Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή για το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει για τον Λιγνάδη και τη στήριξη της κυβέρνησης προς την υπουργό Πολιτισμού, ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε πως τον Λιγνάδη τον «απέσυραν» και τον οδήγησαν στη δικαιοσύνη, τα θύματά του και η κατακραυγή των ανθρώπων που συνέβαλαν να αναδειχθεί το όλο θέμα και η κυβέρνηση «σύρθηκε» πίσω από τις εξελίξεις.

Δήλωσε  ότι ο βούρκος που αναπαράγει τη βία κατά των γυναικών και ευάλωτων ανθρώπων πηγάζει από την καπιταλιστική σαπίλα και υπογράμμισε ότι η ασπίδα προστασίας είναι ο συλλογικός αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Διερωτήθηκε «πως θα στηριχθεί μια γυναίκα, ένας νέος, μια νέα, πριν και μετά την καταγγελία τέτοιων περιστατικών, όταν οι ελάχιστες κρατικές υποδομές και υπηρεσίες για την ολόπλευρη στήριξη των θυμάτων, δηλαδή νομική, συμβουλευτική, ψυχολογική, παραμένουν εντελώς υποστελεχωμένες;», ενώ υπογράμμισε ότι «αυτή η δυσωδία δεν αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο από την όποια αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου, του νομικού πλαισίου.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του ΓΓ του ΚΚΕ:

Θέλουμε πρώτα απ’ όλα να εκφράσουμε την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας σε όλες και όλους, όσους και όσες, με τη γενναία στάση τους, άνοιξαν το δρόμο για να βγουν στο φως αποτρόπαιες πράξεις, για να φτάσουν τελικά στη δικαιοσύνη οι ένοχοι. Για να αναδειχθούν οι πολιτικές ευθύνες για μια πραγματικότητα, δυσώδη. Για μια πραγματικότητα οικονομική, κοινωνική, εργασιακή, νομοθετική, η οποία όχι μόνο παράγει δράστες και θύματα, αλλά την ίδια στιγμή εκβιάζει και τη σιωπή τους.

Είπε ο πρωθυπουργός, ότι η κυβέρνηση «απέσυρε» και «οδήγησε στη δικαιοσύνη» τον Λιγνάδη. Όχι κύριε Μητσοτάκη. Τον Λιγνάδη τον «απέσυραν» και τον οδήγησαν στη δικαιοσύνη, τα θύματά του και η κατακραυγή των ανθρώπων που συνέβαλαν να αναδειχθεί το όλο θέμα.

Εσείς αναγκαστήκατε να συρθείτε πίσω από τις εξελίξεις για να κρύψετε τις πολιτικές ευθύνες. Και τις δικές σας και της υπουργού σας, τόσο στην επιλογή, για τη μη τήρηση των απαραίτητων διαφανών διαδικασιών, όσο και στη διατήρηση ενός τέτοιου ανθρώπου, σε μία κορυφαία θέση ευθύνης στον χώρο του Θεάτρου και του Πολιτισμού.

Πολιτικές ευθύνες έχετε κύριε Μητσοτάκη, αφού ήταν σε γνώση σας οι χειρισμοί της κυρίας υπουργού στο συγκεκριμένο θέμα, όταν άρχισε να αποκαλύπτεται το σκάνδαλο και να περνάει βέβαια από τη φάση των ψιθύρων στις συγκεκριμένες πλέον καταγγελίες. Είναι στα καθήκοντα του πρωθυπουργού, πιστεύουμε, να παρεμβαίνει όταν βλέπει έναν υπουργό του να χειρίζεται λαθεμένα ένα ζήτημα, ιδιαίτερα τόσο σοβαρό, τόσο αποκρουστικό. Να τον διορθώνει, να τον προσανατολίζει, να τον κατευθύνει. Αλλά δεν έγινε έτσι και υπάρχουν δικαιολογημένα ερωτήματα.

Αυτό πολύ απλά σκέφτεται σήμερα όλος ο ελληνικός λαός, όλος ο κόσμος στην πατρίδα μας.

