Αν η κυβέρνηση δεν δεχτεί να δεσμευθεί τώρα (με το βλέμμα στην προεδρική εκλογή και το ανώδυνο πέρασμα της συμφωνίας από τη Βουλή), ούτε τη δόση θα πάρει ούτε μέχρι το τέλος του 2014 θα καταφέρει να συμφωνήσει για τη νέα πιστωτική γραμμή, και όλα κινδυνεύουν να κυλήσουν στο «μηδέν».
Η κυβέρνηση πιέζεται πλέον ασφυκτικά το άνοιγμα από τη μεριά της τρόικας σειράς θεμάτων που το μέγαρο Μαξίμου θεωρούσε «κλεισμένα» αλλά για τα οποία φαίνεται ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών επανέρχονται δυναμικά υπό το φως των διαπραγματεύσεων για την τελική αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος που θα καθορίσει τη ροή χρηματοδότησης προς τη χώρα, τη στιγμή μάλιστα που οι δανειστές έχουν πολλούς λόγους να μη σπεύσουν να δανείσουν φθηνό χρήμα στον Σαμαρά διακινδυνεύοντας να απωλέσουν τη βεβαιότητα αποπληρωμής των παλιών χρωστούμενων που εξασφάλιζαν τα μνημόνια.
Δεν υπάρχουν κλειστά θέματα
Η τρόικα πρώτα όμως θέλει να δει ότι πέφτουν οι υπογραφές (για την εξασφάλιση φυσικά των πρότερων δανείων) και μόνο κατά δεύτερον νοιάζεται ποιος θα τα υλοποιήσει, ακριβώς επειδή πιστεύει ότι αν υπάρξει συμφωνία, μια μελλοντική κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να διαφοροποιηθεί όταν θα επείγεται για ρευστότητα χωρίς πολλά χρονικά περιθώρια ή ευκαιρίες να την βρει από αλλού με βιώσιμο επιτόκιο.
Ο Σαμαράς ήλπιζε ότι αυτή η φάση της διαπραγμάτευσης θα είχε να κάνει μόνο με νούμερα, διαμηνύοντας ότι νέα σκληρά μέτρα δεν θα παρθούν. Όμως η τρόικα όλο και περισσότερο πιέζει να ανοίξει όλο και περισσότερο η ατζέντα, κατ' αρχάς για να αφιχθεί στην Αθήνα.
Στο θέμα των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων είχε συμφωνηθεί μετά από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις να μην αρχίσουν να πωλούνται στα σούπερ μάρκετ και η εφαρμογή του μέτρου να κριθεί μετά από ένα δοκιμαστικό εξάμηνο. Με την παρέλευση του χρονικού αυτού διαστήματος, όμως, φαίνεται πως επανέρχεται η τρόικα σε αυτό.
Και το άγχος επιτείνει η δήλωση-κατραπακιά του Κλάους Ρέγκλινκ περί επιστροφής των αδιαθέτων αποθεματικών του ΤΧΣ.
Μεταθέτουν τον χρόνο επιστροφής
Χθες, εξερχόμενος του Μαξίμου μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, ο Ευ. Βενιζέλος απέφυγε να προσδιορίσει την ημερομηνία επιστροφής του ανώτερου κλιμακίου της τρόικας, λέγοντας απλώς ότι «θα επιστρέψει εγκαίρως και πριν το επόμενο Eurogroup στις αρχές του επόμενου μήνα»
Μάλιστα ο κ. Βενιζέλος έθεσε και το διακύβευμα με το οποίο η κυβέρνηση θα πάει στις διαδικασίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ή σε πρόωρες εκλογές σε περίπτωση αδυναμίας εξεύρεσης των 180, σύμφωνα με το οποίο: «είτε θα διαλέξουμε μια λύση που έχουμε παλέψει με θυσίες και κόπους ή θα επιλέξουμε άλλες λύσεις που είναι επισφαλείς, υψηλού ρίσκου και θέτουν σε κίνδυνο τις θυσίες του λαού».
Η κυβέρνηση όλο και περισσότερο παίζει το δίλημμα «συμφωνία ή χρεοκοπία». Δηλαδή, εκεί που διαβεβαίωνε ότι η πλήρης έξοδος στις αγορές είναι προ των πυλών και ότι μπορούμε χωρίς νέο μνημόνιο, τώρα επιστρέφει τη συζήτηση στα του 2012. Εξαιρετική επιτυχία…
Τι δεν σταμάτησε ποτέ να ζητάει η τρόικα
– άρση των περιορισμών στους πλειστηριασμούς,
– αύξηση των ιδιωτικοποιήσεων,
– περιορισμό των επιδομάτων στη δημόσια διοίκηση,
-απόφαση για τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Ειδικά για τη ρύθμιση των οφειλών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι 100 δόσεις δεν ικανοποιούν την τρόικα, που την εντάσσει σε παροχολογικό καθεστώς και κάνει λόγο για διαφυγόντα έσοδα το προσεχές διάστημα .
Παράλληλα, η τρόικα ζητά δέσμευση της κυβέρνησης ότι δεν θα κάνει οριζόντια ρύθμιση δανείων για νοικοκυριά.
Αλλά κυρίως, η κόκκινη γραμμή της είναι τα εργασιακά. Κουρουμπλής και Βρούτσης λένε ότι δεν υπάρχει ατζέντα, αλλά αυτό είναι ευσεβής πόθος. Για να προσέλθει ξανά στη διαπραγμάτευση η τρόικα, έχει θέσει σαφώς την απαίτηση για ομαδικές απολύσεις και λοκάουτ, και εν τέλει η ρευστότητα της δόσης των 7,1 δισ. που θα έρθει ως αποτέλεσμα της θετικής αξιολόγησης (σε θέματα άλλωστε που όσοι ψήφισαν το μνημόνιο έχουν δεσμευθεί να αποδεχθούν και υλοποιήσουν – δεν πρόκειται δε για κάποια νεοφερμένη απαίτηση), θα βαρύνει περισσότερο από τις αντιδράσεις των συνδικάτων ή όποιων κυβερνητικών βουλευτών διακηρύξουν ότι θα καταψηφίσουν, όταν μάλιστα η συνέπεια αυτής της πράξης θα είναι προσφυγή σε κάλπες και μη-επανεκλογή των περισσότέρων εξ αυτών.
Και όχι μόνο αυτά: Οι δανειστές πιέζουν για αύξηση των ελάχιστων απαιτούμενων ημερών ασφάλισης προκειμένου να θεμελιωθεί συνταξιοδοτικό δικαίωμα σε 6.000 από 4.500 που είναι σήμερα, δηλαδή από τα 15 στα 20 χρόνια, διαβάζουμε σήμερα στο «Έθνος».
Άλλωστε είναι εις γνώσιν της τρόικας ότι η κυβέρνηση «σπρώχνει» χρήμα στα Ταμεία προκειμένου να πληρωθούν οι συντάξεις των επόμενων μηνών και να μην υπάρξει κάτι… πολύ απρόοπτο.
Ως εκ τούτου, κάθε υπέρβαση στόχου συνεπάγεται και περικοπές αυτομάτως. Έτσι θα πορευθεί η διαπραγμάτευση και η ευχέρεια της κυβέρνησης να αποφάσίζει «μόνη της». Βάσει τέτοιων στόχων. Και αυτό δίνει το στίγμα όσων θα διαμειφθούν, αναφορικά με το ποια θα είναι η προτεραιότητα της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα χωρίς ορατή δόση…