Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κρούσματα σε όλο τον κόσμο, αν και πολύ μικρός αριθμός. Η ιστορία έχει ξεκινήσει τον Οκτώβριο στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ και σιγά-σιγά επεκτάθηκε στην Ευρώπη … μετά το Ηνωμένο Βασίλειο τον μεγαλύτερο αριθμό έχει η Ισπανία. Εμάς δεν μας έχει αγγίξει ακόμα. Είμαστε σε αναμονή και εγρήγορση. Αυτή είναι η στάση που κρατά η ιατρική και παιδιατρική κοινότητα.
Η κα Φεσσάτου προειδοποίησε σε σχέση με τον αριθμό των κρουσμάτων, που «μοιάζει» μικρός, όταν παγκοσμίως υπάρχουν περίπου 2 δισεκατομμύρια παιδιά 2-16 ετών. «Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να κάνει κανείς προβλέψεις … έχει να κάνει με πάρα πολλούς παράγοντες η εμφάνιση, η εκδήλωση της νόσου, τόσο ως προς την αιτία όσο και ως προς τον ξενιστή, το παιδί», όπως υπογράμμισε. Σε άλλο σημείο η ίδια συνέστησε «να είμαστε συγκρατημένοι, σε αναμονή. Είμαστε στην αφετηρία».
«Το καλό για την Ελλάδα» όπως υπογράμμισε, «είναι ότι όλα τα παιδιά έχουν παιδίατρο, είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης υπάρχει γενικός γιατρός και τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως ενήλικες, ενώ στην Ελλάδα έχουν τον παιδίατρό τους και είναι ευαισθητοποιημένη η παιδιατρική κοινότητα για αυτό το νέο φαινόμενο».
«Έχει μεγάλη επιστημονική βάση», όπως παραδέχθηκε, «το immunity gap» σε παιδιά που λόγω της μακροχρόνιας καραντίνας για τον κορωνοϊό έμειναν μέσα στο σπίτι, δεν ήρθαν σε επαφή με μικρόβια και ιούς όπως κανονικά συνέβαινε πολύ συχνά. «Τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς που κάθε χειμώνα ήταν “μέσα στις λοιμώξεις του αναπνευστικού” … τώρα ήταν στο σπίτι, δεν ήρθαν σε επαφή με κανένα τέτοιο μικροοργανισμό … περιμέναμε όλοι ότι κάτι θα αλλάξει στην “απάντηση” των οργανισμών τους από αυτή την αποστειρωμένη ζωή».
Αντίθετα, απέκλεισε κάθε υπόθεση που αφορά τη χρήση μάσκας, σε σχέση με αυτή τη νόσηση, όπως και το εμβόλιο, καθώς «τα περισσότερα παιδιά δεν ήταν εμβολιασμένα, από αυτά που παρουσίασαν τη νόσο».
«Δεν έχει απομονωθεί ο αιτιολογικός παράγοντας σε όλα τα περιστατικά, μόνο στο 70% … Μπορεί να είναι ένας αδενοϊός καινούργιας κατηγορίας, ένας καινούργιος ορότυπος … μπορεί να είναι ένας αδενοϊός σε συνδυασμό με κάποιον κορωνοϊό … είναι εικασίες, για να πούμε για αιτία πρέπει να έχουμε απόδειξη», τόνισε η κα Φεσσάτου, αλλά «σίγουρα δεν είναι ιός ηπατίτιδας, δεν έχει εντοπιστεί».
Ως προς τη θεραπεία, υπάρχει «συντηρητική αγωγή, όχι αιτιολογική», αλλά «συνήθως έτσι πάνε όλες οι ηπατίτιδες … πρόκειται για φλεγμονή του ήπατος από πάρα πολλούς παράγοντες. Τα παιδιάκια όταν αρρωσταίνουν συχνά κάνουν και ηπατίτιδα, από άλλες, κοινές λοιμώξεις, π.χ. του αναπνευστικού. Κάνουν μια μορφή ηπατίτιδας, επηρεάζονται οι τρανσαμινάσες. Αυτό δεν σημαίνει ότι θεραπεύουμε την ηπατίτιδα, φεύγει η ίωση, φεύγουν και οι επιπλοκές στο ήπαρ».
Για τον μεγάλο αναλογικά αριθμό μεταμοσχεύσεων που χρειάστηκαν (μέχρι τώρα έχουν αναφερθεί 19 περιστατικά σε ένα σύνολο λίγο πάνω από 200), η κα Φεσσάτου επιβεβαίωσε ότι «υπάρχει ένα ποσοστό (σ.τ.σ. της τάξης του 10%) που κάνει οξεία ηπατική ανεπάρκεια και δεν υπάρχει άλλη συντηρητική θεραπεία».