Κυρίες και κύριοι,

Από την πρώτη στιγμή ως ΚΚΕ τονίσαμε το εξής: Εκτός από τα θύματα και τους δράστες, τα φώτα πρέπει να στραφούν και σε όλους εκείνους τους κοινωνικούς και οικονομικούς καταναγκασμούς, που διευκολύνουν τους δράστες και πάνω απ’ όλα φιμώνουν τα θύματα. Και ποιοι είναι αυτοί;

– Είναι η εργασιακή ζούγκλα, η ανασφάλεια,

– η ελλιπής προστασία των θυμάτων,

– το ανεπαρκές ποινικό πλαίσιο,

– η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, του αθλητισμού,

– ακόμα και η εμπορευματοποίηση της σεξουαλικότητας του ανθρώπου.

Όλα αυτά αποτελούν το θερμοκήπιο τέτοιων συμπεριφορών και φαινομένων. Κι ας σκεφτούμε το εξής: Αν μία Ολυμπιονίκης, αν μία ή ένας αναγνωρισμένος ηθοποιός, αναγκάζεται να σιωπά και να θάβει μέσα του για χρόνια τις φρικτές εμπειρίες που έζησε… αλήθεια, τι κουράγιο χρειάζεται μία εργάτρια, μία υπάλληλος, ένας απλός εργαζόμενος για να αντιδράσει, να καταγγείλει, να αποκρούσει ανάλογες μορφές βίας;

Αλλά και πόση υποκρισία υπάρχει, από ορισμένους δήθεν ευαίσθητους, από κάποια Μέσα Ενημέρωσης, κάποιες εκπομπές και όχι μόνο, που τώρα ανακάλυψαν αυτά τα φαινόμενα, ενώ τόσα χρόνια είναι εκατοντάδες οι καταγγελίες εργαζομένων, σωματείων, μαζικών φορέων για παρόμοιες καταστάσεις σε διάφορους χώρους δουλειάς και για τις οποίες δεν αφιέρωσαν ούτε ένα δευτερόλεπτο. Ούτε «κουβέντα» για την εργοδοτική βία που βιώνει η εργαζόμενη στη λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» του Τουρισμού

Ούτε «φωνή» για τους εκβιασμούς των ξενοδοχειακών και επισιτιστικών αλυσίδων, οι οποίοι με κριτήριο τα κέρδη τους παρεμβαίνουν χυδαία ακόμα και στο ντύσιμο των εργαζόμενων γυναικών για την… προσέλκυση βλέπετε πελατείας, όπως λένε! Ούτε «κουβέντα» για τις πιέσεις σε «αστεράτα» ξενοδοχεία και εστιατόρια, όπου κοπέλες αναγκάζονται να εργαστούν με ποδιές που φέρουν ακόμη κι απαράδεκτα σεξιστικά λογότυπα.

Το θέατρο και γενικά ο χώρος του πολιτισμού δεν αποτελεί βεβαίως εξαίρεση. Πίσω από τα «φώτα» της ράμπας υπάρχει ένα εργασιακό καθεστώς ασυδοσίας με απλήρωτες πρόβες, με αδήλωτη εργασία, με ωρομίσθια λίγων ευρώ για την πλειοψηφία των εργαζομένων στο χώρο.

Υπάρχει ένας σκληρός εργασιακός χώρος, όπου κυριαρχεί ο φόβος της ανεργίας, η εργασιακή, οικονομική ανασφάλεια, ο κίνδυνος του αποκλεισμού από την εργασία που μπορεί να οδηγήσει στην ανέχεια, και ο οποίος βέβαια, ενισχύεται από την απουσία εργασιακών δικαιωμάτων.

