Του Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι*
Από την κατάρρευση του ανατολικού σοσιαλιστικού μπλοκ, η μονοπολική παγκόσμια τάξη έχει σταθεροποιηθεί, μέχρι τώρα, μέσω όλων των μορφών ηγεμονίας, υπό τις ΗΠΑ, οι οποίες επέβαλαν πολιτικές και θέσεις στους συμμάχους τους, ιδιαίτερα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες σήμερα υποφέρουν από αυξανόμενη υστερία έναντι της νέας κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, από τις επιπτώσεις της εξόδου της Βρετανίας από την Ένωση, από τις επιπτώσεις του πολέμου δι’ αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, και τις κυρώσεις ΗΠΑ-Ευρώπης στην Ρωσία, όπως και από τις απειλές εναντίον της Κίνας, και, βεβαίως, όσα συμβαίνουν με τον γενοκτόνο πόλεμο που εφαρμόζεται στη Γάζα, και όσα συμβαίνουν στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, και στη Μέση Ανατολή γενικότερα.
Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στους λαούς της Ευρώπης, οι οποίοι άρχισαν να πληρώνουν το υψηλό τίμημα αυτών των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, της κατάρρευσης των οικονομικών συνθηκών, των εξαρτημένων πολιτικών θέσεων και της επακόλουθης εμφάνισης λαϊκών διαδηλώσεων, με τη συμμετοχή εκατομμυρίων πολιτών, στις ευρωπαϊκές πόλεις, ενάντια στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, και τα μέτρα λιτότητας των κυβερνήσεών τους. Με την συμμετοχή δεξιών ή συντηρητικών κεντροδεξιών κομμάτων, ή και της ακραίας λαϊκιστικής δεξιάς σε ορισμένα από αυτά.
Επίσης, δράσεις αντίθεσης στις επίσημες ευρωπαϊκές πολιτικές μεροληπτικές προς τις ισραηλινές θέσεις γενικά εξαπλώθηκαν και άρχισαν να εμφανίζονται σε ορισμένες χώρες της ΕΕ, γεγονός που απειλεί τα συμφέροντα ορισμένων ευρωπαϊκών κυβερνώντων καθεστώτων.
Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να περιστρέφεται στην τροχιά των Ηνωμένων Πολιτειών και των ισραηλινών επιρροών, λόγω διαφόρων και καθοριστικών παραγόντων, να κινείται προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και να ακολουθεί ως πρότυπο την εξωτερική τους πολιτική στα περισσότερα παγκόσμια ζητήματα, δεν απολαμβάνει ανεξαρτησίας στη λήψη πολιτικών αποφάσεων, ειδικά όσον αφορά το ζήτημα του παλαιστινιακού μας λαού και την απαιτούμενη σταθερή θέση για τα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους κατοχής.
Ακόμη και η μεταφορά κεφαλαίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η συνέχιση της οποίας είχε εγκριθεί νωρίτερα, θα εκταμιευθεί στην Παλαιστινιακή Αρχή μέσω της Νορβηγίας, και θα παρακολουθείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να διασφαλιστεί ότι δεν θα εκταμιευθούν ποσά στη Γάζα ή στις οικογένειες των δικών μας μαρτύρων και αιχμαλώτων [σμ στη Δυτική Οχθη].
Η νίκη της δεξιάς, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ακολουθεί την παρακμή των εκεί αριστερών κομμάτων, ως αποτέλεσμα των οικονομικών πιέσεων και εκβιασμών που υπέστησαν οι αριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, καθώς και από τις ισραηλινές παρεμβάσεις. Είναι μερικοί από τους λόγους που εξηγούν σε πολλές, αν όχι όλες, ευρωπαϊκές χώρες τη νίκη των δεξιών κομμάτων, προκειμένου να επιτευχθούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη, μέσα από τη διαδικασία των συγκρούσεων που δημιουργήθηκαν. Αυτό επιτυγχάνει επίσης τα συμφέροντα της ισραηλινής ακροδεξιάς στην περιοχή μας, ακόμη και των συμμαχιών της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, η οποία ακόμη περιμένει τον Τραμπ να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές και τον Νετανιάχου να παραμείνει επικεφαλής αυτού του πολιτικού άξονα, που εξυπηρετεί το παγκόσμιο σιωνιστικό κίνημα και τους συμμάχους του στα συντηρητικά δεξιά κόμματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, τα οποία έχουν αρχίσει να προωθούν την ισλαμοφοβία, την εχθρότητα στα ζητήματα της μετανάστευσης και τις διακρίσεις εις βάρος όσων δεν ανήκουν στην καθαρή λευκή φυλή.
