Ακολουθεί η ανακοίνωση της Λαϊκής Δράσης:
«Στις εκλογές της 21ης Μάη κάνουμε ΑΚΥΡΟ – ΑΠΟΧΗ. Αγωνιζόμαστε για την ανασυγκρότηση του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος και του Κόμματός του. Για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων
Οι φετινές βουλευτικές εκλογές διενεργούνται στα πλαίσια του εν εξελίξει χαμηλής έντασης Γ’ παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου από την πλευρά των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ απέναντι στο λαό του Ντονμπάς και της Ρωσίας.
Οι κρατικές-καπιταλιστικές δολοφονίες των Τεμπών απέδειξαν περίτρανα πως τα κόμματα του Ευρωνατοϊκού τόξου (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ) είναι συνυπεύθυνα για το καπιταλιστικό-κρατικό έγκλημα των Τεμπών, και παρά τους διαγκωνισμούς στην ακροδεξιά πολυκατοικία για τον έλεγχο των ψήφων και του φασιστικού παρακράτους (Κόμμα Έλληνες-Κασιδιάρη) όλοι μαζί υπηρετούν τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και της ντόπιας εξαρτημένης άρχουσας τάξης.
Το ΜΕΡΑ25 , προσπαθεί να πιάσει τα αριστερά- κινηματικά αισθητήρια του λαού, αλλά κάτω από αυτή την «κινηματική μάσκα», κρύβεται ο σοσιαλδημοκρατικός χαρακτήρας του και η αποδοχή του ιμπεριαλιστικού σφαγείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπεύθυνου για τις καπιταλιστικές-κρατικές δολοφονίες των Τεμπών, τις ιδιωτικοποιήσεις χέρι-χέρι με την ντόπια εξαρτημένη ολιγαρχία.
Ο ορυμαγδός της επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία, με την φτώχεια,την εξαθλίωση,τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας,τις διακοπές ρεύματος και την ανεργία συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί μετά τις εκλογές.
Εφόσον το δίλημμα που τίθεται για το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του είναι το βάθεμα της αμερικανοκρατίας, δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση που να υπηρετεί – έστω και τακτικά- καλύτερα την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Το σύστημα έχει φασιστικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που οι «διακριτές γραμμές» απέναντι στην δεξιά και την σοσιαλδημοκρατία έχουν συρρικνωθεί σε τρομακτικό βαθμό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρξει καμία «πρόοδος» ή «διευκόλυνση».
Το σύνολο των μεταρρυθμίσεων σε παιδεία, υγεία, περιβάλλον, πολιτισμό, εργασία είναι επιβαλλόμενες από τον διεθνή ιμπεριαλισμό με την ξενόδουλη ολιγαρχία και τα κόμματα της να μην μπορούν να εγγυηθούν καμία «μεταβολή» σε αυτό το επίπεδο.
Υπό αυτή την έννοια, η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί λαιμητόμο για την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία.
Το άλλο παρακλάδι της σοσιαλδημοκρατίας, το Μέρα25, που συντάσσεται σε κοινό εκλογικό σχηματισμό με την ΛΑΕ., δεν αμφισβητεί την ευρωνατοϊκή επικυριαρχία παρά προσπαθεί να καλλωπίσει το σύστημα.
Ως εκ τούτου, η επιλογή της ηγεσίας της ΛΑΕ για κοινό εκλογικό κατέβασμα με το Μέρα25, αποδυναμώνει και περιθωριοποιεί την κατεύθυνση ενός δυναμικού αγωνιστών που παρά τις πολλές αντιθέσεις που έχουμε μαζί του, είχε μια προωθητική – τουλάχιστον σε σχέση με τον πόλεμο – θέση για την ενδυνάμωση της αντι ιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης μέσα στο λαϊκό κίνημα.
Μια θέση που πρακτικά, πετάει στα σκουπίδια, υποτασσόμενο στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και σε μια συμμαχία με ένα ευρωνατοϊκό κόμμα, που φαντασιώνεται «ρήξη» εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για το ΚΚΕ οφείλουμε να αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο και χώρο.
Η στρέβλωση που πραγματοποιεί το ΚΚΕ στην ανάλυση του για το σύγχρονο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό σύστημα, η θεωρία του για ιμπεριαλιστική πυραμίδα και αλληλεξάρτηση, πετάει στο καλάθι των αχρήστων την γραμμή της Τρίτης Διεθνούς, τα Μέτωπα και κατακρεουργεί την κυρίαρχη αντίθεση που βιώνει η εργατική τάξη και ο λαός του τόπου μας, δηλαδή την αντίθεση ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και τον λαό.
Η κυριαρχία του ρεβιζιονισμού, του ρεφορμισμού, του σεχταρισμού, τα «αντικαταπιλιστικά» μέτωπα για την λαϊκή εξουσία, η στάση του σε κάθε κρίσιμη καμπή της ταξικής πάλης και η αποσυμπίεση των αγώνων – με πιο πρόσφατο το παράδειγμα των Τεμπών – αποτυπώνουν στην πράξη πως δεν κινητοποιεί τις μάζες για την επανάσταση αλλά για την συντήρηση της ύπαρξής του.
Σε μια εποχή έντονης επίθεσης, που το κυρίαρχο ερώτημα είναι πως τοποθετείσαι απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, το ΚΚΕ τηρεί ίσες αποστάσεις, αρνούμενο να παρακολουθήσει τα βαθιά αντινατοϊκά αισθήματα του εργαζόμενου λαού του τόπου μας και να τα μετασχηματίσει στον δρόμο προς την ανεξαρτησία, υποταγμένο στο ρεβιζιονισμό και τον ρεφορμισμό.
Από την άλλη, οι οικονομικοί αγώνες (που αποτελούν ένα κλασσικό επιχείρημα στήριξης του ΚΚΕ) χρειάζεται να δεθούν με την πολιτική κατεύθυνση της αποδέσμευσης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, χωρίς αυτή να υποτάσσεται στην σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά σε ένα ευρύτερο αντιφασιστικό-αντι ιμπεριαλιστικό μέτωπο και στην λαϊκοδημοκρατική επανάσταση για την ανεξαρτησία.
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, στην πλειονότητά της τηρεί και αυτή ίσες αποστάσεις.
Τα ΚΚΕ (μ-λ) και ΜΛ – ΚΚΕ, κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση, έχοντας υποταχθεί και αυτά σε ρεφορμιστικές τάσεις καταδίκης της λαϊκής αντιβίας, άρνησης στην πράξη της γραμμής των μετώπων και της κοινής δράσης. Αρνούνται την οποιαδήποτε μορφή λαϊκής αυτοάμυνας απέναντι στην κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, υποτάσσονται στην κατεύθυνση ενός «αριστερού δημοκρατικού πασιφισμού» ανίκανου να μετασχηματίσει και να μεταβάλλει τους όρους διεξαγωγής της ταξικής πάλης.
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ., ένα «αντικαπιταλιστικό μέτωπο», τηρεί ίσες αποστάσεις στο ζήτημα του πολέμου και ταυτόχρονα ο «ούλτρα αντικαπιταλισμός» την κατατάσσει στο ρεύμα του αριστερισμού-σεχταρισμού, ανίκανη να συνενώσει δυνάμεις και να μπορέσει να παίξει τον οποιονδήποτε έστω προοδευτικό ρόλο, στέκει υποταγμένη και διαλυμένη μπροστά στις νέες μάχες που έρχονται.
Είναι σαφές, πως μέσα στο σάπισμα του αστικού πολιτικού συστήματος και στην κυριαρχία της γραμμής των ίσων αποστάσεων, του πασιφισμού, του ρεβιζιονισμού και του ρεφορμισμού, μόνο η επαναστατική γραμμή και η κατεύθυνση της συγκρότησης αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού μετώπου και μαχητικού αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού κινήματος μπορεί να προχωρήσει την ταξική πάλη.
Όλα αυτά δεν γράφονται για να υποτιμήσουν τους κομμουνιστές/στριες και τους αγωνιστές/στριες των παραπάνω οργανωμένων δυνάμεων και μετωπικών σχημάτων με τους οποίους έχουμε βρεθεί μαζί στον δρόμο και θα ξαναβρεθούμε.
