Της Βασιλικής Σιούτη
Πριν από έναν περίπου μήνα γράφαμε στο TPP ότι η διαπλοκή διαθέτει και plan b και plan c για την επόμενη μέρα, όταν η σημερινή κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί πια στα πόδια της. Γράφαμε λοιπόν τότε για το σενάριο της «κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης», το οποίο εκείνη την περίοδο συζητούνταν μόνο παρασκηνιακά.
Το σενάριο αυτό στήθηκε αποκλειστικά από εκδότες, τραπεζίτες κι επιχειρηματίες, αυτούς που είναι γνωστοί και ως εκπρόσωποι των διαβόητων διαπλεκόμενων συμφερόντων. Ο κύκλος των συμμετεχόντων, στις συζητήσεις αυτές, στη συνέχεια άνοιξε αρκετά. Έτσι, ήταν πολλοί αυτοί που το γνώριζαν, εκτός από τη «νύφη», που το έμαθε τελευταία, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες από το «στρατόπεδο» της κυβέρνησης και της διαπλοκής, ωστόσο, επιμένουν ότι κάποιοι «μετριοπαθείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν βολιδοσκοπηθεί και δεν είναι αρνητικοί , αλλά δεν μπορούν να το πουν δημοσίως». Αλήθεια; Ψέματα; Από αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα πάντως, μόνο ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει δηλώσει ότι αν οι συνθήκες το επέβαλλαν, θα αποδεχόταν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ κι αυτός είναι ανεξάρτητος πλέον.
Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «σκανάρονται» εδώ και καιρό, στην προσπάθεια αναζήτησης των πιο ευάλωτων περιπτώσεων. Αν όλη αυτή η υπόγεια επιχείρηση έχει κάποιο αποτέλεσμα, θα φανεί σύντομα. Για την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μετράει μόνο μία απώλεια, αυτή του Πέτρου Τατσόπουλου. Κάποιοι θυμίζουν την περίπτωση Ψαριανού, που από «αναρχικός του Συνασπισμού» έφτασε να επαινεί τον Λουκά Παπαδήμο και να δέχεται να συνεργαστεί μέχρι και με τον Μάκη Βορίδη, ο οποίος θεωρείται αμετανόητος ακροδεξιός ακόμα και από στελέχη της Ν.Δ. Ελπίζουν -και δεν το κρύβουν, ότι στο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως προκύψουν «κι άλλοι Ψαριανοί», πρόθυμοι να συνεργαστούν «για να έχει σταθερότητα ο τόπος».
Κι ενώ όλα αυτά μέχρι πρότινος συζητιούνταν στο παρασκήνιο και μόνο, το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Έθνους» της Κυριακής, ιδιοκτησίας Μπόμπολα, το εισήγαγε στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου.
Ο τρόπος με τον οποίο το έκανε ήταν εντυπωσιακός και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, αφού παρουσίασε δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 58% των ψηφοφόρων θέλει κυβέρνηση Ν.Δ-ΣΥΡΙΖΑ!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτές τις περιπτώσεις έχει το πως διατυπώνεται η ερώτηση. Η συγκεκριμένη είχε ως εξής: «Ορισμένοι λένε ότι για να βγει η χώρα από την κρίση χρειάζεται ένας ιστορικός συμβιβασμός ανάμεσα στις δημοκρατικές δυνάμεις της Αριστεράς και της Δεξιάς ώστε να συγκυβερνήσουν. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την άποψη αυτή;». Κάπως έτσι, ένα θέμα που ουδόλως απασχολούσε τους έλληνες πολίτες κι ούτε καν υπήρχε στην πολιτική συζήτηση, έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα «Έθνος», για να μπορέσει να ισχυριστεί ότι οι πολίτες απαιτούν «μεγάλο συνασπισμό» και «ιστορικό συμβιβασμό αριστεράς και δεξιάς».
Στην Κουμουνδούρου πέρα από την έντονη αποδοκιμασία που εξέφρασαν, διατυπώνουν δύο λογικά συμπεράσματα: α) το εκδοτικό-επιχειρηματικό κατεστημένο και η Ν.Δ δεν τους θεωρούν τελικά τόσο ακραίους ή επικίνδυνους, όπως ισχυρίζονται όταν τους επιτίθενται, β) εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται την αδυναμία μακροημέρευσης της σημερινής κυβέρνησης.
Στη Ν.Δ, αντιθέτως, πολλά στελέχη λένε «γιατί όχι;» και υποστηρίζουν ότι με τα μετριοπαθή στελέχη δεν θα είχαν καμία αντίρρηση να συνεργαστούν.
Η υλοποίηση του σεναρίου αυτού, όμως, προϋποθέτει αποχώρηση Σαμαρά και βασικά -σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό- αφορά την περίοδο μετά τις εκλογές, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος, αλλά όχι αυτοδύναμος. Αυτό ελπίζουν άλλωστε οι εκπρόσωποι της διαπλοκής και οι δανειστές. Αν η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές είναι αναπόφευκτη, τουλάχιστον να μην έχει αυτοδυναμία και να αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ ή μέρος της (αφού το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ κινδυνεύουν με αφανισμό).
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μία εμφανή στροφή προς το «ρεαλισμό» τελευταία, αλλά από εκεί μέχρι τη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ η απόσταση είναι πολύ μεγάλη για να καλυφθεί.
Οι πιέσεις είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθούν, αλλά για την ώρα η Κουμουνδούρου δεν συζητάει καν πάνω στα σενάρια αυτά.
Στην πραγματικότητα άλλωστε, αυτοί που τα διακινούν, δεν αγωνιούν για μία κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης» που θα αποκαταστήσει τις αδικίες και θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μία κυβέρνηση συνεννοήσιμη μαζί τους θέλουν.