Όλα αυτά είναι που μετατρέπουν τους εργαζόμενους και του θεάτρου σε εύκολα θύματα. Όλος αυτός ο κόσμος εδώ και έναν χρόνο, με τα περιοριστικά μέτρα, μέτρα που πήρατε για την πανδημία, παραμένει με δική σας ευθύνη, εντελώς απροστάτευτος. Είναι οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές, οι χορευτές, οι τεχνικοί, όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο του πολιτισμού, οι οποίοι, από τη μία στιγμή στην άλλη, βρέθηκαν χωρίς δουλειά, χωρίς εισόδημα και σήμερα βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης

Οργή και αγανάκτηση μας προκαλούν και τα αποτρόπαια περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης ανήλικων κοριτσιών και αγοριών, ακόμα και στο χώρο της εκπαίδευσης. Είναι, όμως, απαράδεκτη και η προσπάθεια που γίνεται από ορισμένους, να ταυτιστεί ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός με την ασέλγεια και την εκμετάλλευση σε βάρος εφήβων, με την παιδεραστία.

Τα παραπάνω περιστατικά και η έκτασή τους σε εργασιακούς χώρους, σε χώρους μόρφωσης, πολιτισμού, αθλητισμού, αλλού, αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για κάποιες ακραίες ατομικές συμπεριφορές.

Είναι πολύ βολική αυτή η προσέγγιση. Δείχνουμε τα τέρατα αλλά κρύβουμε την κοινωνία που γεννά και συντηρεί τέρατα. Θα το ξαναπούμε: Υπάρχει ένα βαθύτερο σάπιο κοινωνικό, οικονομικό υπόβαθρο, που διευκολύνει τους δράστες.

Γιατί γνωρίζουν ότι τα όνειρα, η πορεία ενός νέου ανθρώπου, γυναίκας ή άνδρα, στη μόρφωση, στην εργασία, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, εξαρτώνται από τις οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις. Εξαρτώνται από τους διάφορους «ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες» της εξουσίας σε όλους αυτούς τους χώρους.

Αυτή η δυσωδία, όμως, δεν αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο από την όποια αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου, του νομικού πλαισίου. Δεν υποτιμάμε καθόλου αυτή την πλευρά, όμως, πέρα από το νομικό πλαίσιο, το θύμα έχει να αντιμετωπίσει πολλούς σκοπέλους μέχρι την τελεσίδικη καταδίκη του δράστη: Από μια πιθανή αστυνομική αυθαιρεσία, μέχρι τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες, που το αποθαρρύνουν να καταγγείλει σε νομικό επίπεδο το περιστατικό.

Αυτό αποδεικνύει η φριχτή θέση στην οποία βρίσκονται θύματα βιασμού, κυρίως στην περιφέρεια, που πρέπει να περιμένουν μέρες για να γίνει έστω η ιατροδικαστική εξέταση και να μπορέσουν να στηρίξουν την καταγγελία τους.

Πώς θα στηριχθεί μια γυναίκα, ένας νέος, μια νέα, πριν και μετά την καταγγελία τέτοιων περιστατικών, όταν οι ελάχιστες κρατικές υποδομές και υπηρεσίες για την ολόπλευρη στήριξη των θυμάτων, δηλαδή νομική, συμβουλευτική, ψυχολογική, παραμένουν εντελώς υποστελεχωμένες;

Η σημερινή συζήτηση στη Βουλή, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για τις επιλογές όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, που περιορίζουν την όποια χρηματοδότηση τέτοιων κοινωνικών δομών σε ευρωπαϊκά προγράμματα με «ημερομηνία λήξης» και σε ένα επίσης πολυδαίδαλο δίκτυο ΜΚΟ.

Κι επειδή κάποιοι πέφτουν κι από τα σύννεφα δήθεν για το ρόλο των ΜΚΟ, εδώ και τώρα κύριοι της κυβέρνησης, πάρτε απόφαση για απεμπλοκή των ΜΚΟ από τις υπηρεσίες προστασίας ανηλίκων, θυμάτων κακοποίησης, προσφύγων και άλλα σχετικά.

Εδώ και τώρα προχωρήστε στη γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες για την πρόληψη, προστασία των θυμάτων βίας, δηλαδή ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές, συμβουλευτικές υπηρεσίες, ξενώνες για κακοποιημένες γυναίκες κ.ά.

