Το θέμα με την κόντρα Μαξιμου-αντιπολίτευσης για τις off-shore έχει ως εξής: Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έφτιαξαν έναν νόμο σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην εφαρμοστεί ποτέ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον αντικατέστησε με έναν άλλο που αφήνει ορθάνοιχτα παράθυρα. Αμφότεροι όμως υπερψήφισαν, στο 3ο Μνημόνιο, το νομοθετικό πλαίσιο νομιμοποίησης των «ευρωπαϊκών» ή «φιλο-ευρωπαϊκών» off-shore αφού αυτή είναι οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
‘Όπως πάντα η προσοχή των Μέσων Ενημέρωσης στρέφεται στα πρόσωπα. Στο αν και ποιοι πολιτικοί επωφελούνται ή θα επωφεληθούν από την αλλαγή που έγινε με το άρθρο 178 του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου ορίζοντας την απαγόρευση της συμμετοχής πολιτικών προσώπων σε off-shore μόνο σε αυτές που έχουν έδρα σε κράτη με «μη συνεργάσιμο φορολογικό καθεστώς».
Λιβάδι ρεμούλας έφερε το 3ο Μνημόνιο
Στην πραγματικότητα όμως αυτό που αποτελεί την ουσία του πράγματος είναι ότι στον νόμο 4336/15 (δηλαδή το 3ο Μνημόνιο) 222 βουλευτές από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ ψήφισαν την ακόμη πιο απρόσκοπτη και ασύδοτη δράση των off-shore που είτε εδρεύουν στην Ευρώπη, είτε σε κράτος-φορολογικό παράδεισο που συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Δηλαδή διαμόρφωσαν ένα τεράστιο «λιβάδι ρεμούλας» ώστε επιχειρηματίες, πολυεθνικές, πολιτικοί να διαπλέκονται με την ησυχία τους και να ανταλλάσσουν μίζες και εξυπηρετήσεις συμφερόντων υπό την ομπρέλα του Κοινοτικού Δικαίου και στο όνομα των «ευρωπαϊκών αξιών»!
Το παραδέχεται ευθέως το υπουργείο Δικαιοσύνης αφού αναφέρει στην σχετική ανακοίνωσή του: «Η Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, είναι υποχρεωμένη να εναρμονίζει τη νομοθεσία της σύμφωνα με τις συστάσεις διεθνών οργανισμών στους οποίους είναι μέλος. Για το συγκεκριμένο ζήτημα η GRECO (Ομάδα Κρατών για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς που λειτουργεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης) στον 4ο κύκλο αξιολόγησης της χώρας μας, ζήτησε να αναθεωρηθεί το συγκεκριμένο άρθρο για τις εξωχώριες εταιρείες, καθώς προκύπτουν σημαντικές αντιφάσεις που καθιστούν το πλαίσιο ασαφές, επισφαλές και αντιπαραγωγικό. Να σημειωθεί ότι η Νέα Δημοκρατία έχει υπερψηφίσει πολλάκις διατάξεις που υποχρεώνουν την Ελλάδα να συμμορφώνεται στις συστάσεις της GRECO (π.χ. αρ. 3 παρ. Γ, υποπαρ. 5.3 Ν. 4336/2015)».
Το υπουργείο δικαιοσύνης αναγκάστηκε να καταφύγει στην συγκεκριμένη παραδοχή προκειμένου να «καρφώσει» τα κόμματα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης που του ασκούν κριτική αν και έχουν συναινέσει στο συγκεκριμένο μέτρο. Έτσι λοιπόν αφού «η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη» … off-shore παντού και τα κεφάλια μέσα!
‘Όπως μας πληροφορεί μάλιστα το υπουργείο Δικαιοσύνης «η έννοια των μη φορολογικά συνεργάσιμων κρατών είναι μια διεθνώς απολύτως αποδεκτή και πλήρως ορισμένη νομικά έννοια. Κάθε χρόνο εκδίδεται από τον ΟΟΣΑ κατάλογος με όσα κράτη διατηρούν αδιαφανές φορολογικό περιβάλλον, ήτοι δεν ανταλλάσσουν πληροφορίες με φορολογικές αρχές άλλων κρατών. Στο τέλος κάθε έτους ο Υπουργός Οικονομικών εκδίδει μια Υπ. Απόφαση που επικυρώνει τον κατάλογο αυτόν με βάση τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις».
Δηλαδή δεν είναι καν σταθερός ο κατάλογος των χωρών οι οποίες θα έχουν τις «κακές» off-shore. Όλα εξαρτώνται από τις αποφάσεις του ΟΟΣΑ κάθε χρόνο. Σε μία περίοδο που είναι γνωστό σε ποια κατεύθυνση κινούνται τα βασικά μέλη του ,Ε.Ε και ΗΠΑ, συζητώντας τα τελικά στάδια της Διατλαντικής Συμφωνίας (TTIP).
Κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει «εξωχώριες» εταιρίες
Επίσης το υπουργείο Δικαιοσύνης μας ξεκαθαρίζει ότι ο νόμος που υπήρχε μέχρι τώρα και απαγόρευε την συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε εξωχώριες εταιρίες ουδέποτε εφαρμόστηκε. Όπως μας λέει «το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο αν και περιλάμβανε δρακόντεια και πανηγυρική διατύπωση, στην πράξη ήταν ανεφάρμοστο και αναποτελεσματικό. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εν τέλει ακολουθούσαν τους ορισμούς που προβλέπονταν στις διεθνείς συμβάσεις και οι κατηγορούμενοι ως παραβάτες απαλλάσσονταν ως επί το πλείστον γιατί επικαλούνταν ότι οι κατηγορίες βασίζονταν σε αόριστες νομικά έννοιες».
Στην απάντηση του υπουργείου Δικαιοσύνης (αλλά και συνολικά τις κυβερνητικές πρακτικές) περισσεύει η υποκρισία.
Υποστηρίζεται πως ο όρος «εξωχώριες» εταιρίες που αναφέρονταν στον προηγούμενο νόμο ήταν «ασαφής». Δεν καταλάβαιναν δηλαδή …ποιες εταιρίες εννοούσε ο νομοθέτης. Μόνο που την ίδια πρακτική στην οποία αναφέρεται το υπουργείο Δικαιοσύνης ακολουθεί και το υπουργείο Οικονομικών που – από όσο γνωρίζουμε- ανήκουν στην ίδια κυβέρνηση.
Όταν τον Απρίλιο είχε ρωτηθεί το υπουργείο Οικονομικών από 4 βουλευτές του ΚΚΕ, για τις εξωχώριες εταιρίες των εφοπλιστών και τα κέρδη που κρύβουν, ο αναπληρωτής υπουργός Τρύφων Αλεξιάδης είχε απαντήσει ότι «στο φορολογικό μητρώο καταγράφονται και παρακολουθούνται, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, οι επιχειρήσεις με Έδρα την Αλλοδαπή προκειμένου να συναλλαχθούν ή να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά στην ελληνική επικράτεια ανάλογα με τον σκοπό ή τη δραστηριοποίησή τους και κατηγοριοποιούνται κατά περίπτωση σε αντίστοιχες Νομικές Μορφές. Προκειμένου λοιπόν να απαντήθεί το ερώτημα, το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να λάβει περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με τα κριτήρια στα οποία ανταποκρίνεται ο χαρακτηρισμός off shore για τις επιχειρήσεις των συγκεκριμένων Αλλοδαπών Νομικών Προσώπων και Οντοτήτων».
Εν ολίγοις υπουργοί, κρατικές υπηρεσίες και όλα τα συναφή όργανα δεν μπορούν όταν τίθεται θέμα ελέγχων και έρευνας στοιχείων να καταλάβουν τι εννοεί κανείς όταν αναφέρεται σε «εξωχώριες» εταιρίες! Θέλουν να τους προσδιοριστεί επακριβώς το εταιρικό σχήμα και επιστρατεύονται προσχήματα ακραίου νομικισμού!
Φυσικά αντίστοιχου επιπέδου είναι και η υποκρισία των κομμάτων του «Μένουμε Ευρώπη» που με περίσσιο θράσος «σηκώνουν το θέμα» φροντίζοντας βέβαια να εστιαστεί στο ποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ εμπλέκονται με εξωχώριες εταιρίες. Λες και το βασικό πρόβλημα είναι να καταγράψουμε το πόσοι «Παπασταύρου» υπάρχουν. Ποιοι είναι «μπλέ», «πράσινοι» και «ρόζ». Βέβαια εδώ υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, αφού γνωρίζουν ότι ασκούν εκ του ασφαλούς κριτική. Βλέπετε δεν «σκάει» κάθε μέρα ένα αρχείο όπως αυτό της Mossack Fonseca στα Panama Papers ώστε να υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία.
Οι έλεγχοι
Τέλος όσον αφορά το πώς γίνονται συνολικά οι έλεγχοι των off-shore καλό είναι να θυμηθούμε την απάντηση που είχε δώσει στις 10 Δεκεμβρίου του 2015 ο Τρύφων Αλεξιάδης σε σχετική ερώτηση του Δημήτρη Καμμένου.
Είχε πει πως στην Ελλάδα «μπορεί να υπάρχουν και δέκα και δώδεκα χιλιάδες offshore, αλλά δεν χρειάζεται να ελεγχθούν όλες. Πολλές έχουν κάνει διακοπή και δεν έχει νόημα να ελεγχθούν. Από αυτές έχουν ελεγχθεί μόνο οι τριακόσιες ογδόντα τέσσερις κι έχουν βεβαιωθεί 129,5 εκατομμύρια. Για το 2014-2015 έχουν ελεγχθεί τριακόσιες είκοσι μία εταιρείες και έχουν βεβαιωθεί 94,5 εκατομμύρια. Όπως αντιλαμβάνεστε, μιλάμε για σταγόνα σε ωκεανό». Ετσι ακριβώς. Γιατί συνολικά από τις δύο τελευταίες κυβερνησεις (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) έχουν ελεγχθεί 384 offshore εταιρίες, από τις οποίες 321 ελέγχθηκαν το 2014 και μόλις 63 εταιρίες το 2015! Το 2016 δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη πρόοδο…