«Ο λόγος είναι ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως θεσμού, είναι να βάζει την υπογραφή του και να επικυρώνει όλες τις αντιλαϊκές αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό έχει συμβεί απαρέγκλιτα, τόσο με τους λεγόμενους “συντηρητικούς” όσο και με τους λεγόμενους “προοδευτικούς” Προέδρους. Το ζήτημα, όμως, είναι πώς ο λαός θα εμποδίζει αποτελεσματικά τους αντιλαϊκούς νόμους και όχι ποιος θα τους υπογράφει», αναφέρει.
Και συνεχίζει: «Η “προεδρολογία” που ξεδιπλώνεται αυτές τις μέρες από τα κόμματα του συστήματος, περισσότερο έχει να κάνει με τα πολιτικά τους παιχνίδια και σχεδιασμούς για το ποιος θα στριμώξει ποιον, ποιες συμπράξεις θα γίνουν και ποιοι πόλοι θα διαμορφωθούν στο υπό αναμόρφωση αστικό πολιτικό σύστημα, διεργασίες από τις οποίες ο λαός μας δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό».
Επισημαίνει επίσης ότι «εμείς, κατά την τελευταία διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης είχαμε διαφωνήσει τόσο με τις αλλαγές στη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, που έγιναν στη λογική της εξασφάλισης της κυβερνητικής σταθερότητας, όσο και με προτάσεις που είχαν κατατεθεί για άμεση εκλογή από τον λαό, κάτι που θα έδινε υπερεξουσίες σε έναν μονοπρόσωπο θεσμό. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το πώς θα πρέπει να συγκροτείται το κράτος και οι θεσμοί του, είναι ενταγμένη στη συνολική πρόταση που καταθέτει για μια εξουσία ριζικά διαφορετική από τη σημερινή, με τον λαό πραγματικά στο τιμόνι της, στο πλαίσιο μιας άλλης οικονομίας και κοινωνίας, της σοσιαλιστικής».