Εδώ, φτάνετε να μετράτε την προστασία των γυναικών, των ανήλικων αγοριών και κοριτσιών από τη βία κάθε μορφής, με τη λογική του «κόστους» για το δικό σας κράτος, για τους επιχειρηματικούς κολοσσούς δηλαδή που σας στηρίζουν. Για παράδειγμα, η Διεθνής Σύμβαση κατά της βίας και της παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, που ετοιμάζεστε να κυρώσετε στη Βουλή, έχει ως κίνητρο κυρίως «την προώθηση βιώσιμων επιχειρήσεων», μην τυχόν και χάσουν τη «φήμη» τους δηλαδή οι επιχειρήσεις και μειωθεί η παραγωγικότητα!

Έλεος! Έτσι κρύβετε τη σαπίλα, τη δυσωδία που αποπνέει αυτό το άθλιο, το διεφθαρμένο σύστημα που υπηρετείτε και αναπαράγετε. Απέναντι σε όλα αυτά είστε υπόλογοι όλοι όσοι βρεθήκατε στις κυβερνητικές καρέκλες, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι ας προσπαθούν ορισμένοι να εμφανίζονται τώρα ως «αθώες περιστερές».

Και επειδή, πολύς λόγος γίνεται, ανάμεσα στα άλλα, για την ποινική αντιμετώπιση των αδικημάτων που έχουν να κάνουν με την προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, ας δούμε ορισμένες βασικές σχετικές αλλαγές που έγιναν στο νέο Ποινικό Κώδικα τις οποίες ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες -αλίμονο!- διατήρησε η ΝΔ, όταν έγινε κυβέρνηση.

Καταρχάς, με τη γενική και αδιάκριτη οριζόντια μείωση των ποινών για τα κακουργήματα (από 20 σε 15 χρόνια) μειώθηκαν οι ανώτατες ποινές, ακόμα και για ειδεχθή εγκλήματα, στο όνομα δήθεν της «ανθρωπιστικής μεταχείρισης» των καταδικασμένων, στην πραγματικότητα όμως, με στόχο την πιο συστηματική αποσυμφόρηση των υπερκορεσμένων φυλακών!

Το νέο άρθρο για το βιασμό (336 ΠΚ) εισήγαγε αυστηρότερες προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, καθώς πλέον, απαιτεί απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής και σωματικής ακεραιότητας και όχι γενικά κινδύνου, όπως ίσχυε.

Ακόμη, εισήχθη νέα ειδική διάταξη, με βάση την οποία, η μη συναίνεση του θύματος, χωρίς τη συνδρομή των υπόλοιπών όρων, προβλέπεται ως ειδικότερη περίπτωση του βασικού αδικήματος και μάλιστα με μειωμένο πλαίσιο ποινής.

Με τον τρόπο αυτό, όμως, όχι μόνο δεν υιοθετήθηκε η σύγχρονη και ορθή διεθνής νομική προσέγγιση, μια προσέγγιση που ορίζει ότι η έλλειψη συναίνεσης του θύματος, πρέπει να αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για το αδίκημα του βιασμού, αλλά αντίθετα, διαχωρίστηκε, υποβαθμίστηκε, σε μικρότερης σημασίας αδίκημα.

Ενώ, για τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, δηλαδή σε άτομο «που εξαρτάται εργασιακά από αυτόν ή εκμεταλλευόμενος την ανάγκη ενός προσώπου να εργαστεί», απαιτείται έγκληση του θύματος και δεν διώκεται αυτεπάγγελτα.

Ακόμα όμως και στο έγκλημα του βιασμού που διώκεται αυτεπάγγελτα, διατηρήθηκε η δυνατότητα, αν ο παθών δηλώσει, ότι δεν επιθυμεί τη δίωξη, ο εισαγγελέας να απέχει από αυτήν. Και μάλιστα, αυτό προβάλλεται, στο όνομα της διαφύλαξης λέει της προσωπικότητας του θύματος που φοβάται ότι η δημοσιότητα θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στο πρόσωπό του!

Σε κάθε περίπτωση, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπου δε μείωσαν, διατήρησαν προκλητικά χαμηλές ποινές για ειδεχθή εγκλήματα. Το αδίκημα της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας (337 ΠΚ), παραμένει πλημμέλημα με ποινή το πολύ μέχρι δύο έτη, ακόμα και όταν το θύμα είναι ανήλικος!

