Η κατάσταση στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, εν μέσω πανδημίας, έχει εκτροχιαστεί. Κάποια λειτουργούν υποστελεχωμένα, με το ελάχιστο προσωπικό να προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες των ασθενών με σερί βάρδιες, πολλοί νοσηλευόμενοι βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο με κλειδωμένες πόρτες και παράθυρα, ενώ ψυχιατρικά τμήματα σε νοσοκομεία σφραγίζονται, σε μια συνθήκη που έχει ξεφύγει από τα όρια.
Αυτή τη φορά, ανακοινώθηκε το κλείσιμο της ψυχιατρικής κλινικής στο νοσοκομείο Κοζάνης, με απόφαση της κυβέρνησης, της διοίκησης της 3ης Υ.Π.Ε. και της διοίκησης του νοσοκομείου. Με ανακοίνωση της ο Ομοσπονδιακή Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας εκφράζει την ανησυχία της για το κλείσιμο του τμήματος, τη στιγμή που οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχική υγεία έχουν δείξει για τα καλά τα δόντια τους.
«Ασθενείς με Covid και ψυχιατρικές συνοσηρότητες νοσηλεύονται κάτω από άθλιες συνθήκες, στοιβάζονται σε ράντζα, στις αποθήκες ψυχών των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων χωρίς εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση. Οι ψυχιατρικές κλινικές αποψιλώνονται από ιατρικό προσωπικό το οποίο μετακινείται για να μπαλώσει τις τρύπες άλλων τμημάτων» αναφέρει η ανακοίνωση. Η ΟΕΝΓΕ καταλήγοντας θέτει το ερώτημα «που πήγαν τα 58 εκατομμύρια ευρώ του κρατικού προϋπολογισμού για την ψυχική υγεία;».
Ανακοίνωση Ε. Γ. ΟΕΝΓΕ για κλείσιμο ψυχιατρικής κλινικής νοσοκομείο Κοζάνης
Τη στιγμή που εντείνεται η ανησυχία για τις αρνητικές επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχική υγεία τόσο του γενικού πληθυσμού αλλά και όσων πάσχουν από κάποια υποκείμενη ψυχική διαταραχή, τη στιγμή που ένας στους τρεις ασθενείς με λοίμωξη Covid-19 θα εμφανίσουν κάποια ψυχική ή νευρολογική διαταραχή σχετιζόμενη με τον κορονοϊό μέσα στο πρώτο εξάμηνο από την αρχική λοίμωξη, και μάλιστα σε πολύ ψηλά ποσοστά που κυμαίνονται από 38% σε όσους νοσηλεύτηκαν σε απλές κλίνες και αγγίζει σχεδόν το 50% σε όσους νοσηλεύτηκαν σε Μ.Ε.Θ, η κυβέρνηση συρρικνώνει ακόμη περισσότερο αντί να ενισχύσει και να αναπτύξει τις έτσι και αλλιώς ανεπαρκέστατες και πριν την πανδημία, δομές ψυχικής υγείας.
Με απόφαση της κυβέρνησης, της διοίκησης της 3ης Υ.Π.Ε. και της διοίκησης του νοσοκομείου Κοζάνης, κλείνει η Ψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Κοζάνης. Πρόκειται για ακόμα ένα έγκλημα σε βάρος των ασθενών με ψυχικές διαταραχές. Η κυβέρνηση κλείνει τη μοναδική Ψυχιατρική Κλινική σε ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία, η οποία εφημερεύει καθημερινά για 5 νομούς, δεδομένου ότι κανένα από τα νοσοκομεία των όμορων νομών Γρεβενών, Καστοριάς, Φλώρινας και Πτολεμαΐδας δεν έχει Ψυχιατρική Κλινική ενώ ταυτόχρονα περιθάλπει τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε δομές προσφύγων της Δυτικής Μακεδονίας.
Κυρία Ράπτη, αυτές είναι οι περίφημες συστηματικές και εκτεταμένες παρεμβάσεις για την ενίσχυση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας στις οποίες αναφέρεστε; Κλείνετε την μοναδική Ψυχιατρική Κλινική σε ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία. Δεν έχετε την παραμικρή ιδέα για την ψυχική νόσο, για την αφόρητη πραγματικότητα που βιώνουν οι ασθενείς με ψυχικές διαταραχές, οι οικογένειές τους και οι εργαζόμενοι στις δομές ψυχικής υγείας.
Ασθενείς με Covid και ψυχιατρικές συνοσηρότητες νοσηλεύονται κάτω από άθλιες συνθήκες, στοιβάζονται σε ράντζα, στις αποθήκες ψυχών των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων χωρίς εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση. Οι ψυχιατρικές κλινικές αποψιλώνονται από ιατρικό προσωπικό το οποίο μετακινείται για να μπαλώσει τις τρύπες άλλων τμημάτων.
Κυρία Ράπτη, όχι μόνο δεν αμβλύνετε αλλά υψώνετε και άλλους φραγμούς στη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας των ατόμων με ψυχικές διαταραχές, κυρίως όσων προέρχονται από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η ανάγκη για συστηματική, εξειδικευμένη, δια ζώσης παρακολούθηση και θεραπεία δεν αντιμετωπίζεται ούτε υποκαθίσταται με τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης.
Και για να έχουμε καλό ερώτημα που πήγαν τα 58 εκατομμύρια ευρώ του κρατικού προϋπολογισμού για την ψυχική υγεία;
Απαιτούμε να ανακληθεί άμεσα η εγκληματική απόφαση για το κλείσιμο της μοναδικής Ψυχιατρικής Κλινικής σε ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία.
Απαιτούμε να αναπτυχθούν άμεσα και να ενισχυθούν με το αναγκαίο μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό οι δημόσιες δομές ψυχικής υγείας (Κ.Ψ.Υ, ψυχιατρικές κλινικές, δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης) για να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες του πληθυσμού.