«Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες που συνάντησαν: Αθωράκιστες περιοχές, ανυπαρξία της όποιας πρόληψης για τέτοιες καταστάσεις. Οικισμοί της Αττικής με ένα σωρό παρατημένα σκουπίδια και ξερόκλαδα, γκρέιντερ να τρέχουν την τελευταία στιγμή να ανοίξουν αντιπυρικές ζώνες στα ακαθάριστα δάση και κρουνούς που δεν βγάζουν στάλα νερό, μία εύφλεκτη ύλη για να γίνουν όλα παρανάλωμα. Λιγοστές επίγειες δυνάμεις που να μην ξέρουν που να πρωτοπάνε, απαρχαιωμένος εξοπλισμός με μάνικες που θέλουν συνεχώς μπαλώματα, ενώ κάποιες από αυτές δεν “κουμπώνουν” καν σε όσους κρουνούς έχουν νερό. Οι εναέριες πτήσεις πυροσβεστικών μέσων να είναι ελάχιστες ως και ανύπαρκτες για ορισμένους οικισμούς που πλήττονταν από τις φλόγες για ώρες και να εγείρουν ερωτηματικά. Το αυτοματοποιημένο μήνυμα του «τρεχάτε να σωθείτε», με δρόμους που ανοιγοκλείνουν, να είναι η «λύση» που προκρίνει κι αυτή η κυβέρνηση, δημιουργώντας ένα ακόμα αλαλούμ» προσθέτει και συνεχίζει:
«Απ’ τις οδηγίες για εκκενώσεις προφανώς εξαιρούταν η μεγαλοεργοδοσία, που επέλεγε να μείνουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά, σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς δίπλα στα πύρινα μέτωπα της Δυτικής Αττικής, αδιαφορώντας για τους κινδύνους για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων. Κάτω από την αποφασιστική παρέμβαση των συνδικάτων, με τη συνδρομή και των εθελοντικών ομάδων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε μια σειρά χώρους σταμάτησαν οι εργασίες και οι εργαζόμενοι μπόρεσαν να πάνε σπίτι τους πριν η κατάσταση δυσκολέψει ακόμα περισσότερο.
Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα. Η συνέχειά τους αποδεικνύει και τη συνέχεια ενός κράτους επιλεκτικά ανίκανου για την ικανοποίηση των αναγκών των πολλών, του λαού και της νεολαίας, που είναι εχθρικό απέναντί τους, όμως είναι “πανταχού παρών” και πάντα έτοιμο να υπερασπιστεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Το «φτάνει πια» που ακούγεται ξανά στις πυρόπληκτες περιοχές, μπαίνουμε και τώρα μπροστά για να μετατραπεί σε αγωνιστικές διεκδικήσεις όλου του εργατικού – λαϊκού κινήματος στην Αττική, ακόμα πιο αποφασιστικά και με στόχο να ανατραπεί η εγκληματική πολιτική που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο διάβα της. Ή τα κέρδη τους ή οι ανάγκες μας».