Τέλος, εκκωφαντική είναι η ευθύνη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητήματα της παραγραφής των παραπάνω αδικημάτων, ως συνέπεια της μετατροπής αρκετών από αυτά σε πλημμελήματα και την υποχρέωση υποβολής έγκλησης, δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό, όσα είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα παραγράφονται, κατά κανόνα μετά από πέντε έτη από την πράξη και τα κακουργήματα μετά από δεκαπέντε.

Στην περίπτωση, δε, που απαιτείται έγκληση, αν αυτή δε γίνει μέσα σε τρεις μήνες από την τέλεση της πράξης, εξαλείφεται το αξιόποινο.

Η νέα διάταξη του Ποινικού Κώδικα, όχι μόνο συρρικνώνει κατά 3 έτη την παραγραφή των κακουργημάτων με θύματα ανηλίκους, αλλά καταργεί και την αναστολή παραγραφής εντελώς, για τα πλημμελήματα κατά ανηλίκων!

Προκλητικό είναι όμως ότι στο νέο ΠΚ μειώθηκε το διάστημα παραγραφής των εγκληματικών πράξεων σε βάρος ανηλίκων θυμάτων, αφού απαλείφθηκε η διάταξη που υπήρχε πριν και όριζε ότι η προθεσμία παραγραφής των εγκλημάτων αυτών, «αναστέλλεται μέχρι την ενηλικίωση του θύματος και για ένα έτος μετά, εφόσον πρόκειται για πλημμέλημα, και για τρία έτη μετά, εφόσον πρόκειται για κακούργημα».

Κυρίες και κύριοι,

Να περάσω και στο θέμα του δημόσιου λόγου, όπως ονομάστηκε η σημερινή συζήτηση που προκαλέσατε εσείς κύριε Πρωθυπουργέ. Για το δημόσιο διάλογο, ιδιαίτερα τον δημόσιο διάλογο στα social media.

Ξέρετε πολύ καλά, όπως και όλος ο ελληνικός λαός, ότι το ΚΚΕ επιλέγει τη δημόσια, σκληρή, ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με την πολιτική σας και μέσα και κυρίως έξω από αυτή την αίθουσα, εκεί που κρίνονται βέβαια τα περισσότερα.

Ξέρετε επίσης ότι δεν υιοθετούμε εύκολα κι αβασάνιστα αθλιότητες που αναπαράγονται ευρέως από δήθεν αθώες «μονταζιέρες» έως fake news και εκβιασμούς. Άλλοι είναι αυτοί που έχουν την αθλιότητα αυτή ως δεύτερη φύση τους. Κάποιους τους ξέρετε πολύ καλά μάλιστα κύριε Μητσοτάκη.

Διαβάζω ανάρτηση στενού συνεργάτη, βουλευτή σας. Όχι κάποιου τρολ, αλλά του βουλευτή σας, του Λαζαρίδη, που πριν λίγες μέρες το έκανε αυτό, μια ανάρτηση βγαλμένη από τον βούρκο του ναζιστικού Χρυσαυγητισμού! Έγραψε λοιπόν αυτός ο ανεκδιήγητος τύπος: «Πραγματικότητα είναι ότι τον κίναιδο και παιδεραστή Άρη Βελουχιώτη τον είχαν υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ στο γραφείο τους»! Μάλιστα παρέπεμπε και σε σχετικό άρθρο ο βουλευτής σε γνωστό διαδικτυακό σκουπιδότοπο. Είναι και ψαγμένος εκτός από ψεκασμένος, τρομάρα του… Να τον χαίρεστε!

Τόλμησε να βάλει στο στόμα του τον ήρωα της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης κατά της ναζιστικής γερμανικής κατοχής, που το άγαλμά του κοσμεί την πόλη της Λαμίας και το όνομά του είναι θρύλος και τραγουδήθηκε από όλο τον λαό μας πλην φασιστών και ταγματασφαλιτών.

Σας διαβάζω τι είπε άλλος βουλευτής σας στις 17 Νοέμβρη 2020 για την εκδήλωση της επετείου του Πολυτεχνείου: «1.500 επίδοξοι δολοφόνοι του ΚΚΕ» είπε, αναφερόμενος στην εκδήλωση που έγινε τότε με όλα τα μέσα προστασίας! Έβαλε και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ μέσα, η οποία συμμετείχε εκεί σύσσωμη…

Θαυμάστε λοιπόν ποιότητα δημόσιου νεοδημοκρατικού λόγου…

Αυτά, αλήθεια, πως τα λέτε; Οχετό; Κατήφορο; Μήπως πολιτικό λόγο και άποψη; Πείτε μας πώς τα χαρακτηρίζετε; Αν δεν τα καθοδηγείτε άμεσα, τα ανέχεστε και τα καλλιεργείτε!

Η ΝΔ έχει ποτίσει χρόνια τώρα όλο αυτό τον βούρκο, ιδιαίτερα μέσω των μηχανισμών της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Λουστείτε τα, λοιπόν τώρα! Γιατί δεν μπορεί να μην ξέρετε ποιοι επιστρατεύουν άθλια, ρατσιστικά, μισαλλόδοξα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα.

 

Όλο και περισσότερα στελέχη σας καταφεύγουν σε τέτοιες αθλιότητες για να τσιμπήσουν ένα κομμάτι που έχει μείνει πολιτικά άστεγο μετά την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Ντροπή και καταισχύνη σας είναι που επιλέγετε τέτοια τακτική! Για να μην μιλήσουμε για τα ανώνυμα και τα επώνυμα τρολ σας τι αθλιότητες επιστρατεύουν!

Μη σας πιάνει λοιπόν ο πόνος τώρα, για τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν copy paste έτσι κι αλλιώς τον αυριανισμό κι αυτοί, ο οποίος πάντα είχε ειδικά το ΚΚΕ και τη συνεπή αριστερά στο στόχαστρο. Η αηδία και η αποστροφή που αισθάνεται αρκετός κόσμος από το χαρακτήρα που παίρνει η μεταξύ σας αντιπαράθεση, είναι ισότιμη με την αηδία που νιώθει για τα γεγονότα που βγαίνουν στην επιφάνεια.

Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος, όποιος μπορεί να αντέξει να δει τη συζήτηση στη Βουλή: Γιατί τόση σήψη και δυσωδία; Ειλικρινά σάς λέμε ότι εμάς δεν μας κάνει πλέον καμία εντύπωση. Γιατί, όταν ανάμεσα στους δύο πόλους αυτού του αστικού πολιτικού συστήματος, υπάρχει τόσο μεγάλη προσέγγιση, σε κρίσιμα ζητήματα για το παρόν και το μέλλον του λαού, τόσο θα καταφεύγετε στην αντιπαράθεση του βούρκου.

Και βέβαια, είστε πάλι εσείς οι ίδιοι όσοι επιλέγετε τον βούρκο, να επιστρατεύετε και τα ΜΑΤ και την καταστολή, τον αυταρχισμό, την τρομοκρατία και τη συκοφαντία, αξιοποιώντας τους γνωστούς παπαγάλους, όταν κάποιοι σηκώνουν κεφάλι, όταν κάποιοι αντιστέκονται, διαδηλώνουν με τα σωματεία τους, τους φορείς τους, τους φοιτητικούς τους συλλόγους, τα μαθητικά τους συμβούλια.

Μια κουβέντα μόνο γι’ αυτό το θέμα. Μη διανοηθείτε, στο όνομα δήθεν της ρύθμισης του δημόσιου διαλόγου, να επιχειρήσετε να επιβάλλετε μέτρα περιορισμού της φωνής των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των πολιτικών κομμάτων, των εντύπων που ασκούν ουσιαστική, σκληρή μεν, αλλά καθαρή κι έντιμη κριτική στην αντιλαϊκή πολιτική σας και στους διάφορους συμμάχους σας, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ.