Οι συγκεκριμένες εξελίξεις εμποδίζουν τον περιορισμό της επέκτασης της ευρωπαϊκής δεξιάς και ανοίγουν το δρόμο προς την εξουσία ακόμη και σε ακροδεξιές, λαϊκιστικές και νεοναζιστικές δυνάμεις, ανοίγουν το δρόμο για τη συνέχιση της διακυβέρνησης των δεξιών και κεντροδεξιών κομμάτων, ιδιαίτερα καθώς διευρύνονται θέματα ανισοτήτων και κρίσης ταυτότητας μεταξύ των αριστερών κομμάτων. Πράγμα που οδήγησε στην παρακμή του και στο εμπόδιο της ύπαρξης σαφών πολιτικών αντίθεσης στην ισραηλινή κατοχή, γεγονός που εμποδίζει, επίσης, την επίσημη αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τις συστάσεις πολλών από τα κοινοβούλια της. Όμως, σε αυτές τις χώρες η αναγνώριση μένει νεκρό γράμμα, αν συνεχιστεί η κυριαρχία των δεξιών κομμάτων.
Αυτό είναι που οδήγησε στην ευρωπαϊκή δεξιά, η οποία δεν μπορεί ούτε να αποβάλει το προσωπείο της αποικιοκρατίας ούτε να απομακρυνθεί από την τροχιά των αμερικανικών πολιτικών. Οι θέσεις της χαρακτηρίζονται από υποκρισία, ψεύδη, εξαπάτηση, ακόμη και υπεράσπιση των εγκλημάτων του σύγχρονου εποίκο- αποικιακού κράτους, του Ισραήλ. Λόγου χάριν, η γαλλική κυβέρνηση στέκεται στο πλευρό της γερμανικής κυβέρνησης, συμφωνώντας ότι το διεθνές δίκαιο για τις γενοκτονίες δεν ισχύει για το Ισραήλ, και, αφού οι Εβραίοι υποβλήθηκαν σε γενοκτονία, το Ισραήλ, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, απολαμβάνει ηθικής και νομικής ασυλίας από οποιοδήποτε έγκλημα πολέμου!
Νωρίτερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέρριψαν επίσης το θέμα της γενοκτονίας ως αβάσιμο, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάθιου Μίλερ χαρακτήρισε τις θέσεις της Νότιας Αφρικής ως «αβάσιμες», λέγοντας ότι «αυτοί που επιτίθενται βίαια στο Ισραήλ είναι αυτοί που συνεχίζουν να ζητούν δημόσια γενοκτονία». Έτσι, με βάση αυτή την πολιτιστική και πολιτική προσέγγιση, ακόμη και τη γενοκτονία το Ισραήλ μπορεί να τη διαπράξει ατιμώρητα. Οι σχέσεις του Ισραήλ με τα δεξιά εξτρεμιστικά καθεστώτα και κόμματα, ακόμη και με αντισημιτικά ή φιλοναζιστικά “νεοναζιστικά” κόμματα, έχουν εξεταστεί προσεκτικά τα τελευταία χρόνια, ειδικά στην Ευρώπη και επίσης στη Λατινική Αμερική, από το ισραηλινό κράτος κατοχής, ειδικά από τον ηγέτης του δεξιού εξτρεμισμού, Νετανιάχου, παρά το σκιάχτρο του αντισημιτισμού, που αποτελεί έναν από τους καθοριστικούς παράγοντες της σιωνιστικής πολιτικής αφήγησης και εκμεταλλεύεται το Ισραήλ ως εργαλείο τρομοκράτησης της κοινής γνώμης σε χώρες σε όλο τον κόσμο.
Τα συμφέροντα της ισραηλινής κυβέρνησης απαιτούν να σπάσει τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάφορες πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της αντίθεσής της στη μεταφορά πρεσβειών στην Ιερουσαλήμ, ευθυγραμμίζονται με την επιθυμία της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς να δημιουργήσει κλίμα σύγκρουσης στις Βρυξέλλες, το κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να υποκινήσει εθνικιστικά αισθήματα κατορθώνοντας πολιτικές αποφάσεις αντίθετες με τις μέχρι σήμερα πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με άλλα λόγια, το Ισραήλ δικαιολογεί τις ενέργειές του μόνον ως ανάγκες ασφάλειας, ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι πραγματικές αυτές οι ανάγκες, πολλές δεξιές ευρωπαϊκές χώρες, όπως και η Βρετανία, που αποχώρησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας μη ξεχνάμε ότι το Ισραήλ πυροδότησε θύελλα κατά του αρχηγού του Εργατικού Κόμματος, με την κατηγορία του αντισημιτισμού επειδή υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και αντιτάχθηκε στις ισραηλινές πολιτικές. Η ευρωπαϊκή δεξιά μπορεί και θέλει να αποδεχθεί ντε φάκτο τις συστηματικές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ισραήλ, όπως και τα εγκλήματά του κατά του παλαιστινιακού λαού μας, ακόμη και να τα δικαιολογήσει, με το πρόσχημα της αυτοάμυνας, και σύμφωνα με την “λογική” της εξίσωσης του θύματος με τον δήμιο, και υπερασπιζόμενο το ισραηλινό ψεύδος περί της μοναδικής δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή και του μοναδικού θύματος της ιστορίας.