Εφόσον, ωστόσο, με ένα τρόπο «ζητείται» η ψήφος μας, ασκούμε και εμείς την αντίστοιχη κριτική ως οργανωμένη πολιτική δύναμη, εξηγώντας το γιατί δεν θα τους υποστηρίξουμε με τη ψήφο μας, στο βαθμό που όπως έχουμε αναλύσει, η συμμετοχή στις εκλογές την δοσμένη φάση δεν αποτελεί κάποιο ζήτημα προτεραιότητας για εμάς. Αντιθέτως, δίνουμε βαρύτητα στην παρέμβασή μας στα μέτωπα που δημιουργεί και ανοίγει η ταξική πάλη και ιδιαίτερα στην συγκρότηση μαχητικού αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού κινήματος. Αν ωστόσο, κρίναμε, πως υπήρχε κάποιο ψηφοδέλτιο που έβαζε μια συγκεκριμένη αντιφασιστική-αντι ιμπεριαλιστική κατεύθυνση ήττας του Νατοϊκού άξονα και μαχητικής πάλης απέναντι στην κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δεν θα είχαμε κάποιο «πολιτικό κόμπλεξ» να το στηρίξουμε.
Υπό αυτή την έννοια, για εμάς, δεν μπορεί να υπάρξει ψήφος ούτε «κυβέρνησης» ούτε «αντιπολίτευσης» σε μια τέτοια συγκυρία.
Η ψήφος, πέρα από τον αντικειμενικό χαρακτήρα της ταξικής πάλης, καθορίζεται και από τον υποκειμενικό παράγοντα.
Στην Ελλάδα, η υποχώρηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, η έλλειψη ενός επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η έλλειψη ενός πλατιού αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού μετώπου είναι ένα βαθιά πολιτικό-ιδεολογικό ζήτημα, που έχει απονεκρώσει τον λαό και την εργατική τάξη από την δυνατότητα αντίστασης και οραματισμού της γραμμής της επανάστασης για την λαϊκοδημοκρατική-σοσιαλιστική κοινωνικοπολιτική αλλαγή.
Παρότι στην Ελλάδα υπάρχει παράδοση κομμουνιστικού κινήματος, ο ρεβιζιονισμός και ο ρεφορμισμός έχουν απονεκρώσει τον επαναστατικό χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα αυτό να μην μπορεί να μεταβληθεί στις υπάρχουσες εκλογές, ούτε καν να πλησιάσουμε σε μια εποχή, έστω και μικρού, ξεπεράσματος αυτής της κρίσης.
Η συντριπτική έλλειψη απουσίας επαναστατικής κομμουνιστικής αντίληψης και αντιφασιστικής-αντι ιμπεριαλιστικής μετωπικής γραμμής, με άξονα και τις θέσεις που έχουν κατατεθεί για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, καθιστά αδύνατη -στις σημερινές συνθήκες- έστω και την δημιουργία ενός κινηματικού εργαλείου αντιφασιστικής-αντι ιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης που να μπορεί να αποκτήσει και χαρακτήρα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, ακριβώς γιατί δεν θα έχει βαδίσει κοινά, σε συντονισμό και εντός της ταξικής πάλης, ώστε να δημιουργηθούν και τέτοιες προϋποθέσεις – πέρα από την κινηματική κοινή δράση.
Υπό αυτή την έννοια, είναι αντικειμενικό με βάση την υποκειμενική κατάσταση πως σε αυτές τις εκλογές οφείλουμε να επιλέξουμε μια ενεργητική μορφή διαμαρτυρίας, τόσο μέσα από την αυτόνομη παρέμβαση μας όσο και από το κάλεσμα μας προς την κομμουνιστική-αγωνιστική πρωτοπορία και τον εργαζόμενο λαό για το τι να κάνουν εν όψει των εκλογών.
Προτείνουμε ως στάση την γραμμή του άκυρου και της αποχής.
Τα μέλη της Ομάδας μας θα ψηφίσουν άκυρο στις εκλογές, ρίχνοντας ψηφοδέλτια τιμής προς το επαναστατικό ΚΚΕ, πάλης για να την ανασυγκρότηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και κόμματος, αγώνα για την Λευτεριά, την Ανεξαρτησία και τον Σοσιαλισμό.
Καλούμε την κομμουνιστική πρωτοπορία και την αγωνιστική μειοψηφία σε κατάθεση άκυρων ψηφοδελτίων με συνθήματα για την λαϊκοδημοκρατική επανάσταση, την Ανεξαρτησία, την Λαοκρατία και τον Σοσιαλισμό, για την έξοδο από το ευρωνατοϊκό σφαγείο θανάτου και την ήττα του Αμερικανονατοϊκού άξονα.