Και ξέρετε πολύ καλά ότι αυτή η κριτική δεν έχει σχέση με καμία «υπόγα», ούτε με καμιά «παράγκα». Γιατί τελικά, ό,τι φέρνετε ως πλαίσιο για να αντιμετωπίσει υπαρκτά προβλήματα αλίμονο, οδηγεί όμως μονίμως σε φίμωση ή σε κάποιο είδος φίμωσης. Δεν είμαστε γενικά ενάντια στη θέσπιση κανόνων, αλλά στους κανόνες που φτιάχνουν οι κυβερνήσεις σας -και η δική σας- δεν έχουμε απολύτως καμία εμπιστοσύνη.

Προειδοποιούμε: Σε φίμωση τελικά θα οδηγήσουν και οι κώδικες δεοντολογίας που επεξεργάζεστε! Αυτό να το ξέρει ο ελληνικός λαός.

Εκεί που οδήγησε και ο διαδικτυακός καλλιτεχνικός «τρομονόμος», που επικυρώσατε μία εβδομάδα πριν για την τέχνη και το οπτικοακουστικό περιεχόμενο, δηλαδή σχεδόν για κάθε ανάρτηση μη αρεστή σε εσάς, που μπορεί να υπάρξει στο διαδίκτυο.

Και μην αρχίσετε πάλι να λέτε ότι «το ΚΚΕ βλέπει φαντάσματα». Γιατί με αυτό το ευρωενωσιακό νομοθετικό πλαίσιο, που έχει την υπογραφή και των δυο σας -και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ- πριν μία εβδομάδα, στην Ισπανία, φυλακίστηκε καλλιτέχνης, γιατί με τους στίχους τους «πρόσβαλε» λέει, τη μοναρχία, το βασιλιά και τη βασίλισσα! Μα πού βρισκόμαστε; Στο μεσαίωνα;

Ναι, αυτά συμβαίνουν στην Ισπανία της «προοδευτικής διακυβέρνησης», κύριε Τσίπρα. Λουστείτε τα κι εσείς! Αφού πολιτική στήριξη άπλετη παρέχετε στους κυβερνώντες κεντροαριστερούς Ισπανούς φίλους σας…

Κυρίες και κύριοι,

Ο βούρκος που αναπαράγει τη βία σε βάρος των γυναικών, άλλων κοινωνικά ευάλωτων ανθρώπων, όσα αναπαράγουν τον ρατσισμό, δεν αποτελεί, γενικά κι αφηρημένα, όπως συχνά ακούγεται, μια «κρίση» των «ανθρώπινων αξιών» και της «ηθικής» της κοινωνίας μας

Πηγάζει από το «δίκαιο» και τις «αξίες» που καλλιεργεί η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία της καπιταλιστικής σαπίλας. Πηγάζει από το «δίκαιο» αυτό του ανελέητου ανταγωνισμού, του ατομισμού, είναι ο εγωιστικός τρόπος ζωής και σκέψης, που γεννούν και την επιθετική αλαζονεία, την υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόμα και τη βίαιη συμπεριφορά.

Γι’ αυτό και η ατομική προστασία, η καταγγελία και καταδίκη της πολύμορφης βίας μπορούν και πρέπει να είναι σήμερα, στοιχεία της εργατικής, της λαϊκής, νεολαιίστικης πάλης, και όχι απομονωμένα ή σε αντιπαράθεση με αυτήν.

Γιατί το ατομικό θάρρος, η αντοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, μπορεί να αναπτυχθεί μόνο στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, που είναι το πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας» κάθε γυναίκας, κάθε νέας και νέου και ανεξάρτητα από σεξουαλικό προσανατολισμό.

Η «ασπίδα προστασίας» χτίζεται μέσα στον αγώνα, τον συλλογικό για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Με γενναία συλλογική και ατομική αυτοκριτική και κριτική, με αναδιαπαιδαγώγηση και δημιουργία βήμα το βήμα του νέου ανθρώπου, σε μια κοινωνία πραγματικά ελεύθερη αύριο και δημιουργική από κάθε άποψη.

Για να φτάσουμε λοιπόν σε μια κοινωνία που δε θα χωράει ούτε το φόβο, ούτε το σεξισμό, ούτε το ρατσισμό, ούτε τη βία, μια κοινωνία πραγματικά απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και από κάθε κοινωνική ανισότητα