Την περασμένη Πέμπτη, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκριναν ακόμη ένα ψήφισμα που ζητούσε κατάπαυση του πυρός στον ισραηλινό πόλεμο κατά της Χαμάς, υπό τον όρο ότι θα εξαρθρωθούν οι παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες στη Γάζα και θα απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι που κρατούν αυτές οι ομάδες (σύμφωνα με το συγκεκριμένο κείμενο). Ακόμη και αυτό το ψήφισμα εξέφραζε την προκατειλημμένη πολιτική υπέρ του Ισραήλ, καθώς η επίτευξη συναίνεσης σχετικά με τη διατύπωση του ψηφίσματος δεν ήταν εύκολη υπόθεση μετά την αντίρρηση των ευρωπαϊκών δεξιών κομμάτων στην αρχική πρόταση κειμένου. Το αρχικό κείμενο τόνιζε την αναγκαιότητα μόνιμης κατάπαυσης του πυρός, χωρίς τα υπόλοιπα. Το ψήφισμα εγκρίθηκε αφού εγκρίθηκαν οι τροπολογίες που υπέβαλαν τα συντηρητικά δεξιά μέλη, που επέμεναν για την ψήφισή του στην ανάγκη αναφοράς στη διάλυση της Χαμάς για την επίτευξη εκεχειρίας και ζητούσαν την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση όλων των ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς.
Η απόφαση εγκρίθηκε μετά τις τροπολογίες της δεξιάς και δεν είναι δεσμευτική για τις ευρωπαϊκές χώρες ή τις πολιτικές της Ένωσης. Θεωρείται μια συμβολική απόφαση, με πλειοψηφία 312 ψήφων υπέρ, έναντι 131 ψήφων κατά, με 72 μέλη να απέχουν από την ψηφοφορία. Είναι η πρώτη φορά που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατόρθωσε να ζητήσει κατάπαυση του πυρός, παρά την επιμονή του να καταδικάζει την παλαιστινιακή αντίσταση, ζητώντας την διάλυσή της, χωρίς όμως να αναφέρεται στην ανάγκη εξάρθρωσης της κατοχής και του ισραηλινού συστήματος απαρτχάιντ.
Με τη συνέχιση του γενοκτονικού πολέμου και τις προσπάθειες επιβολής της πολιτικής εκτοπισμού, που μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει στο θάνατο περίπου 25.000 ανθρώπους μας, πέραν όσων αγνοούνται κάτω από τα ερείπια, έχουν αφήσει σχεδόν 60.000 τραυματίες, έχει οδηγήσει στον εκτοπισμό και την πείνα περισσότερων από δύο εκατομμύρια ανθρώπων, και επιπρόσθετα από τις καθημερινές επιδρομές και δολοφονίες στα στρατόπεδα και τις πόλεις της Δυτικής Όχθης, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, οι ψευδείς σιωνιστικοί ισχυρισμοί έχουν ξεσκεπαστεί, για αυτό το κράτος εποίκων, το οποίο χαρακτηρίζεται από φυλετικές διακρίσεις και εγκλήματα. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που υπερασπίζονται τις αρχές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναρωτιούνται: Μέχρι πότε θα συνεχιστεί αυτό; Τι θα χρειαστεί για να επιβάλει η Ευρώπη και ακόμη και η διεθνής κοινότητα κυρώσεις και μποϊκοτάζ σε αυτή τη χώρα; Η κατοχή θα παραμένει αποτελεσματική όσο συνεχίζεται η βάρβαρη επίθεση και δεν επιβάλλεται η άσκηση των εθνικών πολιτικών δικαιωμάτων του λαού μας. Η Ευρώπη εξακολουθεί να ζει με σύμπλεγμα ενοχής απέναντι στους Εβραίους και το κράτος του Ισραήλ, που θεωρεί τον εαυτό του θύμα της ιστορίας σύμφωνα με το έγκλημα του Ολοκαυτώματος, παρόλο που πρόκειται για ναζιστικό έγκλημα. Η γενοκτονία στόχευσε και ευρωπαϊκούς λαούς και Εβραίους που ζούσαν σε ευρωπαϊκές κοινωνίες εκείνη την εποχή.
Σήμερα, σύμφωνα με όσα συμβαίνουν αλλά και άλλες γενικές εξελίξεις στην περιοχή και ορισμένες πτυχές των διεθνών και γεωπολιτικών σχέσεων, η αδυναμία τους να επιτύχουν τους στόχους που εξήγγειλαν στην αρχή της επιθετικότητάς τους, ιδίως τον τερματισμό της παιδείας της αντίστασης, έχει προκαλέσει μόνο ένα άνευ προηγουμένου αριθμό θυμάτων και καταστροφών. Πρόκειται για ιστορικές στιγμές που απαιτούν μια ενιαία παλαιστινιακή πολιτική πρωτοβουλία στο πλαίσιο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση, βασισμένη στο αμετακίνητο του λαού μας, την αντίσταση και τη διεθνή αλληλεγγύη.
Όπως απαιτούν και να συνεχιστεί η πρωτοφανής διεθνής αλληλεγγύη, διευρύνοντας τη βάση της συμμετοχής και την αποφασιστικότητα, απέναντι στις πιέσεις και την προσπάθεια της αμερικανικής πολιτικής υπέρ του Ισραήλ, μετά την αποτυχία του να επιτύχει τους στρατιωτικούς του στόχους.
*Πρώην πρέσβυ του κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα.