του Κώστα Εφήμερου
Δεν θέλω να σπαταλήσω πολλές λέξεις απαντώντας σε αυτή τη χυδαιολογία ή να χρησιμοποιήσω τα γνωστά παραδείγματα που θα έκαναν «πικάντικη» αυτή την αντιπαράθεση. Ας μείνουμε στα απλά: η εκκλησία είναι ένας κρατικά χρηματοδοτούμενος οργανισμός που έχει αναλάβει την πνευματική καθοδήγηση των πιστών της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας. Δεν έχει κανένα καθοδηγητικό ρόλο επί των υπολοίπων (παρόλο που σε μια ένδειξη σκοταδισμού η ορθόδοξη κατήχηση είναι ενσωματωμένη στο εκπαιδευτικό μας σύστημα) και σε κάθε περίπτωση δεν έχει λόγο ούτε για το τι είναι «φυσιολογικό», ούτε για το τι είναι νόμιμο. Ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε πολύ καλά αν αποφάσιζε να μην επισκεφτεί ξανά τον Αρχιεπίσκοπο μέχρις ότου ο τελευταίος αναγνωρίσει ότι το κράτος είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τον ορισμό των νομικών σχέσεων μεταξύ των πολιτών του. Δεν είναι δυνατόν να διατηρείς εμπάργκο στον Πρετεντέρη, που στο κάτω-κάτω δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φερέφωνο των ολιγαρχών, και να αποκαλείς «σεβασμιώτατο» και να φιλάς το χέρι ενός ομοφοβικού δημοσίου υπαλλήλου.
Εκεί που τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δυσάρεστα είναι στην περίπτωση του ΚΚΕ. Ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος σε συνέντευξη του στον ΑΝΤ1 ανέφερε ότι η απόφαση δύο ομοφυλόφιλων να μένουν μαζί είναι ιδιωτική και ότι δεν πρέπει να υπάρχει δημόσια αναγνώριση. Την αδιανόητη αυτή απάντηση επιχείρησε να καλύψει ιδεολογικά ο Ριζοσπάστης όπου σε κείμενο του αναφέρεται ότι η διεκδίκηση των αιτημάτων των ομοφυλόφιλων είναι αποπροσανατολιστική για τις συνολικές διεκδικήσεις του κινήματος.
Όλα αυτά είναι μπούρδες και αέρας κοπανιστός. Ο Κουτσούμπας ανέφερε ότι το σύμφωνο συμβίωσης θα μπορούσε να οδηγήσει στην δημιουργία οικογενειών ομοφυλοφίλων και στην υιοθεσία παιδιών από τέτοιου είδους ζευγάρια και φυσικά το επιχείρημα κάθε κολλημένου συντηρητικού είναι ότι «αυτό είναι κακό για τα παιδιά». Ο οποιοσδήποτε είναι αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει αυτό το επιχείρημα καλά θα κάνει να έχει να προσφέρει μια επιστημονική απόδειξη γιατί μια απλή αναζήτηση αποδεικνύει ότι οι επιστημονικές έρευνες εξάγουν τα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα.
Το ΚΚΕ δεν δέχεται τον ισχυρισμό της ομοφυλόφιλης κοινότητας που υποστηρίζει ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι απλά δικαίωμα αλλά υπαρξιακό ζήτημα τονίζοντας ότι ακόμα και αν η σεξουαλική προτίμηση ήταν απλά θέμα επιλογής και πάλι θα έπρεπε να είναι σεβαστή από όλους.
Ο Αμβρόσιος και ο Κουτσούμπας δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να ανακατεύονται στις προσωπικές στιγμές των ανθρώπων αποφασίζοντας τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. Αν ήταν έτσι και εγώ θα μπορούσα να έχω άποψη για το αν είναι φυσιολογική η αποχή από την σεξουαλική ζωή του ενός ή η αποχή από οτιδήποτε μυρίζει διακυβέρνηση από τον άλλο. Ωστόσο το ζήτημα εδώ δεν είναι απλά θέμα προτίμησης. Είναι θέμα δημοκρατίας, εκσυγχρονισμού και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι θέμα ελευθερίας έκφρασης. Είναι θέμα που δεν σηκώνει πια ούτε χιούμορ…