Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη
 
-

Τελευταία υπάρχει σημαντική άνοδος του ευρωσκεπτικισμού. Γιατί αυτό δεν εκφράζεται πολιτικά αντιστοίχως; 
 
«
Έχω πάντα μία επιφύλαξη για τις δημοσκοπήσεις, ακόμα κι αν τα αποτελέσματα είναι θετικά για την άποψή μου. Αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει αυτό. Πιστεύω ότι θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν υπήρχε τρομοκρατία για το θέμα του ευρώ, η οποία ασκείται από την κυβέρνηση, αλλά υιοθετείται και από την αντιπολίτευση. Το θέμα της μη πολιτικής έκφρασής του ισχύει. Υπάρχει το ΚΚΕ, που είναι αρνητικό, αλλά το ΚΚΕ παραπέμπει το ζήτημα στη βασιλεία των ουρανών. Τι συμπέρασμα βγαίνει; Η κοινωνία ξεπερνάει το πολιτικό σύστημα».
 


-Σε τι οφείλεται, κατά τη γνώμη σας, η μέχρι σήμερα μη πολιτική έκφραση της θέσης για έξοδο από την Ευρωζώνη; Και ρωτάω και για εσάς που την υποστηρίζετε.

«
Όχι, όμως, από την αρχή. Όταν άρχιζε η κρίση, νόμιζα ότι υπάρχει ένα πεδίο διαπραγμάτευσης εντός της Ευρωζώνης. Γρήγορα, βέβαια, κατάλαβα ότι δεν υπάρχει. Από εμάς σήμερα γίνεται μία προσπάθεια. Το Σχέδιο Β, που υιοθετούμε, γίνεται ένα πολιτικό ρεύμα στην κοινωνία».
 
-

Μπορείτε να μας πείτε τι ακριβώς είναι ο πολιτικός σχηματισμός Σχέδιο Β που θα ανακοινώσετε;

«Δεν θα είναι ένα σχήμα σαν αυτά της σημερινής κομματοκρατίας. Πρόκειται για ένα δίκτυο συνελεύσεων με αξιοποίηση και αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών που σήμερα επιτρέπει το Διαδίκτυο. Και με σαφές πολιτικό στίγμα, που περιλαμβάνει την έξοδο από το ευρώ».
 
-

Κι επιστροφή στο εθνικό νόμισμα;

«Η έξοδος από την Ευρωζώνη και το εθνικό νόμισμα είναι αναγκαία, αλλά δεν αρκούν. Εάν δεν είναι μέσα σε ένα πολιτικό πλαίσιο που ανάμεσα στα άλλα είναι η παύση πληρωμών στους ξένους δανειστές, η εθνικοποίηση των τραπεζών, ο παραγωγικός σχεδιασμός, το κοινωνικό κράτος. Μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να ανοίξει ένας δρόμος διαφορετικός.»
 
-

Αν βγαίναμε από το ευρώ με μία κυβέρνηση σαν τη σημερινή;

 
«Οχι, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Το να βγεις με έναν ανοργάνωτο τρόπο στην πραγματικότητα δεν σου λύνει τα προβλήματα. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η πρόταση αυτή να έχει υιοθετηθεί από την κοινωνία, να τη στηρίξει, να καταλάβει ότι είναι μια πολύ μικρή περίοδος δυσκολίας που θα ξεπεράσει. Όταν μια χώρα βρίσκεται σε υφεσιακή κρίση, προχωρά σε υποτίμηση του νομίσματος. Αυτό είναι το μάθημα από το 1929. Γι’ αυτό χρειάζεσαι δικό σου νόμισμα».
 
-

Μέσα στην Ευρωζώνη δεν θα μπορούσε να βρεθεί λύση;

 
«Πιστεύω ότι είναι αδύνατο. 100% αδύνατο.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το παράδειγμα της Κύπρου έδειξε ότι τα «όχι» δεν οδηγούν πουθενά και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Η Κύπρος ξεκίνησε με την πιο σκληρή διαπραγματευτική στάση. Δεν υπήρξε ούτε ένας βουλευτής που να ψήφισε «ναι». Και είδαμε στην πορεία τι έγινε. Η Ευρωζώνη χρησιμοποιεί ένα πολύ απλό όπλο: τη διακοπή της ρευστότητας προς τις τράπεζες. Αυτό με έναν τρόπο μόνο μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Με εθνικό νόμισμα. Από εκεί και πέρα, το δίλημμα της κυβέρνησης Αναστασιάδη ήταν ή να γονατίσει  ή να προχωρήσει στην έξοδο από το ευρώ, με τρόπο όμως ανοργάνωτο. Συμπέρασμα; Όλα αυτά που λένε ότι μπορούμε να καταργήσουμε τα μνημόνια μέσα στην Ευρωζώνη δεν έχουν καμία βάση στην πραγματικότητα».
 
– 

Λέτε δηλαδή ότι δεν μπορείς να τους πεις όχι εάν δεν έχεις προετοιμάσει το περίφημο plan B;
 
«
Ναι. Υπήρξε μια γελοιοποίηση της κυπριακής κυβέρνησης. Λέει το «όχι». Επεξεργάζεται ένα πλαίσιο ισοδύναμων μέτρων. Και την πέταξαν τελείως την πρότασή της. Δεν τη συζήτησαν καν. Και ήρθαν και της επέβαλαν -από μία άποψη- ακόμα σκληρότερους όρους. Και γονάτισε. Είναι πολύ υποτιμητικό αυτό που έγινε στην Κύπρο. 