Καλούμε τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία σε άκυρο – αποχή, καλώντας τους να αντιληφθούν βαθιά τον χαρακτήρα φαρσοκωμωδίας που έχουν οι φετινές εκλογές, να στρατευτούν στον αγώνα και στην πάλη για την ανασυγκρότηση του μαχόμενου αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού κινήματος, να συνειδητοποιηθούν στον αγώνα για την ανασυγκρότηση του Επαναστατικού Κομμουνιστικού κινήματος και του Κόμματος Νέου Τύπου της Εποχής μας.
Κάνουμε σαφές πως αυτή μας η επιλογή υποτάσσεται πάνω στο στάδιο της ανάπτυξης του επαναστατικού κομμουνιστικού και αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού υποκειμενικού παράγοντα, δεν είναι στάση αρχών ούτε κάποιου είδους στρατηγική.
Ο μαρξισμός-λενινισμός δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση. Πατάει πάνω στην εγχώρια πραγματικότητα, στις υποκειμενικές δυνατότητες και τις αντικειμενικές ανάγκες, και έτσι διαμορφώνει την τακτική του προσέγγιση για τις εκλογές.
Θεωρούμε πως η στάση μας σε ολόκληρη την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο – παρά τις μικρές μας δυνάμεις- δεν αποτέλεσε στάση αναμονής, αλλά μαχητικής δράσης, προώθησης της αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής ατζέντας και σε απόπειρα να ριζοσπαστικοποιηθεί το λαϊκό κίνημα απέναντι στις καπιταλιστικές-κρατικές δολοφονίες των Τεμπών.
Ριχτήκαμε με όλες τις δυνάμεις μας στο κίνημα των Τεμπών, το οποίο λόγω και των εκλογών και των διαφορετικών σκεπτικών των πολιτικών-κινηματικών δυνάμεων, δεν οδηγήθηκε σε κλιμάκωση όπως αναφέραμε και στην εκδήλωση του απολογισμού και των συμπερασμάτων που πραγματοποιήσαμε για το λαϊκό κίνημα των Τεμπών.
Συμβάλλαμε στην δημιουργία του «Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού για την Ήττα του ΝΑΤΟ» που είχε αναφερθεί ως στόχος προς κατάκτηση και στην ενδυνάμωση του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου» μέσα από την αντιφασιστική-αντι ιμπεριαλιστική διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα που πραγματοποιήθηκε στις 7 Μάη προς τα γραφεία των Αμερικάνων Φονιάδων των λαών, με την αναιμική συμμετοχή αριστερών-κομμουνιστικών οργανώσεων (προφανώς λόγω πλαισίου και εκλογών).
Κατορθώσαμε να επιτύχουμε την επαναπρόσληψη των δύο συντρόφων μας εργατών πρασίνου μέσα από τον πολύμορφο εργατικό αγώνα που αναπτύχθηκε.
Καταληκτικά, δεν υποστείλαμε σε καμία στιγμή την σημαία της ταξικής πάλης και του σφυροδρέπανου καθ όλη την διάρκεια μιας παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, συγκροτήσαμε νέες δομές και αναπτύξαμε τις ήδη υπάρχουσες, χωρίς να καταναλώσουμε πολιτικές-οργανωτικές δυνάμεις σε μια εκλογική αναμέτρηση που ήταν έτσι και αλλιώς εκτός των πολιτικών και οργανωτικών προτεραιοτήτων μας.
Η εκδήλωση για την στάση μας για τις εκλογές θα ενσωματωθεί στην κεντρική πολιτική εκδήλωση ανοίγματος της Λαϊκής Δράσης που θα πραγματοποιηθεί το επόμενο διάστημα με την μορφή μιας μεγάλης -στο μέτρο του δυνατού- πολιτικής καμπάνιας.
Καλούμε όλες τις δυνάμεις κομμουνιστικού προσανατολισμού που δεν αποδέχονται και δεν υποτάσσονται στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και αντιλαμβάνονται τις ίδιες αναγκαιότητες της ταξικής πάλης με εμάς, να στηρίξουν και αυτές την κατεύθυνση του άκυρου και της αποχής».