πως μπήκε για να ληστέψει, πως ήταν χρήστρια ουσιών κ.ά. ακόμη και σήμερα, που δεν σταματούν να υβρίζουν νεκρούς όπως η Μάνδρου για τον Αντώνη Καργιώτη, που ανάγκασε τη μητέρα να της απαντήσει: “Κυρία Μάνδρου, ο γιος μου πέθανε από κλωτσιές, άρα αυτό που σας ενόχλησε είναι ο τρόπος που πέθανε ο Αντώνης. Αν έτρωγε όμως κλωτσιές και πέθαινε λίγο αργότερα όπως ο Ζακ ή ένα μήνα αργότερα όπως ο Βασίλειος δεν θα σας πείραζε, υποθέτω”
ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟΙ υβριστές του νεκρού και οι συνήγοροι της υπεράσπιστης, καθώς επιτίθενται στο χαρακτήρα της και στις εμπειρίες της ζωής της παρουσιάζοντάς την από θύμα θύτη. Λες και δεν υπάρχει αξιοπρεπής τρόπος να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, όταν μάλιστα όλα αυτά τα επιχειρήματα έχουν καταπέσει εκκωφαντικά μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Όμως εμείς νιώθουμε ακόμη άνθρωποι και δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά στη φρίκη, την κοιτάμε κατάματα και φωνάζουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας: Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η
Αυτό περιμένουμε κι από καθένα που δικάζει, αν θέλει να λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Πως δεν θα κλείσει τα μάτια μπροστά στην αλήθεια που στάζει απόγνωση, πόνο και αίμα.

Η οικογένειά του συνεχίζει τη μάχη στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Δολοφόνησαν σε κοινή θέα και με δόλο τη Ζάκι, όπως θα δολοφονούσαν κάθε αδέρφι μας, κάθε άλλο ανυπεράσπιστο σώμα, που δε μπαίνει στο κάδρο της μάτσο αρρενωπότητάς τους. Όπως βασανίζουν κάθε κατατρεγμένο όπου το πετύχουν, στην Ομόνοια και στα γύρω στενά, στα πάρκα, στις πλατείες, στις διαδηλώσεις. Όπως έπνιξαν τον Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, γιατί τους φάνηκε “παλαβός Πακιστανός”
Αυτά που είδαμε, αυτά που ακούσαμε να μην ξεχαστούν!».

Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί σε συγκέντρωση και πορεία, Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ. στην Πλατεία Αγοράς, στα Χανία και αναφέρει:

«Ένας άνθρωπος με περισσότερα ονόματα και φύλα από τους περισσότερους ανθρώπους στην πόλη του, ένας άνθρωπος με πλούσιο συναισθηματικό λεξιλόγιο και συμμετοχή στους αγώνες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ.

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018 δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, δολοφονήθηκε εκ προθέσεως από καταστηματάρχες, μπάτσους, στο γκρίζο κέντρο της μητρόπολης.

Η δολοφονία μεταδόθηκε αρχικά από τους δημοσιογράφους των αστυνομικών δελτίων, ως ένα σαδιστικό τελετουργικό που δικαιώνει τη βία της ιδιοκτησίας, της αστυνομίας και του ρατσισμού.

Όμως: παρά τις όποιες προσπάθειες συγκάλυψης και δικαιολόγησης μιας εν ψυχρώ δολοφονίας και χάρη στην κινητοποίηση αλληλεγγύης χιλιάδων ανθρώπων, έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο το ποιες ήταν οι ενέργειες του μαγαζάτορα, του φασίστα μεσίτη, των μηχανοκίνητων μπάτσων, κάποιων ανήθικων υποκειμένων μέσα από το ΕΚΑΒ, όλων όσων προσπαθούσαν – αρκετή ώρα και με διαφορετικά μέσα – να αποτελειώσουν βιολογικά και ηθικά έναν άνθρωπο επειδή απλά τους φάνηκε εύκολο και χωρίς συνέπειες.

Και πώς να μην τους φανεί εύκολος ο φόνος, όταν μπροστά στη σκηνή υπήρχε ένα κοινό δεκάδων ανθρώπων που (πλην μίας ελάχιστης εξαίρεσης) δεν έκανε τίποτα για να εμποδίσει τη δολοφονία. Είτε γιατί το κοινό συμφωνούσε με τη δολοφονία, είτε γιατί φοβήθηκε, είτε γιατί δεν είχε στοιχειώδη ανθρώπινη συνείδηση. Το κοινό αυτό, όποιος και αν ήταν ο λόγος που δεν αντέδρασε, είναι σημαντικός συνεργός των δολοφόνων. Τις φονικές προθέσεις κάποιων ρατσιστικών κομματιών της κοινωνίας που δρουν με την κρατική και μηντιακή υποστήριξη την έχουμε δει πρόσφατα στην κρατική δολοφονία 500 περίπου ψυχών στην Πύλο, στη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, στην κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στο νομό μας, στην επιχείρηση συγκάλυψης στη δολοφονία της Έφης Τσιχλάκη.

Όμως, αντίθετα απ’ ότι ίσως φαντάζονται οι φονιάδες και οι υποστηρικτές τους, η κοινωνία είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο από ένα μονοδιάστατο υποκείμενο: από την πρώτη δημοσιοποίηση της δολοφονίας, συλλογικές φωνές και δράσεις αποκαλύπτουν το έγκλημα και δηλώνουν με κάθε τρόπο πως δεν θα αφήσουν αυτή τη δολοφονία να μείνει αναπάντητη. Όταν αργότερα γίνει γνωστό ποιος είναι ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε, όπως και η ιδιότητα του ως ένα ενεργό μέλος των ΛΟΑΤΚΙ+ κινημάτων για τη ζωή, χιλιάδες άνθρωποι θα βγουν στο δρόμο, θα γράψουν, θα ζητήσουν το λόγο από τα ρατσιστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, θα κινηθούν ενάντια στην ομοφοβία, ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Η δολοφονία ενός ιδιαίτερου, θαρραλέου και χαρισματικού ανθρώπου από ιδιοκτήτες, ρατσιστές και μπάτσους, μπροστά σε αναξιοπρεπή ανθρωπάρια που δεν έκαναν τίποτα για να εμποδίσουν το φόνο, δεν θα ξεχαστεί. Αγωνιζόμαστε ώστε κάποτε να μην μείνουν αναπάντητες οι δολοφονίες όλων των ανώνυμων αποκλεισμένων, των χωρίς χαρτιά, των απόκληρων και όσων δεν περιορίζονται σε έναν κόσμο απονεκρωμένων σχέσεων, εκμετάλλευσης, καταπίεσης και κανονικότητας.

Αλληλεγγύη και κοινοί αγώνες με τις ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες, καμία ανοχή στο ρατσισμό, καμία ειρήνη με όσους σηκώνουν χέρι στις μειονότητες, στους απόκληρους και στις κοινότητες των μεταναστών».