Πολλοί Κύπριοι πολιτικοί είπαν να εξετάσουμε και το ενδεχόμενο να φύγουμε από το ευρώ. 
Ναι, αλλά το είπαν καθυστερημένα. Κατόπιν εορτής. Έπρεπε να είχαν προετοιμαστεί από πριν. Γι’ αυτό εγώ κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Σχέδιο Β έπρεπε να είχε ετοιμάσει κι εδώ η ίδια η ελληνική κυβέρνηση. Να είχε βάλει τα πανεπιστήμια και την Τράπεζα της Ελλάδος να το είχαν ετοιμάσει έστω για την περίπτωση ανάγκης. Εδώ η Φινλανδία, μία από τις ισχυρές οικονομίες στην Ε.Ε., ανέθεσε στη Nordea, τη μεγαλύτερη σκανδιναβική τράπεζα, να της κάνει μελέτη για το ενδεχόμενο εξόδου. Κι εδώ στην Ελλάδα το μόνο που κάνουν είναι να τρομοκρατούν».
 
– 

Πώς έγινε τόσο ισχυρή η Γερμανία την τελευταία δεκαετία και κατάφερε να επιβληθεί στην Ευρώπη;
 
«
Η Γερμανία ακολούθησε μία σκληρή πολιτική στο εσωτερικό της, μία δεκαετία πριν, επί Σρέντερ, όταν άρχισε να μειώνει το εργασιακό της κόστος. Είναι μεγάλη βιομηχανική δύναμη και διαθέτει υψηλή τεχνολογία. Χρησιμοποίησε την ελευθερία διακίνησης προϊόντων και κεφαλαίων μέσα στην Ε.Ε., και αυτό τής έδωσε τη δυνατότητα να κυριαρχήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
 
-Εσείς το βλέπατε όσο γινόταν; Γιατί οι περισσότεροι το κατάλαβαν ξαφνικά τα τελευταία χρόνια.
 
«Από μελέτες που είχαν γίνει, διαφαινόταν. Αλλά έγινε πολύ εμφανές όταν τα μεγέθη ήταν πλέον πολύ μεγάλα και όταν αυτή η οικονομική ισχύς της Γερμανίας άρχισε να συνοδεύεται και από την πολιτική της ισχύ. Παρατηρήσατε πώς συνεδρίαζε το Eurogroup; Γίνονταν οι  διαπραγματεύσεις με τους υπουργούς απέξω. Μιλάμε για μια απόλυτη κυριαρχία της Γερμανίας».
 
-

Το θέμα της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας απασχολεί την ελληνική πολιτική τάξη καθόλου;
 
«
Η χώρα έχει απολέσει την εθνική της ανεξαρτησία σε όλους τους τομείς. Η μεγάλη ανάγκη των λαϊκών στρωμάτων είναι η επιβίωση. Αυτό κάνει μεγάλα θέματα όπως αυτό -που τελικά έχουν σχέση και με την επιβίωση- να παραγνωρίζονται, να θεωρούνται αμελητέα. Κι αυτό είναι μεγάλος κίνδυνος…».
 
-Έχετε μετανιώσει για αποφάσεις σας;
 
«
Υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει μετανιώσει για κάτι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, όχι. Ξεκαθάρισα τους λογαριασμούς μου με το κομματικό κατεστημένο έγκαιρα, πριν από την κρίση. Όταν είσαι συνεχώς μέσα στο πολιτικό σύστημα κι έχεις τον αστυνομικό να σε χαιρετάει στρατιωτικά, δεν χρειάζεται να περιμένεις σε καμία ουρά, αποκτάς μια ελιτίστικη λογική που σε αποκόπτει από την κοινωνία. Το ότι αποχώρησα από αυτό είναι κάτι που με βοήθησε να συλλογιέμαι ελεύθερα». 
 
-Πήρατε τον Συνασπισμό σε κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας και, τη στιγμή που τον απογειώνατε, κάνατε στην άκρη χωρίς κανείς να καταλάβει το γιατί.

«
Αυτό που δεν καταλάβαινε κανείς είναι το μέγεθος της γραφειοκρατίας, των συμβιβασμών…
».
 
-Τον Αλέξη Τσίπρα εσείς τον φέρατε στο προσκήνιο.

 
«Ναι. Ήταν ένα απονενοημένο διάβημα. Πίστευα ότι με ένα άνοιγμα στους νέους θα μπορούσε να αλλάξει η Αριστερά, να ξεπεράσει τη γραφειοκρατία, την ίντριγκα, τις συναλλαγές, να λειτουργήσει με δημοκρατικούς όρους. Έπεσα εντελώς έξω. Διαπίστωσα ότι δεν ήταν δυνατό. Έγινε η ρήξη… Αυτές, όμως, είναι παλιές ιστορίες. Το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα».
 

-Ποιο είναι λοιπόν το μέλλον της Αριστεράς;
 
«
Τι θα πει Αριστερά; Είμαι επιφυλακτικός πλέον. Μπορώ να πω εγώ στη ΔΗΜΑΡ να μη χρησιμοποιεί τον όρο Αριστερά; Προέρχεται από την Αριστερά, είναι όμως μέσα στην κυβέρνηση του μνημονίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι οι αλλαγές θα γίνουν μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Εμείς λέμε ότι θέλει ρήξη με την Ευρωζώνη. Πέρα από την ιστορική καταγωγή, εγώ μετράω την κάθε πολιτική δύναμη με βάση το πολιτικό της πρόγραμμα και τις πράξεις της, αλλά και τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις. Κυβέρνηση της Αριστεράς είχε και η Κυπριακή Δημοκρατία. Ε, και λοιπόν; Τι έγινε;».

Δημοσιεύτηκε στον Επενδυτή. Αναδημοσιεύεται με άδεια.